การไม่มีการุณยฆาต คือสิ่งที่ทำให้คุณแม่ปล่อยวางไม่ลงด้วยเหมือนกันนะเคสนี้


สะท้อนถึงความล้มเหลวในระบบยุติธรรมของไทย ปิดเคสลง แต่ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย แพ่งก็แค่กระดาษแผ่นเดียว อาญาไม่ติดตามต่อก็จบ


การคิดสั้นนี่ ผมโทษเค้าไม่ลงจริงๆสำหรับเคสนี้ มันหมดหนทางแล้ว ยิ่งอยู่ไปยิ่งทรมาน ไม่ใช่ไม่สู้ แต่ไม่รู้จะสู้ยังไงแล้วอ่ะ หดหู่เกินที่คนจะรับได้ไปไกลมาก คือตัวน้องเองก็ไม่มีวันที่จะกลับมาใช้ชีวิตได้เป็นปกติ การจะการุณยฆาตน้องก็ทำไม่ได้ แปลว่าคนเป็นแม่ก็ต้องใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปจนสิ้นลม เต็มไปด้วยความทุกข์ ไม่สามารถหาความสุขจากไหนได้เลย ปล่อยวางไม่ได้ และไม่สามารถมีชีวิตตัวเองได้ คือก็ต้องโดนบังคับให้นั่งเห็นลูกในสภาพแบบนี้ทุกวันจนวันตาย เป็นผมผมก็รับไม่ได้นะ เรื่องค่าใช้จ่ายก็เรื่องนึงที่สำคัญไม่แพ้กัน


ทำได้แค่สาปแช่งไอตัวต้นเหตุ

ประเด็นคือการตามสืบทรัพย์นี่แหละ

โครตท้ออะ คือพวกนี้มัน เหี้ยม รู้ว่าถ้าโดนฟ้องจะโดนไล่ตามยึดทรัพย์

แม่มโอนหนีหมด

นึกถึงการุณยฆาตเลย

ต้องเห็นลูกทรมารกับการใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ

เคสนี้สงสารมาก ถ้าแม่ใจแข็งเดินเรื่องให้หมอการุณยฆาตลูกตัวเอง

แล้วใช้ชีวิตต่อ ไม่เห็นเค้าในทุกๆวันในสภาพที่ทรมานแบบนี้

น่าจะดีกว่า ต้องทนเห็นลูกเป็นแบบนี้ในทุกๆวัน

ตามอัพเดท 2 ปีที่แล้ว คนทำผิดออกคุกมาเปลี่ยนชื่อ ตอนนี้เปิดโตีะสนุกที่เอกมัย

มีเขียงหมู ถ่ายรูปใส่ทอง

อยากถามว่า กรณีนี้เปิดคดีแล้วยึดได้ไหม

อีกประเด็นเคยเห็นข่าวคนไข้ในพระบรมราชานุเคราะห์ เคยเห็นไฮโซคนนึงที่ทำโรงแรมรวยมาก

ได้เป็นคนไข้เฉย แล้วกรณีแบบนี้ ???????????????????

กฏหมา ยไทย
ขอโทษด้วยครับพอดีสะกดไม่ถูก

ผมเข้าใจคุณแม่นะ ถ้าเจอแบบนี้ผมก็คงไม่ต่างกัน ไม่ได้ต้องการกำลังใจแล้ว ในเมื่อแค่ความยุติธรรมก็ให้ไม่ได้ ชีวิตเราแทบจบ แต่ไอตัวการยังสบายดี ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย

ถ้าเป็นผม ก่อนจะไป อาจจะขอเอาคืนก่อนไปด้วย กฎหมายทำอะไรไม่ได้ เอาศาลเตี้ยนี่แหละ