มีใครเคยทำงานกับคนจบ รร อินเตอร์ หรือ มีเพื่อนจบ รร อินเตอร์ หรือ ส่งลูกเรียน รร อินเตอร์ไหมครับ

พอดี ผมอ่าน เจอ
มีคนตั้งคำถาม ในกลุ่มผู้ปกครอง รร.อินเตอร์ ว่า
ผู้ปกครอง (ที่ไม่มีกิจการที่บ้าน)
ที่ส่งลูกเรียนอินเตอร์ (ประถม มัธยม) ว่า ถ้าจบมา แล้ว ลูกทำงาน เป็นมนุษย์เงินเดือน ในไทยปกติ ถึงตอนนั้นจะเสียดายเงิน ไหม
แน่นอน คำตอบส่วนใหญ่ บอกว่าไม่
ด้วยเหตุผล เช่น สิ่งที่เค้าได้มา คือ mindset แบบ ที่ รร ไทยสอนไม่ได้

แต่มีผู้ปกครองบางคนบอก สำหรับเขา อย่างน้อยควรได้ไปเรียน ต่อ ตปท. ไม่งั้นถือว่าล้มเหลว

คำถามคือ มีใครเคยทำงานกับคนจบ รร อินเตอร์ หรือ มีเพื่อนจบ รร อินเตอร์ ไหมครับ? ผมอยากรู้ว่า mindset ต่างจาก คนจบการศึกษาแบบไทย ชัดเลยไหม?
หรือ มีอะไรที่โดดเด่นกว่า คนจบระบบไทย แบบชัดๆบ้าง

พอดี ที่บ้านลังเลอยู่ ว่าจะให้หลานไปทางไหนดี อินเตอร์ หรือ ไทยเหมือนเดิม แล้วค่อย ไป ตปท ป ตรี/โท

เอาบ้านผมนะ

ผมจบรร.อินเตอร์ด๋อยๆ (เกรดล่างๆเลย) + ม.อินเตอร์นะครับ ผมบอกเลยว่า mindset ต่างกันมากครับ (แต่ก็แล้วแต่คนนะ) แค่ความสามารถในการแสดงความคิดเห็น ความสามารถในการวิเคราะห์แยกแยะ ความสามารถเรื่องภาษา ต่างกันชัดเจนครับ

อย่างผมก็เป็นพนักงานออฟฟิศนั่นแหล่ะ แต่ก็เป็นผู้บริหารที่ถือว่าอายุค่อนข้างน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ (38 ผมก็เป็น country leadership team แล้วที่ไม่ใช่แค่ manager lvl) ขณะที่น้องชายอีกคนได้ทุนไปเรียนจนจบเอกที่อังกฤษตั้งแต่ 25 (จบตรี 20) และทุกวันนี้ก็ทำธุรกิจตัวเอง+ทำงานออฟฟิศ ส่วนน้องคนสุดท้องก็เปิดบริษัทตัวเองด้วยการลงหุ้นกะเพื่อนคนละ 50k เหมือนกัน (ไม่ได้เอาเงินที่บ้านเลย เพราะที่บ้านกู้จนหมดไปกับการเรียนลูกแล้ว)

ผมบอกทุกคนเสมอว่าผมมีวันนี้เพราะที่บ้านให้เลยครับ บ้านผมไม่ได้มีเงินมากมาย พ่อแม่ต้องกู้เงินมาส่งพวกผมเรียน แต่บอกเลยว่าเงินในวันนั้นคุ้มค่ากับการลงทุนทุกบาทแล้วครับ

ส่วนตัวคิดว่าไม่ได้ดีกว่า ถ้าเอามาทำในสายงานลูกน้องไม่ค่อยดีอะ ถ้าทำธุรกิจเองก้ว่าไปอยาาง แต่ส่วนใหญ่จะไม่รอดถ้าสเกลไม่ใหญ่จริงๆส่วนมากเหนแต่ทรงๆกับทรุด ฝ
สุ้พวกลูกรรปกติลุยๆไม่ได้


