จอมไฟเย็น

https://www.facebook.com/100002271364703/posts/pfbid01KL1rkF1ZJZdBsUZ7xnexgLN4cEyaWehQoGnM19WBULk7Hcn7NU7FBZEmMpNGhFHl/

จะเล่าเท่าที่พอเล่าได้ ..ใดๆล้วนต้นเหตุจากม.112

ประเด็นปัญหาเรื่องการพยายามแย่งสิทธิ์การเป็นผู้ปกครองน้องที่ยืดเยื้อมานาน

ในทวิตเตอร์แฮชแท็ก #ทะลุวัง เมื่อวานมิตรสหายนำโพสต์เรื่องแม่ของน้องไปช่วยแชร์ หลายคนตั้งคำถามว่าแม่น้องหายไปไหน?

แม่น้องไม่ได้หายไปไหน แค่ถูกคุกคามอย่างหนักจากฝ่ายความมั่นคงและกลุ่มล่าแม่มดปกป้องสถาบันและจากสภาพจิตใจเปราะบางจากการถูกพรากลูกไปจากบ้าน จนต้องเก็บตัวไม่พร้อมออกสื่อหรือพื้นที่สาธารณะโซเชี่ยลใดๆได้

เกริ่นก่อนว่าคุณแม่น้องเป็น"ฝ่ายประชาธิปไตยสมบูรณ์ 100%" และเป็นฝ่ายปชต.มานานแล้ว ไม่ใช่สลิ่มและไม่ใช่อิป้าเสื้อเหลืองแหล่งใต้ที่มาอัดคลิปอ้างว่าเป็นแม่น้อง

ทางไฟเย็นรู้จักแม่น้องมาก่อนแล้วไม่ต่ำกว่า2ปี ไม่ขอบรรยายละกันว่ารู้จักได้ยังไง ขอเรียกนามสมมุติเล่นๆว่า"เจ๊หยวก"ละกัน

ทางบ้านน้องครอบครัวพอมีฐานะ ทำธุรกิจอสังหาฯ ให้เช่าห้องพัก ฯลฯ มีเชื่อสายตระกูล ณ สงขลา ฐานะครอบครัวไม่เดือดร้อนสามารถส่งลูกเรียนเอกชนตั้งแต่อนุบาล-ประถม และสอบเข้ามัธยมได้ที่ตอพ.

น้องเองเริ่มสนใจการเมืองจากสถานการณ์ชุมนุมปี63 และแม่น้องก็ไม่ได้ปิดกั้นในเรื่องการสนใจหรือแสดงออกการร่วมชุมนุมทางการเมืองของน้อง เพียงแต่ขอให้มีคนที่แม่รู้จักหรือไว้ใจได้ไปรับ-ไปส่งด้วยเสมอหากจะไปร่วมชุมนุมทางการเมือง

น้องถูกคดีม.112จากการเขียนชอล์คบนพื้นที่การชุมนุมเสาชิงช้าเมื่อ13ตุลา65 ข้อความ"เฉลยฆาตกร6ตุลา19" จากคำปราศัยสุดท้ายของ พี่วัฒน์ วรรลยางกูร ที่ปารีส

ครอบครัวน้องเริ่มถูกตำรวจคุกคามหลังจากน้องเริ่มออกไปชุมนุมครั้งแรกงานรำลึกอาลัย วัฒน์ วรรลยางกูร โดยฝ่ายความมั่นคงได้ไปคุกคามน้องถึงที่โรงเรียนและคุกคามครอบครัวที่บ้าน

ฝ่ายความมั่นคงเคยกดดันกึ่งข่มขู่พ่อแม่น้องว่า"ถ้ากูมีลูกแบบมึงกูผูกcoreตายไปแล้ว"
แม่น้องเป็นคนไล่ตำรวจที่มาส่งหมายเรียก112ที่บ้านให้กลับไปในครั้งแรกเพราะตำรวจอ่านชื่อมั่วซั่ว และครอบครัวน้องยังถูกนอกเครื่องแบบตามป้วนเปี้ยนคุกคามที่บ้านเป็นระยะ ๆ

ตัดมาที่เช้าวันที่ 28 มี.ค. น้องขออนุญาตคุณแม่ไปเที่ยวสวนสยามกับเพื่อนๆตอนเช้า คุณแม่อนุญาต และก็เฝ้ารอลูกกลับบ้านในตอนเย็น แต่น้องไม่ได้กลับบ้านเพราะถูกตำรวจสน.พระราชวังเข้าล็อคจับกุมตัว หลังจากติดตามไปสังเกตการณ์เหตุนักกิจกรรมพ่นสีกำแพงวังที่ถูกจับขึ้นรถตำรวจไป

