กรณีที่ผู้ชายด้อยกว่าผู้หญิงนะครับ

1. ผุ้ชาย มาจากครอบครัวยากจน - ผู้หญิงมาจากฐานะปานกลาง
- โปรไฟล์ประมาณ ผู้ชายเรียนโรงเรียนรัฐ ทั้งโรงเรียนวัด โรงเรียนขยายโอกาส หรือมัธยมประจำจังหวัด อำเภอ
ฐานะทางบ้านย่ำแย่ อยู่สลัม หรือทำการเกษตรในต่างจังหวัด อาจมีหนี้นอกระบบเป็นช่วงๆ
ครอบครัวไม่มีรถยนต์ใช้
- โปรไฟล์ผู้หญิง ประมาณ เรียนโรงเรียนรัฐ หรือเอกชนชื่อดัง
พ่อแม่ทำงานรัฐวิสาหกิจ ราชการ เอกชนชั้นนำ มีบ้านเดี่ยวอยู่
ขับรถยนต์ญี่ปุ่นรุ่นล้านต้นๆ เป็นปกติ ทรัพย์สินรวม 8 หลัก ไม่ถึง 9 หลัก

2. ผู้ชาย มาจากครอบครัวระดับปานกลาง - ผู้หญิงมาจากครอบครัวรวย
- โปรไฟล์ผู้ชายประมาณ ผู้หญิงชั้นกลาง น่าจะพอนึกภาพออก
- โปรไฟล์ผู้หญิง เรียนโรงเรียนรัฐ/เอกชนชั้นนำ หรือนานาชาติ ต่อตรีในหรือเมืองนอก
ครอบครัวประกอบธุรกิจ หรือเป็นเจ้าของโรงงาน ขับรถยุโรปเป็นปกติ ทรัพย์สินรวม 9 หลัก แต่ไม่ถึง 10 หลัก
เที่ยวยุโรปเป็นปกติ

ผช จนกว่า ผญ
ลำบากแน่นอน ไม่ใช่แค่เรื่องการเงิน
แต่มันเป็นเรื่องความภูมิใจในตัวเอง

จนมาปานกลางมันไม่ยากมาก
แต่ปานกลางไปรวยเนี่ย ยากสุดๆ

2 ครับ

ผู้ชายไม่มีรถขับ บ้านยังเช่าเขาอยู่

ผู้หญิงขับเบนซ์ อยู่หมู่บ้านหลัก 7-8 ล้านอัพ

ถ้าหน้าตาไม่ดีจริง ก็ต้องเจียมกะลาหัวตัวสุดๆถ้าคิดไปจีบสาว

จนมาปานกลาง เรียนจบ ม.อะไรก็ได้ เป็นขรก ไม่ก็ทำงาน เอกชน ขั้นปกติ ก็ขึ้นมาได้แล้ว แต่จาก ชั้นกลางมารวยนี่แกปห่างเยอะมากเลยนะครับ ถ้าระดับที่ จขทก. ว่าแสนนึงยังไม่น่าจะอยู่เลย

ความต่างเรื่องฐานะทางสังคม ครอบครัว ฯลฯ ข้อ 2 ผมเพิ่งเลิกกับแฟนไป ก็เพราะเรื่องนี้ล้วนๆ

เดานะไม่รู้คนอื่นเป็นยังไง ผู้ชายจนแบบผมมีภาระดูแลพ่อแม่เยอะกว่า ถ้าเทียบกับปานกลางระดับที่ท่านเสนอมาแทบจะลอยตัวเลี้ยงแค่ตัวเองมีโอกาสดีๆจากพ่อแม่พอสมควร ผญ.น่าจะรู้สึกโอเครกว่าปะครับ

ยังไงถ้าผู้ชาย สถานะต่ำกว่า ทั้งการงาน การเงิน สังคม ไปกันยากครับ คอนเฟิม
สุดท้าย ผญ ก็จะมองหาคนที่ สถานะสูงกว่า หรือ เท่ากัน
ปล เป็นผู้ชายอย่าหยุดพัฒนาไปให้สุดในทุกด้านเท่าที่เราจะทำได้

ถ้าผู้ชายขยัน ตั้งใจ เป็นหมอ วิศวะองค์กรชั้นนำได้ แบบนี้ก็พอจะคู่ควรจริงๆแหละครับ
แต่อีกระดับกลางไปสูงนี่ยากจริง

ลำบากทั้งคู่ แต่แบบแรกเหนื่อยกว่าเยอะ

เหตุผลเพราะแบบที่สอง ฝั่งผู้หญิงอาจจะรวยมากจน ignore เรื่องเงินๆทองๆไปได้เลย

คืออาจจะแค่ต้องการคนที่เข้ากับลูกสาวได้ คนที่พร้อมลุย พร้อมขยายอาณาจักรทางธุรกิจได้ และไม่ห้าวเกินจนข่มลูกสาวตัวเองครับ

