อันนี้ ดาร์คจัด

"บ้านทรายทอง" ที่พักนักพนันไทย ในปอยเปต
.
ที่นอนคืนละ 60 บาทต่อคน รู้จักกันดีในกลุ่มนักเล่นกาสิโนคนไทย ในเมืองปอยเปต ประเทศกัมพูชา ในชื่อ “บ้านทรายทอง” เป็นคำเปรียบเปรยว่าถือกระเป๋ามาใบเดียวก็สามารถมีที่นอนแบบพอดีตัวที่อาบน้ำได้ในราคาต่ำ
.
บ้านพักลักษณะนี้จะอยู่ย่านชุมชนคนไทยในซอยเล็ก ๆ ไม่ไกลกาสิโนบริเวณนี้ ระยะห่างจากด่านพรมแดนไทยกัมพูชาเพียง 300 เมตร และด้านหลังชุมชนก็มีแนวเขตติดประเทศไทยด้วย
.
นักเล่นจะรู้กันว่ามีบริการที่นอนรวม แยกชายหญิงคนละชั้น สำหรับคนไทยที่หมดตัวไปกับการพนัน อาจจำนำทรัพย์สินที่ติดตัวมาไปจนถึงพาสปอร์ต เพื่อเสี่ยงโชคสู้ต่อหวังได้คืน จนไม่มีเหลือแม้ค่าห้องพัก กลับไทยก็ไม่ได้ รายได้เล็กน้อยจากทิปค่าเดินบุหรี่ บริการนวดบ่าไหล่ หาอาหารมาให้นักเล่นคนอื่น ก็ถูกนำไปเล่นเสี่ยงโชคต่อไปอีก มีคำที่เรียกกลุ่มนักเล่นคนไทยลักษณะนี้กันว่า "ผีข้างบ่อน"
.
พาสปอร์ตที่จำนำไว้จะได้เงินราว 2,000 บาท น่าจะเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเขาในการต่อทุน โดยจะต้องกลับมาไถ่คืนพร้อมเงินดอกเบี้ย วันละ 150 บาท นักเล่นหลายคนต้องพยายามหาเงินเพื่อไถ่คืนหนังสือเดินทางก่อนอยู่เกินกำหนด แต่มีนักเล่นอีกหลายร้อยคนที่ไม่สามารถไถ่พาสปอร์ตคืนได้ ก็ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ต่อไป ในบ้านทรายทอง หรือแบ่งที่นอนรวมกันในห้องเช่ารายเดือน นอนตามพื้นที่สาธารณะ หรือบริเวณวัด

ขออนุญาตสมน้ำหน้าแทนการเห็นใจนะครับ
จนเพราะการพนัน ไม่มีช่องทางให้เห็นใจเลยครับ

ขออนุญาตสมน้ำหน้าแทนการเห็นใจนะครับ
จนเพราะการพนัน ไม่มีช่องทางให้เห็นใจเลยครับ

เล่นจนเป็นหนี้ ต้องเอา passport ไปจำนำ ก็ปล่อยมันควายอยู่ตรงนั้นแหละ

หนักไปเล่นขนาดจนไม่เหลืออะไร

ตอนเด็กๆ ผมอยู่ข้างบ่อน ชัช เตาปูน

แม่งมีหมดละ ผู้หญิงขายตัวในนั้น เด็กถือร่ม เด็กเดินของ

บางคนแม่งเล่นอยู่ในนั้น 2-3 วันเลย


บางคนสร้อยทองใส่เส้นใหญ่ๆ นาฬิกาแพง ไป ออกมาไม่เหลืออะไร เอาไปเล่นหมด

เลือกเองก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาเอง

ผลของการกระทำ

เล่นขนาดนั้นกลับมาก็ภาระคนที่บ้านนั่นแหละ

เอาจริงนะ ปกติคาสิโนมันจะ เป็นโรงแรมในตัวอยู่แล้ว ผมเคยมีความคิดว่าอยากเป็นเล่นหนุกๆ ดูสีกครั้ง
แต่ไม่กล้าพักโรงแรม มันอะ อารมประมาณว่า มันต้องมีคน หมดตัวแล้วฆ่าตัวตายในห้องเยอะแน่ๆ

มีเรื่องเล่าของคนคนหนึ่งให้อ่าน เกี่ยวกับบ่อนในปอยเปต...