ตร พยายามยัดคดีพ่นสีกำแพงวังให้น้องแต่ไม่สำเร็จและอ้างเอาหมายจับคดีแรก(ขณะยังเป็นด.ญ.)ที่ออกมา1เดือนมาจับน้องถูกจับกุมอย่างรุนแรงและมีการล่วงละเมิดทางร่างกายน้องจากตำรวจชายชุดจับกุม 8 นาย ยึดอุปกรณ์สื่อสารและเอกสารประจำตัวทั้งหมดไป

แม่น้องทราบข่าวก็ตกใจอย่างมาก เพราะเดิมน้องมีนัดรายงานตัวตามหมายอยู่แล้วในอีก12วันข้างหน้า น้องถูกตร.ยึดอุปกรณ์สื่อสารไปหมด ซึ่งแม่ได้คุยโทรศัพท์กับน้องในภายหลังเมื่อทนายมาถึง น้องได้แจ้งแม่ว่าขอให้แม่ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องมาประกันตัว ขอร้อง เพราะจะใช้แนวทางปฏิเสธอำนาจศาล(โมเดลทนายประเวศ ประภานุกูล)ที่ได้ศึกษามาอย่างละเอียด ซึ่งจะไม่เข้าร่วมกับกระบวนการยุติธรรมของลูกน้องคู่กรณีคดี112

น้องจึงประกาศขณะตำรวจอ่านแถลงบันทึกจับกุมว่าไม่ขอแต่งตั้งทนายเข้าร่วมกระบวนการและไม่ยื่นประกันตัวใดๆ น้องได้ขอร้องให้แม่เคารพการต่อสู้กับมาตรา112ด้วยตัวเองที่น้องเลือก ขอให้ไม่ออกแม่มาปรากฎตัวต่อหน้าสื่อใดๆเพราะเกรงจะถูกฝ่ายความมั่นคงคุกคามหนักขึ้นไปอีก

แม่ของน้องก็ยังลังเลแต่ก็เลือกที่จะเคารพและเชื่อมั่นในแนวทางการต่อสู้ของน้อง ลูกว่าไงแม่ก็ว่าตามนั้น ลูกเลือกจะสู้ให้สุดแม่ก็จะขอสู้ไปด้วยกัน แม้สำหรับคนเป็นแม่จะเจ็บปวดแทบขาดใจที่ไม่ได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิดเหมือนเดิมที่ทำมาตลอด15ปี

ส่วนในเรื่องการติดตามคดีความ แม่น้องได้เคยเซ็นมอบอำนาจผู้ปกครองชั่วคราวไว้เพียงครั้งเดียวให้กับเก็ท โมกหลวงริมน้ำ เนื่องจากน้องเคยช่วยงานกลุ่มโมกหลวงมาก่อนหน้าและแม่พอรู้จักเก็ทจากข่าวการเคลื่อนไหวกิจกรรมมาบ้าง และเก็ทอยู่เป็นเพื่อนน้องตลอดในช่วงวันแรกๆที่น้องถูกควบคุมตัว

ตลอดช่วงเวลาที่น้องถูกควบคุมตัว แม่ติดตามข่าวสารน้องทุกวันในทุกช่องทางที่เขามี คอยเช็คอัพเดททุกสื่อที่รายงานข่าวน้อง และเป็นธรรมดาของแม่ที่เลี้ยงลูกด้วยตัวเองมาตลอด15ปีที่จะเป็นห่วงถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่สบาย ล้มป่วย กระทบกระเทือนสภาพจิตใจที่เห็นลูกสาววัยแค่ม.ต้นถูกตำรวจคุกคามทางเพศและถูกจับคุมขังอย่างไม่เป็นธรรมด้วยม.112

ซึ่งในความเป็นจริง แม่น้องแค่เพียงมาเซ็นประกันตัวกริ๊กเดียวน้องก็สามารถกลับบ้านได้เพราะคดีเกิดตอนน้องอายุ14ไม่ผิดอาญาอยู่แล้วและศาลไม่ค้านประกัน แต่ด้วยความที่แม่เคารพในแนวทางการต่อสู้ของลูกสาวอย่างสุดใจ แม่จึงต้องหักห้ามใจไม่ให้เผลอใจอ่อนไปเซ็นประกันตัวลูกออกมาแล้วทำลายการต่อสู้ที่ลูกเลือกอย่างใตร่ตรองมาดีแล้ว