แต่แบบแรกมันคือคนจนกับคนปานกลาง ซึ่งคนปานกลางก็ไม่ได้รวยจนเหลือกินเหลือใช้ครับ

ฝั่งผู้หญิงเองก็มี requirement เรื่องเงินๆทองๆอยู่

ฉะนั้นนอกจากผู้ชายจะต้องเข้ากับลูกสาวได้ พร้อมลุยได้ แล้วต้อง serve เรื่องเงินๆทองๆให้ฝั่งผู้หญิงได้เช่นกัน

ข้อ1 หนักตรง เอ็งไม่มีไรเลย
เกาะผญกินแน่ๆ

ข้อ2 ถ้าผชเก่ง อาจเข้าไปช่วยธุรกิจบ้านผญได้

แบบ 1 ครับ เช่นผช ที่บ้านจนแบบรับจ้างรายวัน บ้านเช่า รถไม่มี ผญบ้านข้าราชการกลางๆ มันค่อนข้างลำบากนะ

เป็นเตี้ยอุ้มค่อม ชนชั้นกลางก็มีภาระหนี้สินและรายจ่ายอยู่ ยังไม่ลอยตัวเท่าไหร่ ผมว่าชนชั้นกลางเค้าก็ไม่อยากรอเท่าไหร่

แต่มีทางแก้คือต้องถีบตัวเองขึ้นมาเรียนเก่งๆ(ซึ่งสมัยนี้จะเรียนเก่งก็ใช้เงินต่อเงิน) หางานที่มั่นคง(ขรกรับน้อยลงแล้ว)


ส่วนแบบ 2 ใช่อยู่ว่าถ้าจะอัพบ้านตัวเองจากชนชั้นกลางไปสูง มันยากกว่า แต่เราไม่ต้องอัพทางวัตถุเลยก็เป็นไปได้

ผมเจอบ้านคนรวยที่เค้าไม่ได้อยากได้ลูกเขยรวยเท่าไหร่อะ ขอแค่ลูกเขยเก่ง มีหัวคิด ดูแลลูกเค้าได้

บ้านจะฐานะยังไงเป็นเรื่องรอง ขอแค่ไม่มาเกาะแดร๊กก็พอแล้ว ซึ่งแบบนี้ผชก็ต้องขยันเรียนเหมือนกัน

แต่งานอาจจะไม่ต้องไปเป็นขรก.หรืออยู่บริษัทใหญ่โตก็ได้ ซึ่งมันไม่กดดันเท่าจากคนจนอัพขึ้นมา


ส่วนตัวผมเป็นแบบ 2 อะ คบกับสาวที่บ้านเค้าคนชั้นสูงตลอด ผมลูกขรก.ชั้นผู้น้อย

แต่ผมว่ามันไม่ได้ลำบากในการพิสูจน์ตัวเองเท่าไหร่ครับ แค่ทำตัวเองให้ดีก็พอ

ผมไม่เคยต้องไปรับผิดชอบเงินทองบ้านผู้หญิงเลยซักนิด ทรัพย์สมบัติอะไรเค้าก็มีพร้อมแล้ว ไม่ต้องหาไปให้

ผมเป็นแบบ 1 นะ ความยากคือทางบ้านสาวเขาจะเป็นกังวลเรื่องอนาคตลูกเขามากกว่าแบบที่ 2 แต่ผมมองว่า แบบแรกถ้าคนสองคนมันเข้าใจกัน มันพากันไปได้

ส่วนแบบที่ 2 ผมว่าอยู่ที่ผู้หญิงล้วนๆ แล้วผู้ชายเราๆมันอาจจะกดดันตัวเองมากกว่า ผมมีเพื่อนคนนึงมีสาวโปรไฟล์โคตรดีมาจีบ มันก็ไม่เอา ไม่อยากเอาตัวไปอยู่ในระดับนั้น

แบบแรกเหนื่อยกว่าเยอะ มันไปต่อยากจริงๆ จะโดนขึ้นจากหลุมต้องพยายามมาก เหนื่อย

แต่แบบ2 มีถึง8หลัก แถมมีอินคัมจากครอบครัว แค่ใช้ชีวิตปกติ ก็รวยแล้ว ไม่ได้น่าเกลียดเลย ตจว ก็คือคนรวยเลย

แบบ2มันใกล้กันเกินไป 8หลักกับ9หลัก ถ้าจะเทียบควร สิบล้านกับพัน/หมื่นล้าน


ปล. ต่อให้แบบ2 ผู้ชายมี50ล้าน ผู้หญิงมีหมื่นล้าน ก็ยังเป็นไปได้กว่าแบบ1อยู่ดี