เอางี้ก่อนว่าอะไรบ้างที่เป็นปัญหา เพราะมันไม่ใช่แค่โปรดักส์ชั่นแน่ๆ


อย่างแรกเลยคือการแสดงของละครไทย กี่ปีก็มีแค่สวยหล่อ การแสดงออกอารมณ์ไม่เคยดูสมจริง วิธีการพูดเป็นละครแบบ 40 ปีที่แล้ว

ตอนผมดูหนังร่างทรง ผมถึงขั้นแปลกใจเพราะมีนักแสดงไทยที่แสดงดีขนาดนี้หรอเนี่ย แล้วแสดงดีมากแทบทุกคน แต่ดันไม่มีชื่อเสียงเลย แง่ดีคือทำให้รู้คนเก่งอ่ะมันมี แต่ดันไม่ได้โอกาสดีๆ


ต่อมาคือเรื่องบทละคร ประเทศเราคนวงการบันเทิง ละครเยอะมาก แต่รูปแบบละครกี่ปีก็เหมือนเดิม
คือหนังน้ำเน่าไม่แปลก แต่แค่ละครไทยมันมีแพทเทิร์นน้อยมาก

1. คนจน-คนรวย ต้องมาอยู่ร่วมกันในสังคมนึง เกลียดกันไปมา สุดท้ายหลงรักกัน stockholm syndrome แดกสมองไปอีก
2. หนังย้อนยุคที่เป็นประวัติศาสตร์กระแสหลักไกลตัวมากๆ ที่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องย้อนไปสุโขทัย อยุธยา หรือรัตนโกสินทร์ตอนต้น ลองทำแบบย้อนไปซัก 10-20 ปีก่อนมั้ย ยุค 90, มิลเลเนี่ยม ให้คนมันมีอะไร relate บ้าง
3. ละครคุณธรรม น้ำดีแบบฟ้ามีตา ชอบเหลือเกินที่จะเป็นละครสอนใจให้คน ให้สังคม ซึ่งกลวงชิบหาย นึกว่าคุณธรรมยุค cold war


อีกเรื่องคือส่งไปให้ขายทุก platform มากขึ้น ให้คนเข้าถึงมากขึ้น ปี 2023 แล้วไม่รู้จะกั๊กทำไม
คนทั่วไปเข้าถึง facebook, youtube, netfilx เยอะมาก ผู้ใข้ต่อเดือนกี่ล้านคนในไทย

นี่ยังทำแค่ส่งเทรลเลอร์ ฉากเด็ดไปดึงคนมาดูใน flatform ตัวเอง แต่ละครมึงก็มีฉากดีที่เป็นสาระแค่นั้น คนดูแค่นั้นก็ไม่ดูต่อแล้วก็มี


สุดท้ายผมว่าไม่ปรับตัวก็ปล่อยตายไปเหอะ