ผมไม่เห็นข้อเสียเลย

มันคือสิทธิด้วยซ้ำ

ร่างกายเราอยากให้ดับสลายตอนไหนมันก็เรื่องของคนๆนั้น

แต่ก็ต้องมีพวกข้อยกเว้น เช่น มีหนี้ มีอะไรก็ต้องห้ามทำ ต้องชดใช้สิ่งที่สร้างไว้กับคนอื่นในโลกนี้ก่อน

ส่วนนอกนั้นผมว่าใครจำทำก็ทำ(แบบถูกกฏหมาย) ควบคุมโดยแพทย์

ไม่ทรมานตัวเอง ไม่เดือนร้อนคนอื่น ดีเสียอีกเลือกวันของตัวเองได้

เคยอ่านบทความเรื่องนี้ เกี่ยวกับข้อเสียกับมุมมองของนักวิจัย

ประมานว่าถ้ายื้อชีวิตคนได้สักหน่อย วันพรุ่งนี้ก็อาจจะหาวิธีรักษาได้

กับอีกอย่างหนึ่ง เมื่อคนรู้ตัวว่าเป็นโรคร้าย ก็จะไม่รักษาจนถึงที่สุด
จะรีบใช้วิธีการุณยฆาตก่อนที่ตัวเองจะเจ็บปวด หรือสิ้นเปลืองค่ารักษา
เมื่อทำแบบนี้มาก ๆ เข้า คนก็บัญญัติว่าเป็นโรคนี้แล้ว
การรีบตายคือตัวเลือกที่ดี
ต่อมาก็จะไม่มีใครหาวิธีรักษาโรคนี้ ทั้งยาตัวใหม่และวิธีใหม่
เพราะยาอะไรก็ไม่สู้การเลือกตายได้ คนก็จะตายเพราะโรคนี้อย่างแน่นอน

มุมมองแบบนี้ผมยิ่งไม่โอเค เหมือนนักวิทย์กับหมอมองชีวิตคนเป็นแค่อะไรซักอย่างในหลอดทดลอง

เห็นด้วยอย่างแรง เอาเข้าจริงคนอยากอยู่ยังไงมันก็สัดส่วนเยอะกว่าอยู่ดี ถึงเวลาจริงๆจะมีซักกี่คนกล้าที่จะตายโดยไม่รักษา

แต่สำหรับคนที่โลกมันไม่สวยงามสำหรับตัวเขาอีกแล้ว และต้องการไปจริงๆแต่กลับโดนยื้อไว้ให้ทรมาน มันหนักหนากว่าอีกหลายเท่า

เห็นด้วย
แต่ทำยังไงจะไม่ให้คนอื่นเดือดร้อนเนี่ยสิ ทุกเคสไม่ใช่ว่าตายแล้วจบ เหมือนงานศพทุกวันนี้ยังต้องมีคนมาจัดการ เคสนี้ก็คงเหมือนกัน
แล้วถ้ามีการุณยฆาตแบบไม่ 100% แล้วจบแบบในหนัง The Mist คนที่ทำคงดูไม่จืด

ทุกวันนี้ยังไม่ฆ่าตัวตายเพราะมีคนเดือดร้อนนี่แหละ

ตอนนี้ดีที่สุดหรือรวบรัดที่สุด ก็คือแคปซูลการุณยฆาต
ผู้ใช้สามารถสั่งการเครื่องเองได้
พอถึงฆาตแล้วก็ใช้แคปซูลต่างโลงศพ ยกไปฌาปนกิจทั้งเครื่องได้เลย

ต่อไปคนสูงอายุที่ อยู่ตัวคนเดียวจะเยอะขึ้นมาก
เพราะแนวโน้มคนแต่งงาน มีครอบครัวน้อยลง
เรื่องลูกมาดูแล ยิ่งไม่ต้องคิด