ตลอด 51 วันที่น้องถูกคุมขัง แม่น้องได้โทรมาระบายความเจ็บปวดทุกข์ทรมานใจที่ลูกสาวถูกพรากไปจากอกด้วยม.112 แม่น้องเล่าไปถึงเรื่องราวความหลังมากมายที่มีร่วมกับลูกของเธอ เล่าความภาคภูมิใจในตัวลูกและเชิดชูในความกล้าหาญของลูกที่ยืนหยัดสู้กับมาตรานี้แม้อันตรายถึงขีดสุด

ฝ่ายแม่เองแค่อยากไปเยี่ยมน้องก็ยังไม่กล้าและทำไม่ได้เพราะรับปากน้องไว้ว่าจะไม่ไปยุ่งไปปรากฎตัวระหว่างสู้ปฏิเสธอำนาจศาล รวมถึงหากจะไปเยี่ยมก็ไม่มั่นใจว่าจะทนเห็นสภาพลูกถูกขังได้ไหม เกรงว่าจะไม่สามารถห้ามใจไม่ให้ยื่นประกันได้ แต่ก็กลัวว่าจะยื่นก็จะไปทำลายแนวทางการต่อสู้ที่น้องตั้งใจไว้ให้พังทลายลงไป แม่จึงเลือกไม่ปรากฎตัวสาธารณะตามที่น้องเองได้ขอไว้

ได้แต่โทรปรับทุกข์อัพเดทข่าวสาร เล่าเรื่องราวความหลังสู่กัน ซึ่งผมเองก็ทำหน้าที่ประสานกับทางเก็ท ได้ข้อมูลว่าน้องชอบทานอะไรบ้างเพื่อคนข้างนอกจะได้หาซื้อไปเยี่ยมน้องได้ และคอยอัพเดทข่าวสารจากน้องที่ฝากออกมาถึงแม่ หรือข้อความจากแม่ฝากไปถึงน้อง

คุณแม่น้องเริ่มมีปัญหาเมนทอลิตี้เฮลท์หรือทางสภาวะจิตใจเริ่มหนักขึ้น แค่เวลาซื้อกับข้าวหรือขนมอะไรก็ตามที่เคยกินกันสองคนกับน้องก็จะแทบกินไม่ลงหรือกินได้คำสองคำแล้วก็ร้องไห้ หลายวันเข้าก็เริ่มไม่อยากกินอะไรเลยจนปวดหัวหน้ามืดน้ำหนักลดล้มหมอนนอนเสื่อ ช่วงหลังมาจึงอาศัยการเข้าวัดทำบุญฟังธรรมเพื่อสงบจิตใจไม่ให้เครียดเรื่องลูกไปมากเกินจนทำอะไรในชีวิตประจำวันปกติไม่ได้

ซึ่งแม่น้องก็ฝากขอบคุณทุกๆคนที่ร่วมเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องให้น้องได้รัพอิสรภาพมาตลอดๆ(ผมพูดอัพเดทไว้ในรายการไฟเย็นตามช่วงวันเวลาดังกล่าว)

ช่วงใกล้วันมอบตัวม.4 ตอพ. น้องยังไม่มีวี่แววว่าจะได้รับการปล่อยตัว คุณแม่และน้าของน้องได้ไปที่โรงเรียนวันเดียวกับที่เก็ทไป เพื่อขอโอกาสผ่อนผันเลื่อนวันมอบตัวของน้องกับคณาจารย์ชั้นม.4 ตอพ. เนื่องจากน้องถูกคุมขังอยู่ที่บ้านปราณี(ช่วงนั้นคดีน้องเริ่มเป็นข่าวบ้างแล้ว)

ซึ่งทางคณาจารย์ม.4ตอพ.เองก็เข้าใจและไม่ต้องการตัดโอกาสการเรียนของเด็ก จึงได้ทำMOUเป็นเงื่อนไขไว้กับแม่และน้า ว่า น้องได้ปล่อยตัวเมื่อไหร่ให้แม่กับน้าพามามอบตัวกับโรงเรียนแล้วค่อยชำระค่าเทอมภายหลังก็ได้แต่รร.จะยังไม่ตัดสิทธิ์เรียนแน่นอนแม้ไม่ได้มามอบตัวตามกำหนดเดิม

