พี่ๆ เพื่อนๆ ท่านไหน ทำงานไกลบ้านและไกลแฟนบ้างมั้ยครับ
อยากรับฟังมุมมองของทุกๆท่านนะครับ

ตัวผมปัจจุบันอยู่เชียงใหม่กับแฟนครับ แต่ด้วยความที่กำลังจบใหม่และตามหาอนาคตทั้งคู่ ผมได้งานใหม่ครับที่กาญ เป็นที่มีความมั่นคงสูง+สวัสดิการดีกว่าปัจจุบันครับ แฟนก็กำลังรอบรรจุที่พิษณุโลก ต้องห่างไกลกัน อยากถามมุมมองพี่ๆครับ ว่ามีวิธีรับมือ และจัดการความเหงา ความผูกพันอย่างไร เมื่ออยู่ด้วยกันแล้วต้องไปทำงานกันคนละที่ แบบกระทันหันครับ ผมเครียดและพยายามปลง ปล่อยวางมา 4-5 วันแล้วครับ ส่วนตัวค่อนข้างติดสกินชิพ และกลัวการอยู่คนเดียวครับ

มันรู้สึกใจหายครับ แบบว่าเราต่างต้องแยกกันไปตามอนาคต แต่ดันเป็นเราที่จะต้องไปก่อน

สะดวกตอบไหมครับว่าทำงานอะไร

เป็นวิศวกรบริษัทครับพี่

แบบนี้บริษัทไม่มีสาขาที่ให้ย้ายมาอยู่ใกล้กันได้เหมือนราชการแน่เลยใช่ไหมครับ

ผมก็เป็คนนึงที่ต้องทำงานต่างจังหวัดแล้วแฟนอยู่ กทม นะครับ

นานๆก็ได้กลับทีเหมือนกันครับ ก็เหนื่อยหน่อย ถ้าทั้งสองฝ่ายต่างเข้าใจกันก็สู้ไหวครับ

แต่ถ้ามีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทนไม่ไหว หรือหวั่นไหวไปก่อน หรือเริ่มชินกับการอยู่คนเดียวขึ้นมาก็น่าจะแย่เหมือนกันครับ

ผมทำงานใกล้บ้านตัวเองที่ กทม.

แต่ต้องห่างกับลูก และเมียที่อยู่อยุธยา สามปีแล้วครับ

แรกๆก็แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ช่วงนั้นคือน้ำมันถูก เพราะโควิด การเดินทางน้อย น้ำมันผมลิตรละ 20 บาท

ก็เลิกงานขับกลับไปนอนยุดยาบ่อยๆ

แต่พอปรับตัวได้ ก็ชินครับ ไปนอนยุดยาแค่ ศ- อ

เช้าวันจันทร์ก็ขับเข้ากทม. บางสัปดาห์ก็เอาลูกมานอนด้วยคนนึง จะได้หายเหงา

ของผมเป็นSCG ครับพี่ น่าจะพอมีโอกาสย้ายไปใกล้ๆกันได้อยู่ ถ้าภายในสามารถย้ายได้ แต่ก็ไม่รู้อนาคตเลยครับ

ผมห่างกัน 300 km แชทคุยกันเวลากลางวัน ก่อนนอนก็คอลคุยกัน เป็นแบบนี้ 2 ปีแล้ว ปกติดีครับ

ผมอยู่พิษณุโลกครับ บอกเฉยๆ

คอยหาเวลาไปหากันตลอดๆ ใช่มั้ยครับพี่

พวกระบบขนส่งต่างๆ รถทัวร์ รถไฟ เครื่องบิน จังหวัดนี้โอเคใช่มั้ยครับ

เมืองมันใหญ่มากครับ ห้าง รถ ร้านค้า โรงเรียน อะไรเยอะมาก ไม่ใช่จังหวัดเล็กๆเลย
เจริญระดับนึงเลย การขนส่งดีตามมาตรฐานไทยแลนด์

สส.เขต 1 ก็เป็นรองประธานสภา

ส่วนตัวผมกับเมียก็อยุ่จังหวัดนี้นี่แหละอยุ่ด้วยกัน
ผมแยกกันไม่ได้ละครับ อยุ่กันมา 9 ปีแล้ว
ผมยอมทำงานเงินเดือนน้อยๆ แต่ได้อยุ่ใกล้ๆเมียดีกว่า
ติดการอยุ่ด้วยกันครับ ไม่เคยเชื่อเรื่องรักระยะไกลด้วยครับ

สู้ๆนะครับท่าน

ใช่ครับ ไปหาเขาบ้าง เขามาหาบ้าง หรือไปเที่ยวกันบ้าง ยิ่งอยู่กาญที่เที่ยวเยอะลย สบายครับ ที่สำคัญตอนก่อนนอนอยากให้คอลแบบเห็นหน้ากัน ทำทุกวันนะครับ จะได้รู้สึกไม่ได้อยู่ไกลกัน ลองดูครับ

ตอบได้แค่ทำงานไกลบ้าน...ก็คิดถึงและเป็นห่วง พ่อกับแม่ ดีหน่อยตรงรอบบ้านเป็นญาติพี่น้องที่ไม่มีปัญหากัน ไปมาหาสู่พึ่งพากันได้ ส่วนตัวออกมามาตั้งแต่อายุ 18 จนถึงปัจจุบัน นับเวลาอยู่บ้านรวมๆแล้วปีละไม่เกิน 30 วัน (กลับช่วงเทศกาล+หยุดยาว) อาศัยโทรศัพย์คุยกัน 2-3 วันครั้ง แบ่งกับน้องๆ ผลัดกันโทรหาจนเหมือนโทรหาทุกวัน แอบถามน้องที่ข้างบ้าน เพราะ พ่อกับแม่ชอบพูดความจริงไม่หมดเวลาท่านไม่สบาย...

ส่วนไกลแฟน..ไม่มีปัญหา เพราะไม่มีแฟน...

ของผมตอนนี้อยู่ด้วยกัน แต่เมื่อก่อนไกลกันแหล่ะ แฟนเป็นแอร์ EK ระยะทาง กรุงเทพ- ดูไบ ไม่รู้ไกลพอมั๊ย

ถ้าเหงา ก็โทรครับ เลิกงานกลับห้องก็ vdo call เราก็ทำอะไรไปด้วย เปิดจอคุยกับแฟนไปด้วย ผมเปิดคุยกันจนหลับเลย เอาให้รู้สึกว่าอยู่ใกล้กันที่สุด พอมีวันหยุดหลายวันก็กลับไปหาครับ กระชับความสัมพันธ์กัน

เทคโนโลยีสมัยนี้ช่วยได้เยอะครับ

ผมว่า 300-400 กิโลเมตร มันไม่ได้ไกลกันมากอะ
มันอยู่ในระยะที่ขับรถไปหากันได้ทุกสัปดาห์อยู่นะครับ