ชายคนหนึ่งเป็นข้าราชการระดับสูง มีทรัพย์สินเป็นอสังหาริมทรัพย์เกือบ 100 ล้าน แต่ติดการพนัน ทรัพย์สินเหล่านั้นถูกทยอยขายออกไปเรื่อย ๆ เพื่อเล่นการพนัน เมื่อทรัพย์สินหมด เขาก็ลาออกจากราชการ (early) เพื่อนำเงินก้อนไปเล่นอีก โดยอ้างว่าไม่ทำงานราชการ แต่จะทำงานโดยการเล่นการพนันแทน เมื่อเงินก้อนสุดท้ายหมด ก็เริ่มหยิบยืมเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง คนสุดท้ายที่เขาหยิบยืมคือลูกชาย (เขาหย่าขาดจากภรรยาเมื่อลูกชายอายุ 2 ขวบ และลูกสาวอายุ 8 เดือนและไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเลย) เขาขอให้ลูกชายเซ็นต์เอกสารกู้ยืม กบข. ให้โดยอ้างว่าจะนำไปลงทุนในการประกอบอาชีพ ทั้งที่ จนท.ก็พยายามห้ามปรามแล้วว่าไม่ควรเซ็นต์ เพราะเงินก้อนนั้นเป็นเงินมรดกแก่ทายาท แต่ลูกชายก็ไม่สนใจ เพราะไม่คิดว่าตนมีพ่อ และไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยในทุกกรณี เงินก้อนสุดท้ายที่อ้างว่าจะนำไปลงทุนประกอบอาชีพก็ไม่เป็นดั่งคำพูด มันกลับเข้าไปอยู่ในบ่อนเหมือนเดิม

วาระสุดท้ายของชายผู้นั้นคือการที่เส้นเลือกแตกในสมองระหว่างที่กำลังเล่นบาคาร่าในบ่อนปอยเปต ต้องส่งรถกู้ชีพไปรับมาที่ รพ.สระแก้ว แพทย์รักษาได้ทัน แต่ส่งผลให้เขาเป็นอัมพาตครึ่งซีก แต่เจ้าตัวไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะเล่นพนัน เขาจ้างคนงานให้แบกเขาไปเล่นพนันทั้งที่เป็นอัมพาตอยู่ เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่เดือน ร่างกายก็รับไม่ไหว ต้องป่วยนอนติดเตียงอยู่อีก 1 ปีก่อนจะเสียชีวิต 2 สิ่งที่เขาทิ้งไว้ให้คือ 1. หนี้สินที่สร้างขึ้นทั้งในและนอกระบบ ลูกชายและลูกสาวต้องตามเคลียร์ให้อยู่นานหลายปีกว่าจะเสร็จสิ้น (ฟ้องร้องในชั้นศาล เพราะลูกไม่ได้เป็นผู้จัดการมรดก จึงไม่ต้องชดใช้หนี้สิน) 2.คือความรู้ด้านการพนันทุกรูปแบบที่เขานำมาบอกสอนให้กับลูกชายตั้งแต่ยังเล็ก เพื่อหวังให้ลูกชายนำไปคิดคำนวณหาวิธีการที่จะเอาชนะบ่อนให้ได้ แต่กลับกัน ยิ่งรู้มากเท่าไร ยิ่งรู้ว่าไม่มีทางที่จะชนะบ่อนได้เลย แต่มันดันเอาไปประกอบอาชีพได้ซะงั้น

ปล.เหตุการณ์ทั้งหมดเกินขึ้นก่อนที่จะมีบ่อนออนไลน์

เคยเข้าไปเล่น ขาไปได้กำไรอยู่ ขากลับเอาไปคืนเขาหมดเลย

มีอยู่จริงนะ ครั้งนึงเคยมีคนเดินมาเสนอเงื่อนไขนี้เหมือนกันให้จำนำพาสปอตเนี่ย แต่ปฏิเสธไป เตรียมงบไปเท่าไหนเท่านั้นไม่เกินหมดคือหมด กลับบ้าน

เขาเอาพาสปอร์ตเราไปทำอะไรครับ

ผมคิดว่าคงเอาไปทำไรไม่ได้ แต่คนยังไงก็ต้องมาไถ่คืนแน่นอน ไม่งั้นกลับประเทศไม่ได้

ไม่เหมือนจำนำของอย่างอื่นที่ทิ้งได้ แต่พาสปอร์ตทิ้งไม่ได้