นั่นเป็นเหตุหลักที่ทางโรงเรียนยืนยันมาตลอดว่าให้ผู้ปกครองจริงๆเป็นผู้พาน้องมามอบตัวเท่านั้นตามMOU เนื่องจากระเบียบราชการถ้าผู้ปกครองตามกฎหมายไม่ได้เซ็นยินยอมมอบตัวกับรร.ก็ไม่สามารถรับเด็กมาดูแลในช่วงเวลาเรียนได้ เป็นเรื่องสำคัญทางเอกสารราชการที่อาจถูกฟ้องร้องภายหลังได้

เมื่อเปิดเทอมไปได้สักพักหนึ่งน้องได้รับการปล่อยตัวจากการถูกขังด้วยม.112ไปถึง51วัน บุ้งซึ่งได้เข้าไปเยี่ยมน้องหลายครั้งก่อนหน้าก็ได้ไปรับตัวและพาน้องกลับคอนโดตนโดยตอนแรกแจ้งกับสาธารณะว่าแค่จะรีบพาน้องไปหาหมอ พอได้ออกมาแม่น้องก็ได้คุยกับน้องทางโทรศัพท์ตั้งแต่คืนแรก และสามารถติดต่อสื่อสารกันได้ตลอด

แต่แม่น้องไม่เคยคุยกับบุ้งเพราะไม่รู้จัก ไม่รู้ว่าบุ้งคือใคร (ไอ้ที่บุ้งไปหลอกสื่อว่าติดต่อแม่น้องไม่ได้-หาแม่น้องไม่เจอ-น้องไม่มีผปค. นั่นเรื่องโกหกทั้งเพ) วันแรกน้องขอพักกับพี่ๆก่อนแม่น้องก็ยังไม่ได้ว่าอะไร ปรากฎว่าวันต่อมาบุ้งพยายามแนะนำให้น้องแอบไป"คัดทะเบียนบ้านออกจากบ้านแม่ไปอยู่ย้านบุ้ง"โดยไม่บอกแม่น้องก่อน

แม่น้องได้ทราบก็ตกใจว่าทำไมอยู่ๆจะให้น้องคัดทะเบียนบ้านออกแล้วไม่มาถามคุณแม่ซึ่งเป็นเจ้าบ้านและผู้ปกครองตามกฎหมายก่อนสักคำว่ายินยอมหรือไม่

โดยทางบุ้งอ้างกับน้องว่าตอนแรกจะให้น้องย้ายมาอยู่กับบุ้งเพราะจะใช้ในการมอบตัวเข้าเรียน/รับหมายเรียกเอกสารต่างๆ ซึ่งจริงๆมาทราบภายหลังว่ากับ"พลอย" บุ้งก็ใช้วิธีการคล้ายๆกันนี้คือให้คัดทะเบียนบ้านออกมาอยู่กับบุ้งเพื่อได้สิทธิ์ในการดูแลเป็นผู้ปกครองหรือดำเนินธุรกรรมต่างๆแทนผปค.จริงได้หากอยู่ทะเบียนบ้านเดียวกัน

ซึ่งทางน้องเองก็น่าจะอยากมีอิสรภาพมากกว่าเดิมตอนม.ต้น หลังจากถูกกระทบกระเทือนจิตใจเพราะถูกคุมขังมา51วันและน้องอยากเคลื่อนไหวการเมืองต่อแบบหนักๆ ซึ่งก็เข้าทางบุ้งพอดี

แต่ปัญหาคือแม่น้องในฐานะเจ้าของบ้านและผู้ปกครองตามกฎหมายไม่ได้ให้Consentยินยอม แผนให้น้องคัดทะเบียนบ้านออกเพื่อได้สิทธิ์เป็นผปค.ใหม่ก็เป็นอันล่มไป แต่จุดนี้ก็เป็นจุดที่น้องเริ่มถูกมานิพูเลทให้รู้สึกไม่โอเคกับแม่ที่แม่ไม่ยอมให้เสรีภาพในการย้ายทะเบียนบ้านออกไปอยู่กับบุ้งตามที่คาดหวังไว้

เช้าวันแรกที่บุ้งพาน้องไปโรงเรียนเองโดยไม่ยอมพาน้องกลับบ้านไปส่งแม่น้องก่อน โรงเรียนซึ่ง"ทำMOU"ผ่อนผันการมอบตัวล่าช้าเอาไว้ให้กับแม่และน้าของน้องจึงไม่สามารถให้บุ้งมาฉีกMOUเก่าแล้วมอบตัวแทนแม่น้องที่มาขอโอกาสไว้ได้