อีกอย่างนึง ต้องแยกกันระหว่างกับเมกากับอังกฤษ จะได้ฟิลคนละแบบเลย

ถ้าจะมาแนวปฏิบัติงาน เปนลูกน้อง ไปสายเมกาเก่งกว่า(คหสต) จบมาจะได้บู๊บุ๋น มากกว่า

ถ้าจะสร้างธุรกิจเองไปไหนก้ได้ แต่อังกฤษจะบุ๋นกว่า จะไม่ค่อยบู๊ๆ จากที่มีเพื่อนมา2 ประเทศนี้หลักๆนะ


ส่วนถ้าจะเอารรอินเตอเพียว ประถมมีธยม ไม่สนับสนุนเลย
ถ้าไม่นับเรื่องคอนเนคชั่น ส่วนตัวคิดว่าเรียนรรปกติแล้วไปต่อมหาลัยจะอินเตอหรือไปนอกดรกว่า

จบรรอินเตอในไทยแล้วเจอแต่คนแปลกๆ

ถ้าไม่อยากให้หลานเรียน​ นาฏศิลป์​ กระบี่กระบอง​ ระบบไม่เน้น​ เน้นตัดผม​ ก็ไปอินเตอร์​เถอะครับ

ตอนเรียนตรีภาคอินเตอร์ ก็เด็กอินเตอร์เต็มครับ จะ ris จะeis จะ shrewsburry อะไรต่างๆที่ผมจำชื่อไม่ได้
คิดว่า mindset ก็ต่างนะ ดู outspoken กล้าแสดงออก

แต่สุดท้ายบางคนก็จบมาทำงาน บ ครับ แต่ก็ บ ใหญ่เงินเดือนสูงๆหมดแหล่ะ แล้วเวลาจะต่อเมืองนอก สอบพวก toefl ielts ก็ฉลุยกว่าทั่วไปครับ

แต่อีกอันที่ผมว่าน่าสนใจคือบาง รร ที่มี english program

ภาษาถ้าจะให้ดีต้องฝึกให้คล่องก่อนอายุ 11ปีครับ พูดไฟแล่บแบบเนทีฟ

ซึ่งสิ่งที่ตามมาโลกของเค้าจะกว้างขวางอีกเยอะ ความรู้ส่วนใหญ่ในโลกถูกตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ

เอาบ้านผมนะ

ผมจบรร.อินเตอร์ด๋อยๆ (เกรดล่างๆเลย) + ม.อินเตอร์นะครับ ผมบอกเลยว่า mindset ต่างกันมากครับ (แต่ก็แล้วแต่คนนะ) แค่ความสามารถในการแสดงความคิดเห็น ความสามารถในการวิเคราะห์แยกแยะ ความสามารถเรื่องภาษา ต่างกันชัดเจนครับ

อย่างผมก็เป็นพนักงานออฟฟิศนั่นแหล่ะ แต่ก็เป็นผู้บริหารที่ถือว่าอายุค่อนข้างน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ (38 ผมก็เป็น country leadership team แล้วที่ไม่ใช่แค่ manager lvl) ขณะที่น้องชายอีกคนได้ทุนไปเรียนจนจบเอกที่อังกฤษตั้งแต่ 25 (จบตรี 20) และทุกวันนี้ก็ทำธุรกิจตัวเอง+ทำงานออฟฟิศ ส่วนน้องคนสุดท้องก็เปิดบริษัทตัวเองด้วยการลงหุ้นกะเพื่อนคนละ 50k เหมือนกัน (ไม่ได้เอาเงินที่บ้านเลย เพราะที่บ้านกู้จนหมดไปกับการเรียนลูกแล้ว)

ผมบอกทุกคนเสมอว่าผมมีวันนี้เพราะที่บ้านให้เลยครับ บ้านผมไม่ได้มีเงินมากมาย พ่อแม่ต้องกู้เงินมาส่งพวกผมเรียน แต่บอกเลยว่าเงินในวันนั้นคุ้มค่ากับการลงทุนทุกบาทแล้วครับ

ส่วนถ้าถามว่าถ้ามีลูกจะวางแผนยังไง

ยังไงเกิดจนม6 ให้เรียนไทยก่อนแน่นอน รรปกติที่ดีหน่อย แล้วให้เสริมแต่ภาษาอังกฤษกับใส่ความอิตเตอลงไป แล้วให้ไปต่อตรีโท เมกา

