อ่อ ก็ถ้าบอกแบบนี้แต่แรกก็เข้าใจได้อยู่
แต่เหตุผลที่บอกจะสื่อมันคนละทางกับอันแรกเลยนะ 5555

ตอนเด็กจะสนิทกับแม่มากกว่า มีอะไรก็จะบอกแม่ และแม่ให้แนวคิดคำพูดที่เข้าใจเรามากกว่า
ส่วนกับพ่อ จะไม่กล้าพูดหรือเล่าเรื่องใดๆ เพราะกลัวโดนด่า เพราะพ่อค่อนข้างดุและเข้มงวดมาก
แต่ตอนนี้โตแล้ว ก็สนิทกับพ่อกับแม่ มีอะไรก็คุยได้ทั้งสองท่าน

ขอตังใครได้ง่ายก็รักคนนั้นสนิดกะคนนั้นแหละ แม่บ่นหน่อยแต่ก็ได้ พ่อไม่บ่นแต่ก็ไม่ได้ เพราะตังอยู่กะแม่

ปมออดิปุส

ผมจะสนิทกับแม่มากกว่า แม่จะคอยดูแล ไม่สบายแม่ก็จะเทคแคร์

หาข้าวให้กิน ขับรถไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ ลูกแหง่แท้ๆเลยผม ตอนนั้นก็สามสิบแล้วด้วย

ช่วงชีวิตสุดท้ายของแม่ก็เป็นผมที่พาแม่หามาหมอตลอด สุดท้ายแม่ก็จากไปด้วยโรคมะเร็ง

ต้องรอดูว่าตอนงานศพคนแม่ฮะว่าคนจะร่ำร้องไห้ระงมกันทั้งแผ่นดินเหมือนของคนพ่อมั้ย ตอนนั้นน้ำตาท่วมจอเบยฮะ

ในช่วงชีวิตก่อนวัยรุ่น

ผมว่าสิ่งสำคัญที่จะซื้อความรักจากเด็กได้ คือเวลา และส่วนใหญ่คนที่มีเวลาให้กับลูกมากกว่า ก็มักจะเป็นแม่

เด็กส่วนใหญ่เลยจะผูกพันกับแม่มากกว่า ถึงแม้ว่าในบางครอบครัวแม่ดุกว่าพ่อด้วยซ้ำ

รักเท่ากันครับ

การเลี้ยงดูและใส่ใจเรื่องยิบย่อยในชีวิตประจำวัน มักจะเป็นแม่มากกว่า คนส่วนใหญ่เลยสนิทกับแม่มากกว่า ส่วนพ่อตามลักษณะผู้ชายมักจะทื่อๆ ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ ลูกเลยผูกพันน้อยกว่า

ไม่ใช่ในเคสผม ส่วนตัวไม่ได้ติดใครเลย ทั้งพ่อและแม่ ส่วนใหญ่มีเรื่องอะไรจะคุยกับน้อง เพราะรุ่นใกล้ๆกันคุยแล้วรู้เรื่องมากกว่า

คือแม่ผมดีมากนะ ในเรื่องการดูแล แต่ผมชอบที่จะมีพื้นที่ส่วนตัวเยอะๆ กลายเป็นว่าความเป็นห่วงและการเข้าหาที่มากเกินไป (ในความคิดของผม) ทำให้ไม่ชอบซะงั้น แล้วถ้าอยู่ใกล้กันจะทะเลาะกันแทบจะทุก 10 นาที

ตอนเบบี้ แม่ให้นมก็คงจะใกล้ชิดกว่าและพ่ออาจจะไปทำงานข้างนอก แม่น่าจะมีเวลาเลี้ยงมากกว่าพ่อ

เท่าที่สังเกตค่าเฉลี่ย ลูกชายจะรักแม่มากกว่า ส่วนลูกสาวจะรักพ่อมากกว่า

ไม่รู้แหะ ผมรักพ่อกับแม่เท่ากัน

ถึงจะดูสนิทกับแม่มากกว่า กับพ่อไม่ค่อยได้คุยแต่เรื่องรักผมรักทั้งสองคนเท่ากันนะ

ตอนเด็ก รักแม่คับอาจจะสนิทมากกว่าเหมือนเค้าจะแบ่งหน้าทีกันคนนึงจะดุ คนนึงจะอ่อนโยนซึ่งแม่ผมน่าจะรับบทนี้ 555

แต่ตอนนี้รักเท่ากัน ตอนที่ผมมีปัญหาชีวิตป่วยหนัก พ่อผมก็ร้องไห้เสียใจไม่ต่างจากแม่ผมเลยทำให้ผมเข้าใจอะไรหลาย ๆ