ซึ่งรร.ก็ได้รับเข้าเรียนไว้ก่อน แต่ผ่อนผันให้น้องมามอบตัวพร้อมผปค.ตัวจริงตามMOUให้ถูกต้องโดยแจ้งกำหนดระยะวันเวลาหมดเขตกับน้อง แต่จนท้ายที่สุดบุ้งก็ไม่ยอมพาน้องกลับไปส่งแม่เพื่อให้ได้เซ็นมอบตัวตามMOUเดิม ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ฝ่ายความมั่นคงสบช่องทำลายโอกาสทางการศึกษาของน้องโดยที่ไม่ควรจะต้องเสีย

เช้านั้นบุ้งอ้างกับสื่อว่า"หาแม่น้องไม่เจอ-ติดต่อแม่น้องไม่ได้-น้องไม่มีผู้ปกครองมา"
- แม่น้องยังพำนักบ้านเดิม แค่มีคนพาน้องไปพักที่อื่นไม่พากลับบ้าน
- น้องกับแม่ยังติดต่อกันได้ตลอดตั้งแต่ออกมา แม่เขาแค่ไม่คุยกับบุ้งเพราะเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ๆมาฉีกMOUที่ไปของทำไว้กับรร.ด้วยการพาลูกเขาไปมอบตัวทั้งที่ไม่เกี่ยวข้อง
- น้องไม่มีผู้ปกครองมา..เพราะบุ้งไม่ได้พาน้องไปส่งบ้านผู้ปกครองซึ่งแม่น้องเตรียมการพาน้องมอบตัวกับโรงเรียนตามที่ขอทำMOUไว้แล้ว แต่กลับพยายามให้น้องคัดทะเบียนบ้านออกแทน

นี่คือจุดเริ่มต้นของการโกหกใส่ร้ายแม่น้องซึ่งนำมาซึ่งความโกลาหลทั้งหลายต่างๆต่อจากนั้นดำเนินต่อมาเรื่อยเพื่อคงไว้ให้การโกหกครั้งแรกยังเป็นความจริง

หลังจากนั้นบุ้งไปออก VoiceTV พูดโจมตีให้คนเข้าใจว่าครอบครัวน้องใช้ความรุนแรง น้องเลยออกมา เพื่อบุ้งจะได้หาทางสวมเป็นผู้อุปการะใหม่ และจากการที่หลายฝ่ายได้ฟังจากบุ้งด้านเดียวก็แทบหลงทิศหลงทางในการแก้ปัญหาเรื่องสิทธิ์การเข้าเรียน

บางฝ่ายถึงกับจะหาทางไปแจ้งความจับแม่น้องข้อหาทอดทิ้งบุตรเพื่อให้บุ้งได้กลายเป็นผู้ปกครองตัวจริงแทนเสียด้วยซ้ำ Go So Big กันไปมากๆ โดยที่แม่น้องแทบไม่ทราบเลยว่ากำลังตกเป็นจำเลยสังคมโดยไม่ทันรู้ตัวและยังไม่ได้ทำอะไรผิด

หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับแม่น้องไม่กี่ครั้งซึ่งทุกครั้งก็ไม่ได้ยินยอมใดๆกับการที่น้องจะไปอยู่กับใครอื่นก็ไม่รู้ จะมาเอาลูกแม่ไปได้ยังไง ซึ่งพักหลังๆสภาพจิตใจของแม่น้องก็ค่อนข้างย่ำแย่ลงไปมาก จากการขบวนที่บอกเป็นฝ่ายประชาธิปไตยด้วยกันพรากลูกของเธอไปจากอ้อมอกยาวนานพอๆกับที่มาตรา112พรากไปเสียแล้ว

พอเรื่องราวน้องกับที่โรงเรียนเริ่มใหญ่โต ข้อมูลจากฝ่ายบุ้งทำให้สังคมหันมาโทษใส่แม่น้องกันเสียมาก อาจารย์และผู้ปกครองสลิ่มในโรงเรียนบางส่วนก็ผสมโรงกับเขา แก๊งค์สลิ่มคลั่งเจ้า ศชอ.ก็ปักหมุดลงบ้านล่าแม่มดครอบครัวน้องกันอีกระลอกใหญ่ ลามไปถึงพ่อน้องที่อยู่ต่างจังหวัดก้ถูกตามถึงบ้าน แม่น้องซึ่งอยู่ในสภาวะจิตใจย่ำแย่อยู่เดิมก็ต้องหาพื้นที่หลบทั้งตำรวจที่ตามคุกคาม ทั้งพวกล่าแม่มด ทั้งสื่อที่ตามขุดคุ้ย เพราะไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนสาธารณะในสภาพไม่พร้อมและเสี่ยงถูกคุกคามจากกระแสสังคมเข้าใจผิด

