ไม่จริงครับ

กฎหมาย ส่วย สมัยก่อนมะนเอื้ออำนวยด้วยครับ

ครอบครัวคนจีนผมว่าลูกหลานเยอะ แล้วส่วนมากก็ทำค้าขายกันมาก่อนตั้งแต่ยุคแรกๆ

มันก็เลยมีลูกหลานบางส่วนที่ประสบความสำเร็จ ต่อยอดธุรกิจตัวเองได้

แล้วจากส่วนตัวที่เคยเจอมาเลยคือเหนียวกับการใช้เงินมาก ออมเก่งด้วย

ขณะที่คนไทยส่วนมากน่าจะทำเกษตรกรรมซึ่งรัฐก็ไม่ได้ส่งเสริมอะไรเป็นพิเศษ เผลอๆต้องเอาข้าวไปส่งโรงสีที่เป็นคนจีนต่ออีกทอดอีก เลยกลายเป็นไม่ได้ลืมตาอ้าปากซักที

ประหยัด และลงทุนเป็น ชอบทำงานนี่สำคัญเลย

ผมเห็นจากญาติที่รวยๆ ก็มีนิสัยแบบนี้ ช่วงโควิดนี่ บ่นกันจะเป็นจะตาย อยู่เฉยๆว่างๆ เบื่อ พอตอนนี้คือยิ้มแย้ม สบายๆ ทำงานสนุก

นิสัยคนไทยคือขี้เกียจ ชอบทำอะไรแบบที่ทำอย่างเดียวจะกินตลอดชาติ แต่ถ้าคนจีนคือ อะไรทำเงินได้ทำหมด คือไม่แปลกใจที่เหล่าเจ้าสัวจะผูกขาดได้

แต่พวกตระกูลสายไทยแท้ ส่วนมากถ้าไม่โตจากที่อื่นแทบไม่ค่อยเห็นทำอะไร

ไม่ได้แย้งอะไรนะครับ ขำๆเฉยๆ
พ่อผมนี่จีนอพยพ เลยโปรจีนสุดๆ
ข่าวดูช่องจีนทั้งวัน
ด่าเมกาเวลามีเรื่องกับจีน Bias ขั้นสุด

แต่ตัดมาฝั่งไทยแกสามนิ้วเต็มๆ ด่ารัฐบาล ด่าทหาร โชคดีไปผม

หลักๆน่าจะขยัน ไม่เกี่ยงงานมากกว่าครับ นอกจากจีน จริงๆอินเดียที่อยู่ไทยก็รวยนะครับ หลังๆผมก็เริ่มเห็นพม่าเป็นเจ้าของร้านแผงลอยล่ะ ยังงงว่าอาชีพนี้ไม่จำกัดให้เฉพาะคนไทยรึ อารมณ์เดียวกับคนไทยไปอยู่ต่างประเทศอ่าครับ ต้องดิ้นรนจนหลายคนก็มีกิจการที่ ตปท

อย่าว่าแต่คนจีนเลย อีกหน่อยพวกพม่า ไทยใหญ่ ก็รวยกว่าคน(เมือง)ไทยกันหมดละ

เพราะว่าไม่มีความมั่งคงในชีวิตเลยไงครับ

สิ่งที่จะทำให้มีชีวิตอยู่ในประเทศนี้ได้อย่างเดียวคือ ทำงาน ทำงาน ทำงาน

เพื่อให้มีเงิน แล้วก็ต้องไปหาแต่งเมียเพื่อที่จะขอสัญชาติ

แล้วจึงปลูกบ้านซื้อรถและขยับขยายกิจการจากการเป็นลูกจ้างคนไทยมาก่อน

เอาเครือญาติผมเอง ขยันสุดๆ อดทนสุดๆ และประหยัดสุดๆ รุ่นหลานอย่างพวกผม

ต่อให้เป็นคนเอาถ่านที่สุด ยังประหยัดสู้รุ่นเหล่ากงเหล่าม่าไม่ได้

อีกอย่างที่ผมเห็นคือ เครือข่ายคนจีน เวลาทำอะไรแล้วรวย มีลู่ทางในการหาเงิน เค้าก็จะดึงๆกันไปทำ

พอมีใครตกทุกข์ได้ยาก เค้าก็จะมีการช่วยเหลือกัน เอาให้ลืมตาอ้าปากใหม่ได้ เลยเห็นสมาคมคนจีนเยอะมากๆ

แต่คนจีนสมัยก่อนก็จะเหนื่อยๆกับการสร้างสายสัมพันธ์กับออกงานสังคม โดยเฉพาะถ้าเป็นแต้จิ๋วเหมือนกัน หรืออพยพมาด้วยกัน

รุ่นหลานอย่างพวกผมก็มีน้อยแล้วที่จะไปทำอะไรแบบนั้น ส่วนมากก็จะคบค้ากับคนวงการเดียวกัน อาชีพเดียวกันมากกว่า

