เสียใจด้วยนะครับ

เสียใจด้วยครับ

ผมว่าหลายๆคนน่าจะเคยเป็น นานๆครั้ง เวลาเราปวดถ่ายมาก แล้วไม่ค่อยออก มันจะมีอาการที่เรียกว่าลมเบ่ง ซึ่งช่วงจังหวะลมเบ่งนี่แหละ จะรู้สึกเหมือนตัวเกร็ง หัวใจเต้นแรง

ซึ่งผมยังเคยแอบคิด ถ้าอายุมากๆหรือมีภาวะโรคหัวใจ กลัวจะหัวใจวายตอนลมเบ่ง

ขอเเสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งเลยครับ
ได้อ่านเรื่องของท่านเเล้ว ก็กลัววันที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองเลย

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้มากๆ เลยนะครับ ขอให้พระองค์รับท่านไปอยู่ณ ที่อันสงบและพระเจ้าประทานกำลังและดูแลจิตใจของท่านและครอบครัวด้วยนะครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

RIP ครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

ขอแสดงความเสียใจกับท่าน PunchxTem และครอบครัวด้วยครับ
ขอให้คุณพ่อสู่สุขคติครับ

เสียใจด้วยนะครับ ผมเพิ่งเสียพ่อไปอย่างกระทันหันเมื่อปลายเดือนกรกฏาคมที่ผ่านมาเหมือนกันครับ มันเป็นวันเสาร์ที่ผมแพลนไว้ทีแรกว่าจะกลับบ้านตั้งแต่เช้า แต่พอตื่นมาเช้าวันเสาร์ผมรู้สึกเพลียมาก เลยคิดว่าเดี๋ยวทำงานบ้านให้เสร็จแล้ว เช้าวันอาทิตย์ขับรถกลับบ้าน

วันเสาร์ตอนสายๆ ผมยังไลน์หาพ่อว่า มีกระท้อนไหม พ่อผมบอกว่า เดี๋ยวจัดให้ วันเสาร์นั้นพ่อผมก็ขับรถยนต์จากบ้านโป่ง ไปเมืองกาญเพื่อไปหาซื้อกระท้อนให้ผม แล้วพอดีวันนั้นเป็นวันพระใหญ่ พ่อผมก็แวะไหว้พระก่อนขับรถกลับบ้าน แม่ผมบอกว่า พ่อผมกลับมาถึงบ้าน แม่ก็เอาก๋วยเตี๋ยวให้พ่อกิน แล้วพ่อก็กินจนหมด อาบน้ำนอนตอนทุ่มนึง ตามปกติของเค้า

พ่อผมเข้าห้องเปิดแอร์ หมุนตัวหมุนกระจกบานเกล็ดเพื่อปิดหน้าต่างกันแอร์ออก แล้วแม่ผมก็เข้าไปนอนตอน 3 ทุ่ม ห่างจากเวลาที่พ่อผมไปนอน 2 ชั่วโมง แม่ก็เห็นว่าพ่อนอนท่าปกติของเค้า ก็ไม่ได้อะไรมาก แล้วแม่ผมมาสะดุ้งตื่นตอน 5 ทุ่ม เห็นพ่อยังนอนอยู่ท่าเดิม ก็เลยจะสะกิดให้พ่อนอนห่มผ้าดีๆ แต่พ่อผมตัวแข็งไปแล้ว พ่อผมเสียไปแล้ว แล้วแม่ก็สังเกตุกระจก จึงเห็นว่าพ่อเพิ่งปิดกระจกไปแค่บานเดียว อีกบานนึงยังไม่ทันปิด พ่อผมคงจะเสียตั้งแต่ตอนทุ่มนึงนั่นแหละครับ

คือมันกระทันหันมากๆ ตอนที่แม่โทรมาบอกผมตอน 5 ทุ่ม ตอนนั้นผมยังตัวชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าขับรถกลับบ้านตอนนั้น สภาพจิตใจมันทำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมนอนไม่หลับยันเช้า แล้วก็ตั้งสติขับรถกลับบ้านตั้งแต่ตี 5

เสียใจด้วยนะครับ

เสียใจด้วยนะครับ ผมนี่โคตรกลัวเลยวันที่ต้องเสียคนที่รักไป พ่อแม่ แก่ลงทุกวัน ทุกวันนี้ผมจะหาทางกลับบ้านให้ได้มากที่สุด อยู่กับท่านให้นานทีสุดเท่าที่จะทำได้ พาไปเที่ยวทุกที่ที่อยากไปเพราะเวลามันเดินไปไวจริงๆ เพื่อให้วันนึงที่วันนั้นมาถึงจริงๆ เราจะบอกตัวเองได้ว่าไม่มีไรที่ต้องเสียดายที่ไม่ได้ทำอีกเเล้ว

ผมเคยมีเหตุการณ์คล้ายๆท่านเหมือนกัน เมื่อเช้ายังคุยกันหยกๆ เเล้วพ่อไปทานอาหารข้างทางแล้วเกิดท้องบิดแบบรุนแรง ซึ่งผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น โคตรทรมาน เพราะทำไรไม่ได้อยู่ไกล แต่โชคดีที่ท่านรอดมาได้ ชีวิตมันเปราะบางจริงๆ ยังไงทำดีกับคนที่รักไว้ให้มากๆนะครับ เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ทุกวันนี้ผมไม่ได้อยู่กับพ่อ แกไปซื้อบ้านละอยู่คนเดียวไกลด้วยเพราะแกทำงานตรงนั้นมาเป็น10ปี เป็นห่วงเหมือนกัน พอเห็นกระทู้นี้ก็โหวงๆเลย

กระทันหันมาก

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

อย่างน้อยท่านก็ได้ดูแลท่านก่อนเสียครับ

เสียใจด้วยครับ