อย่าเสียเวลาครับ ถ้าเจองานที่ไม่ใช่ตัวเองก็รีบย้าย เกิน 35 แล้วย้ายลำบาก

8 รอบไม่มีอยู่จริงกับคนวัยผม

ประกันโครตสำคัญใครลังเลอยู่ ไม่ต้องลังเลแล้วทำไปเลย

คนเรามักหลงระเริง กับความสุขระยะสั้น กิน เล่น เที่ยว จนลืมความสุขระยะยาวคือการมีครอบครัว และชีวิตวัยเกษียรแบบมีคุณภาพครับ (ต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน)

อย่าเรียนอะไรที่เป็นศาสตร์เฉพาะมากเกินไป ควรเรียนหรือหาอาชีพที่สามารถทำที่ไหนก็ได้

ผมอยากย้ายประเทศแต่เป็นเรื่องยาก เพราะผมจบนิติศาสตร์ ซึ่งส่วนใหญ่เขาสอนกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในประเทศ

มันไม่สามารถเอาไปใช้ในประเทศอื่นได้ แบบประกอบอาชีพสายกฎหมายได้ ไม่เหมือนพวกช่าง หมอ พยาบาล โปรแกรมเมอร์ เป็นต้น

ถ้าอยากเรียนกฎหมายจริง ๆ ให้ไปเรียนภาคบัณฑิตเป็นใบที่สองเอา

มีเวลาว่างเรียนภาษาไว้เยอะ ๆ หาภาษาที่ 3 ที่ชอบจริง ๆ แล้วทุ่มเทกับมันให้เต็มที่

อย่าเพิ่งรีบมีครอบครัว พยายามหาทุนเรียนต่อต่างประเทศและหางานที่ต้องใช้ความรู้ในต่างประเทศให้ได้ (ไม่เอางานแรงงานไปล้างจาน แบบนั้นมันไม่มั่นคง)

หนีออกจากประเทศนี้ไปให้ได้ ประเทศนี้ไม่มีความหวังหรอก เว้นแต่คุณอยู๋ในชนชั้นอีลีท

1.เงินเก็บ เก็บไว้บ้างตอนฉุกเฉินอย่าใช้สุรุ่ยสุร่ายเกินจำเป็น จะลงทุนอะไรก็คิดดีๆก่อน
2.ออกกำลังกายบ้าง วีคละ 2-3 ครั้งก็ยังดี
3.การกิน ลด ของมัน ทอด แป้ง ลงหน่อย ปิ้งย่างนานๆกินที ไม่งั้นตรวจเลือดมาที ทั้งไขมัน เบาหวาน ถามหาแน่ๆ
4.ดื่มน้ำ กินผัก ผลไม้เยอะๆ อย่าให้ท้องผูก
5.สุขภาพฟันก็สำคัญ ขูดหินปูน ใช้ไหมขัดฟันเป็นประจำ

ใช้ชีวิตให้คุ้มกับแรงที่ทำงานเพื่อหาเงิน

อะไรที่มันไม่ใช่ไม่ว่าจะงาน แฟน อื่นๆทุกเรื่องในชีวิต อย่ายอมจำนน คิดเร็วทำให้ไว เปลี่ยนให้ดีขึ้นซะอย่ายึดติด แล้วจะพบว่ามีโอกาศดีๆอีกมากมายรอให้เราไปค้นหา ไม่ได้บอกให้ไม่อดทนนะครับ แต่ถ้าจับจด ทนๆไป เผลอแป๊บเดียวเวลามันไปเร็วมากกกกจะเสียดายเอา

งาน ทำเพื่อเงิน คิดด้วยว่างานกับเงินมันเหมาะสมมั้ย
งานรับผิดชอบอะไร ทำให้ดี งานอะไรไม่ใช่ของเรา อย่าทำฟรี มันจะกลายเป็นงานคุณในวินาทีนั้นต่อไป
เปลี่ยนงานอาจจะเปลี่ยนชีวิต อย่ากลัว ยิ่งอายุไม่เยอะ ยิ่งมีโอกาสให้ทำอะไรอีกมาก พอถึงอายุหนึ่งมันจะต้องหาความมั่นคงแล้ว มันก็เสียโอกาสลองก้าวหน้า