ไม่มีวาสนาได้ทำงานด้วยกันครับ เพราะตัวงาน ยากที่เด็กจบ รร.อินเตอร์จะยอมมาทำอยู่แล้ว
แต่เคยสนทนาน้องที่เรียนโรงเรียนอินเตอร์

พวกนี้ ถ้าใฝ่ดี หรือกลับตัวกลับใจได้ ถ้าไม่ทำธุรกิจส่วนตัว ก็ไปสายที่สูงกว่า ที่ต้องใช้ภาษาไปเลย
แนวคิด การมองโลกอะไร จะแตกต่างกว่าพวกที่เรียนปกติในโรงเรียนไทย คือมองกว้างกว่า อ้างเหตุผลแบบให้อีกฝ่ายโต้กลับได้ยากกว่า จะเคารพคนแบบมีความมั่นใจในตัวเองอยู่ ไม่หงอ

เพื่อนผม จบเตรียมอุดม จบสาธิตดังๆ เมืองไทย มันยังส่งลูกเรียนอินเตอร์เลย

.

English program (ep) ใช่ไหมครับ
อันนี้ ถามคน อื่นมา เค้าบอก
Ep คือหลักสูตรไทย แต่ใช้ภาษาอังกฤษสอน
Interคือเอาหลักสูตรของชาติอื่นมาสอน เลย
ระดับภาษาที่ได้ ก็ต่างกัน
เห็นเค้าว่างั้นนะ

ผมถามนิดนึง เกรด รร อินเตอร์ แบบแพงจัด กับ แบบเริ่มต้น เนี่ย คุณภาพการสอนต่างๆ มันต่างกันเยอะไหม?

จะเล่าเกี่ยวกับน้องตัวเองบางส่วนนะครับ

น้องผมตอนประถม เรียนโรงเรียนเครือเซนโย พอจะขึ้นมัธยม ผมกับพี่ชายหัวชนฝากับที่บ้านเลยว่าต้อง ส่งน้องเรียนอินเตอร์เท่านั้น (น้องผู้หญิง) ตัวผมกับพี่ชาย อายุห่างกับน้องประมาณ10ปี
ด้วยตัวผมกับพี่ชายต้องเรียน รร.แถวๆบ้าน แต่คนละ รร. เป็น รร.รัฐ ซึ่งทำให้ได้รู้ว่า มันไม่ได้ดีพอเลยสำหรับอนาคต ถ้าไม่ได้เรียน รร.รัฐชั้นนำ

ผมเห็นตั้งแต่น้องเข้าม.1 จนจะจบ ม.6 จากตอนเข้าแรกๆ ร้องไห้ ไม่อยากเรียน เพราะปรับตัวไม่ทัน เข้าไปมีแต่คนพูดอังกฤษ ฟังไม่รู้เรื่อง สื่อสารไม่ได้ จนปัจจุบัน สามารถเดิน เที่ยว ใช้ชีวิตคนเดียวได้ตามต่างประเทศ เช่น สิงค์โปร์ อังกฤษ เมกา จากที่ผ่านมา
1.สิ่งที่ได้อย่างแรกคือ ภาษา และความกล้าแสดงออก ไม่เขินอายเวลาต้องสื่อสาร มีความมั่นใจมากกว่าปกติ และรักษาสิทธิ์ของตัวเองระดับนึงเลย

2.ได้รู้จักสังคมอีกแบบนึงเลย แม้ รร.ที่น้องผมเรียน พอจบไปส่วนใหญ่คนจะย้ายไปเรียน ตปท. หรือกลับประเทศตัวเองกัน อาจไม่ได้คอนเนคชั่นแน่นหนาแบบ รร.รัฐชั้นนำที่จะส่วนใหญ่กลับมาทำงานในประเทศหรือเรียนในประเทศ แต่น้องผมก็ได้มีการเข้าสังคมกับเพื่อนๆชาวต่างชาติ นั่นคือทักษะการปรับตัว มีได้รับเชิญไปงานวันเกิดของเพื่อนๆเค้าตามสถานฑูตแต่ละประเทศบ้าง ก็ถือเป็นการปรับตัวตามวัฒนธรรมของแต่ละประเทศ

