โครตน่าสงสารเลยเคสนี้ รัฐน่าจะเข้ามาดูแลมากกว่านี้ ค่าใช้จ่ายดูแลสูงมาก

เป็นเคสเดียวเลยที่เพจใหญ่ๆช่วยกันมาต่อเนื่องสม่ำเสมอหลายปีตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้

แล้วแสดงให้เห็นว่าประเทศนี้ความยุติธรรมมันเป็นได้แค่กระดาษแผ่นเดียว มันไม่ได้ช่วยอะไรเหยื่อเลยซักนิด

จากที่ได้อ่าน ถ้าแม่ตัดสินใจแบบนั้น ผมก็เคารพการตัดสินใจของแม่นะครับ รู้เลยว่าทรมาณมากแค่ไหน

ปล.กฎหมายทำอะไรกับคนแบบนี้ไม่ได้จริงๆ ฟ้องชนะมา แต่สืบแล้วอ้างว่าไม่มีทรัพย์สินแม่มก็ทำไรไม่ได้ละ อย่าง ห.

ไอ้ผัวเมีย มันต้องไม่มีที่ยืนในสังคม ถ้าทำธุรกิจ สังคมต้องบอยคอต ถ้าทำค้าขาย ลูกค้าต้องไม่ไปซื้อ คนแบบนี้มันระย้า เกินไปจริงๆ
แล้วยิ่งมีสื่อสังคมโซเชียลแบบนี้ น่าจะทำได้นะ

เศร้ายามเช้าเลยครับ สงสารทั้งแม่ทั้งลูกทั้งพ่อ
อยู่ดีๆต้องมารับกรรมแบบนี้ ประเทศไทยไม่มีความยุติธรรมอยู่จริงๆ

โคตรหดหู่

ผมอยู่พระประแดงก็พอจะใกล้ๆ ร้านสเต็กของคุณแม่น้องการ์ตูน น่าเห็นใจจริงๆนะครับ กับข้าวแกก็ราคาถูกและรสชาติก็โอเคด้วย

แต่คนก็อุดหนุนผมว่าก็ไม่น่าจะขาดสายมาก มีคนซื้อข้าวกล่องอุดหนุนเอาไปแจกเรื่อยๆ แต่ผมว่าอาจจะด้วยค่ารักษาของน้องการ์ตูนที่อาจจะต้องมีค่าใช้จ่ายมากพอสมควร และก็ไม่ได้รับการเยียวยาใดๆจากคู่กรณี

เข้าใจและเคารพการตัดสินใจของแม่เขานะ นอกจากเรื่องเงิน หรือค่ารักษาคงจะเป็นเพราะต้องเห็นลูกสภาพแบบนี้ทุกวันมันโคตรบั่นทอนจิตใจเลยนะ ถึงจะพยายามแค่ไหนก็ลูกก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก่อนไป ขอเอาสองผัวเมียนี่ไปด้วยแล้วกัน ถ้าเป็นผม ผมจะทำแบบนี้

มีเคสน้องการ์ตูน กับเคสพ่อน้องเต้ที่โดดตึกศาลฆ่าตัวตายนี่หล่ะ ที่พอผมนึกถึงทีไรก็หดหู่และสิ้นหวังกับกระบวนการยุติธรรมไทยทุกที

ผมอ่านแล้วหดหู่น้ำตาจะไหลจริงๆนะเคสนี้ปรกติไม่ได้เซนสิทีฟเลย

แต่ผมเจ็บปวดจริงๆกับความไม่ยุติธรรมในบ้านเราที่คนก่อกรรมมันไม่ได้ชดใช้อะไรเลย

ตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น เห็นใจแม่น้องการ์ตูนมาก
มาถึงตอนนี้ถ้าคุณแม่จะตัดสินใจอะไร ผมเคารพการตัดสินใจทุกอย่างครับ คุณแม่สู้มานานมากเหนื่อยมานานมากจะเกินที่คนนอกจะจินตนาการแล้ว