เคยมีคนหาข้อมูล สถานพยาบาลดูแลคนสูงอายุ แบบห้องรวมค่าใช้จ่ายประมาณ3หมื่น/เดือนนะ
(ถ้าเกรด ดีๆ แพงขึ้นไปอีก)
คนแก่ที่ ไม่แข็งแรง หรือ ไม่มีเงิน จะลำบากมาก

ผมเลยคิดว่า แนวโน้ม เรื่องการุณยฆาต ในอนาคตคนจะเรียกร้องให้มีเยอะขึ้นแน่ๆ

ผมว่าเเนวคิดนี้ไม่โอเคเเฮะ

เพราะเท่าที่เห็น อย่างการการุณยฆาตของสวิสที่ถูกกฏหมาย ไม่ใช่ว่าเป็นโรคร้ายปุ๊บจะตัดสินใจเข้ารับการการุณยฆาตได้นะ

ต้องผ่านขั้นตอนระดับนึง จริงๆเยอะเลยเเหละ ทุกคนล้วนผ่านการรักษาขั้นต้น ขั้นกลาง เเละขั้นสุดท้ายด้วยซ้ำคือได้เเค่บรรเทาอาการเจ็บปวด ไม่ใช่บอกเป็นโรคเเล้วขอจบเลยคงไม่ได้ เเต่ละคนนี่เจ็บปวดกันมาจนขอเลือกที่จะไม่สู้ต่อเเล้ว

ส่วนเรื่องเทคโนโลยีหรือเเนวทางการรักษาผมก้ไม่เห็นด้วยอยู่ดี เพราะผู้ป่วยหลายๆรายที่มาหนักขนาดนี้ก้เพราะเข้าไม่ถึงเเนวการรักษาที่ควรจะเป็นส่วนหนึ่ง เรื่องยาตัวใหม่ วิธีใหม่ สำหรับผู้ป่วยระยะสุดท้ายยังไงก้มีคนสมัครใจเเละมีจำนวนตัวอย่างทดลองที่เพียงพอเเน่นอน เพราะคนที่สู้ต่อก้มีคนที่สู้ต่อไม่ไหวก้มี ผมว่าควรเป็นสิทธิที่ให้เค้าตัดสินใจได้

ิเคยดูเหมือนกันครับ หลักการคล้ายๆ เปิดแอร์นอนในรถ

เห็นด้วยครับ คนที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ก็ควรมีทางเลือกให้เขา ไม่ใช่ให้เขาไปทำนู่นนี่เอง เป็นภาระของสังคมอีก

เคยดูสารคดีเรื่องนี้ของคุณ การุณา บัวคำศรี คือได้ความรู้ ความเข้าใจมากๆ

เห็นด้วยอย่างแรง ผมยังคิดเลยว่า เราอยากจะใช้ชีวิตจนอายุสัก 80 ก็พอ แล้ว เพราะหลังจากนี้ จะเดิน จะขึ้นลงบันได จะไปไหน ก็ลำบากแล้ว คิดว่า เราใช้ชีวิตคุ้ม แล้วล่ะ อยากไปแล้วล่ะ ประมาณนี้

คิดว่าอีก20 ปี คนรุ่นใหม่ๆได้บริหาร โลกจะก้าวหน้าไปมากจนผ่านกฎหมายนี้นะ

เราๆทันได้ตัดสินใจแน่นอน

ดีมากๆเป็นสิ่งที่ควรมี เมื่อไม่มีอะไรเหลือแล้วก้มีสิทธิ์จะตายไปได้

ลองนึกถึงภาพคุณเก็บเงิน 5 ล้านไว้ใช้ตอนเกษียณ ลูกหลานไม่มี

พออายุจะ 90 เงินก็ใกล้หมด แบบนี้จะทำไงต่อ ตายไปตั้งแต่ 70-75 เลยดีกว่า

อยากให้ผ่าน อนาคตผมได้ใช้แน่นอน