ข้อสรุปชัดๆในเรื่องนี้คือ การพาน้องไปอยู่ที่อื่นที่กำลังทำกันอยู่นี้ไม่ได้ผ่านการได้รับConsentยินยอมจากแม่ของน้องซึ่งเป็นผู้ปกครองตามกฎหมายที่ได้ทำMOUขอมอบตัวน้องล่าช้าไว้กับโรงเรียน เป็นปัจจัยเสริมทำให้สูญเสียสถานภาพนักเรียนไป จากที่ฝ่ายความมั่นคงพยายามมาแต่แรกที่จะขังน้องจนเลยวันมอบตัว

พูดถึงเรื่องสิทธิเด็กและเยาวชน ถ้าน้องยังอายุเพียง15ไม่ถึง18 กฎหมายก้ไม่ได้ให้สิทธิ์น้องเลือกผู้ปกครองใหม่ได้ตามใจชอบ ต่อให้น้องไปด้วยอย่างเต็มใจก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกกฎหมายถ้าผู้ปกครองไม่ยอม(เทียบกับคดีพรากผู้เยาว์ การล่อลวงด้วยสิ่งใดให้เด็กรู้สึกเต็มใจไปด้วยหรือแม้แต่เด็กอยากไปด้วยเอง หากผู้ปกครองไม่ได้ยินยอมก็ผิดอยู่วันยังค่ำ)

*ทำไมแม่ทิ้งน้อง?
แม่ไม่เคยทิ้งน้องเลยตลอดมาตั้งแต่น้องถูกจับขัง การถูกตร.คุกคามทางเพศ การถูกริดรอนเสรีภาพอย่างรุนแรงด้วย112 และการที่ถูกบุ้งเองมานิพุเลทจนน้องได้รับอิทธิพลทางลักษณะนิสัยมา"ประท้วงแม่"ตอนที่ทนายสิทธิ์พยายามพาน้องกลับไปคุยกับแม่ นั่นต่างหากที่ทำให้เรื่องบานปลายมาขนาดนี้

*ทำไมแม่น้องไม่แจ้งความ?
แม่น้องเป็นฝ่ายปชต.ด้วยกันไม่ได้ต้องการทำร้ายพี่ๆเพื่อนๆของลูกสาวตน เพราะมันจะสร้างบาดแผลในใจที่ยากจะสมานในระยะยาว แม้จะเจ็บปวดก็จำต้องกล้ำกลืนเพราะยังแคร์หัวใจลูก

ถ้าสมมุติในอนาคตมันมีกฎหมายให้เด็กอายุ15-18ปีสามารถเลือกผู้ปกครองใหม่ได้เองตามใจ ผมจะยกกรณีนี้มาพิจารณาใหม่

ถ้าบุ้ง ทะลุวังคือขบวน คุณคือขบวนที่เลวร้ายมากที่ใส่ร้ายครอบครัวน้องที่เป็นฝ่ายประขาธิปไทยด้วยกันเพื่อหวังกับประโยชน์เฉพาะหน้า และเป็นขบวนที่ทิ้ง"เหยื่อ"คนอื่นๆอย่างแม่น้อง ครอบครัวน้องเอาไว้ข้างหลังในวันที่แม่น้องถูกข่มขู่ ขุดคุ้ย คุกคาม โดยไม่มีแม้แต่เสียววินาทีเดียวที่คิดจะช่วยเซฟสวัสดิภาพทางร่างกายและจิตใจให้ครอบครัวน้องในขณะที่ตัวเองได้รับประโยชน์จากลูกเขาเต็มๆ

**ปัจจุบันผมติดต่อแม่น้องไม่ได้แล้ว แต่ครั้งสุดท้ายที่คุยในแชท ญาติน้องยืนยันว่าแม่น้องไม่เคยไปตกลงอะไรใดๆกับบุ้งไว้ตามที่มีคนพยายามอ้างว่า"น้องตกลงกันกับแม่แล้วว่าจะให้แม่หายไป"ทั้งสิ้น

อันตรายที่สุดอย่างไรหากยังพยายามไม่ให้แม่กับน้องได้ปรับความเข้าใจกันให้เร็วที่สุด?
ก็คือ หากพม.เข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ น้องจะไม่ได้อยู่ทั้งกับแม่หรือบุ้งแต่จะกลายเป็นบ้านปราณีที่เคยขังน้อง ระหว่างที่รอพม.หาผู้อุปการะใหม่ซึ่งสภาพบุ้งเองไม่ผ่านเกณฑ์ผู้รับอุปการะบุตรบุญธรรมของพม.แน่นอน

