ผมเลี้ยงโกลเด้น 10 ปี มันเป็นโรคหัวใจสักพักแล้ว ก็เลี้ยงไปเรื่อย ร่าเริง ปกติ แต่ชอบมีหอบๆ บ้าง

น่าจะ 2-3 ปี

อยู่ๆ วันนึงสงสารพาไปหาหมอดีกว่า ขาไปโดดขึ้นรถกระบะเอง พาไปหาหมอ ก็วิ่งป่วนคลินิคไล่ดม ไล่เล่นกะครไปทั่ว แวะบ้านญาติ ยังลงมาวิ่งเล่นกับเด็กๆ

พอมาถึงบ้าน โดดลงรถละไปนั่งหอบใต้ต้นไม้ ก็เอาน้ำไปให้ ก็ไม่กิน ตอนเย็นไปตลาดกลับมาแข็งไปแล้ว

ยังคิดอยู่เลยตอนนั้น ถ้าไม่เอาไปหาหมอจะตายมั้ย
แดดไม่ร้อน บ้านกะคลินิคห่างกัน 6 กม

แต่มันตื่นเต้นวิ่งเล่นตลอด อยู่หลังรถก็ตื่นเต้นหมุนไปหมุนมา

ไม่โทษหมอ 100% เพราะ หมอแค่ตรวจ และให้ยามากินและยังไม่ได้กิน

หมาก่อนหน้าตัวปัจจุบันที่เลี้ยงอยู่ก็ผูกพันธ์อยู่ด้วยกันมา 13 ปี วันที่จากไปผมก็ไม่ได้อยู่บ้านเช่นกันตอนนั้นยังเรียนอยู่ วันนั้นแม่บอกมันอยากออกไปอยู่หน้าบ้านให้ได้(ปกติเลี้ยงหมาในบ้านตลอด) แม่ก็ปล่อยออกไป หมาของผมก็เดินออกไปนอนตากแดดเหมือนมันอยากรับอากาศและแสงแดดตอนสุดท้ายของชีวิต แล้วก็ค่อยๆนอนตะแคงแล้วก็หมดลมหายใจไป

ตอนกลับมาผมก็เศร้านิดๆ แต่พอตกกลางคืนก็ร้องไห้โอเลยตอนอาบน้ำ เป็นอยู่วันสองวันก็ทำใจได้ สู้ๆละกับครับจขกท.

พันธ์เดียวกับหมาผมเลย
15 ปีกว่าๆ ผมซึมไป3เดือนครับ
เวลาจะเยียวยาท่านเอง เสียใจด้วยครับ

เศร้ามาก จริง ๆ ครับ หมดชุดนี้แล้วผมว่าจะไม่เลี้ยงแล้ว แล้วมันจะผ่านไปได้ แต่ก็นานเหลือเกิน

ผมนี้คิดหนักก็เลยตัดใจไม่เลี้ยงเพราะแบบนี้เลย เห้อ

เอาเป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ผ่านไปได้ครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ ของคุณยังดีแค่ 1 ครั้ง ผมนี่ฝังหมาที่เลี้ยงมาเองไปแล้ว 3 ครั้ง จนตอนนี้มาทำงานกรุงเทพ ผมก็ไม่ได้เลี้ยงอีกเลย ไม่ใช่กลัวสูญเสียนะ แต่สภาพมันไม่เอื้อ ผมอยู่คนเดียว ทำงานกะบ่าย ไม่มีเวลาให้เขา เลยตัดสินใจไม่เลี้ยงดีกว่า

แมวผมอายุ20+ ก็พึ่งตายไป ก็เข้าใจตามสภาพ ก่อนหน้านี้เคยชักน่าสงสารมาก แต่ก็หาย

ก่อนตายก็เหมือนคนแก่ กินอะไรไม่ค่อยได้ ไม่มีอาการอะไร ไปสงบๆ

สู้ ๆ ครับท่าน

ของผม 12 ปีแล้ว ก็ทำใจไว้ล่ะ ดูว่าจะเสียทรงแค่ไหน

ชีวิตนี้ฝังหมามา 2 ฝังแมวมา 2

เศร้าทุกครั้ง แต่ก็ได้เติบโตขึ้นทุกครั้ง

ตอนนี้มี 4 ตัวในบ้านแมว รักมาก ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเล้ยย

แต่ก็เป็นวงเวียนชีวิตที่ทุกคนต้องเจอ

เสียใจด้วยนะครับ ผมเข้าใจความรู้สึกเลย เลี้ยงมา 3 รุ่นแล้วแต่ละรุ่นอายุ 10ปี ++ ทั้งนั้น เศร้าทุกครั้งที่ต้องฝังน้องๆ


ในยามที่เราไม่รู้ว่าจะไประบายกับใครก็มีเจ้าตัวน้อยเนี่ยแหละคอยรับฟังเรา ตอนที่เขาอยู่เราเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด


แค่นี้เขาก็สุขใจแล้วครับที่ได้เกิดมาอยู่เคียงข้างท่าน

พอเวลาผ่านไปความเศร้าจะหายไป เหลือเพียงความคิดถึง สู้ๆครับท่าน

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยครับ เข้าใจความรู้สึกเลย ขนาดของผมไม่ได้เลี้ยงเอง เป็นหมาของแฟน ยังเศร้า ดิ่งไปหลายวันเลย อยากเลี้ยงมาก แต่กลัวใจตัวเองจะไม่ไหวตอนมันไป

ตอนที่เผามันก็ปลงคิดว่าวันนึงเราก็ต้องถูกเผาเช่นกันก็ช่วยได้ครับ ออ อีกอย่างแนะนำให้ไปวัดทำบุญ ถวายสังฆทานครับ ช่วยได้เยอะอยู่ อย่างน้อยช่วยแผ่บุญกุศลถึงมัน

สุ้ๆคับท่าน หมาตัวแรกผมตาย ผมเก็บมาฝันเลยว่ามาเห่าเรียกหน้าประตุรั้ว ในฝันผมก้อรุ้นะว่าตาย รีบเปิดประตุไปหาดีใจมากที่น้องมาได้ไง

หลังๆเสียไปหลายตัว 7 ตัวได้ จนเริ่มรับความรุ้สึกนี้ได้ล่ะ

ทำดีที่สุดแล้ว ทำบุญให้ครับ