กับคนเชื้อสายจีน ไม่แปลกใจ แต่กับคนไทยเชื้อชาติไทย ก็ดูแปลกๆขำๆนิดๆ เหมือนWanna be(ผบ.ผมก็เป็น) แต่ก็คงไม่ไปยุ่งครับ

ผมเรียกตัวเองกับลูกว่าพ่อเสมอ ส่วนลิงๆก็ตามอารมณ์ พ่อบ้าง ป๊าบ้าง

แต่เขาเรียก ผบ.ว่าแม่ ซึ่งเจ้าตัวเรียกตัวเองว่า ม้า, หม่าม้าตลอด และพยายามจะให้เด็กเรียกตาม แต่เด็กไม่เรียก
เช่นเดียวกับแม่ยายผมซึ่งเป็นไทยแท้ โตมาก็เรียกกัน(ระหว่างแม่ยายกับ ผบ.)ว่าแม่ปรกติ แต่พอมีหลาน จะพยายามเปลี่ยนการสื่อสารระหว่างเขากันว่าหม่าม๊า และพยายามให้หลานเรียกว่าอาม่า...ไม่เข้าใจเหตุผลและดูตลก แต่ก็ไม่ทักไม่ห้ามครับ

ปล. กลับมาอ่านทัศนคติ ขอเรื้อนนะ แผล่บคืนให้เฉยๆและไม่ได้มีความเห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ครับ
ทุกคนไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกันหรือคิดเหมือนท่าน ไปแยกความคิดที่ไม่เหมือนกันว่าเป็นคอมเม้นท์สวะ...ลองกลับมาคิดว่าตรรกะความคิดที่ด่าเขาน่ะ สวะหรือเปล่าครับ

คิดว่า เรื่องของเขา
อย่าไปเสือก

บ้านผมมีเชื้อจีน เรียกตาทวดว่าเตี่ยตามยาย เรียกตาว่าป๊าตามแม่ แต่เรียกพ่อกับแม่ปรกติ มั่วไปหมด555

อันนี้ผมเดาจากบริบทสังคมปัจจุบันนะ คนเชื้อสายจีนในไทยรุ่นปัจจุบันส่วนใหญ่พัฒนาจนกลายเป็นชนชั้นกลางชั้นบนไปจนถึงeliteแล้วครับจากการทำธุรกิจ ค้าขาย การใช้คำหรือวัฒนธรรมคนเชื้อสายจีนในยุคหลังๆจึงให้ความรู้สึกว่ามีระดับมากขึ้น ดูทันสมัย ง่ายๆมันคือเทรนด์ สังเกตุคำโบราณที่เรียกพ่อแม่ตามพื้นบ้านไทยแต่ละภูมิภาคไม่มีพ่อแม่ยุคใหม่ใครเรียกแล้วเพราะมันตกยุคไป อันนี้รวมถึงการอินกับเทศกาลจีนวัฒนธรรมอื่นๆก็ด้วยเช่นตรุษจีน กินเจ เชงเม้ง การรับอั้งเปา ที่คนไทยแท้ยังสนใจอยากมีส่วนร่วม เทียบกับประเพณีพื้นบ้านตามภูมิภาคที่คนรุ่นใหม่ไม่ค่อยสนใจแล้ว ลองถ้าย้อนกลับไปสมัยที่คนไทยแท้ๆยังเหยียดคนจีนอพยพมาใช้แรงงาน ถูกเรียกเจ๊กๆ คงไม่มีคนไทยแท้เลียบแบบวัฒนธรรม คำพูดคนเชื้อสายจีนณ ตอนนั้นแน่ๆ เพราะจะถูกมองว่าด้อยกว่าคนในสังคม ณ บริบทสังคมสมัยนั้น สุดท้ายใครจะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะครับ อย่าได้แคร์

จะอ้างอะไรมาสุดท้ายก็ยังรู้สึกว่าเรื่องของเค้าอยู่ดีแหละครับ

เอาจริง ไม่หายหรอก ไปดูตามสังคมชนบทดู ยังพ่อแม่ทั้งนั้น เยอะกว่าคนเมืองแบบ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และโดยส่วนตัวผมเองไม่ได้ซีเรียสกับการจะหายไปของคำบางคำ เพราะภาษามันเป็นเรื่องของยุคสมัย ถ้าคนไม่นิยมมันก็จะหายไปเอง ไม่ยึดติดมาก
ปล. จริงๆตามหลักphonetic พ่อกับแม่ของไทยนี่เด็กออกเสียงยากสุดแล้วมั้งในบรรดาศัพท์ที่ใช้เรียกพ่อกับแม่ เอาที่ผมเคยได่ยินจากภาษาอื่นมันง่ายมากทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็น ป๊า ม๊า ป่ะป๊า หม่าม๊า ปาปา มามา อาบ๊ะ มัม

ไม่ได้คิดอะไรเลยครับ ถ้าคำว่าพ่อแม่จะหายไปก็ไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำถึงแม้จริงๆมันไม่หายไปอยู่แล้วล่ะ

มันไม่หายง่ายๆหรอกครับ คำว่า พ่อ แม่ เนี่ย ถึงรอบตัวท่านจะเรียกว่า ป๊า ม๊า ทั้งๆที่พวกเขาอาจไม่ใช่เชื้อสายจีน แต่ไม่ใช่ว่าทั้งประเทศจะใช้ทั้งหมดครับ

ขนาดผมมีเชื้อจีนแบบครึ่งเลย แน่นอนล่ะ .. พ่อผมก็ต้องเรียก ป๊า แต่ป๊าไม่เคยบังคับให้ต้องเรียก แม่ ว่า ม๊า ระหว่าง ม๊า กับ แม่ ผมชอบเรียก แม่ มากกว่า ตัวความที่แม่อยู่ในแบบสังคมไทย ญาติๆเวลาถามหาแม่ผม ก็จะถามว่า "แม่อยู่หรือเปล่าลูก?" "แม่ทำไรอยู่" ทั้งญาติฝั่งแม่และฝั่งป๊าก็ตาม คงเพราะผมก็ชินเรียกมาแต่เด็กๆ

เพราะฉะนั้นเรื่องพวกนี้ อย่าไปคิดมากเลยครับ คำว่า พ่อ แม่ ไม่ได้หายไปไหนง่ายๆหรอกครับ

ไม่น่าไปยุ่งกับเค้า

ผมเรียก แด๊ดกับมัม

อย่ายึดติดกับศัพท์ครับ หรือยึดติดกับความเป็นไทยเหรอครับ เลยกลัวว่าพ่อกับแม่จะหายไป

เรื่องของเขา

มันทำให้ใครเดือดร้อนหรอ555

ไม่น่าเจือกครับ

เรื่องของใคร?? 555+

ไม่น่าไปเษือกเรื่องของเขาครับ