พม.จะเข้าแทรกแซงจังหวะไหน?
หลังจากน้องถูกปล่อยตัว อานนท์ กลิ่นแก้ว ศปปส. ไปแจ้ง112ใส่น้องเพิ่มไว้อีก 6 คดี หมายเรียกฉบับที่1ที่2กำลังทยอยมา แต่บุ้งก็จะไม่มีทางรู้ว่าวันไหนเมื่อไหร่และมารู้อีกทีตอนตร.ถือหมายจับมาล็อคตัวน้องไปแล้ว ถ้าพม.มาพร้อมตำรวจแล้วพบว่าเด็กไม่มีผู้ปกครองหรือผู้รับมอบอำนาจอยู่ด้วย... มันจะจบที่บ้านปราณีโดยที่ยังไม่ต้องเริ่มคดี112เลยด้วยซ้ำ

ลองถามตัวเองว่าคุณห่วงเด็กจริงๆหรือกำลังห่วงอะไรกันแน่?

แชทนี้เป็นบันทึกการโทรปรึกษากับแม่น้องเพื่ออัพเดทสถานการณ์ในช่วงน้องถูกขังและร่วมรับฟังปรับทุกข์ปรับโศกให้แม่น้องยังมีกำลังใจยืนหยัดสู้





น้องเมนู (อ่านต่อในทวิต)

ทำไมปัญหาในไทย วนเวียนอยู่แต่ตรงนี้วะเนี่ย
พวกอำมาตย์เส็งเคร็งหวงอำนาจ

ผลจากแอคชั่นของตัวเองล้วนๆเลย

ถ้าเป็นจริงตามนี้ หนักเลยไอ่บุ้ง

มีการล่วงละเมิดทางร่างกายน้องจากตำรวจชายชุดจับกุม 8 นาย อันนี้แม่กับน้องควรไปแจ้งความนะอันนี้มันพรากผู้เยาว์ชัดเจน ส่วนบุ้งแม่ก็ฟ้องได้นะเอาลูกคนอื่นไปขอทุนนี่ทำเพื่อผลประโยชน์ตัวเองอันนี้เหมือนเคลื่อนไหวทางการเมืองเพราะหาเงิน อยากให้น้องหยกมาอ่านโพสต์นี้นะว่ากำลังโดนเอาไปหาผลประโยชน์

ดาร์คจัด

คำถามตอนนี้คือ ใครจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้น้องได้

จริง ๆ เรื่องนี้ไม่ได้สลับซับซ้อนหรือลึกลับอะไรเลยนะ ผมไม่ได้รู้รายละเอียดเท่านี้ แต่พอรู้มาบ้างว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้ปัญหาเรื่องหยกที่ใหญ่ที่สุดคือ ไม่มีใครอยู่ในสถานะที่เหมาะสมในการจะแก้ปัญหา

สังคมถีบหัวส่งแต่แรก, รัฐคุกคาม, แม่อยู่ในสภาวะไม่พร้อม, องค์กรสิทธิไม่ functional

เชื่อไหม ก่อนหน้านี้ที่ผมปะทะคารมกับเพื่อนสมาชิก ถ้ามีใครถามว่าเรื่องทั้งหมดมันมีที่มาที่ไปยังไง ผมก็จะเล่าให้ฟังเท่าที่ผมรู้ โดยพยายามไม่ไปใส่ร้ายใครโดยที่ยืนยันไม่ได้ แต่ 80-90% คือด่าไว้ก่อน ไม่ได้สนใจอยากรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

แล้ววันนี้จะมาสวมบทเป็นคนดี สงสารเด็ก ต้องหาใครไปช่วยนะ สำหรับผมมันตลกนะ น่าจะฉุกคิดกันได้ก่อนหน้านี้ไหมว่าไม่ควรรีบไปโถมด่า ทำให้สังคมมันไม่มีพื้นที่ปลอดภัยสำหรับเด็ก จนเด็กมันรู้สึกว่ากลุ่มทะลุวังคือพื้นที่ปลอดภัยเดียวของตัวเอง อันนี้ผมไม่ได้พูดถึงเฉพาะในนี้นะ แต่พูดถึงสังคมโดยรวมเลย ไปจนถึงสมาคมผู้ปกครอง ครู โรงเรียน พม. สธ. ที่เชื่อว่าเดี๋ยวจะต้องรีบออกมางับ รับลูกกันใหญ่

