ช่วงก่อนผมค่อนข้างเอ็นจอยกับชีวิตตัวเองมากๆ ตอนทำงานก็สนุกดี ถึงจุดนึงรู้สึกว่าอยากทำงานบริหาร อยากมีรายได้มากขึ้น ก็เลยเปลี่ยนงาน ย้ายงาน อยากพิสูจน์ตัวเองอยากทำงานในแนวทางตัวเองบริหารจัดการในแนวทางตัวเอง ปัจจุบันรายได้ก็ดีขึ้นบ้าง ได้ทำงานในส่วนที่อยากทำ แต่พอชีวิตดำเนินไปมันกลับรู้สึกว่า มันไม่ใช่ปลายทางของสิ่งที่คิดไว้นี่หน่าา หมายถึงว่า ชีวิตมันวนลูป ต่อให้ได้เงินเยอะแค่ไหนก็วนลูปถ้ายังทำแบบเดิม จนมองไปข้างหน้า จะ 2 ปี 5 ปี ถ้าทำแบบนี้มันก็เป็นแบบเดิม ผมเลยกำลังรู้สึกว่า ผมน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ใช้ชีวิตดีกว่านี้ได้ จนช่วงนี้คิดเรื่องพวกนี้บ่อยมาก คิดว่าจะทำยังไงให้หลุดพ้นจากชีวิตเดิมๆ สมองอยากเปลี่ยนแปลง แต่ร่างกายมันไม่ไม่ไปด้วย

ช่วงนึงสัก 5 ปีที่แล้วเคยล้มจากทำธุรกิจตัวเอง จนถึงตอนนี้เหมือนตัวเองยังมี mindset ที่ผิดอยู่ ยังไม่มูฟออนจากเมื่อก่อนสักที ช่วงนี้ดีหน่อยเริ่มกลับมาขายนั่นนี่เพิ่มเติมบ้าง แต่ยัลไม่เป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่

ใครมี How to ในการเปลี่ยนแปลงตัวเองครับ

ส่วนมากเราไม่ได้ทำแบบที่เราชอบกันหรอกครับ ที่ทำกันอยู่เพราะต้องทำกันทั้งนั้น

ใครได้ทำงานที่ชอบอยู่นี่โคตรโชคดี แต่ถึงได้ทำงานที่ชอบ ก็จะมีเพื่อนร่วมงานที่

น่ารัก ทำให้เราไม่อยากทำงานที่เราชอบเหมือนเดิม

ถ้า How to ตอนนี้ให้ไม่ได้เลย กำชัฃเบื่อชีวิต ตัวเองเหมือนกันครับ…55

ทำงานจนต้องเป็นหนี้ เป็นสิน เเถม คิดว่าจะช่วยเหลือคนอื่นได้ ต้องให้คนอื่นมาข่วยเหลือ เเถมยังโดนคนใกล้ตัว มองในมุมลบ ตลอดเวลาอีกต่างหาก เพราะว่า ยังไม่ได้ ประสบความสำเร็จอะไรเลย ในขณะที่อีกคน ประสบความสำเร็จ ในชีวิตไปละ เจอสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ชอบสร้างรายได้ ให้เยอะ เเถม ถ้าจัดสรร เวลาได้ จะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระอีก ในขณะที่ ผม…
ทำงาน งกๆ… มีเเต่เจ๊า กับ เจ๊ง….

เป็นเหมือนกันคับ ปกติคับการ burn out

ผมไม่ถึงกับเบื่อเพราะเลือกมาทางนี้เอง

ผมไม่ประสบความสำเร็จแบบที่คิดไว้ การเลือกลาออกจากราชการมาทำธุรกิจมันมีความเสี่ยงอยู่แล้ว ให้เวลาตัวเอง 2 ปี จนตอนนี้เลยมาละ แต่ถามว่าจะกลับไปรับราชการไหมทั้งๆที่สบายกว่า เสาร์-อาทิตย์ได้หยุด มีแต่คนเข้ามาทำดีด้วย ผมก็ลังเลนะ เทียบข้อเสียที่ผมไม่ชอบมากๆคือ การไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากกลับบ้านช่วงวันหยุดแต่ผู้บริหารสั่งให้ไปสวดมนต์ที่วัดบ้าง ไปศาลากลางบ้าง บางทีเที่ยงคืนยังโทรมาบอกว่าคิดโปรเจคออก พรุ่งนี้เช้าเอาแบบนี้นะ และที่เกลียดสุดคือผมเป็นคนไม่ชอบงานรื่นเริงงานราชการก็เหนื่อยอยู่แล้ว ช่วงสงกรานต์ ปีใหม่ งานผู้ใหญ่ย้ายต้องมานั่งคิดว่าจะต้องทำการแสดงอะไร ต้องมานั่งซ้อมเพื่อให้เจ้านายถูกใจ เฮฮา ไหนจะสัมมนาบ้าบอที่มีแต่เที่ยวอีก ชีวิตราชการไม่เคยมีปัญหากับการบริการประชาชน แต่มีปัญหากับงานกิจกรรมบ้าบอนี่แหละ สุดท้ายกลายเป็นคนไม่เอานายนั่นแหละ

