อ.ผม แกก้สอนอยุ่พระจอม แต่ตอนผมเรียน ผมเรียน com-sci สวนดุสิต อ.แกใช้ทุนสวนดุสิตเรียน ดร. สอนดีจัด ตอนนี้แกกลับไปสอนที่พระจอมละ

ผมว่าแล้วแต่คณะมากกว่ามั้ง อีกอย่างสถานที่ตั้งด้วย คุ่แข่งเยอะ ตรงข้ามก้ราชมงคล ห่างออกมาหน่อยก้ จุฬา เกษตร

สุดท้ายอยุ่ที่เด็กด้วย ไม่ใช่แค่ อ. ผู้สอน

1. อยู่ปลายกรุงเทพเหมือนกัน แต่มีมหาวิทยาลัยอื่นอยู่ใกล้ๆด้วย
- พระนครเหนืออยู่ทิศเหนือ มีหลายม.อยู่แถวนั้น
- ลาดกระบัง อยู่หัวเมืองตะวันออก
- ธนบุรีอยู่ หัวเมืองตะวันตก

2. มหาวิทยาลัยมีขนาดเล็กกว่าที่อื่น บรรยากาศไม่สวยเท่า พื้นที่เล็กๆมีแต่ตึกสูงๆ

3. ศิษย์เก่าไม่เข้มแข็ง เพราะไม่ค่อยมีกิจกรรม สภาพแวดล้อมเน้นเรียนแล้วกลับบ้านกัน ไม่ค่อยมีลานกิจจกรรม และลานสาธารณะประโยชน์ให้คนในชุมชนมาใช้งาน

ผมก็เป็นคนนึงที่จบจากปวช.มาเข้าพระนครเหนือ ยอมรับว่าวิชาการสู้เด็กปวช.ของพระนครเหนือไม่ได้จริงๆ

แต่เรื่องฝีมือช่าง กล้าพูดได้เลยว่ากินขาด ตอนผมเรียนปวช.นี่ ผมทำซ่อมให้ลูกค้าจริงๆ มีหลายเคสมาให้ซ่อม

ที่ผมเจอเลยคือ เด็กปวช.จากวทอ. จะพยายามเข้าวิศวะฯ แต่เรียนไม่ไหว ซิ่วมาคณะอื่น แล้วอาศัยโอนหน่วยกิตของวิชาที่เรียนจากวิศวะมา เพื่อนที่คณะผมก็แบบนี้ 3-4 คน

บางคนนี่ ผ่านชีวิตมา 3-4 คณะแล้ว เดินไปไหนมีอแต่คนรู้จัก

ผม ม.ปลาย แล้วก็พระนครเหนือ กลับรู้สึกพวกเพื่อนที่มาจาก วทอ มันครบเครื่องจังวะ เราได้แค่ทฤษฎี

ส่วนในที่ทำงานก็มีรวมๆกันไป แต่ลาดกระบังจะเยอะกว่าด้วยคอนเนคชั่นรุ่นเก่าๆ แต่ฝีมืองานก็ไม่มีไรต่างกันมาก
แต่เรื่องชื่อเสียงก็ตามนั้นคนส่วนใหญ่ก็จะรู้จักตามที่ จขกท บอก

Size ของมหาลัย และ เด็กคนล่ะประเภทกันครับ
พระนครเหนือ คณะน้อยมากเน้นแค่สาย วิศวะ และวิทยาศาสตร์ เพิ่งจะมีสถาปัตย์มาเพิ่มไม่นาน

เมื่อก่อนรับแต่เด็กที่มาจากสายอาชีพ แบบ 70/30 เลย เด็กสายสามัญน้อยมาก เรียกที่ว่าเป็นมหาลัยในฝันของเด็กช่างเลย แต่เดี๋ยวนี้เห็นรับเด็กสามัญมากขึ้นแล้วเหมือนมหาลัยอื่นๆแล้ว

ชื่อชั้นจะดังในสายอุตสาหกรรมมากกว่า เพราะภาพจำคือเน้นปฏิบัติ เด็กที่เข้ามาก็สายช่างอีก แต่ไม่รู้เดี๋ยวนี้เป็นไง

ล่าสุดก็พึ่งได้แชมป์หุ่นยนต์กู้ภัยอีกแล้ว ไม่รู้ว่ามหาลัยอื่นของไทยส่งกันมั้ย

เคยเข้าไปใน ม. เพราะแฟนเก่า (ญ) เรียนที่นั่น ผมว่าฟีลเหมือนวิทยาลัยเทคนิคที่อีโวขึ้นมา ต่างกับมหาลัยทอปเทียร์ที่อื่นน่ะครับ