ปล.รุ่นหลานอย่างพวกผม ไม่มีฝักใฝ่จีน หรือคอม หรือเป็นสลิ่มรักแปะลิ้มแล้วนะ ชู3นิ้วกันทุกคน

ตอนก๋งผมย้ายมาไทยก็ไม่ได้รวยนะ อาศัยเรือสำเภามากับเพื่อนๆ ขยันทำงานหนักถึงได้มีฐานะขึ้นมา เมื่อก่อนแค่ทำงานให้หนักใช้เงินให้น้อยแล้วฝากธนาคารหรือซื้อที่ดินตั้งไว้ยังไงคุณก็มีเงิน

คนจีนสอนลูกว่า “ต้องทำงาน ถึงจะมีเงิน”
คนไทยสอนลูกว่า “โตขึ้นต้องเป็นเจ้าคนนายคนนะ จะได้สบายๆ”

จากเฉพาะประสบการณ์ชีวิตของผม ผมว่าวัฒนธรรมมีส่วน คนจีน ที่ผมเจอติดดิน ไม่แคร์ภาพลักษณ์ หัวโขนอะไรมาก มีเป็น 100 ล้านพ่อขับ camry ส่วนลูกอยากได้อะไร ก็ทำงานกงสีซื้อเอาเอง ขณะที่คนไทย แคร์ภาพลักษณ์มาก เงินเดือนแสนต้นๆ ผ่อนรถยุโรป มีกระทั่งว่าพ่อ แม่ อยากให้ลูกออกรถยุโรป จะได้สมหน้าตาให้เพื่อนบ้านได้เห็น ซึ่งแบบนี้ผมไม่เคยเจอในคนจีนเลย เจอแต่สั่งสอนให้ประหยัดใช้เงินให้ระวังๆ ฟุ่มเฟือยได้บ้างแต่เตือนสติตลอด

ปู่ผมมาจากจีน​ เจอคุณย่าบนเรือ(อินโด)
แล้วมาอยู่ที่กรุงเทพ​ ทำงานเปิดโรงพิมพ์​ รวยมากๆๆๆ

มีลูก8คน​ แบ่งสมบัติเท่าๆกันทุกคน​ พ่อผมไม่ได้ทำงานมาตั้งแต่อายุ30​ ตอนนี้อายุ79 อาศัยสมบัติเก่าล้วนๆ​ แล้วพ่อผมแกเที่ยวทั่วโลกเลย
ก็เลยคิดดูว่าคุณปู่โคตรเก่ง​ หาเงินได้ขนาดนี้

คิดว่าก่อนหน้านั้น คนไทยส่วนมากก็ไม่ได้ทำอุตสาหกรรม หรือทำอาชีพค้าขาย เยอะครับ ส่วนมากคือ ทำนา (ผลผลิตก็เอาไปจ่ายส่วยให้ขุนนาง) โดนเกณฑ์ไปใช้แรงงานให้กับขุนนาง ขุนนางมีหน้าที่เอาทรัพยากรไปทำมาค้าขาย จนกระทั่งคนจีนอพยพเข้ามาเลยมีชนชั้นพ่อค้าเข้ามาครับ

มองจากประวัติศาสตร์ก็พอจะเห็นภาพนะคือคนที่พื้นเพที่อยู่อาศัยในพื้นที่ประเทศไทยในปัจจุบันไม่ได้เป็นประเภทที่มีพื้นฐานความเจริญรุ่งเรืองมาก่อนเป็นระยะเวลานานเพราะงั้นภูมิปัญญาต่างๆที่สะสมมามันก็น้อย อย่างในสมัยกรุงศรีอยุธยาผู้ปกครองก็รับคนจีนหรือคนต่างชาติเข้ามาดูแลเรื่องค้าขายเรื่องเงินๆทองๆ เพราะชาวต่างชาติถนัดเรื่องตัวเลขมากกว่าคนท้องถิ่น ชาวพื้นเมืองของเราก็ Slow life เก็บผักหักหญ้ากันไปเรื่อยๆได้เอาแค่ไม่อดตายก็พอเพราะสมัยก่อนทุนนิยม/บริโภคนิยมมันยังไม่เป็นรูปเป็นร่างมากนัก พอตกมายุคหลังๆวัฒนธรรมเทคโนโลยีตะวันตกเข้ามามีอิทธิพลมากขึ้นเราก็เพิ่งจะมาเลิกระบบทาสและทาสก็เป็นกลุ่มคนพื้นเมืองที่มีขนาดใหญ่มากและทำมาหากินอะไรไม่เป็นเจ้านายให้กินก็อิ่มไม่ให้กินก็หิวทุกอย่างแล้วแต่เจ้านาย

เราจะเห็นว่าคนพื้นเมืองปรับตัวไม่ค่อยทันในขณะที่คนจีนผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านการเปลียนแปลงทางการเมืองมาแล้วโซกโซนสามารถปรับตัวเข้ากับระบอบการปกครองระบบเศรษฐกิจได้อย่างง่ายดายไม่ว่าไปอยู่ที่ไหน