มาทำธุรกิจเงินไม่ดี ขายไม่ออก สินค้าโดนตัดราคา งานทนายมีบ้างแต่ทวงเงินยากจ่ายช้า มีหนี้มันก็เครียดๆ แต่แม้จะทำงานทุกวัน ก็มีความสุขตื่นไม่เช้า นั่งอยู่บ้านบ้าง ร้านกาแฟบ้าง คนสั่งเราได้มีแค่ลูกความเท่านั้น + พ่อแม่อายุเยอะการได้อยู่ด้วยกัน เจอหน้ากันคุยกันมันมีความสุขแบบจนๆก็พอทนได้

ปล.ปัญหาคนทำงานที่บ้านคงมีแค่คนในหมู่บ้านน่ารำคาญแค่นั้นแหละ จนจะ 2 ปี อธิบายรายละเอียดงานไปก็ยังคงไม่เข้าใจ ด่าว่าคนตกงานยังไม่เจ็บเท่าลูกบ้านนี้จบมาสูงแต่ไม่ยอมทำงานทำการ

ผมครับ

ผมก็เคยผ่านช่วงแบบท่านมา สุดท้ายเราก็ต้องเปลี่ยนแปลงไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

เดี๋ยวนี้ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงไวมาก
ลูปธุรกิจ มีไรส์และดิ่ง บางทีปีสองปีหมดแล้ว ต้องหาของใหม่ทำ

ถ้ายังมีไฟ ก็ทำต่อไปครับ แพสชั่นจะทำให้เรายังมีพลังสู้ต่อครับ

แต่ถ้าอยากเหนื่อยน้อย ต้องมี ธุรกิจที่เป็นแพสซิฟด้วยสักอย่างนึงครับ

ออกจากงานประจำมาได้สักพักครับ สาเหตุอิ่มตัว+ไม่ก้าวหน้าไปไหน

ก่อนหน้านั้นยังเป็นเหมือน จขกท.ทุกวันนี้ยังคิดแต่เรื่องเงินจะหามาเพิ่มยังไง (มีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง)
จะไปทำธุรกิจก็กลัวเอาเงินไปทิ้งเล่นๆ เลยหาความรู้ให้แน่นๆก่อนไปลงทุนจะได้ไม่เจ็บหนัก

จนวันนึงไปซื้อเบียร์มานั่งดื่มคนเดียวพอกรึ่มๆแล้วถามกับตัวเอง จะอยู่แบบนี้จริงๆหน่ะหรอ(กลัวการเปลี่ยนแปลง)

จนไปเปิดเจอข้อความนึงเค้าบอกว่า "เมื่อเราโตขึ้นเราจะรู้เลยว่าสิ่งที่ทำให้ใจฟูที่สุด คือ เงินเข้าบัญชีทุกวัน"

ใช่ครับอายุ30+คิดแต่เรื่องนี้แล้ว ผมอยากสร้างครอบครัวตอนมีแรง

ไม่เกินสิ้นเดือนนี้ผมจะเข้าสู่โหมดชีวิตจริงเปิดธุรกิจเป็นของตัวเองออกจากกรอบที่กลัว
ไปลุยด้วยกันครับ ถ้าเป้าหมายชัดแล้ว อย่าสนใจอุปสรรคข้างทาง

ผมก็เบื่อครับ แต่ก็คิดอย่างที่อ.ชัชชาติพูด คือประมาณว่า ทำงานเพื่อใช้ชีวิตอยู่อะครับ
งานก็ส่วนงาน ส่วนเวลาที่เหลือค่อยมาปรับสิ่งที่เราอยากทำ
ตอนก่อนหน้าผมก็เคยอยากทำธุรกิจ แต่พอทำงานๆไปเรื่อยๆก็ลองคิดคำนวณหลายๆอย่าง
มันยากเหมือนกัน เพราะพ่อแม่ผมก้พ่อค้าแม่ค้า คือแกก็หาอะไรทำไปเรื่อย แต่ก็ไม่รุ่งอย่างที่ควร
สุดท้ายพอผมเรียนจบทำงาน แกก็เลิกทำ มานั่งอยู่บ้านชิวๆ

ของผมดีหน่อยว่างานประจำเงินพอสมควรเลี้ยงครอบครัวได้
ก็กะว่าทำไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดแรง เพราะตอนนี้ลงทุนอย่างอื่นผมไม่ได้ทำเท่าไร
มีแต่คริปโตได้เยอะ แต่ก็ไม่มั่นคง ก็คงต้องทำกันจนกว่าจะมั่นคง

ส่วนเรื่องธุรกิจที่อยากทำ ผมว่าทุกวันนี้ช่องทางมันหายากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ถ้าไม่มีทุนสายป่านยาวๆ น่าจะอยู่ยาก แต่ก็ค่อยๆศึกษาเก็บปสกไปเรื่อยๆ
เบื่อๆก็ลงเรียนออนไลน์อะไรไป ให้มันพอจะตามโลกทัน เผื่อไว้ใช้กับธุรกิจได้

ผมนี่อย่างเบื่อ ออกจากงานกะว่าพักผ่อนสักแปปนึงค่อยกลับไปหางานทำแต่ตอนนี้ไม่เป็นแบบที่คิดพอได้หยุดกลายเป็นปล่อยเบลอทุกอย่างเลย