คือผมไม่ได้มีเจตนาด้อยค่า สาย ปวช ปวส นะครับ

ผมก็จบ วศ พระจอมมา เรื่องเบสิคงานช่างวัดกันตรงๆ เด็กจบ ม.ปลายมาสู้สาย ปวช มาไม่ได้เลย

แต่พอพูดถึงเรื่อง Ranking มหาลัยก็ต้องยอมรับกันตรงๆเลย ว่าเค้าเน้นกันที่การทำงานวิจัยวิชาการ การเขียน Paper work กัน ซึ่งเด็ก ม.ปลายจาก โรงเรียนดังๆ ก็ต้องยอมรับเลยว่าการทำ Report เอย ภาษา เอยแข็งแรงกว่า ปวช พอสมควร

เรื่องวิชาการนี่แน่นอน แต่เรื่องฝีมือคงแล้วแต่บุคคลบังเอิญผมอยู่กับพวกที่ฝีมือทางช่างก็โอเคและไปในทางเก่งมาก

ผมมองว่าด้วยความที่มจพ.เคยคีฟตัวเองว่าเป็นสายเทคนิคที่ผลิตคนไปทำงานมากกว่า เลยดูไม่ค่อยสนใจindicatorสำหรับอันดับมหาลัยเท่าไหร่(เรื่องนี้ผมยอมรับเลยว่ามจธ.ปรับตัวไวมาก)

ไหนๆก็ขอบ่นม.ตัวเองหน่อย เสียดายสจล.ช่วงตั้งแต่ผมเรียนถึงก่อนยุคตาเอ้ขึ้นเป็นอธิการฯเสียเวลาตีกันเองจนชะงักไปหลายปี ถึงแกขึ้นมาจะทำอะไรหลายอย่างแปลกๆขัดใจเกือบทุกคนแต่ก็ยอมรับว่าในม.ก็พอจะมีอะไรใหม่ๆที่ควรมีผุดมาบ้าง

คิดไปเองครับ พระนครเหนือ วิศวะไฟฟ้า กับทีมทำรถแข่ง ไม่แพ้ใครสู้ได้

ขึ้นอยู่กับงานวิจัยอะ บางมด มีคนอ้างอิงงานวิจัยจากภาคเครื่องกลเยอะคะแนนมันเลยเยอะ ของลาดกระบังรู้สึกจะเป็นภาคอุตสาหการที่แบกคะแนนอยู่มั้ง ส่วน3ที่นี้รับมาสอนงานแปปเดี่ยวมันก็ทำได้กันหมดแล้วอะ แทบไม่ต่างเรื่องการทำงาน

ผมขอตอบในฐานะที่จบ วทอ. มา

ซึ่งผมมาจากเด็กเทคนิคทางภาคอีสานแล้วได้โควต้ามา

เทอมแรกเจอแคลไป ดรอปเลยจ้าา

สำหรับเด็กที่จบมาจากวิทลัยเทคนิคมาเจอพวกวิชาการบอกเลยว่าเอาเรื่องอยู่

เคยเดินผ่านเด็ก ปวช ของ วทอ เรียน โอ้โหหห แมร่งงยากกว่ากรูอีกกก

ผมเลยคิดว่าเด็กที่จบจาก วทอ เนี้ยเก่งมากเลย ทั้งวิชาการและปฏิบัติ เพราะเวลาเรียนคาบปฏิบัติก็ปฏิบัติจริง ๆ

ผมเห็นเปื้อนกลับบ้านทุกคน ยอมรับเลย

ตอนแรกผมก็อยากเข้า สจล. กับ มจธ. ยืนคะแนนสอบตรงติดไปแล้วด้วย แต่สุดท้ายก็เลือกเรียน มจพ. เพราะมันเดินทางง่าย + มหาลัยมันเล็กเดินทั่วถึงได้ง่ายได้อารมณ์เหมือนเรียนโรงเรียนที่ขนาดใหญ่ขึ้นมาหน่อยนึงดี