สิ่งที่กัดกร่อนจิตใจคุณแม่มากที่สุดน่าจะเป็นเรื่องน้องการ์ตูนเป็นหลัก
ตอนแรกชีวิตยังอยู่ได้ด้วยความหวังว่าน้องจะสามารถฟื้นฟูดีขึ้นได้เรื่อยๆ
แต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆเมื่อน้องไม่มีการฟื้นฟูที่ดีขึ้นอีกต่อไปแล้ว และอยู่ในระดับที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ด้วย มันก็ทำลายจิตใจคนเป็นแม่มากๆแหละ

ระบบมันไม่แฟร์ ไม่มีความยุติธรรม

คนสูญเสีย เสียทุกอย่าง คนกระทำลอยนวล

บางครั้งผมก็คิดนะว่า มันต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน

เสียเท่าไหร่ ฝั่งกระทำต้องเสียด้วย คูณ2

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชาวเนตช่วยเหลือกันจริงจังและยาวนานมากจนน่าทึ่งจริงๆ เวลาผ่านมานานละธรรมดาที่ต้องซาลง แต่ก็ยังช่วยต่อเนื่อง แต่ปัญหามันหลายๆเรื่องรวมกันแกะไม่ออกแก้ไม่ได้ น่าเห็นใจจริงๆ

คนผิดไม่ได้ชดใช้ดเชยความผิดอย่างที่สมควร
น้องการ์ตูนก็ไม่มีทางรักษาหายปกติ

มันบั่นทอนจิตใจคนดูแลมากและจะเป็นไปตลอดชีวิตใครไม่เคยดูแลคนป่วยไม่มีวันเข้าใจหรอก ลึกๆในจิตใจก็คงอยากให้น้องไปสบายแต่ก็จะขัดกับมโนสำนึกตามค่านิยมสังคมที่ยังไงก็ต้องดูแลให้ดีที่สุด มันขัดกันแบบนี้ยังไงคนดูแลเองนี่ละจะป่วย

ทั้งๆที่แม่น้องการ์ตูนยังสาวยังสวยเรื่องมันผ่านมานานละ น่าจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีๆ แกยังต้องถูกยึดติดกับทั้งการไม่ได้รับการชดเชยชดใช้ การต้องดูแลคนป่วยที่ไม่มีทางหาย เรื่องแรกมันยังพูดได้แต่เรื่องหลังมันไม่มีวันพูดให้ใครฟังได้เลย

ไอ้เวลาแบบนี้มันไม่มีหน่วยงานรัฐไหนเปิดเป็นเคสพิเศษที่ต้องเข้ามาช่วยดูแลคนป่วยเลยเหรอ ดูแลคือดูแลจริงๆนะไม่ใช่ช่วยเดือนละ พันสองพัน คือ มีพยาบาลเข้ามาดูแล ซัพพอร์ตค่ารักษา คนไข้ในพระบรมราชูปถัมป์ต้องทำเรื่องอะไรยังไง

เห้อ อ่านแล้วแบบ เห้อ เข้าใจอะ

ผมเคารพการตัดสินใจจริงๆ แค่นี้ก็ต้องบอกว่าแม่เก่งมากแล้วครับ สู้มาได้ขนาดนี้

เป็นผมคงไม่ไหวอ่ะ ต่อให้เงินช่วยเหลือมาร้อยล้านพันล้าน คือแล้วไง ลูกเนื้อเชื้อไขเรายังไงเค้าก็ไม่หายไม่มีชีวิตปกติอีกแล้วตลอดชีวิตจนกว่าเขาจะตายไป แล้วภาพเหตุการณ์ที่ตามหลอกหลอนเราอีกล่ะ

ผมก็คงเลือกทางนี้อ่ะ ขอพอกันทีกับชีวิตนี้ แต่ผมคงขอเอาไอคนที่ทำชีวิตเราเป็นแบบนี้ไปด้วยกันอ่ะ

การดูแลคนที่เรารัก แล้วเค้าติดเตียง รู้ว่ายังไงก็เป็นปกติไม่ได้ มันเหนื่อยมากๆ พอมาเจอลูกภาพมันจะวนมาหลอนตลอด คุณแม่เข้มแข็งมากจริงๆ ขนาดผมดูแม่ แค่ 7 เดือน ยังเหนื่อยแถมน้ำตาตกทุกครั้งที่เจอ มันน่าจะโดนเอาคืนแบบเดียวกันมั้งนะ ถ้ายังทำแบบไม่สะทกสะท้านเลย