มีเงินได้ ก็หมดเงินได้
ออมกับลงทุนตามความเหมาะสมกับตัวเอง อนาคตมันก็ดีกว่าไม่วางแผนอะไรเลย
ที่ต้องเหมาะสม เพราะบางคนกลัวเงินเฟ้อขึ้นสมอง จะใช้เงินทำงานบลาๆๆ ไปลงเงินกับอะไรที่เราไม่รู้เรื่องจริงๆ พังกันมาเยอะแล้ว เงินสดเก็บไว้เยอะๆ มันก็มีประโยชน์ในแบบของมัน

กองทุนซื้อได้ แต่ไม่เท่าลงทุนเอง แต่แนะนำให้ลองทั้งคู่

สุขภาพพอเสื่อมแล้วมันก็ไม่มีทางเหมือนเก่า ดูแลสุขภาพยิ่งเร็วยิ่งดี กินให้ดี นอนให้ดี ออกกำลังกายให้พอเหมาะ ยิ่งเสื่อมช้าความทุกข์มาเยือนช้า
งานทุกอย่างใข้ร่างกาย มากน้อย มีปัญหาปุ๊บอย่างอื่นลามเป็นปัญหาต่อๆกันไปอีก
ตอน30ต้น ไม่เคยรู้จักเจ็บป่วย หลังสี่สิบ ผมเข้ารพ.ทุกปีเลย

ครอบครัวสำคัญ พ่อแม่พี่น้อง ญาติ เราสนิทกันไว้ดีกว่า แต่ถ้าการมีญาติแล้วมันทำให้ชีวิตคุณถดถอยลง การออกมาทำอะไรสักอย่างเพื่อตัวเองก็ไม่ผิดอะไร
ถ้าเรือมันจะล่ม กำแพงมันจะพัง กระโดดออกมารอดสักคนดีกว่าตายห่านกันไปทั้งหมด แต่ก็ต้องไม่ไหวจริงๆนะครับ ถ้าจะลดความสุขส่วนตัวหรือยอมลำบากสักหน่อยก็ลองช่วยเต็มที่ดู คุณจะดีใจที่ได้ทำมัน

คู่ชีวิตที่ดี คือคนที่ทำให้ชีวิตคุณดี ทุกวันอยู่กับเขา คุณจะมองเห็นภาพในอนาคตที่ดี
การใช้ชีวิตมันต้องเข้ากัน ก่อนแต่ง หลังแต่งไม่ต่างกัน ไม่ต้องปรับอะไรมากมาย ไม่ต้องทนอะไรทั้งนั้น เลือกคนแบบนี้เป็นคู่ชีวิต ถ้ามันต้องปรับอะไรวุ่นวายทะเลาะกันบ่อยๆ ชีวิตดูมีปัญหา ก็รีบเลิกอย่าเสียเวลา
มีคู่ชีวิตที่ดี มีความสุขกว่าโสดมากกกก แต่ถ้าเจอคู่ชีวิตแย่ๆ ก็แย่กว่สเป็นโสดมากๆๆเหมือนกัน

ก่อนสามสิบเพื่อนมันเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต แต่พอสี่สิบ มันต่างคนต่างอยู่กันหมดทั้งนั้น อย่าไปอะไรกับเพื่อนมากครับ เก็บเพื่อนดีๆไว้ สองสามคนก็เยอะพอแล้ว
เวลามีปัญหา อย่าหวังพึงเพื่อน อยากเก็บมิตรภาพดีๆไว้ ก็แค่เล่าให้ฟังได้ แต่อย่าไปขอให้เขาช่วย ยกเว้นเขาอยากช่วย ซึ่งเราต้องคิดๆดี

รถ มีครบสี่ล้อ ขับปลอดภัย คือพอ ราคารถ มาพร้อมการดูแล 10ปีก็เหมือนซื้อรถคันนั้นอีกครึ่งคัน

