หมายถึงถ้าทุกคนมันฝึกแบบเดียวกันแล้วออกมาได้แบบเดียวกัน นั่นคือการฝึกฝน 100%

แต่ถ้าฝึกเหมือนกัน เทรนเหมือนกัน แล้วมันเกิดความแตกต่างของผลลัพธ์ นั่นคือพรสวรรค์ที่ต่างออกมา

ยิ่งถ้าเป็นการฝึกฝนที่สามารถดึงพรสวรรค์ออกมาใช้งานได้เต็มที่ จะยิ่งเห็นผลชัดกว่าปกติ

พรสวรรค์มีผลมากกว่าแน่นอนครับ

คิดง่ายๆ เอานักบอล 100 คนมาฝึกยิงให้เหมือนกัน ยังไงผลออกมาก็ไม่เหมือนกัน

เวลาแข่งจริง สถานการณ์มันคาดเดาไม่ได้เหมือนตอนซ้อม เซ้นส์บอลจะมีผลตอนนั้นแหละ

ตอนซ้อมเค้าเอาไว้เรียกความมั่นใจเฉยๆ ที่เหลือไปวัดกันในสนามแข่งจริง

คำถามคือฝึกเหมือนกันมั้ย ฝึกแล้วซึมซับเรียนรู้ได้เท่ากันมั้ย ฝึกแล้วตอนเอามาใช้จริงทำได้เท่ากันมั้ย อาจจะไม่เป๊ะๆ แต่ผมให้พรสวรรค์มากกว่าพรแสวงนิดหน่อย

ฝึกได้ แต่การจบสกอร์มันไม่ใช่แค่วางเท้ายิง มันต้องความนิ่ง การตัดสินใจ พวกนี้มันฝึกยาก ต้องอาศัญประสบการณ์แล้วก็พรสวรรค์ติดตัว

พรสวรรค์มาช่วงแรก
ที่เหลือพรแสวงล้วนๆ
แต่ถ้าส่งต่อใช้พวงสวรรค์

มันมากับ DNA อยู่แล้วครับ การฝึกฝนมันแค่เอาไว้รีดประสิทธิภาพของพรสวรรค์นั่นแหละ คนไม่มีพรสวรรค์ฝึกให้ขาขาดมันก็เก่งขึ้นได้ระดับเดียว ไม่เวิลคลาส

ที่เค้าเรียกpotentialมั้งครับ

มีศักยภาพแต่ไปติดเหล้าซะก่อนก็จบ

พรแสวงสำคัญเช่นกัน

มันต้องควบคู่กันแฮะทั้งพรสวรรค์พรแสวงอีกอันที่สำคัญคือสภาพจิตใจด้วย​ ผมให้พรสวรรค์เหลื่อมๆด้วยซ้ำ​ ถ้าการฝึกฝนอย่างหนักด้วยพรแสวงอย่างเดียวก็ถามกลับไปอีกสโมสรในยุโรปมีอคาเดมี่ที่เข้มๆยังไม่สามารถผลิต​ยอดนักเตะขึ้นมาได้อย่างต่อเนื่องเลย​

เอาคนมีพรสวรรค์สองคนมาแข่งกันโดยไม่ฝึกซ้อม คนมีพรสวรรค์อาจจะทำได้ดีกว่า

เอาคนมีพรสวรรค์แต่ขี้เกียจซ้อม กับ คนมีพรสวรรค์ขยันซ้อม ผมว่าคนมีพรสวรรค์ขยันซ้อมต้องทำได้ดีกว่า

แต่ละคนเราไม่สามารถวัดได้หรอกว่าใครมีพรสวรรค์มากกว่ากันและอาจจะมีพรสวรรค์แต่ด้านไม่เหมือนกัน บางคนยิงดี บางคนยิงแรง แต่การฝึกฝนการซ้อมที่วัดได้ว่าใครฝึกหนักกว่ากัน ฝึกถูกต้องไหม การควบคุมลูก ทิศทาง น้ำหนัก อยู่ที่ว่าส่วนผสมของแต่ละคนมันลงตัวแค่ไหน ผมมองแบบนี้

ฝึกแหละ มันเป็นความทรงจำของกล้ามเนื้อว่าอยากยิงไปตรงนี้ต้องยิงแบบนี้ ทำซ้ำๆจนกล้ามเนื้อทำไปตามธรรมชาติ
กองหน้าหลายๆคนก็ต้องเก็บเวลจนแก่กว่าจะยิงได้เยอะ อย่างสลาตันก็ยิงหลัง 30+ ได้มากกว่าตอนหนุ่มๆ หรือ ลูก้า โทนี่ นี่ก็ฝีเท้าดูธรรมดามากๆ ขึ้นๆลงๆลีกล่าง จนอายุ 28-29 แล้วกว่าจะเก่ง ถ้าเป็นพรสวรรค์มันควรจะเด่นด้านนั้นตั้งแต่แรกเลย

มันคือทั้งคู่แหละครับ แต่กีฬาอาชีพมันคือเวทีของคนมีพรสวรรค์ การฝึกฝนช่วยได้แน่นอน แต่ไม่เท่าพวกมีพรสวรรค์+ฝึกหนัก

แล้วก็ร่างกายก็ถือเป็นพรสวรรค์อย่างนึงครับ หลายๆคนชอบมองข้าม

ถ้าพรสวรรค์ไม่มีก็ควรมีความมั่นใจ ดูอย่าง RVP ยิงอย่างกาก แต่เวลายิงมันมั่นใจมากอัดเต็มข้อ หลุดกรอบข้ามคานประจำ

จู่ๆจะหมดสัญญาเกิดคมขึ้นมาได้ซะงั้น เทียบกับอเดบายอยุคนั้น บายอก็สากแถมไม่มั่นใจอีก ยิงอย่างเบา

สรุปกลายเป็น RVP เรื่องความคมทิ้งไปเป็นทุ่งซะอย่างนั้น

ควบคู่

ความคม อยู่ที่การฝึกฝน
ฝึกจนกล้ามเนื้อชิน กล้ามเนื้อจำ

แต่เรื่อง IQ การอ่านทางบอล ไปอยู่ถูกที่ถูกทาง
เป็นเรื่องพรสวรรค์กับประสบการณ์ล้วนๆ ฝึกยากมาก

ถ้ายิงให้ชนเสาชนคาน ผมว่าฝึกฝนอย่างเดียวไม่พอ