ตามหัวกระทู้นะครับ ผมกับแฟนครบกันประมาณสองปี
แฟนหน้าตาดีมาก อายุ29 ส่วนผมหน้าตาธรรมดา อายุ38
การงานดีมีพร้อมทุกอย่าง

สาเหตุที่บอกเลิก คือฝ่ายหญิงรู้สึกแย่ เพราะผมพูดจารุนแรงกับเธอ แล้วเสียความรู้สึก เรื่องที่พูดเกี่ยวกับงาน และการใช้จ่าย

บทสรุปคือ ตอนนี้เธอให้โอกาสแก้ตัว โดยจะเต็มที่ทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าเธออึดอัด เธอจะบอกผมเอง พื้นฐานแฟนผมเป็นคนติดแฟน

ส่วนตัวแล้ว ผมควรบอกตัวเองว่าไงดีครับ ระหว่าง
1.ควรทำตัวสม่ำเสมอตามเดิม เพิ่มด้วยการแก้ไขข้อบกพร่องให้เธอเห็น => แบบนี้คิดว่าข้อดี คือ ถ้าดีก้ดีไปเลย ข้อเสีย คือ ถ้าไม่โอเธอจะอึดอัดทันที

2.ลดระยะออกมาหน่อย ไม่ไปชิดตัวเธอเหมือนเดิม พร้อมแก้ไขข้อบกพร่อง แบ่งเวลาส่วนตัวให้ตัวเองมากขึ้น ไม่ไปเจอทุกวันแบบเดิม
=> ข้อดี คือเธอจะรับรู้ได้ว่า ขาดผมแล้วชีวิตเธอเป็นอย่างไร รู้สึกอย่างกับตัวเอง ข้อเสียคือ เธอจะรู้สึกว่าผมไม่เหมือนเดิม และค่อยๆๆปรับตัว

จากประสบการณ์ทุกท่าน ใครมีเคสใกล้เคียงผม ทำอย่างไรกันครับ
จ

3.ทำตัวให้คุณค่า ผมพร้อมเลิกตลอดเวลา ผญอายุ29 ก็รู้อยู่แล้ว ว่ายังไม่นิ่ง+หาคนใหม่ไว้

ถ้าเลิกด้วยนิสัย เพราะเข้ากันไม่ได้จริงๆ แบบไม่ได้มีคนอื่น มันมักจะไม่ได้จริงๆ

=> ข้อดี คือเธอจะรับรู้ได้ว่า ขาดผมแล้วชีวิตเธอเป็นอย่างไร

ระวังนะครับ เพื่อนสนิทผมเคยเจอประสบการณ์นี้มาแล้ว..ถึงจุดๆนึง เค้าจะรู้สึกว่าขาดคุณก็ไม่ตายนี่หน่า

แล้วมันจะต่อยอดกลายเป็นว่าอยู่แบบไม่มีคุณกลับดีต่อใจ มีความสุขมากกว่า ปลายทางคือเลิกกันแบบไม่มีโอกาสครั้งต่อไปละ

ถามว่าควรทำยังงัย? ก็ทำในแบบที่ท่านเคยทำแล้วรุ้สึกว่าเค้ามีความสุขงัยฮะ แล้วก็อย่าทำสิ่งที่ทำให้ท่านกะเค้าเลิกกันครั้งก่อน

แค่นั้นเอง

คุณอายุ 38 แล้ว ผมว่าเป็นตัวของตัวเองเถอะครับ

ถ้าเค้ารับไม่ได้ด้วยเหตุผลที่นิสัยเข้ากันไม่ได้ ผมว่ามันโอเคมากๆเลยนะ จะได้ไม่เสียเวลา

ถ้าไม่ไหวจริงๆ ส่งมาให้ผมได้เลยครับ เดี๋ยวดูแลต่อเอง

ถามแฟนสิครับว่าให้ปรับปรุงตรงไหน ถ้าแฟนบอกมาแล้วเราคิดว่าทำไม่ได้ก็บอกเขาไปว่าเราทำไม่ได้ แต่ไม่ใช่ไม่ทำเลยก็ควรจะหาวิธีการที่มันเป็นตรงกลางไม่ใช่ทำไม่ได้ก็ไม่ทำเลย
แต่ผมบอกเลยว่าการบอกเลิกกันเนี่ยมันแปลว่าคนที่บอกเลิกอะเขาเตรียมใจมาแล้วหรือความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว ถ้าคนรักกันอะมันจะต้องมาพูดคุยกันตรงๆก่อนไม่ใช่มาถึงบอกเลิกเลย แต่ผมก็ไม่รู้ว่าท่านคบกันยังไง วิธีที่ที่ดีที่สุดคือคุยกันครับ มาถามในนี้ยังไงก็ไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องที่สุดครับ ท่านกับแฟนควรแก้ปัญหาร่วมกันครับถ้ายังรักกันอยู่ แต่ถ้าอีกคนเขาไม่คิดจะร่วมมือแก้ปัญหาด้วยก็ทำใจเถอะครับเขาหมดรักท่านแล้ว

ถามเขาตรงๆ ว่าอยากให้ปรับปรุงตรงไหน แค่นั้นแหละครับ ง่ายกว่ามาถามพวกผม เพราะในบอร์ดคงไม่มีใครรู้นิสัย ใจคอ วิธีคิด วิธีมองความสัมพันธ์ของคู่คุณลึกขนาดนั้นครับ แต่ถ้าให้แนะนำ