บ้าน ถ้าต้องซื้อก็ซื้อ สุดท้ายชีวิตก็ต้องมีที่อยู่ เช่าไปเรื่อยๆไม่ได้หรอกๆ แต่ถ้าอยู่บ้านพ่อแม่แล้วโอเค ก็อยู่ ไม่ต้องออกมาถ้าไม่จำเป็น

บัตรเครดิต ไม่น่ากลัว มีแล้วคุณใช้มันอย่างถูกต้อง มีแต่ประโยชน์ แต่ถ้ามีแล้วตอนสิ้นเดือนจ่ายไม่เต็มที่ใช้ กรุณาหักบัตรทิ้งสะ ก่อนที่ชีวิตคุณจะพัง

คนยืมเงินต้องปฏิเสธให้เป็น เงินที่คุณให้ยืม มันไม่ได้คืนหรอก เห็นเขามีคืนแต่ไม่คืนคุณก็ทุกข์ป่าวๆ ถ้าให้ยืม ก็คือให้ จบๆไป

ของเวลาไม่มีมันก็อยากได้ มีแล้วได้ประโยชน์มั้ยก็อีกเรื่อง ก่อนซื้ออะไร ของกินของใช้นึกภาพในหัวไว้ว่าตอนนี้เราไม่มีเราก็อยู่ได้ จะเอาจริงๆใช้มั้ย

ใจเย็นๆ ยิ่งไม่ใช่เรื่องเราโดยตรงยิ่งต้องใจเย็นๆ ทุกวันนี้เปิดมือถือเล่นเนทเจอแต่พวก rage bait อย่าเอาสมองไปคลุกกับของพวกนี้มาก หาเวปหาของ หางานอดิเรกอะไรที่เราพบเจอแล้วนำความสุขมาให้เราครับ (ต้องไม่เดือนร้อนเราและผู้อื่นนะ)

- วางแผนเกษียณตั้งแต่เริ่มทำงาน อย่ารอให้ใกล้เลิกแล้วค่อยวาง มันจะไม่ทัน
- อายุ22-27 อย่าสร้างหนี้ใหญ่ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ผลของมันจะเห็นกันเมื่อ35-40 ว่าแต่ละคนมีสินทรัพย์เท่าไหร่
- พยายามทำงบดุลส่วนบุคคลอย่างน้อยก็ปีละหน จะได้รู้ว่าปีๆนึง การใช้ชีวิตเราเป็นยังไง + หรือ ลบ ส่วนตัวผมทำทุกไตรมาส และทำงบกระแสเงินสดทุกวัน
- ก่อนเริ่มปีใหม่ ให้ลองprojectedว่ารายรับ-จ่าย แต่ละเดือน จะได้รู้ว่ามีช่วงไหนของปีต้องใช้เงินเยอะบ้าง เช่นจ่ายประกันชีวิต ประกันรถยนต์ ค่าส่วนกลางคอนโด จะได้ไม่เดือดร้อน
- มีเวลาว่างก็ลองฟังpodcast youtube เพิ่มพูนความรู้ เช่นตอนขับรถ นั่งbts ไรงี้