3.มีความรับผิดชอบค่อนข้างมาก ด้วยความที่ รร.ที่น้องผมเรียนเค้าให้จัดตารางเรียนเองได้ และมีวิชาเลือกให้อิสระ ทำให้ได้ฝึกรับผิดชอบตารางเรียนเอง และมีให้ได้ลองกีฬาหลายแบบมากที่ผมว่า รร.รัฐไม่น่าจะมีสอน ไม่ว่าจะกอล์ฟ เบสบอล แร็คเก็ต และอื่นอีก จากที่ผมได้ฟังน้องเล่ามา แถมล่าสุดมีโดนส่งชื่อไปแข่งโยนเหล็กหรืออะไรสักอย่างอีก / น้องผมค่อนข้างกิจกรรมด้วย และรร.อินเตอร์ มักมีแบบกิจกรรมแข่งกีฬาของ รร.อินเตอร์กันเอง ก็เหมือนเพิ่มสังคมที่พบเจอขึ้น

ปล.ส่วนเรื่อง mindset ผมว่ามันค่อนข้างส่วนบุคคลประมาณนึง แต่ถ้าพูดถึงผลลัพธ์ที่ได้จากการเรียนอินเตอร์ สำหรับผม ถ้ามีกำลังจ่าย จ่ายเถอะครับ

เป็นผมมีลูกส่งเรียนสาธิตดีๆนะ สังคมกว้างกว่า ฉลาดอย่างเดียวไม่ได้ต้องให้เจอคนมีเหลี่ยมด้วยโตมาจะได้ไม่อ่อนต่อโลก

อินเตอจบมาส่วนมากก็ธุรกิจส่วนตัวทั้งนั้น ผมก็มัธยมeng โปรแกรม มหาลัยก็อินเตอ ส่วนเพื่อนที่จบนานาชาติส่วนมากเนิร์ดเกือบหมดได้แค่ภาษากับวัฒนธรรมต่างชาติ

สู้ให้ไปเรียนต่อหรือเวิค ทราเวลเอาตอนโตหน่อยน่าจะเวิคกว่าได้ใช้จริงชีวิตจริง

รร​ อินเตอร์มีเยอะในไทย​แต่ละโรงเรียนก็มีสังคมที่แตกต่างกัน​ ซึ่งจะรวมคนในกลุ่มคล้ายๆกัน​


ประเภทที่ 1 ครอบครัวสนใจ​ connection ทางสังคมเพื่อต่อยอดธุรกิจ​ ก็จะเลือก​ในกลุ่ม​ รร​ ที่เป็นสังคม​brand name เครือข่ายผลประโยชน์ของพ่อแม่​ เป็นหลัก​ ลูกๆโตมาก็ได้เพื่อนในสังคมแวดวงธุรกิจ​ ไม่เน้นต้องวิชาการอะไรจ๋าขอแค่ออกมาไม่เป็นสัปปะรด​ รักษามรดกทางธุรกิจต่อไปได้ก็พอแล้ว​ รร​ ประเภทนี้ก็จะเอเชีย​ เด็กไทยนำเป็นหลัก​ เข้าง่ายขอเพียงมีเงินส่ง


ประเภทที่ 2 เน้นความเก่งของเด็กเป็นหลัก​ อัดแน่นทั้งวิชาการและสิ่งแวดล้อมเทียบเท่าระดับโลก​ ไม่ได้สนใจสังคมผู้ปกครอง​ focus ที่ลูกเท่านั้น​ว่าต้องออกมาเก่ง​ ออกมาหาเลี้ยงตัวเองได้ เป็นเด็กมีคุณภาพสูง​ แข่งขันได้​ รู้จักตัวเองตั้งแต่เล็กๆ กลุ่มนี้คือทางบ้านอาจจะมีธุรกิจขนาดย่อม​ มีเพียงพอในการเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพ​ แต่ไม่ได้มีเหลือไว้ให้ลูกใช้​ ต้องหาด้วยตัวเอง​ รร​ ประเภทนี้ก็จะมีสัดส่วนต่างชาติสูง​ เด็กไทยน้อย​ ใช้เงินปาเพื่อสอบเข้าไม่ได้ต้องใช้ความสามารถล้วนๆ​เพราะที่นั่งมีจำกัดมากๆ