1.ถามเทอตรงๆ ว่าอยากให้เราปรับตรงไหน (ใช่เรื่องคำพูดที่รุนแรงนั้นหรือเปล่า)
2.ปรับตามที่เทอบอก แต่อย่าสูญเสียตัวตนของคุณนะครับ ถ้าสิ่งที่ต้องปรับมันขัดกับความเป็นคุณก่ลองพยามคนละครึ่งทาง ถ้ายอมปรับเองทั้งหมด คุณเองนั้นแหละจะอึดอัด

รักจริงต้องปรับตัวคับ มันจะมีจุดสมดุลของแต่ละคนอยู่ อย่าเอะอะเลิกๆ คนเรากว่าจะเจอกัน กว่าจะได้รู้จักกัน กว่าจะได้เป็นคู่กันมันไม่ใช่ง่ายๆนะคับ ไม่ใช่ว่าเลิกปุ้บหาใหม่คนที่ใช่ได้เลย

ผมกับแฟนทะเลาะกันบ่อยมากๆ ช่วงแรกๆ พอมาสักช่วงปีที่10 ทุกอย่างมันลงตัวหมดคับ เพราะมันผ่านจุดที่แย่ที่สุดมาได้แล้ว เราเป็นทั้งเพื่อนทั้งที่ปรึกษากันได้หมด

ถ้าคิดว่าเราเจอคนที่ใช่แล้วอย่าให้เขาจากเราไปคับ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง ไปแอบส่องเฟสเขาเวลาเขาได้ผัวใหม่ได้ลูกสองลูกสามแล้ว ทั้งๆที่เราก็มีเมียใหม่ละ แบบนี้มันจะเสียดายไปตลอดชีวิตคับ

ทำตัวเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิม ด้วยวัยแล้วคุมอารมณ์ให้เหมาะกับวัยเท่านั้นครับ

อย่ากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ ผลจะดีหรือร้าย ขึ้นอยู่กับคุณสองคนเอง
ถ้าพร้อมเจ็บอีกครั้ง ก็จัดไป จะได้ไม้ต้อง รู้งี้ ... ทีหลัง

คือฝ่ายหญิงรู้สึกแย่ เพราะผมพูดจารุนแรงกับเธอ แล้วเสียความรู้สึก เรื่องที่พูดเกี่ยวกับงาน และการใช้จ่าย

ดูทรงแล้วไม่ยืดแล้วหล่ะ ถ้าเป็นแฟนยังพอไหว ถ้าไปไกลกว่านั้นลำบากแน่ เพราะมุมมองเรื่องอนาคตเรื่องความมั่นคงไม่ตรงกันแล้ว

ถ้าเว้นระยะห่าง ผู้หญิงเขาจะมองว่า ขาดคุณเขาก็อยู่ได้
90% เป็นแบบนี้แหละ

ถ้าให้แนะนำจริงๆอาจจะเลือดเย็นหน่อย
คือทำดีกับน้องเขาให้มากกว่าเดิม ดีให้สุดๆไปเลย
แล้วก็ประเมินตัวเองว่าท่านมีความสุขหรือเปล่า
ถ้าไม่มีความสุข ก็แยกย้าย แค่นั้น
พูดง่ายแต่ทำยาก ก็ยังดีกว่าอมทุกข์ไปเรื่อยๆ
แล้วบางคนก็ชอบอมทุกข์ด้วยนะ ไม่รู้เป็นไรกัน

ส่วนตัวมันคือการปรับจูน

ไม่ใช่การเอาชนะอะครับ

ซื่อสัตย์ เห็นอกเห็นใจ ทำให้มันดีทั้งคู่

รอถึงจุดที่ต่อให้ปรับตัวก็แล้ว ก็ยังมีข้อบกพร่องยังไง ก็มีช่องทางให้ต้องเลิกอยู่ดี
ฉะนั้น เป็นตัวของตัวเอง ใครรักใครชอบ ต้องชอบที่เป็นแบบที่ตัวเองเป็น

อย่างน้อยๆ แค่ปรับด้านที่ไม่ดีให้เบาลง ใช้เรื่องอารมณ์ให้น้อยลง
อันนี้เป็นผลดีกับคนรอบตัวด้วย ไม่ใช่แค่กับคู่ครอง

อายุก็ห่างกันด้วย มีโอกาสที่ ผญ จะเจอคนที่ถูกใจกว่า
ต้องเผื่อเรื่องความผิดหวังตรงนี้และยอมรับมันให้ได้

ได้โอกาสครั้งที่ 2 แล้ว ท่านก็ลองคิดดูว่าจะเอาไง คนนี้แม่ของลูกเลยใช่ไหม ถ้าใช่ก็ลุยเต็มที่ แต่ต้องเป็นตัวของตัวเอง ด้วยอายุที่ห่างกัน วัย 29 ผมว่าทางฝ่ายหญิงยังมีโอกาสเลือกอยู่ ท่านก็ต้องเผื่อๆใจเอาไว้บ้าง เพราะรอยร้าวที่เกิดขึ้น แม้มันจะหายแล้วแต่ก็ยังเหลือแผลเป็น