ส่วนตัวมองว่าถึงเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราควรเลือกที่จะตายได้

แล้วแต่เคสนะ​ อย่างในสมัยพุทธกาล​ มีพระสงฆ์รูปนึงป่วยหนักเน่าทั้งตัว​ ท่านเข้าสมาธิระดับสูงไม่ได้เพราะร่างกายพังจนความเจ็บปวดรบกวนความสงบ​ สุดท้ายจึงปาดคอตัวเองตาย​ เมื่อพระสงฆ์ไปเห็นเข้าก็ทูลถามพระพุทธองค์ว่าพระท่านตายแล้วจะไปไหน​ ก็ได้คำตอบจากพระองค์ว่าตอนนี้พระรูปนั้นท่านเข้านิพพานแล้ว​

ท่านตายโดยไม่โศกเศร้า​ ตายอย่างไม่อาลัยกับชีวิต​ ตายอย่างผู้รู้แจ้ง​ ตลอดชีวิตของท่านสำเร็จสมาธิขั้นสูงมาก่อนที่จะป่วย คุณธรรมเดิมของท่านสูงอยู่แล้ว​ และท่านก็บรรลุธรรมชั้นสูงสุดในขณะที่ใช้มีดโกนปาดคอตัวเอง​ แต่เคสแบบนี้แทบไไม่มีในพุทธประวัติ​ เพราะส่วนใหญ่พวกที่ฆ่าตัวตายจะลงอบายตกนรกกันหมด​ ผมว่าต้องดูเป็นคนๆ​ ถ้าคนที่เศร้าและอยากตาย​ แบบนี้คือลงนรกก่อนแน่นอน​ แม้ทั้งชีวิตจะทำดีมาตลอดก็ไม่มีผลใดๆ​ ถ้าเศร้าตายยังไงก็นรก​ก่อนแน่ๆ​ อันนี้เป็นแค่เรื่องความเชื่อนะ​ หาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มารับรองไม่ได้​ มันเป็นแค่ความจริงในมุมของผมเท่านั้น

ตอนนี้จะบอกว่าเลือกตายได้ก็ยังไม่ใช่ 100% เพราะต้องมีการรับรองก่อนว่าสมควรให้ทำ ยกเว้นฆ่าตัวตายเองหรือทำแบบเถื่อนอันนี้ทำได้อยู่แล้ว

จากที่เห็นลุงกับย่าทรมาน นอนรอไปวันๆ และถ้าวันหนึ่งตัวเองอดทนต่อความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตไม่ไหว
คนเราควรเลือกทางให้ตัวเองได้

ผมเลือกทางนี้ครับ
ในอนาคตอยากให้ผ่านกฎหมายนี้ ให้ตัวเองได้ใช้พอดี
ไม่ใช่แค่ความต้องการทางร่างกาย แต่ให้รวมไปถึงความต้องการการทางจิตใจด้วย

ควรมีมากๆครับ มันทำให้คนเราจัดการชีวิตตัวเองได้ง่ายขึ้นเยอะ โดยไม่ต้องกลัวว่าตอนแก่จะเป็นภาระใครก่อนตาย

แถมเรายังไม่ต้องกลัวลูกหลานมันจะยื้อเราให้นอนเป็นผักติดเตียงทนทรมานเป็นปีๆด้วย

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ โลกไม่ได้น่าอยู่สำหรับทุกคน บางครั้งความตายก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วหละครับ

แล้วแต่เคสนะ​ อย่างในสมัยพุทธกาล​ มีพระสงฆ์รูปนึงป่วยหนักเน่าทั้งตัว​ ท่านเข้าสมาธิระดับสูงไม่ได้เพราะร่างกายพังจนความเจ็บปวดรบกวนความสงบ​ สุดท้ายจึงปาดคอตัวเองตาย​ เมื่อพระสงฆ์ไปเห็นเข้าก็ทูลถามพระพุทธองค์ว่าพระท่านตายแล้วจะไปไหน​ ก็ได้คำตอบจากพระองค์ว่าตอนนี้พระรูปนั้นท่านเข้านิพพานแล้ว​

ท่านตายโดยไม่โศกเศร้า​ ตายอย่างไม่อาลัยกับชีวิต​ ตายอย่างผู้รู้แจ้ง​ ตลอดชีวิตของท่านสำเร็จสมาธิขั้นสูงมาก่อนที่จะป่วย คุณธรรมเดิมของท่านสูงอยู่แล้ว​ และท่านก็บรรลุธรรมชั้นสูงสุดในขณะที่ใช้มีดโกนปาดคอตัวเอง​ แต่เคสแบบนี้แทบไไม่มีในพุทธประวัติ​ เพราะส่วนใหญ่พวกที่ฆ่าตัวตายจะลงอบายตกนรกกันหมด​ ผมว่าต้องดูเป็นคนๆ​ ถ้าคนที่เศร้าและอยากตาย​ แบบนี้คือลงนรกก่อนแน่นอน​ แม้ทั้งชีวิตจะทำดีมาตลอดก็ไม่มีผลใดๆ​ ถ้าเศร้าตายยังไงก็นรก​ก่อนแน่ๆ​ อันนี้เป็นแค่เรื่องความเชื่อนะ​ หาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มารับรองไม่ได้​ มันเป็นแค่ความจริงในมุมของผมเท่านั้น

จากคนที่มีคุณแม่เป็นอัลไซเมอร์คิดว่าควรมีครับ แต่ต้องออกแบบให้มันมีระเบียบ เช่นใช้ได้แต่กับผู้ป่วยที่เป็นโรคที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้+ได้รับการตรวจสุขภาพจิตมาแล้วว่าปกติตอนนี้ที่ตัดสินใจทำ+มีการรับรองจากแพทย์ถึงใช้ได้ อะไรประมาณนี้

ต้องมี เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์ เลือกเกิดไม่ได้แต่ต้องเลือกตายได้

สมัยก่อน การแพทย์ยังไม่ถึงขั้นนี้ คนตายง่ายกว่านี้

สมัยนี้อยู่ได้ด้วยเทคโนโลยี

เป็นเรื่องที่ดีครับ คนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยติดเตียงประเภทที่มีชีวิตเหมือนไม่มีชีวิต อาจจะไม่เข้าใจ

ตามความคิดผมมันควรมีมาก จะได้จากไปเมื่อพร้อม ไม่ต้องห่วงเรื่องการรักษา ทรมาน ไม่เป็นภาระให้คนอยู่หรือหมอ ผมว่าตายแบบนี้ไม่มีห่วงดี

ขอไปจุติใหม่ ดีกว่านอนเป็นผักครับ

พ่อตาเลี้ยงเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากระยะสุดท้ายลามไปทั่วหมอไม่รักษาแล้วแกต้องรอเวลานั้นด้วยความทรมานและเจ็บปวด แกทำใจแล้ว บอกเสมอว่าอยากนอนหลับและจากไปอย่างสงบ
มันทรมานเกิน

ผมว่าควรมี เพราะยังไงเราก็ตายอยู่แล้ว ถ้าถึงจุดหนึ่งเราไม่พอใจที่จะมีชีวิตอยู่แล้วเราก็ควรเลือกจากไปได้