ขอตอบแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในฐานะพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่เลิกรากับภรรยามา 17ปีละกันครับ...

ช่วงนี้แผลยังสด ก็อาจจะเจ็บ แสบ ทรมานพอตัวครับ การนึกถึง Activity ดีๆที่เคยทำร่วมกันมาให้คิดซะว่าเป็นภาพจำที่ดีๆครั้งหนึ่งที่เราได้ร่วมชีวิตกัน หลังจากนี้วัคซีนวันเวลา จะเยียวยาความรู้สึกเราไปเรื่อยๆ

จริงๆเขาจะไม่ได้ไปไหนเลย เขาแค่ย้ายจากความทรงจำที่เจ็บปวด ไปอยู่ในความทรงจำที่สวยงามของเรา ทุกความรู้สึกยิ่งนานวัน มันจะทำให้เรายิ้ม เป็นยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความยินดีกับทุกๆคนที่ได้เคยผ่านการใช้ชีวิตร่วมกันมา วันนี้ในฐานะคนรักเราอาจจะเป็นร่วมกันไม่ได้ แต่เราสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะครับ

Move On ให้ได้และก้าวเดินตามใจที่ปราถนา พอนานวันเราจะกลับมาขอบคุณตัวเราเองที่สามารถก้าวข้ามผ่านเวลาร้ายๆมาได้ครับ

ปล.ถ้าถามว่าประสบการณ์ผมเจอเรื่องเลวร้ายมาขนาดไหน ก็แค่เลิกกับแม่ของลูกที่พึ่งคลอดที่หนีไปมีครอบครัวใหม่ ตัวเองติดคุกไป 3วัน ประกันตัวออกมาได้ เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวเลี้ยงลูกสาวมาจนอายุ 17 แล้วครับ  

ถ้าทุกอย่างยังเหมือนเดิม บรรยากาศรอบตัวท่านยังเหมือนเดิม ผมว่ายากจะลืม นึกถึงเพลง สบู่ ของแสตมป์อ่ะของอยุ่ที่เดิมเอาไว้ให้นึกถึงชัดๆ  

นิแหละครับท่าน ด้วยสายงานที่ตัดสินใจแล้วต้องอยู่ตรงนี้กันอีกนานครับ
แต่ก็จะพยายามครับท่าน ถึงจะสภาพแวดล้อมเดิม แต่จะไม่ขอเป็นคนเดิมครับ  

ขอบคุณครับท่าน

ของผมไม่มีลูกด้วยกันครับ
เขาหมดรัก โดยส่วนตัวคิดว่ามันอาจจะยังสามารถเริ่มกันใหม่ได้
แต่หลายเดือนที่ผ่าน ทุกอย่างที่เขาทำ ลบหลักฐานการมีตัวตนระหว่างเขากับผมทุกอย่าง
ออกไปจากชีวิตเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงๆ จึงเข้าใจเลยครับเป็นไปไม่ได้

อยู่คนเดียวก็ดีครับ แต่ก็ไม่ใช่สไตล์จริงๆ
เมื่อถึงเวลาคนเราอาจต้องเริ่มต้นใหม่จริงๆ สินะครับ