เรื่องที่หลายคนมักพูดว่าคนที่เก่งๆไม่ค่อยเลือกเรียน มจพ. ก็น่าจะเพราะเรื่องของสังคมรอบมหาลัยกับชื่อเสียงที่มันสั่งสมกันมานานด้วยแหละ เพราะสารภาพตามตรงว่าก่อนที่จะได้เข้ามาเรียนผมก็ไม่เคยได้ยินชื่อพระนครเหนือเลยเหมือนกันจนวันที่ได้ไปสอบตรงนั่นแหละถึงได้รู้สึกมันตรงสเป็คเราเหลือเกิน

ปล.สาขาที่ผมเรียน เพื่อนรุ่นเดียวกันกับรุ่นพี่หลายๆคนแม่มโคตรเก่งเลย เก่งระดับฟัดกับฝั่งจุฬา บางเขนตอนแข่งวิชาการได้อ่ะ

อย่างที่ทุกท่านว่ามา ผมคิดว่าใช่ทั้งหมดเลยครับ

ผมว่ามันเป็นเหตุผลรวมๆกันหลายๆด้าน ผมจบ ปวช.จากต่างจังหวัด ได้โควตามาเรียน วทอ. เรียนไป 1 ปี ซิ่วไปสอบตรงเข้าคณะวิศวะ เพราะตอนที่เรียน วอท. เพื่อนๆก็จะคอยพูดถึงฝั่งวิศวะ เลยอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง

ซึ่งจากที่ จขม.ถาม จากความเห็นผมที่เคยเจอมาจาก 2 คณะและคลุกคลิกกับเด็กเตรียมวิศวะหลายคน สรุปได้ประมาณนี้ครับ
1. เริ่มต้นมุมมองเด็ก ปวช.เอง มองว่าพระนครเหนือเป็นไปได้มากที่สุดแล้วที่จะสอบได้ เพราะสัดส่วนรับเยอะกว่าอีก 2 พระจอม เพราะบางมดกับลาดกระบังรับตรงจาก ปวช.น้อยมากๆ หรืออาจจะต้องไปสอบแข่งกับเด็ก ม.ปลาย -> จริงๆเด็ก ปวช.ที่เข้ามาเรียน พระจอมกันส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กเรียนดีมาจากที่เดิมอยู่แล้วครับ แต่ต่อให้เรียนดียังไง ก็สู้วิชาการเด็ก ม.ปลายยากมาก ต้องมาเรียนรู้ใหม่ตอน ป.ตรีี

2.เด็กเตรียมวิศวะเอง หรือเด็ก ม.ปลายที่ตั้งใจจะเข้าพระจอม เค้าก็เรียง ranking ว่า ลาดกระบังหรือบางมด เป็นเบอร์ 1 2 อยู่แล้วขึ้นอยู่กับสาขาที่จะเรียน และพระนครเหนือมาเป็นอันดับ 3 ทำให้เด็กเก่งๆ ที่คะแนนสูง ก็จะไปเบอร์ 1 2 ก่อน หรือเด็กเตรียมวิศวะที่เก่งมากๆ ก็อาจจะไปจุฬาก่อนเลย (หรือคนที่อยู่พื้นที่แถวนี้อยู่แล้ว อยากเรียนใกล้ๆ ก็มี ม.เกษตรเป็นทางเลือกที่ดูจะชื่อชั้นดีกว่าด้วย) และเด็ก ม.ปลายที่มาเรียนวิศวะ ก็ไม่ได้มีความรู้พื้นฐานแน่นขนาดนั้นนะครับ อย่างที่บอกถ้าเก่งมากๆก็อาจจะไป จุฬา หรืออีก 2 พระจอมละ

ซึ่งจาก 2 ข้อนี้มันก็จะส่งผลไปถึงงานวิจัย ผลงาน คะแนนอื่นๆ ที่ส่งผลไปถึง ranking รวมถึงภาพลักษณ์ ตามที่หลายๆท่านพูดมาหละครับ ซึ่งมันก็น่าจะเป็นรูปแบบประมาณนี้มาหลายปีต่อเนื่องกัน มันก็เลยยิ่งทำให้รุ่นใหม่ๆก็มองพระนครเหนือเป็นลำดับ 3 ไปเรื่อยๆ รวมถึงความเห็นอื่นๆที่ท่านอื่นกล่าวมาด้วยครับ

ทั้งนี้ไม่ได้พูดถึงการทำงานจริงนะครับ ผมว่าแล้วแต่จังหวะเหมือนกันครับว่าแต่ละท่านจะเจอคนแบบไหน ผมว่าก็มีทั้งดีทั้งเสีย 555

คหสต. ยสตน. ครับ