Bluelock!! สำหรับเรา มันเป็นการ์ตูนที่มากกว่าการ์ตูนจริงๆ ถ้าดูแบบเพลินๆมันก็ได้ แต่ถ้าดูแล้วคิดตามไปด้วย มันได้พลังไฟ และ พลังใจเรามากๆ โครตแนะนำ!!! มันทำปลุกไฟเราในตัวเราอีกครั้งว่าเราทุกคนไม่ใช่คน กระจอก!!

แน่นอนหละ แม้การดูเราอยากจะเป็น นักฟุตบอล ศูนย์หน้าเบอร์ 1 และติดทีมชาติก็ตาม เอาจริงก็อยากเตะบอลเก่งๆคิดทีมชาตินะ แต่ด้วย อายุ อนาม คือ ไม่ทันแล้วจริง ถถถถ

แต่สิ่งที่การ์ตูนเรื่องนี้มอบให้คือ การ rethink reskill ของพระเอกและทุกๆคนอย่างต่อเนื่อง และการตั้งเป้าหมายที่สูงเค้าไว้ เช่น การเป็นกองหน้าเบอร์ 1 ของโลกนั้นคือสิ่งสำคัญมากๆ เรามาประยุกต์ใช้กับการวิ่ง ออกกำลังกาย หรือเตะบอลได้ หรือแม้แต่การงานที่จะบอกให้เราไม่ย่อท้อ ตราบใดที่เวลายังไม่หมด (ในการ์ตูน คือ 90 นาทีของการเล่นฟุตบอล) ถ้าในชีวิตจริงก็คือเวลาในชีวิตของเราหรือเวลาช่วงในการอัพสกิลต่างๆของเรา เรามีอาวุธอะไรที่เด่นก็นำมาพัฒนาให้ถึงขีดสุดของมันให้ได้ ก็สามารถนำมาใช้กับคนอื่นที่มันส่งเสริมกันและกันได้ นั่นแหละทำให้เรามีไฟแล้วต้องสู้และประเมินศักยภาพของตัวเองด้วยเช่นกัน และก้าวผ่านขีดจำกัดเหล่านั้น

จริงๆเลยไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงเก่งและพัฒนาในทุกๆด้าน การที่มีการ์ตูนเหล่านี้มันทำให้เด็กหรือวัยรุ่นและผู้ใหญ่ มีแนวคิดที่ทะเยอทะยานแล้วเติบโต
ถ้าเรายอมแพ้ตั้งแต่วันนี้เราก็แพ้ไปแล้วแต่ถ้าเราคิดจะสู้หรือสู้ให้สุดสักตั้งมันไม่มีทางที่คอยพยายามจะทำร้ายเราขนาดนั้นหรอก จริงๆ

ขอบคุณการ์ตูนเรื่องนี้ที่สร้างขึ้นมาให้ได้ดูกัน
แล้วเราก็จะยึดวิถีพระเอกเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตให้จงได้ ขอให้เราไม่ยอมแพ้สักกะวินาทีจนหมดเวลาเท่านั้นเอง

คนที่พยายามกับไม่พยายามเลยเราจะ
เห็นผลลัพธ์ที่มันต่างกันมากๆจริงๆ
ทุกคนต้องมีความ อีโก้ลิสต์ ในตัว

กองหน้าเลี้ยงหลบกองหน้าด้วยกันเอง

กองหน้ายิงประตูผ่านมือกองหน้าด้วยกันเอง

ก็คิดในใจว่ามันเก่งตรงไหนวะ แต่เอาเถอะ ถอดสมองดูก็สนุกดี สนุกตรงมันด่ากันนี่แหล่ะ

เมะสนุกไหมครับเริ่องนี้ อ่านมังงะแล้วไม่ถูกจริต

แต่มีน้องที่รู้จักบอกสนุกกว่ามังงะ

มันจบยังอะครับ ผมรอดูแต่ในnetflix อาทิตย์ละตอนจนลืมต้นเรื่องไปละ

กองหน้าเลี้ยงหลบกองหน้าด้วยกันเอง

กองหน้ายิงประตูผ่านมือกองหน้าด้วยกันเอง

ก็คิดในใจว่ามันเก่งตรงไหนวะ แต่เอาเถอะ ถอดสมองดูก็สนุกดี สนุกตรงมันด่ากันนี่แหล่ะ

อยากจะเขมือบ

นายหนะก็เป็นราชาโจรสลัดได้เหมือนกัน

ผมอ่านถึงภาค Neo Egoist League ไม่ไหว ดรอปไปละ

สเกลพลังแกว่ง ความสามารถที่ดูเท่ๆตอนต้นไม่มีความหมาย ทุกคนแม่มเป็นเมสซี่กันหมด อยู่ที่ อ.จะวาดอวยใคร แค่นั้นเลย

เสียดาย ช่วงแรกผมว่าสนุก มันดูมีกิมมิค

ตัวเรื่องมันสนุกแหละ แต่ไอ่การเอากองหน้ามากองกัน แล้วกองหน้าดวลกับกองหน้า(ที่เล่นกองหลัง) มันแหม่งๆนะ

ปล. ผมสอยมา 19 เล่มละ ไม่แน่ใจว่าร้านใกล้ที่พักเล่ม 20 มารึยัง

บลูล็อคตอนแรกยอมรับว่าโคตรไม่ชอบ แต่พออ่านไปเรื่อยๆช่วงหลังผมว่ามันกลายเป็นการ์ตูนสายโชเน็นไปซะงั้น อารมณ์มันแบบอ่านคุโรโกะอ่านได้เรื่อยๆแล้วลายเส้นอ.แกสวยดี แต่ถ้าชอบผมชอบ ao ashi มากกว่า จริงๆพระเอกสองเรื่องนี้ค่อนข้างคล้ายกันอยู่นะ ทั้งสกิล ทักษะการเล่น แต่ ao ashi มันจะเรียลกว่าหน่อย

ยังชอบซึบาสะมากกว่า แต่โดยรวมก็ชอบมากอยู่เหมือนกันบลูล๊อค

รำคาญตอนที่มันคุยคนเดียว แต่ช่วงหลังเบาขึ้นละ

CG ใช้ได้เลยครับ ตอนอธิบายกติกาบอล

ผมยังไม่ได้ดูเลย แต่ตอนนี้เริ่มดู Aoashi ไป 12 ตอนละสนุกดี กะว่าดู Aoashi จบจะต่อ Bluelock เลย

สำหรับผมการ์ตูนฟุตบอลที่ชอบที่สุดคือ golden age ไม่ก็ whistle
ตรงจริตผมสุดละพวกนี้

แต่ก็ยังอ่าน blue lock ยันเล่มล่าสุดอยู่
ผมว่าพระเอกมันเลือกลีคที่อยู่ผิดไปหน่อย ดูไม่ค่อยได้พัฒนาเลย



ิิ

เหมือนดู my hero เวอร์ชั่นฟุตบอลอ่ะ

ยังเด็กๆอยู่ ผมคงโตไปละ การ์ตูนมันสำหรับเด็กอ่ะเนอะ เหมือนที่ผมอินกับซึบาสะสมัยก่อน