เอาจริงถ้าไม่ได้ทองน้องแม่งคงไม่กล้ามาระเบิดตัวเองแบบนี้แหงๆ แต่เรื่องพวกนี้ของเกาหลีนี่ขึ้นชื่อจริงๆ ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครอีก ตอนวอลเล่บอลก็ทีนึงละข่าวใหญ่

ผมสงสารนะ แบบคงอึดอัดมากออกมาระบายทีเดียว
คนเรามันย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้ว คงรู้สึกเสียดายเวลาที่รับใช้พวกสมาคมมา

อยากรู้มากกว่าว่าในอนาคตต่อจากนี้พวกสมาคมจะเปลี่ยนแปลงไปไหม
หรือสุดท้ายก็โนสนโนแคร์เหมือนเดิมเพราะยังไงนักกีฬาจะลงแข่งได้ก็ต้องมาง้ออยู่ดี

ประมาณ บุญศักดิ์ พลสนะ กล้าเปิดศึกกับสมาคมแบดเรื่องสัญญา สิทธิประโยชน์ที่ไม่เป็นธรรม

หนนั้นถึงเจ้าตัวลำบากพักหนึ่ง ซ้อมในสมาคมไม่ได้ แต่สุดท้ายสมาคมก็เปลี่ยนแปลงผู้บริหาร เปลี่ยนระบบทำงาน

แต่กรณีของอันเซยอง ต้องดูต่อไป เจ้าตัวเอาเหรียญทองและอันดับโลกมาเดิมพันขนาดนี้แล้ว ถ้าสมาคมยังไม่เปลี่ยนแปลงอีก บอกเลยว่า "เสียของ"

เจ้าตัวลงแข่งรายการอื่นได้ แต่รายการในนามทีมชาติ สมาคมต้องเป็นผู้ส่งชื่อ
ปัญหาจะอยู่ตรงรายการในนามทีมชาติ ว่าสมาคมจะทำตามที่เจ้าตัวขอ หรือกล้าหักเพื่อรักษาระบบที่ไม่เป็นธรรมนี้ไว้

ทำไมแบตเราไม่เห็นต้องมีสมาคมเลยอะ

ใครว่าไม่มีล่ะ อย่างน้อยรายการที่แข่งในนามทีมชาติ ต้องให้สมาคมส่งชื่อไปอยู่ดี

เอาเป็นว่า นักกีฬาสามารถเลือกได้ว่าจะรับการสนับสนุนของสมาคม หรือไปอิสระได้แบบ หมิว พรปวีณ์ ไม่ได้บังคับอายุแบบที่อันเซยองเจอในสมาคมแบดมินตันเกาหลีน่ะ

ในไทยเราก็มีปัญหาเรื่องสปอนเซอร์ตัวนักกีฬากับสมาคมคนละแบนด์อยู่นะแบดมินตันอ่ะ มีหลายคนที่ออกจากสมาคม

มันต่างจากเกาหลีตรงไม่มีกฎบังคับอายุเท่านั้นเท่านี้ต้องไปจากสมาคมน่ะครับ
แต่จะมีปัญหาเรื่องสัญญาที่เคยทำไว้แต่มาขอยกเลิกทีหลังอย่าง หมิว พรปวีณ์ เจอ (หมายถึงหมิวขอยกเลิกกับสมาคมนะครับ)

ถ้าบุญศักดิ์และนักกีฬาไม่เรียกร้องคราวก่อนผมว่า นักกีฬาต้องมาผูกติดกับสมาคมโดยตรงแบบนี้เหมือนเดิม ไม่ได้ปล่อยให้เป็นอิสระ หรือไม่จำเป็นต้องสังกัดสมาคมแบบนี้ (ก่อนโรงเรียนแบดมินตันบ้านทองหยอดจะสร้างชื่อเสียงแบบทุกวันนี้ นักกีฬามักจะเลือกขอรับการสนับสนุนจากสมาคมฯ มากกว่าจะสังกัดสโมสร หรือเล่นอิสระ)

แบดนี้สมัยพ่อเจ เป็นหัวหน้าสมาคม แดกกันยับ พวกนักกีฬาสมัยก่อน แข่งชนะได้ตังค์ 500 ที่เหลือเข้าสมาคม xD หัวหน้าสมาคมไม่รวยยังไงไหว