เคสแบบนี้ มันบ่งบอกเลยนะ ว่าสถาบันการศึกษาของไทยเรา แทบจะทำการสอนไม่ค่อยตรงกับการต้องการของตลาดสักเท่าไหร่ ไม่ว่าคุณจะจบจากที่ไหน คุณก็แทบจะไม่ได้เปรียบคนอื่นเลยถ้าสกิลการเรียนรู้กับไหวพริบไม่ดี ต่อให้คุณจบจากมหาลับชื่อดังก็ตามที แต่บ้านเรามันค่อนข้างเชื่อถือในชื่อเสียงของมหาลัยดังมากกว่า เพราะการที่คุณจะเข้ามหาลัยนั้นๆได้แสดงว่าคุณก็ต้องเก่งระดับนึง ในช่วงอายุนั้นๆ เอาง่ายๆอย่างเคสผมจบปวส.สายช่างที่ตรงกับการที่ได้ทำตอนจบมาเลย สุดท้ายที่เรียนมาแทบจะต้องโยนทิ้งเลย แล้วมาเรียนรู้ใหม่เอาตรงหน้างาน

ผมคนที่อยู่มาครบหมดแล้วครับ มช. ราชภัฎ ราชมงคล แม่โจ้ แม่ฟ้าหลวง อยู่ทั้งการเป็นนักศึกษา เป็นอาจารย์ประจำ อาจารย์พิเศษ จะบอกว่ามีความต่างตรงการคัดกรองมาแค่นั้นเอง ม.ดัง มีสิทธิ์ก่อน เพราะเด็กอยากมา ในสายวิขาที่สอนบอกได้เลย ว่าเด็กแทบไม่ต่างกัน เพราะเด็กค่อนข้างจะจริงจังและตั้งใจกันทุกที่ ไม่ว่าจะ ม.ไหน (แค่สายงานตัวเองนะ ภาพรวมทั้ง ม. ไม่อาจรู้ได้) ส่วนการทำงาน ไม่เคยเห็นใครมาดูถูกกันนะ ไม่ว่าจะจบจากไหนมา สูงส่งแค่ไหน ไม่เคยเจอการเหยียด คนที่เหยีดคนอื่นนั่นแหละ แค่นี้ทัศนคติ โคตรแย่เลย ไม่ว่าจะจบจากไหนก็ตามแต่

คนฉลาดๆ ในองค์กรเขาไม่มาเหยียดหรอกครับ ไอ้คนเหยียดเนี่ยมันก็ไม่ต่างกันหรอก

ของจริงมันดูตรงที่ผลงานและการมอบหมายงาน มันชัดเจนว่าใครเก่งไม่เก่ง สำคัญไม่สำคัญ

ส่วนตัวผมไม่เหยียดนะ ผมเหนื่อยมากกว่า อันนี้ขอพูดตามตรง ในสายงานผม งาน advance คนจบ มรฎ. มันไปยากจริงๆ ไม่ได้โทษสถาบันนะ โทษที่คน ส่วนคนเก่งๆ นี่นับหัวได้ เพื่อผมคนนึงจบ มรฎ. ก็โคตรเก่ง แล้วแต่บุคคล (แต่ส่วนใหญ่ที่เจอคือใช่) ดังนั้น การถูกคัดทิ้งจึงเป็นเรื่องปกติ คนเขาก็รู้ๆ กัน

ส่วน จขม. ไม่ต้องเครียดหรอก ทำงานไประยะนึง ม.ที่จบมาไม่มีผลแล้ว มีแต่ผลงานจะพิสูจน์ตนเอง แค่อาจลำบากช่วงแรกๆ

คิดว่าน้อยลงกว่าเดิมเยอะนะ ยกเว้นองค์กรที่วัฒนธรรมยังไม่ดี พนักงานหัวโบราณเยอะๆ
ผมรับลูกน้องไม่ได้ดูสถาบันเลย ดูทัศนคติอันดับแรก ตามด้วยอื่นๆ

แฟนผมเองก็จบ ราชภัฏ แต่นางโคตรทำงานเก่งเลย อึด ถึก ทนมาก
ที่ไม่ไปเรียนที่อื่นเพราะอยากดูแลแม่

เท่าที่ผมเห็นมา วงการราชการ ถ้าระดับสอบราชการมาบรรจุได้ ก็ค่อนข้างโอเคหมดละครับ

สถาบันไม่มีผลกับการทำงานเลย อาศัยความอึดถึกทน รู้จักพัฒนาตัวเอง เฉลียวฉลาด แก้ปัญหาเก่ง มากกว่า

ซึ่งก็เจอได้ในคนจบ ร. และบางทีก็ดันไม่เจอในคนจบม.รัฐชื่อดัง อยู่ที่ตัวบุคคลล้วนๆ

ไม่รู้ครับ แต่วงการครู ครูจบราชภัฎ อ่อนกว่า ครูจบจากมหาลัยดัง เยอะอยู่ครับ

คิดว่าพอเข้าใจนะครับ และเข้าใจว่ารับ ม.ดัง ไว้ปลอดภัยสุด ส่วนการสแกนเช่น ประสบการณ์ในการทำงานพอๆกัน ทักษะภาษาอังกฤษเท่าๆกัน ตั้งเคสให้แก้ไขปัญหาแล้วตอบแล้วตอบได้ดี ซึ่งโดยภาพรวมแล้วต้องไม่ต่างกันเยอะ ผมคิดว่าผมอาจจะเลือกคนที่จบจาก ม.ไม่ดัง เพราะส่วนตัวคิดว่าคนที่ low profile แต่เค้าสามารถพัฒนาให้มีความสามารถเท่าเทียมกับคนที่ high profile ผมว่าเค้าต้องมีความพยายาม ความมุ่งมั่นมากกว่า เปรียบเทียบเหมือนการเดินขึ้นเขา จุดหมายคือยอดเขาเหมือนกัน แต่คนที่ low profile เค้าต้องเดินไปในเส้นทางที่ขรุขระ ยากกว่าคนที่ high profile ที่เดินในทางที่สะดวกกว่า แต่กลับเดินไปถึงจุดหมายได้พร้อมๆ กัน ผมคิดว่าผมต้องการคนแบบนี้มากกว่า

ทําไมถึงไม่คิดว่า
คนที่เข้าม. ดังได้คือคนที่ขยันและพัฒนาตัวเองตั้งแต่เด็ก
นิสัยนี้แทบจะติดตัวตลอด

สําหรับบ. ขนาดเล็ก-กลาง
การรับม. ดังมีข้อเสียคือพวกนี้อยู่ไม่ทน
เข้ามาเร่งทําผลงาน กอบโกยวิชาให้ได้เยอะๆ
แล้วก็ย้ายงานอัพเงินเดือน

ประเด็นของผมคือการเร่ง learning curve ครับ ถ้าคนที่ด้อยกว่าสามารถเร่่งมาทันคนที่เหนือกว่าได้ ผมชอบคนประภทนี้มากกว่า

ในสังคมผมไม่มีครับ