เพิ่งบล็อก Facebook แฟน(เก่า) ไปครับ
ยาวหน่อยนะครับ แต่อยากระบาย
Spoil
คือผมกับแฟนคนนี้คบกันมาเกือบ 2 ปี (จริงๆ เกิน 2 ปี แต่ผมขอนับแค่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน) ซึ่งถือว่านานที่สุดเท่าที่ผมเคยคบมา ปกติผมเปลี่ยนแฟนปีละคนมาตลอด ก็ถือว่ารักคนนี้มากที่สุดแหละ
คบกันมาก็รักกันดีครับ แล้วผมเป็นคนชอบอวดแฟนด้วย ถ่ายรูปให้(มีสกิล มีอุปกรณ์) โพสรูปแฟนลงโซเชียลส่วนตัวตลอด จนบางคนก็หมั่นไส้แบบขำๆ หรือเพื่อนแฟนก็แซวว่าอิจฉาที่มีแฟนเป็นตากล้อง ซึ่งผมชอบมากที่มีคนอิจฉาเขาที่ได้ผมเป็นแฟน
ปัญหามันเริ่มมาจากแฟนผมได้งานเป็นเลขาให้นักธุรกิจหนุ่ม ไม่ค่อยหล่อหรอก แต่รวยมาก มีธุรกิจหลายอย่าง ขับ McLaren หลังจากนั้นแฟนก็ค่อยๆ ห่างผมไป ไม่ค่อยมีเวลาให้ ติดต่อไม่ค่อยได้ บอกแต่ว่าติดงาน งานยุ่งมาก จนหลังๆ เริ่มไม่ได้กลับบ้าน (ผมกับแฟนอยู่คนละบ้านกัน ปกติเขาก็จะแวะมานอนบ้านผมบ่อยๆ) คือไม่มาทั้งบ้านผม และไม่ได้กลับบ้านตัวเอง ซึ่งผมรู้ว่าเขาไม่อยู่บ้านตัวเองด้วยเพราะผมดูกล้องวงจรปิดที่บ้านเขาได้ (แชร์กัน ผมเห็นบ้านเขา-เขาก็เห็นบ้านผม) แต่เขาบอกผมว่าเขาอยู่บ้าน จนผมถามจี้เข้าก็บอกว่านอนที่ออฟฟิศ (ถามที่อยู่ออฟฟิศก็ไม่บอก) บอกแต่ว่างานมันยุ่งมาก ไม่มีเวลาเดินทางกลับบ้านเพราะต้องคอยตามเจ้านายตลอด ต้องไปต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ ทำงานแบบไม่มีช่วงเวลาแน่นอน ทำแทบทุกวัน จะได้หยุดก็ต่อเมื่อเจ้านายมันอยากพักไปใช้ชีวิตส่วนตัว
ผมก็ไม่เข้าใจว่างานมันยุ่งจนไม่มีเวลาให้คุยกันบ้างเลยหรือไง ตอนว่างก็ต้องคุยได้สิ เข้าห้องน้ำก็หยิบมือถือมาคุยกันสิ ผมถามจี้จนแฟนยอมบอกว่าเขาให้คนอื่นรู้ไม่ได้ว่ามีแฟน เพราะเดี๋ยวเขาจะไม่ได้ทำงานนี้ เขาต้องการงานนี้มากเพราะต้องการเก็บเงินมาซื้อบ้านของตัวเองให้ครอบครัวอยู่ (ตอนนี้อยู่บ้านเช่า)
ผมฟังแล้วก็เข้าใจนะว่าการซื้อบ้านให้ครอบครัวมันสำคัญมาก เพราะเขาเป็นเสาหลักของครอบครัวด้วย ผมที่มีบ้านของตัวเองแล้วไม่มีสิทธิ์ไปห้ามความฝันที่อยากมีบ้านของคนอื่น ผมก็เลยไม่ขัด แล้วเขาบอกว่าอยากให้ผมรอ ให้เวลาเขาหน่อย ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้มันจะดีสำหรับเราทั้งคู่
มันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนผ่านมา 7 เดือน เป็นวันที่เป็นวันเกิดของเจ้านายแฟน แฟนผมลงรูปตัวเองที่ถ่ายในชุดที่สวยเด่นมาก เด่นกว่าผู้หญิงทุกคนในงาน จนผมรู้สึกแปลกๆ ว่า เป็นเลขาต้องจัดเต็มขนาดนี้เหมือนเป็นแม่งานเองเลยเหรอ แล้วผมไปตามดูโซเชียลของเจ้านายเขา เห็นเขาโพสรูปของขวัญที่ได้ในงานวันเกิด มีชิ้นนึงที่ผมสะดุดมาก มันเป็นภาพวาดที่ดูเหมือนเป็นรูปของแฟนผม คู่กับเจ้านายเขา พร้อมกับมีรูปหัวใจ
ผมเห็นแล้วก็เสียใจนะ ว่าต้องรักกันขนาดไหนถึงขนาดเอารูปตัวเองเป็นของขวัญวันเกิดให้กัน ขนาดผมรักเขาผมยังไม่กล้าเอาอะไรที่เป็นตัวเองให้เขาเลย เพราะถ้าวันนึงที่เลิกกันมันจะกลายเป็นของไร้ค่า (วันเกิดเขาผมทำเสื้อที่เหมือนเสื้อวงร็อคให้เขา โดยมีแต่รูปเขาเท่านั้น ซึ่งผมออกแบบเอง)
ผมไม่ได้บอกแฟนนะว่าผมเห็นของขวัญนั้น เพราะลึกๆ ผมก็ยังหวังว่ามันไม่ใช่ของที่แฟนผมให้ มันคงเป็นรูปคนอื่น แต่ผมทักไปถามแฟนบอกว่า นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะถามคุณ ว่าผมยังต้องรออยู่ไหม?
เขาก็ตอบกลับมาว่าอยากให้รออยู่ แต่ใจผมอะมันไม่อยากรอแล้ว
เดือนหน้า (มกราคม) เป็นวันเกิดเขา ผมก็เลยส่งของขวัญวันเกิดไปให้ล่วงหน้า เพราะเผื่อว่าผมจะรอจนถึงวันนั้นไม่ไหว แล้วก็คิดว่าเขาคงจะได้เซอร์ไพรซ์ใหญ่จากเจ้านายเขา ผมทำ Photobook ไปให้โดยเอารูปที่ผมถ่ายให้เขามาทำ ตั้งใจให้เป็นของขวัญวันเกิดและของขวัญจากลา
เมื่อวานนี้เขาเพิ่งได้กลับบ้านและเห็นของขวัญ เขาบอกขอบคุณ และบอกคิดถึงมาก
แต่ผมรู้สึกว่าผมเชื่อคำพูดของเขาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เลยตัดสินใจบอกลาและบล็อกเขาไป
คือเรื่องมันก็มีมุมที่เศร้านะ ในใจผมนี่แหลกสลายไปแล้ว แต่ยัง keep cool อยู่ แล้วก็มีอีกหลายเรื่องที่อยากจะเล่า แต่ไม่รู้จะเอาไปเติมวรรคไหน เดี๋ยวมันจะยาวจนเกินไป
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
