อาจจะเคสต่างกับท่าน แต่ผมกับแฟนแยกกันอยู่แต่แรกเลย ความถี่ในการเจอกันนี่แล้วแต่ความสะดวกของทั้งคู่

บางทีก็เดือนละ 4-5 ครั้ง บางทีก็ 3-4 เดือนไม่เจอกันเลย แต่เฉลี่ยก็คือเดือนละ 1-2 ครั้ง

แต่มันไม่เป็นปัญหาเลยครับ เพราะทั้งผมและแฟนก็มั่นคงในกันและกัน มีคนอื่นเข้ามาก็ปัดทิ้งหมด

ที่ทำคือคุยกันทุกวัน คุยแค่แชทไลน์นี่แหละ แทบไม่ได้คอลเลย มันก็ช่วยให้เรารู้สึกว่าอยู่ใกล้กันได้ในระดับนึง เจออะไรก็มาเล่าให้กันฟัง เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีช่วยอะไรเราได้เยอะขึ้นมากครับ

แล้วเหงาก็ไม่ได้จะแปลว่าต้องแก้เหงาด้วยการมีแฟนอย่างเดียว คนเราก็มีสังคมอื่น เวลาว่างผมกับแฟนก็ไปเจอเพื่อนของตัวเอง ถ้าสะดวกก็มาเจอกัน หรืองานอดิเรกอย่างอื่นก็เยอะแยะเลยที่มีให้ทำ

มันไม่ได้แย่อย่างที่คิดครับถ้ามั่นคงในตัวกันและกัน เคสท่านอาจจะต้องปรับตัวเยอะหน่อยแรก ๆ เพราะอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่อย่าเพิ่งกังวลไปมากครับ ท่านอาจจะปรับตัวได้ไวกว่าที่คิดก็ได้

แรกๆจะหดหู่หน่อยๆครับ
แต่ของมันห่างแค่ 80 โล วันไหนนึกคึกอยากกลับก็ขับกลับไปได้แหละ แต่รถติดตั้งแต่ วนเข้ามอเตอร์เวย์ จนถึงทางออกลำลูกกา มันล่อไปเกือบๆ ชั่วโมง ผมนี่ใช้โทรหาแทน ช่วงแรกๆนะ

แต่ช่วงหลัง ไม่ค่อยโทร เพราะเมียไม่ค่อยว่างรับ อีกอย่างผมมีพยานรักถึงสามคน เลยไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องคิดมาก หรือเอาเวลาไปคิดอะไรเยอะด้วยครับ

ผมอยู่นี่ ซื้อ xbox, อุปกรณ์ทำกาแฟ, จักรยานปั่นในบ้าน ไว้คลายเครียดครับ ผมว่าจะแฮปปี้ไหม ไม่มีใครตอบได้เลยครับ เพราะเป็นเรื่องของสภาพจิตใจ สิ่งเดียวที่ฝากไว้คือคิดถึงให้มาก คิดมากให้น้อยครับ

น่าเห็นใจมากครับ ใช่อัยการผู้พิพากษาไหมครับเนี่ย

สำหรับแฟน(ตอนนี้เลิกกันแล้ว)ผมที่ไปต่างประเทศ ผมเข้าใจความรู้สึกของเพื่อน ๆ ชาว SS ในกระทู้นี้ที่ต้องประสบพบเจอกับความห่างไกลกันเลยครับ

ไม่ใช่ครับท่าน ผมทำรัฐวิสาหกิจครับ