คนละประเทศอะครับ ผมอยู่อังกฤษ แฟนอยู่ไทย ครึ่งปีเจอกันที คงชินแล้วแหละตอนคบกันใหม่ๆ ก็คนละจังหวัด ห่างกัน 300 กว่าโล 3 เดือนเจอกันที

วิธีจัดการกับความรู้สึกขั้นแรกคือยอมรับมัน แล้วหาอะไรทำ ถ้ามีโอกาสก็วิดีโอคอลกันบ้าง โทรหาบ้าง

ใช่ครับท่าน ปัญหา108 ของชีวิตราชการ

ผมก็เป็นอยู่ครับ ผมนี่อยู่คนละทวีปเลย โดนที่ทำงานส่งไปประเทศที่เอาครอบครัวไปไม่ได้

แต่ได้กลับบ้านทุกสามเดือน ก็ใช้วิธี facetime คุยกันเช้า-เย็นทุกวันครับ แรกๆ ก็เหงาๆ อยู่ไปซักพักก็ปรับตัวได้เองครับ หากิจกรรมอย่างอื่นทำฆ่าเวลาไป

พอมีเหตุต้องแยกกัน เค้าก็ไปมีคนใหม่
แต่มันก็ไม่ใช่กับทุกคนหรอกครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆครับ แต่ผมคงจิตตกกับการที่ต้องอยู่คนเดียวแหละ

ผมดีกว่าท่านหน่อยคือ 370 กม. ชีวิตราชการเหมือนกันครับ แต่ทนหน่อยครับ 2 ปีก็ย้ายได้แล้ว

ตอนเช้าวีดีโอคอลหา ไปทำงานก็ค่อยวาง ตอนเย็นวีดีโอคอลหาจนหลับไป ราชการเลิกงานเร็วอยู่แล้วมีเวลาคุยกันยาวๆ ครับ ส่วนสำคัญคือท่านต้องมีหูฟังที่ไมโครโฟนดีๆนะครับอันนี้จำเป็นจริงๆ

เรื่องการไปเจอกันส่วนใหญ่ผมจะไปหาสัปดาห์เว้นสัปดาห์ (ขับรถ 5 ชั่วโมง) บางทีก็เจอกันกลางทาง บางทีเค้าก็มาหาผม เซ็กโฟนบ้าง หากิจกรรมที่ทำร่วมกันแบบออนไลน์ได้ครับเช่นเล่นเกม

ขอให้เชื่อใจกันมากๆ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

จากอยู่กทม.ด้วยกันเกือบสิบปี ตอนนี้ผมอยู่โคราช แฟนอยู่สุราษ เจอกันปีละ3-4ครั้ง ทะเลาะกันปีละครั้ง ถ้าต่างคนไม่คิดจะจากกันไปยังไงมันก็ยังคบกันได้นะครับ สู้ๆ

ตั้งแต่จีบ คบ จนแต่งงาน

ยังไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลย


ราชการย้ายกลับ ตจว. ยากจริง

ผมคนละจังหวัด
เจอกันเฉลี่ยนเดือนละ 2-3 ครั้ง
กลัวเหมือนกันครับ
แต่คิดอย่างเดียว ทำส่วนของเราให้ดีที่สุด ที่เหลืออะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเป็นไป

สู้ๆครับ ท่าน เราทำเต็มที่ พยายามมองอนาคตที่ร่วมกัน
ของผมไม่ไหว พอ ห่างกัน ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยน เราจะเริ่มชินชากับการอยู่คนเดียว จากนั้นเค้าก็มีคนใหม่

ดูไบ - ซิดนีย์ ห่างกันพอมั๊ยครับ

แฟนผมไปเป็นแอร์ที่ดูไบ ผมมาเรียนโทที่ซิดนีย์ หนักสุดเรื่อง timezone ห่างกัน 6 ชั่วโมง ช่วงไหนว่างก็โทรหากันตลอด เปิด skype คุยกันทุกครั้งที่อยู่ห้อง แบบเปิดทิ้งไว้เลย นอนก็เปิด หลับก็เปิดให้คนที่ยังไม่หลับได้เห็นหน้ากันตลอด

พึ่งเลิกเมื่อต้นปีครับ

ผมอาจจะเป็นคนที่มองในแง่ลบเกี่ยวกับความรักมากเกินไปก็ได้ครับ แต่ยังไงก็ขอให้ท่านและแฟนมั่นคงไว้นะครับ

คนจีนโบราณเขาถึงบอก
ให้แหยกกัน
ไปแหยกกัน
แหยกกันบนถนน

ผมทำงานในหน่วยงานของรัฐครับ กลับบ้านเดือนละ 1-3 ครั้ง
เวลาผมกลับไปผมแบ่งเวลาให้ทุกๆคนครับ ทั้งครอบครัว แฟน เพื่อน ถึงแม้เป็นเวลาไม่นาน แต่การคุยกันไม่กี่นาที จะทำให้เราสนิท รู้ใจ เชื่อใจ กันนาน ทั้งเพื่อน ครอบครัว หรือแม้กระทั่งแฟน
และถ้าเราทั้งคู่คิดว่า ความคิดถึงกัน มันสำคัญ เวลายิ่งนาน ยิ่งผูกพันธ์ครับ

ขอให้ความรักยืนนานครับผม