ใครเคยเลิกกับแฟนเพราะอยู่คนละที่หรือไม่ค่อยได้เจอไหมครับ

เช่น ทำงานคนละจังหวัด แล้วเจอกันน้อย

หรือเหตุผลอื่นๆก็ได้ครับ อยากฟัง

มีครับ

เลิกด้วยเหตุผลนี้ไป 3 คน

คนแรกลองคบกัน ห่างกันประมาณ 150 โล

คนที่สองห่างกัน 400 โล เค้าอยู่ กทม

คนสุดท้ายเค้าย้ายตามครอบครัว
ตอนแรกอยู่เหนือด้วยกัน
แต่เค้าต้องย้ายตามแม่ไปนครศรีธรรมราช

มีผลมากนะ สำหรับผม

มันจะมีความระแวง ทะเลาะกัน

แรกๆคิดว่ารอดนะ แต่สุดท้ายไม่ไหวจริง
เลยปล่อยเค้าไป

ผมครับ เลิกกันเพราะไม่มีเวลาให้กันไม่พออยู่ไกลกันอีกปีหนึ่งเจอกัน 2 ครั้งเอง ตอนบอกเลิกกันก็พอรู้แล้วหละว่าเลิกกันแน่ๆ วันที่เลิกกันเลยเฉยๆ บอกเลิกกันเสร็จผมก็ไปเล่นเกมกับเพื่อนต่อชิวๆ

โล้นเคยคบกับสาว มข. ส่วนโล้นอยู่กรุงเทพ

โล้น ไปขอนแก่น แค่ 2ครั้ง ไปเดือนล่ะครั้ง

น้องบอกไม่อยากเจอแค่เดือนล่ะครั้ง มันนานไป

โล้น ก็ไปสมัครงานที่ขอนแก่นนะ ตอนนั้นก็ติดน้องอยู่

มีงาน แต่รายรับ มันไม่ได้ใกล้เคียงกับที่ กทม เลย

สุดท้ายเลยแยกย้ายกันไป

ผมครับ จริงๆไม่ไกลหรอก แต่ผมไม่ค่อยมีเงิน + ช่วงหลังผมเปลี่ยนไปแบบไม่รู้ตัว มีอีโก้ เริ่มแชทคุยอะไรน้อยลง แต่ผมไม่ได้มีใครครับ ไปหาเขาน้อยลง เอาแต่ตัวเองรอดคนเดียว แบ่งเวลาแล้ว แต่ไม่ปรับโปรแกรมเพื่อเขา พอเขาไม่อยู่แล้ว กลับสามารถปรับโปรแกรมได้เลยซะงั้น ตลอดเวลา

แต่สุดท้ายพอวันที่เขามีคนอื่น ซึ่งก็เร็วมากละ ยอมรับเลยว่าโครตเจ็บปวด อจจะด้วยเขาเป็นรักแรกของผมด้วย เหตุการณ์สดๆได้ไม่นานเลยครับ เขามีใหม่ไวผมไม่โทษเขานะ ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำเพื่อผมมาตั้งแต่ก่อนคบจนถึงวันสุดท้าย เพราะถือว่า เลิกกันแล้ว จะมีใหม่ หลังผ่านไป 1 วัน ก็ถือว่าสิทธิ์ของเขา คงหมดหวังที่จะกลับไปหาเขาละ เพราะคนอย่างเขา ผช พร้อมเข้าหาอยู่แล้ว ขนาดเลิกกับผมไม่กี่วัน หาใหม่ได้

สรุปคือ ผมผิดเองครับ แต่ระยะทางมีผลจริงๆ แต่ในช่วงที่คบกันนั้น ตอนเขาไม่มีเงินมีทอง เขาก็ยอมอดเพื่อผม แต่ผมไม่เคยอดเพื่อเขาเลย เอาแต่ตัวเองรอดละ เพราะคิดว่าเขาไม่ไปไหนจากเราหรอก + เขาเคยพูดว่ากลัวผมทิ้ง ผมเลยสบายใจเกินไป ผมไม่ทิ้งเขาจริงนะ ไม่ขอเลิก แต่เหมือนทิ้งแบบเขาเหมือนของตาย