รักพ่อแม่ให้เยอะๆครับ พาท่านไปเที่ยว พาไปทานอาหารที่ท่านชอบ

- ศึกษาเรื่องการลงทุน แต่แบ่งบางส่วนมาลองอย่าเพิ่งทุ่มหมดตัว กว่าความรู้จะอยู่ตัวมันซัก 4-5 ปี ถ้าตอนนั้นจับทางได้แล้วค่อยเอาเงินเก็บมาลงเพิ่ม หารูปแบบที่เหมาะกับใจตัวเอง
- ออกกำลังให้สม่ำเสมอ หัดยืดเส้น หรือโยคะ มันดีกับชีวิตมากเลย ทำเป็นประจำจะได้ไม่ต้องไปนวด หรือกายภาพบำบัด
- เริ่มคุมอาหารได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องอร่อยทุกมื้อ ไม่ต้องดีต่อใจทุกมื้อ เอาดีต่อร่างกายเป็นหลัก ดีต่อใจซักอาทิตย์ละครั้งก็พอ
- นอนให้พอ หลับให้ดี หลับให้อิ่ม ไม่จำเป็นอย่าลากงานข้ามคืน อย่าอดนอน มันจะพังไปหลายวันกว่าตอนหนุ่มๆ
- ทำประกันสุขภาพไว้ ถ้ายังไม่เคยทำ ทำเลย แล้วค่อยไปตรวจสุขภาพทีหลัง
- ทาครีม มาสก์หน้าบ้าง การบำรุงผิวไม่ใช่แค่เรื่องของผู้หญิง เมนเทนไว้ดีกว่ามาซ่อม ยิ่งแก่ยิ่งซ่อมยาก(แพง)
- หาแฟนที่ศีลเสมอกัน คุยภาษาเดียวกัน แล้วตีกันให้เสร็จตั้งแต่ช่วงยี่สิบ เต็มที่ก็อย่าให้เกินสามสิบสอง เคลียร์ให้เรียบร้อยหลังจากนั้นชีวิตจะมีอะไรให้แก้ปัญหาอีกเยอะ จะได้ช่วยกันคิด ช่วยกันสร้างตัว ไม่ต้องมาเสียเวลางอนกันเรื่องตอบไลน์ช้า เล่นเกมแล้วไม่สนใจกันเลย ทำไมไลค์รูปอีนั่นมันเป็นใคร
- กลับไปมองสกิลของตัวเอง อะไรที่เคยทำมาแล้วตั้งแต่สมัยเรียน หรือสมัยเริ่มทำงาน ถ้าทำมันต่อเนื่องมาตลอด ไม่ว่ามันคืออะไรเท่ากับว่ามีประสบการณ์มายี่สิบปีแล้ว เราเป็นรุ่นใหญ่ทางด้านนั้นแล้ว หาทางใช้ประโยชน์จากมัน
- จำกัดวงล้อมของความใกล้ชิดมาให้แคบลงมากขึ้น แล้วหัดช่างแม่งให้เก่งขึ้น อะไรที่รุงรังอยู่นอกวงชีวิตตัดทิ้งได้ตัด ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเพื่อน ญาติ ลูกค้าหรืออะไรก็ตาม เกะกะชีวิต โฟกัสความสุขของตัวเองและคนในวงกลมเยอะๆ

รีบแต่งงาน สร้างครอบครัว อย่ามัวแต่กลัวนั่น กลัวนี่

อยากมาเพิ่มเรื่องงาน สิ่งที่จะสอนตัวเองเมื่อ 20ปีที่แล้ว

อายุยังน้อยเพิ่งเริ่มงาน เริ่มจากเป็นลูกน้องที่ดี เพื่อนร่วมงานที่ดี

อยากให้คนมองว่ามีสกิลทำงานที่ดี มันไม่ใช่แค่ทำงานให้เสร็จ ต้องทำให้ดีกว่าที่เขาสั่งสักเล็กน้อย+พรีเซ้นส่วนที่เราเพิ่มไปด้วย คนสั่งเขาจะมองว่าเราดีขึ้นมาโดยไม่ต้องพยายามอะไรมากมายเลย
แต่ต้องงานเรานะ อย่าไปยุ่งงานคนอื่น ยกเว้นเจ้าของงานเขายินดี ถ้าเพื่อนร่วมงานให้ช่วย ต้องสุดเหมือนงานเรา (แต่อย่าให้เขามาเอาเปรียบเราละ)
เพราะสกิลการเข้ากับเพื่อนร่วมงานมันสำคัญ ไม่แพ้สกิลทำงาน เก่งชิบหาย แต่เข้ากับใครไม่ได้ ไม่ยุ่งไม่ช่วยใคร มันก็เป็นพนักงานทีไม่ได้เรื่องของบ.นั้นแหละครับ ต่อหน้าหลับหลัง ก็จะโดนด่าเช้าด่าเย็น ถ้าไม่สนิทกับหัวหน้างาน ระวังจะชิบหายเอา (ตอนพลาดคนมันพร้อมรอกระทืบ)

