ยอมรับความจริง + ให้เวลาเป็นสิ่งที่รักษาครับ
และรักตัวเองให้มากๆ เผื่อวันนึงเส้นทางมันกลับมาบรรจบกันอีก เขาจะได้เห็นว่าเราเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น (ย้ำว่าเผื่อนะครับ)

สู้ครับ จากคนที่เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน

ผมอ่านทุกกระทู้ของท่าน

และจะขอย้ำอีกครั้ง ท่านไม่ได้แย่เลยในการเป็นสามีของผู้หญิงคนนึง
เลิกคิดว่าตัวเองผิดสักทีเถอะครับ

ท่านมีคุณค่าในตัวเองเสมอ มูฟออนได้แล้วครับ

กำลังเป็นอนู่เหมือนกันครับ แต่ของผม ผมมั่นใจว่าที่ผ่านมาไม่ได้ทำตัวท็อกซิค แน่นอน แต่อาจจะทำตัวไม่สมกับที่เขาคาดหวังเท่าไหร่ (ผมรับราชการ ภรรยา ขายออนไลน์) ที่ผ่านมาโดนค่อนขอด ด้อยค่าเรื่องเงินเดือนและหน้าที่การงานมาโดยตลอด จนวันนึงผมลองไปคุยกับคนอื่นดู (แค่ลองคุยนะครับ) แต่เขาจับได้ เลยเป็นเรื่องใหญ่ รู้ว่าตัวเองทำไม่ถูกเหมือนกัน ครับ ต่อมาเขาเลยขอเลิกขอหย่าเลย พยายามปรับความเข้าใจอยู่แต่ก็น่าจะยากเหมือนกันครับ

ยอมรับความจริง​ และเดินหน้าต่อครับ

เวลาจะช่วยบรรเทาเอง​ ให้กำลังใจครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

แต่บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องลืมคนที่เราเคยรักมากที่สุดก็ได้นะครับ เราแค่ย้ายเขาจากหัวใจมาอยู่ในความทรงจำของเราก็พอ ย้ายเขามาอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจก็พอ

ผมเข้าใจความรู้สึกของท่านนะครับ ผมขออนุญาตเล่าเรื่องของผมกับแฟนเก่าให้ฟังนะครับ อาจจะไม่ได้เหมือน 100% แต่สตอรี่ก็คล้ายๆกัน

ผมกับแฟนเก่าเคยคบกันช่วงม.3 คบกันสั้นมากๆ ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำแล้วก็เลิกกัน ผมโดนบอกเลิก แล้วก็มีแว้บกลับมาคุยกันตอนม.6 แล้วก็เลิกคุย โดนบอกเลยเหมือนเดิม ชีวิตผมมีเขาวนเวียนอยู่มาตลอดนับตั้งแต่คบกันจนเลิกกัน จนเขามีแฟนใหม่ จนเขาเลิกกับแฟน เราก็ยังวนเวียนอยู่ในชีวิตของกันและกันตลอด เวลาผมจะเริ่มใหม่กับใครก็มักจะมีเขามาวนเวียนในหัวเสมอ ผมเคยหักดิบเพื่อจะลืมเขา เพราะเกือบสิบปีอะผมลืมเขาไม่ได้เลย เพราะเคยง้อหลายครั้งแล้ว เขาก็ไม่ยอมคืนดี จนเขามีแฟนใหม่นั่นแหละ ผมใช้วิธีคือตัดเขาออกจากชีวิตเลย โซเชียลมีเดียทุกอย่างผมไม่ดูเขาเลย ซ่อนทุกอย่าง ไม่ถึงกับบล็อคนะ แค่ซ่อนเฉยๆ

สุดท้ายผมได้คำตอบคือ ผมทำใจได้ก็จริง ทำใจยอมรับกับการมีแฟนใหม่ของเขาได้จริง แต่ผมไม่สามารถลบผู้หญิงคนนี้ออกจากชีวิตได้ ยังไงผมก็จะมีผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต เพราะผมเข้าใจแล้วว่า ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นแฟน แต่เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทุกวันนี้ผมและเขาต่างคนต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ต่างคนต่างรู้นิสัยกัน เป็นเพื่อนสนิทอีกคนนึงในชีวิต คอยช่วยเหลือกันและกันตลอดเวลา จนถึงตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้วครับที่รู้จักกันมา มันกลายเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกันไปแล้ว ให้กลับไปคิดเชิงชู้สาวหรือแฟนแบบนั้นก็ไม่ได้แล้ว เพราะมันเป็นเพื่อนกันไปแล้วจริงๆ