เลิกเพราะอยู่ที่เดียวกันครับ

เคยครับ แต่ไม่ถึงกับแฟน แค่เกือบๆ ตอนม.ปลาย
มีอยู่ช่วงนึงเคยคบกับนักเรียนแลกเปลี่ยน (ยุโรป) เค้ามาเรียนปีนึง
พอครบปี ก็แยกย้ายกลับประเทศไป ถ้าตังค์ถึงคงไปหาเค้าและไปเรียนต่อด้วยกันแล้ว(เค้าอยากให้ไปด้วย)
แต่บ้านเราไม่มีเงินขนาดนั้น ก็เลยจำใจต้องแยก ถ้าสมัยนั้นมีไลน์ มีfacetime คงไม่จบกันเร็วแบบนั้เน

ตอนนี้คบกับแฟนมา 7 ปีแล้วอยู่คนละจังหวัด ต่างคนต่างทำงาน คอลหากัน 3 เวลา ไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน

เพื่อนผมหลายคนก็แบบนี้แหละ บางคนคบมา 15 ปี+ ก็เลิก
พอโตขึ้นแล้วระยะทางมันเป็นอุปสรรคจริงๆ

อยู่ไกล ผมนี่แหล่ะเหงา หาคนแก้เหงาตลอด

เป็นคนที่รักมาก แบบรักเขาหลายหนแล้ว จบด้วยการที่อยู่ดีดีเขาก็รู้สึกคลิกกับเรา ทำให้ลงเอยกัน

คบได้1ปีครับ มีเรื่องดีดีมากมาย ประสบการณ์ปะปนกันดีร้าย แต่คือเสียน้ำตาให้กันบ่อย เที่ยวที่สนุกด้วยกัน เช่น งานบิ๊กเมาเท่น เขาคิชกูฏ

คือใช่ทุกอย่างแล้ว พอหล่อนกับผมเรียนจบ เขาก็ขอกลับบ้านไปอยู่ใต้ ละผมอยู่กทม. ความห่างมันส่งผล แม้จะไม่ทุกคู่ ผมไม่ได้เจ้าชู้แต่ก็ต้องการให้มีคนเคียงข้าง

ไปเจอกันนานๆทีไม่ช่วยอะไร เหมือนทะเลาะกันด้วย แบบไปเที่ยวคิดว่าจะผ่อนคลายกลายเป็นหนักกว่าเดิม

พอเวลาผ่านไปเขาก็น้อยใจเยอะๆ เราก็แบบด้วยโซลูชั่นนี้ผมเบื่อไปด้วย ทำให้ต้องเลิกกัน จำน้ำเสียงเขาตอนจบความสัมพันธ์ได้ดี

อาจจะตอนเด็กด้วยแบบผู้ใหญ่ไม่พอ สุดท้ายคิดว่าใช่ มันก็ต้องจบไปตามกาลเวลา

หลังจากเลิกกันไปเจอกันด้วย หน้าตาเขาเปลี่ยนไปมาก เราอยากคืนดีกับเขา แต่สุดท้ายเขาว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว เราขับร้องกลับบ้านร้องไห้โฮเลย ก็คือเลิกกันดี ทั้งที่รักกันอยู่ แต่ไปกันไม่ได้เพราะระยะห่าง

ปล.ทุกวันนี้เขาแต่งงานไป แต่ก่อนหน้านั้นก็มีเขาโทรมาขอคำปรึกษาบ้างเพราะงานเราแบบเดียวกัน

คนละประเทศ​เลิกไป3คนแล้ว

ห่างกัน800กว่ากิโลฯ

เลยเปลี่ยนสถานะจากแฟน เป็นfwb

เวลาผมไปกทม. ผมก็ไปหาเค้า และนอนบ้านเค้า

ส่วนเวลาเค้ามาเที่ยวจ.ที่ผมอยู่ ผมก็ขับรถไปรับที่สนามบินและเข้าโรงแรมที่เค้าจองไว้