8-2 ก็คือ 8-2 7-0 คือ 7-0 มันมีไม่เท่าไหร่ด้วยเหรอ55

ก็โดน outclass ทุกตำแหน่งในสนามอ่ะครับ จากรายชื่อ คนที่น่าจะพอต่อกรกับนักเตะแมนฯยูในวันนั้นได้น่าจะมีแค่ โรซิสกี้ กับ กอสเซียลนี่สองคนแหละ

บวกกับวันนั้น นักเตะแมนฯยูเหมือนผีเข้า องค์ลงทุกตัวเลย ยิงเป็นเข้า คมกริบทุกดอก ลูกไม้ตายผลัดกันใช้แล้วติดคริหมดทุกดอกเลย ทั้งนานี่ แอชลี่ยัง เสี่ยหมู


พอโดนเยอะๆเข้า นักเตะน่อลชุดนั้นคือใจโคตรมด กัปตันในสนามก็ไม่มี ตัวโวยก็ไม่มี แม่งก็พากันยับเยินคอตกกันต่ออีก ถึงจะไม่ได้แสดงออกตรงๆ แต่มันขาดแรงกระตุ้นจริงๆ

อาเซนอล เคยยิงทีมใหญ่ สกอแบบนี้หรือ เปล่า เห็น .... กันจัง

ง่ายๆ เลยนะ

วันนั้นมันเหมือนตีติดปังย่ารัวๆ

ยิงยังไงก็เข้า ทุกลูก ทุกมุม

จริงๆ ทีมไม่ได้ห่างชั้นกันแบบตัวเลขนั้นเลย

บางคนมาแขวะผมเฉย

ถ้าจะแขวะจริง ผมตั้งกระทู้เหน็บไปเลยไม่ง่ายกว่าเรอะ เสียเวลาเอาบทความยาวๆมาร่ายทำไม

ยอมรับว่าเห้นสกอร์ 7-0 แล้วทำนึกถึงตอนน่อลโดนตอนนั้น มันก็แค่นั้น

บอกเลย สภาพนักเตะปืน วันนั้น ห่างชั้นกว่า แมนยู ที่เพิ่งโดน เป็ด ถล่มเยอะ มาก

4แผงหลังกับกองโกแลง ตอนนั้นสำรองทั้งนั้น

คือทำใจตั้งแต่ก่อนแข่งแล้ว แค่ไม่คิดว่าจะเละถึง8

ย้อนไปดูไฮไลท์ ฮาจังหวะดีใจของรูนีย์ที่ยิงลูก3-0

เอฟร่าพยายามจะยกตัวรูนีย์ขึ้น แต่ยกไม่ไหว ล้มคู่เลย

ชูรู ตราโอเล่ เจนกินสัน กอกกากแลง แค่ชื่อใน fm ยังเป็นแค่ดาวร่วงแล้ว

เสียเชสยังพอทนเพราะมีแรมซีที่ตอนนั้นฟอร์มก็สมเป็นวอนเดอร์คิด แต่เสียนาสรี่ให้แมนซินี่จบเลย เซ็งชิบตอนนั้น
สาเหตุหนึ่งที่จำได้เพราะเพดานค่าเหนื่อยด้วยแหละ นึกถึงแล้วก็เซ็ง

ไม่ใช่แค่ยิงเป็นเข้า นัดนั้นผีทำอะไรก็ดูเพอเฟคไปหมดจริงๆ

กองหลังชุดนั้นเจอใครก็เละ กอสยังโฉ่งฉ่างอยู่เลย แล้วแบ๊ค2ข้าง จะเอาอะไรมาหยุดปีกแมนยู