สถานะของผมกับแฟนเก่า กับของท่านที่เป็นสามีภรรยา มันต่างกันพอสมควร ผมรู้ แต่อยากบอกว่าผมเข้าใจความรู้สึกของท่านเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง อาจจะไม่ลึกเท่า แต่ผมเข้าใจครับ

สุดท้ายแล้วเวลาเท่านั้นครับจะเยียวยาทุกอย่างครับ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้

อยากให้มองความเป็นจริงครับ
ความเป็นจริงที่ไม่มีทางย้อนกลับแบบเดิมได้
ความเป็นจริงที่ต้องดำเนินชีวิตต่อ ในทางเดินใหม่

ถ้าลืมไม่ได้
ของที่พยายามเก็บให้อยู่เหมือนเดิม สุดท้ายมันก็จะเก่าไป มันจะผุ จะพังไป
เริ่มจากสิ่งที่เห็นได้ชัดๆ จัดของใหม่ ซื้อของใหม่ มาทดแทนสิ่งเดิมๆ
เปลี่ยนภาพประจำวันให้มันใหม่ก่อนครับ

ผมเคยมีทัศนคติแบบ ยึดติดกับคนๆหนึ่งแล้วคิดว่าอยู่ยันแก่เฒ่า (คบ 7 ปี แต่งอีก 2 ปี)
บทสรุปคือเลิกกันครับ มันทำให้ลองเปลี่ยนมุมมองใหม่
จากที่เคยอายุ 22 นึกภาพไปอายุ 30 ว่าตอนนั้นจะเป็นยังไง ต้องมีอะไรบ้าง ต้องมีเป้าหมายแบบไหน
จากที่เคยอายุ 30 มองทะลุไปอายุ 50 ว่าตอนนั้นเรามีลูกกี่คน ใช้ชีวิตกันแบบไหน
ผมเปลี่ยนเป็นมองไกลสุด แค่ 2-3 ปีครับ วันนี้จะทำอะไร ปีหน้าจะทำอะไรต่อ มีแผนแบบไหนแล้วคุยแค่ระยะสั้นๆเท่านั้น มันทำให้ผมไม่ต้องคาดหวังกับสิ่งที่จะต้องเจอ หรือจะผิดหวังกับสิ่งที่เป็น

หลังเลิกกันได้ 6-7 เดือน ก็มูฟออนต่อครับ คิดถึงอนาคตแบบใหม่ แต่แค่ระยะสั้นๆพอ ไม่ต้องมองไกล
วิธีใหม่ของผมคือไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวังครับ

เหมือนเห็นภาพตัวเอง

ยกตัวอย่างคำพูดที่toxicให้ฟังหน่อยได้ไหมครับผมอยากจะเอาไปใช้เป็นบทเรียน

ทำได้แค่แอบเก็บความในใตไว้ในแบ่นเรเวนสีบำคฃับ

สู้ๆท่านก้าวข้ามไปให้ได้

หนังสือ เล่มเดิม มักจะจบแบบเดิมครับ
เวลาจะช่วยคตุณได้ แต่คุณยังต้องเพิ่มอีกอย่าง คือ

เอาของๆ ที่เป็นของเเขาไปบริจาค หรือไปเก็บอะไรก็ตามแต่
กำหนดแนวทางชีวิตใหม่ครับ ออกไปเจอคนใหม่ๆ แค่นั้นพอ

อย่าจมอยู่กับอดีต เพราะมันไม่กลับมาเหมือนเดิมแล้วละครับ
คุณต้องเดินหน้าต่อเท่านั้นเอง ทำให้เรื่องนี้มันเป็นบทเรียนของตัวเองครับ

หาใหม่

ไม่ก็ไปขขอคืนดี

อยู่คนเดียวให้ชิน รักตัวเองให้มากพอครับ

เวลาเเละใจท่าน เท่านั้นที่จะช่วยท่านได้

ท่านต้องเป็นคนตัดสินใจว่าจะอยู่เเบบนี้ หรือจะ move on ใจท่านเอง

บทเรียนครั้งใหญ่ เวลาจะช่วยให้ผ่านไปได้ครับผมก็คล้ายๆกันกับท่านเลย เราจะรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูกก็ตอนที่เรามีสถานะเป็นศูนย์นี่แหละ มองชัดเจนแบบไม่มีอะไรมาบดบังความคิด