ทางพุทธนี่เยอะเลยนะ เป็นวิทยาศาสตร์ที่สุดละ ติดแค่ว่าคำสอนถูกถ่ายทอดเล่าต่อๆกันมาพร้อมใส่สีตีไข่ให้พระพุทธเจ้าเป็นผู้วิเศษซะจนเกินไป (จริงๆท่านอาจจะเป็นแค่คนธรรมดาเหมือนเราๆเนี่ยแหละครับ)

ทางสายกลาง ชัดมากเรื่องนี้
เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา (รวมๆกันเป็นคำว่ามารยาท + ปล่อยวาง)
อริยสัจ4 (การแก้ปัญหา)

ต้องปฏิบัติธรรมเท่านั้นครับถึงจะเข้าถึงธรรมได้
ถ้าอ่านจากหนังสืออย่างเดียวจะได้แต่ความเข้าใจ แต่จิตมันไม่วางให้หรอกครับ

ถามในประเทศไทย ก็ต้องพุทธ ละคับ

เรื่องการยึดมั่นถือมั่น\อัตตา ครับ
ถ้าไปยึดว่านั่นคือของกู ตัวกู ก็จะทุกข์มากๆ
สิ่งนั้นของฉัน แฟนฉัน สมบัติของฉัน ชื่อเสียงของฉัน พอมันหายไป เปลี่ยนไป ก็เป็นทุกข์
พอมาเข้าใจเรื่องอัตตา
สิ่งต่างๆเราสมมุติขึ้นทั้งนั้น คิดเอาเองว่าเป็นของเรา ไปยึดว่าเป็นของเรา เป็นของเราตลอดไป
ทั้งที่ทุกอย่างมันต้องเปลี่ยนแปลงไปเสมอ
ชีวิตเรามันสั้นมากๆ เล็กมากๆ แค่มีความสุขกับวันนี้ ไม่ยึดติดกับอัตตาของเราเอง ชีวิตก็จะเบาขึ้นเยอะครับ

จงรักเพื่อนมนุษย์ทุกคนเหมือนรักตนเอง

ศีล5เลยครับ ถ้าทุกคนในสังคมทำได้ สังคมเป็นสุขแน่นอน

ความที่สิ่งนี้เป็นปัจจัย สิ่งนี้จีงมี
ถ้ามีอารมณ์อะไรเกิดให้เห็นเฉยๆ เหมือนเราเห็นต้นไม้ รู้แค่ว่านั้นใบนั้นดอกนั้นสีเขียว รู้อย่างเดียวว่าอะไรเกิด ไม่ปรุงแต่งอะไรเลย
ทำบ่อยๆ ทำซ้ำๆ สำหรับผมมันทำให้เบาสบายในการใช้ชีวิตได้เยอะเลยครับ

กาลามสูตร ผมว่าเป็นคำสอนที่ล้ำมากๆในตอนนั้น และยังใช้ได้ผลอยู่เสมอ