ผมผ่านมันมา 1 ปีพอดีเมื่อวานครับ คิดถึงทุกวัน ลูกผมจากไปคาอ้อมกอดแฟนผมเลย อยู่กันมา 11ปี

พาไปทำพิธีเผาที่วัด อัฐิยังอยู่ในห้องผมเลย เก็บไว้รอไปลอยทีเดียวยังมีน้องสาวอีกตัวอายุ 11ปีเหมือนกัน

หมดอีกตัวผมจะไม่เลี้ยงแล้ว ทำใจจากลากันลำบาก

ที่บ้านผมเวลาที่หมาที่เลี้ยงตาย ผมมักจะเป็นคนได้ฝังเค้าตลอด ผมพอจะเข้าใจจุดนั้นได้ดี มันไม่รู้จะบอกว่าไง รู้แต่ว่าเค้าจะไม่อยู่กับเราแล้ว ไม่ได้ยินเสียงเค้าอีกแล้ว แต่เราทำได้แค่เก็บเค้าไว้ในความทรงจำ สุนัขเกือบทุกตัวผมถ่ายรูปเค้าไว้ตลอด เวลาคิดถึงก็เอามาดูครับ ได้ย้อนนึกถึงวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

เสียใจด้วยครับ ผมคนนึงที่รักหมามากรักเหมือนลูก เคยคิดว่าถ้าหมาที่ผมผูกพันวันนึงมันหายไปแค่คิดก็น้ำตาไหลแล้ว

เสียใจด้วยครับ คิดซะว่าเขาตายก่อนเรา ยังดีกว่าเราตายก่อนเขา
นึกภาพน้องอยู่โดยที่ไม่มีเรา น่าเศร้ากว่าน้องจากไปโดยที่เห็นเราอยู่เคียงข้างอีกนะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ เข้าใจความรู้สึกเลยครับผม
จากใจคนที่มีหมาที่รักมากๆ เหมือนลูกเหมือนกัน

ตอนที่สัตว์ผมป่วย และตายลง ในใจก็คิดให้กำลังใจตัวเองว่าแม้แต่ตัวเรา
สักวันก็ต้องเจ็บป่วยและตายลง เช่นเดียวกับมันนั่นแหละ

เพราะฉะนั้นแล้ว เอ็งล่วงหน้าไปก่อน วันนึงข้าก็ตามเอ็งไปเหมือนกัน
สิ่งใดแน่นอนกว่าความตายไม่มี

เสียด้วยนะ ผมกำลังคิดเลยว่าถ้ามาจากไปจะเป็นยังไง ฟื้นกลับมาให้ได้นะ

หมาที่บ้านผมเสียไป 3 ตัว อายุ 10 กว่าทั้งนั้น กว่าจะทำใจได้ นานเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้ครับ

ของผมก็พึ่งเสียไปเมื่อเดือนที่แล้วครับเลี้ยงมา 12ปี เป็นโรคหัวใจโตเหมือนกันครับ ให้ทานยามา3-4เดือน จนมาคืนก่อนเสียเค้าหายใจคอกแคกทั้งคืนไม่ได้นอนตลอดทั้งจนเช้า พาไปหาหมอก็ได้ยามาแล้วก็คำแนะนำต่างๆ แต่พอตอนเย็นผมออกไปตลาดก็ทักบอกว่าเดี๋ยวกลับมาแปปเดียวรอก่อนนะ แต่พอกลับมาน้องก็ไปแล้วครับ (น้องนอนตรงที่ประจำซึ่งสามารถมองเห็นจนรถออกไปจากบ้านได้ครับ) เป็นความรักที่บริสุทธ์จริงๆ ยังคิดถึงอยู่เลยครับ

แค่ผมอ่านจบ ผมยังเกือบร้องไห้ตามเลยครับ T_T โอ้ยยยยถ้าเจอกับตัวจะขนาดไหน

เสียใจด้วยครับ เข้าใจดีเลยครับ คนรักหมาเหมือนกัน ความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้เราหาจากไหนไม่ได้แล้ว
ของผมก็เลี้ยงเป็น10ปีเหมือนกัน เลี้ยงเหมือนลูก ตั้งแต่สมัยเรียนยันทำงาน ยิ่งวันไหนเซ็งๆกับงานก็มีมันนั้นแหละ
ที่รักเราจริงๆ แบบที่คนก็ให้ไม่ได้ เวลามันตายผมก็คิดว่าชาติหน้ามีจริงๆขอให้มันเกิดคน หรือไม่ก็ไปเล่นบนดาวหมาละกัน พูดแล้วก็คิดถึง สัตว์ที่มีความเข้าใจมนุษย์มากที่สุดเลย

ผมมีหมาตัว1 ที่รักมากๆเหมือนกัน เลี้ยงมาตั้งแต่มัธยม จนทำงาน 12ปี รักเหมือนคนในครอบครัวเข้าใจเลยครับ เหมือนเสียเพื่อนที่รักเรามากไปอีกคน เก็บความทรงจำดีๆไว้ในใจตลอด

นี่ก็เลี้ยง จากเลี้ยงไปงั้น ๆ กลายเป็นรักมันมากขึ้นทุกวันทีละนิด เห้อ

เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะครับ ผมอ่านจบผมน้ำตาไหลเลย เพราะน้องหมาของผมก็อายุ 11 ปีแล้วเริ่มแก่ขึ้นเรื่อยๆ ผมก็พยายามทำใจไว้แล้วนะ ไม่อยากนึกถึงชีวิตที่ไม่มีเค้าเลย

เป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็เคยผ่านจุดนี้มา บอกเลยว่าเหมือนน้องแท้ๆเลย

เสียตอนอายุได้ 16 ปีพอดี ก่อนจะตายก็มีเจ็บป่วยตามปะสาหมาแก่เลย หมายิ่งแก่ยิ่งน่าสงสาร

ทุกวันนี้เลยไม่ค่อยอยากเลี้ยงหมาเลย