ประเภท ​3 คือ​ 1+2 เข้ายาก​แต่เข้าได้ถ้าเงินบริจาคมากพอ​ เป็นโรงเรียนที่วัดเด็กเข้าด้วยคุณภาพ​ ค่าเรียนในระดับปานกลาง​ แต่ค่าสังคมอาจจะมากกว่าค่าเรียน​ ดังนั้น​ ไม่เพียงต้องเก่งอย่างเดียว​ แต่พ่อแม่ต้องมีเงิน​ ให้ลูกเข้าสังคมด้วย​ ไม่ว่าจะสันทนาการ​ วิชาการเสริม กีฬา​ ซึ่ง​ รร​ ประเภทนี้​ จะไม่พูดกันเรื่องเงิน​ เพราะแต่ละบ้านมีแบบเสกเงินได้ใช้ไม่มีหมด​
เช่น​ ไปทริป​ เพื่อนนั่ง​ first class กันทุกคนใช้เงินวันละแสน​ แล้วถ้าลูก​ไม่มี​ ก็จะเข้าสังคมไม่ได้​ กลายเป็นซึมเศร้า​ ทำร้ายเค้าทางอ้อม​ ซึ่งถามว่าก็ไม่ผิดคนมีก็ใช้​ เป็นเรื่องธรรมดาในสังคมชั้นสูง



ประเภทที่ 4 โรงเรียนที่ไม่ต่างใดๆกับเอกชนหรือรัฐ​ แต่​ ประกาศตัว​เป็น​ inter เพื่อยกระดับทางสังคมของผู้ปกครอง​ ก็จะสังเกตได้จากส่วนลดหนักหน่วง​ เหมือนซื้อ 1 แถม 1 หลักสูตรไม่ได้อะไร​ เน้นวิชาการ​ท่องจำไม่ต่างกะหลักสูตร​ รร​ไทย เน้นภาษาเพิ่มพิเศษ​ ซึ่งก็อาจจะไม่ใช่​ native ค่าเทอมไม่ต่างกับเอกชน​ หรือรัฐบางแห่ง​ คุณภาพอาจไม่ได้มาก​แต่เพื่อ​ ผู้ปกครองฐานะปานกลาง​ หวังเจอแจ๊คพอตเจอ​ connection ทางธุรกิจ​ ซึ่งจะต่างจากประเภท1 ที่มีเหลือใช้​ ขอแค่ลูกไม่เป็นสัปปะรดพอ​



ดังนั้น
กลุ่ม​ sme และมีมรดกตกทอดแบบกงสี​ ซึ่งพ่อแม่ไม่ได้เก่งมากแต่มีทรัพย์สิน​ตกถอดจากรุ่นสู่รุ่นก็จะเป็นประเภท​ 1


กลุ่มผู้นำประเทศ​ ที่เป็นสายเฉพาะทาง​ ทำธุรกิจ​ ตั้งใจทำมาหากินต่อยอด​ มีเวลาเลี้ยงลูกเอง จะอยู่ในประเภท 2


กลุ่มเจ้าสัว​ มหาชนเจ้าของธุรกิจยักษ์ใหญ่ของประเทศ​ ที่ไม่มีเวลาดูแลลูกแต่กำลังทรัพย์แรงกล้า​ จะเป็นประเภท 3



กลุ่มผู้ประกอบอาชีพบันเทิง​ ดารานักแสดง​ ที่ยังทำงานหนักอยู่​ กลุ่มแม่ค้า ​New​gen​ ที่รวยขึ้นมาจากยุค ​covid​ อยากให้ลูกได้ในสิ่งที่ตัวเองไม่มี​ และตัวเองก็ได้ชื่อว่าส่งเรียน​inter แต่ยังไม่กล้าทุ่ม​ การเงินมีจำกัด ไม่ได้มีมรดกอะไร​ ขวนขวายหาด้วยตนเอง​ ก็จะเป็นประเภทที่​4