จากวันวานนั้นที่เงาฟ้ายังหม่น
ฝ่าแดดลมฝนที่ผ่านมา
จากวัยเด็กน้อยที่คอยคิดไปว่า
เมื่อไรเล่าฟ้าจะเปลี่ยนสี
จากเด็กๆ ความคิดเยาว์
อยากจะให้โลกเป็นของเรา
อยากจะให้โลกนี้แสนเบา

อยากเขย่าโลกใบนี้
แม้จะไม่มีหนทางให้เห็น
มือคนเรามีนิ้วที่ยาวสั้นไม่เท่ากัน
โป้ง กลาง นาง ชี้
ซึ่งมีค่าทั้งนั้น
แตกต่างแต่การใช้
ที่ไม่ค่อยจะเหมือนกัน
แต่ต่างเป็นนิ้ว
ซึ่งมีหน้าที่สำคัญ
มันต่างกันแค่สั้นยาว

จวบจนวันนี้ที่เงาฟ้ามาเปลี่ยน
เปลี่ยนจากเด็กน้อยมาสู่ฉัน
เปลี่ยนจากความคิด
ละเมอหมายมั่น
เปลี่ยนจากความฝันมาสู่จริง
จะเหวี่ยงโลกก็แสนเบา
ก็เมื่อโลกเป็นของเรา
ใช่..โลกเป็นของเรา
บากบั่นเข้าเราจะถึง
ถึงวันที่ฟ้า
ฟ้าที่สดสวย

ที่สดสวย