สกิลเสนอหน้าก็สำคัญ อย่ายี้ กรูเก่ง กรูแน่ ไม่เป็นไรปล่อยไปเรื่อย ทำงานดี งานเสร็จตรงเวลาดี แล้วเจ้านายไม่รู้ มันก็เหมือนไม่ได้ทำ อันนี้คือมันคือโลกจริงที่โหดร้าย หัวหน้ามาเจอเราเฉพาะตอนงานมีปัญหาเท่านั้น ชีวิตการงานคุณจะลำบากไม่ก้าวหน้า (วลีเด็ด "มึงอีกแล้วหรอ")

สกิลประจบ ให้คนรัก มันก็เหมือนอัธยศัยที่ดี ทั้งเพื่อนร่วมงาน ทั้งเจ้านาย เข้าหาให้เป็น เวลาเจ้านายสอนงานนิยิ่งสำคัญ เวลาทำงานเสร็จแค่พูดสั้นๆ คนสอนเขาสอนเก่ง แค่เนี่ยก็สร้างความสัมพันธุ์ที่ดีได้ละ หรือเพื่อนร่วมงานมาช่วยงานก็ขอบคุณเยอะๆ ไปพูดชมเขาต่อหน้าคนอื่น เพื่อนร่วมงานที่เขาช่วยแค่นี้เขาก็รู้สึกดีละแล้ว

ถ้าได้เลื่อนเป็นหัวหน้าแล้ว ไปอ่านหนังสือ managementเพิ่มสะ แล้วก็เลือกเลยอยากให้ลูกน้องรักหรือเกลียดแค่นั้นแหละ 555

หลักๆประมาณนี้ อดีตตอนยังเด็กผมอีโก้เยอะ คิดว่าแน่ แต่ก็กระท่อนกระแท่นตลอดเพราะ เข้ากับคนอื่นไม่ดี หัวหน้าก็ไม่ชอบ ทั้งที่ผมประเมิณตัวเองเราสกิลดีกว่าคนอื่น งานทำได้หนักกว่าคนอื่น
มาตกผลึกตอนเพื่อนมันมาเตือนสติ ประมาณที่ผมแนะนำนั้นแหละ ตอน 30ละ ทำงานสมูขึ้นเยอะ
ตอนเพื่อนมันสอน ผมฟังก็หัวร้อนนะ เถียงมันตลอด แต่เพื่อนผมมันดีมาก สุดท้ายดึงสติผมมาได้ ไม่งั้น ผมคงไม่จบมาได้หรอก เพราะทะเลาะกับอ.หัวหน้าแผนก ทิ้งอีโก้ตัวเองไปบาง ตอนจบผมนี้ก็ลูกรักอ.เขาอยู่พอตัวนะ 555 คือมันยากตรงปรับ กับต้องยอมรับ อะไรหลายๆอย่างสักหน่อย ชีวิตทำงาน หน้ามือ หลังตีนเลย

เพื่อนรุ่นเดียวกัน 10 คน ออมเงินเป็นประจำ 1 คน

ผ่านไป 10ปี จากอายุ 25-35 1 คนนั้นจะคุยกับใครไม่รู้เรื่อง เพราะหัวข้อมันคนละหัวข้อกันแบบหน้ามือหลังมือครับ

ดังนั้น ออมเงิน ซื้อประกัน แล้วพอมีเงินในมือ มันจะรู้เองว่าต้องเอาไปลงทุนอะไร

อ้อ อย่าลืมพัฒนาตัวเองตามสัมมนาต่างๆด้วย คอนเนคชั่น ทักษะที่สำคัญต่างๆอยู่ในนั้น

เมื่อก่อนผมโดนเพื่อนล้อเสียหมาหมด แต่ตอนนี้ทุกคนที่เคยล้อมาปรึกษา เช้าเย็น


ชีวิตเราใช้ซะ มีเท่าไหร่ถลุงจนหมด อันนั้นมันคอนเท้นท์หลอกควายครับ เตือนแค่นี้ละกัน