คุณแยกหยกออกจากทะลุวังได้แล้ว แล้วคดี 112 เอายังไงต่อ? การปฏิบัติของรัฐเอายังไงต่อ? จนท.ความมั่นคงเอายังไงต่อ? ศาลเอายังไงต่อ? กับตัวตนและจุดยืนทางการเมืองของหยก เรื่องไม่ได้จบง่าย ๆ แค่เอาหยกออกจากทะลุวังแล้วปัญหาทุกอย่างมันจะคลี่คลาย จบปิ๊ง

แล้วถ้าใครอ่านแล้วคิดว่านี้คือกรณีเลวร้ายของคนที่โดน 112 และผลกระทบต่อครอบครัวแล้วนะ ผมบอกได้เลยว่านี้คือ กรณีอย่างเบามาก

ขอให้ก้าวไกลแอคชั่นในการสืบรู้ความจริง ช่วยเหลือน้องหยก ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย

ถ้าน้องหยกยังไม่ฟัง ยังฝืนไปต่อด้วยรูปแบบเดิม ปล่อยผ่านไปเลย

แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ช่วย เพราะโดนเล่นงาน เล่นสื่อจาก ฝั่งนั้นแน่นอน

ถ้าตามนี้จริงทั้งหมดนะ
มีที่แย่อยู่ 2 อย่าง
1. 112
2. บุ้ง ทะลุวัง

จริงๆ ที่หยกไม่ได้เรียน นี่เพราะ บุ้ง เลยนะเนี่ย

ต่อให้มีเป้าหมายในการแก้ 112 เหมือนกัน แต่ผมไม่มีทางเข้าร่วมกับ ทะลุวังแน่นอน
นี่แหละวิถีนินจาของผม

รายละเอียดเริ่มมาทีละนิดๆละรอสรุปประเด็นทีเดียวเลยละกัน อันไหนจริง อันไหนเท็จ

หยกเค้าเลือกเส้นทางนี้ไปแล้วครับ ไม่รู้เขาจะอยากให้ช่วยไหม บางทีเขาอาจจะพิจารณาแล้วว่าด้วยปัจจัยต่างๆที่เกิดขึ้นตอนนี้ การอยู่ในจุดนี้คือสิ่งที่ดีที่สุด

ใครพอมีประวัติ บุ้ง ไหมครับ

อ่านแล้วผมรู้สึกแปลก ๆ กับการปกป้องลูกของแม่เค้านะ คือน่าจะทำได้ดีกว่านี้ แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอก เพราะไม่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจริง ๆ

แต่เหตุการณ์มันมาถึงขนาดนี้แล้ว อยากให้แม่เค้าออกมาพูดด้วยตัวเองอ่ะ

ก็นั่นแหละครับ เฮ้อ

ผมขอแชร์ข้อมูลบางส่วนของทางโรงเรียน ที่ได้ดูจากคลิปวิดีโอในกลุ่มผู้ปกครองครับ

ทางโรงเรียนใช้ความพยายามติดต่อทางคุณแม่ และคุณพ่อของน้อง เพื่อให้มามอบตัวให้น้องนะครับ

คุณครู เดินทางไปที่บ้านคุณแม่ของน้อง โดยแจ้งชัดเจนว่าเป็นคุณครูจากทางโรงเรียน และแม่ของน้องอยู่ภายในบ้าน แต่ไม่เปิดประตูมาคุยกับทางคุณครู

คุณครูเดินทางไปหาคุณพ่อที่ต่างจังหวัด ทางภาคอิสาน พบคุณพ่อ โดยแจ้งชัดเจนว่าเป็นคุณครูจากทางโรงเรียน และโดนคุณพ่อของน้อง ไล่ออกมา โดยแจ้งประมาณว่าไม่มีความเกี่ยวข้องกับน้อง

ผมเห็นด้วยกับหลายๆฝ่ายว่า ควรแยกน้องออกจากบุ้ง แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความพยายามในการนำน้องเข้ามอบตัวจากทางคุณแม่ของน้องเท่าที่ควรครับ หากเป็นผม อนาคตลูกสำคัญกว่าเรื่องอื่นๆ

เข้ามามอบตัวตามข้อตกลงกับโรงเรียนให้เสร็จ นั่นคือสิ่งที่คุณแม่สามารถทำได้หรือป่าวครับ