บรรทัดสุดท้ายน่าสนใจ 555

ประสบการณ์ฝึกงานทนายภาคปฏิบัติ 6 เดือน หรือตั๋วปีเก็บงานที่สำนักงานทนาย 1 ปี ดูเบาไปเลยครับ ถึงบางที่ฝึกงานจะหนัก+ใช้แรงงานฟรีๆ แต่มักจะไม่ค่อยมีปัญหา ครบตามเวลาก็เซ็นให้ผ่าน

ผมก็เคยรักษาอยู่ครับ น้องน่าจะไปเรียนต่อ ตปท. ไปละ
ตอนรักษาหายป่วย ต้องไป follow up 2 ครั้งมั้ง
ขี้เกียจเหมือนกันนะ แต่ก็ไป

รับจัดฟันด้วยไหมครับ

ไอ้พวกนี้ ควรจับทำสัญญาอาสาสมัคร ในรูปแบบวิจัยไปเลย มีคนค้ำประกัน ว่าไป ไม่สะดวกมารถคณะไปรับได้ ไม่งั้น เห็นว่าราคา นศ. มันถูก ก็เฮโลกันมา ละมาหัวหมอใส่อีก คนอะไร จะ ขนาดนี้ เหอ

แล้วเคสประกันสังคม ที่น้องๆมาทำให้นี่คือมาฝึกงานตาม รพ.ใช่ไหมครับ แล้วงบส่วนนี้คือรวมใน 900 ไหม

ถ้าผมเคยใช้กับคลินิกไปแล้ว ยังสามารถไปขูดหินปูนกับ ประกันสังคม กับรพ.ที่ลงไว้ได้ไหมครับท่าน

พอเข้าใจละ ว่าทำไมน้องๆถึงขอร้องให้มา Follow ให้จบเคส

ประมาณ 2-3 ปีก่อน ผมพาพ่อไปผ่าฝัน แบบฟันแกผุแล้วฟันมันไม่สบกัน ก็เลยต้องผ่าและทำฟันใหม่หมด

ซึ่งคนทำการเป็นนักศึกษาแพทย์นี้แหละ ตั้งใจทำดีนะ มีการตามผล หรืออะไรต่อ

คราวนี้พอใกล้จะหายแล้ว เหมือนตัวนศ.แพทย์ก็รู้ น้องมันพูดกับพ่อผมว่า

' ผมขอนะครับคุณน้า เพื่อสุขภาพฟันที่ดีแล้ว ยังไงรบกวนช่วยผมด้วยนะครับ '

ตอนแรกก็งงๆ แต่ตอนนี้พอเข้าใจแล้วละ แต่สุดท้ายพ่อผมก็ทำจนจบเคสนะ น้องก็ขอบคุณใหญ่

ก็สงสัยอยู่ว่าเราเป็นคนมารักษา แต่น้องมันขอบคุณเฉย

ไอ้คนที่ใช้ช่องโหว่ทำแบบนี้กับน้องๆคือระยำจัดอ่ะ

เหตุผลของท่านดีมากครับ การที่นศ. มาทำฟันให้เอง บางทีคนไข้ก็ไม่มั่นใจ ว่าจะดีหรอ เลยต้องมีอาจารย์มาคุม ซึ่งผมว่าปัญหาใหญ่อีกส่วน คือ อาจารย์มีน้อย หรือมีไม่เพียงพอกับนศ ทำให้การดูแลอาจไม่ทั่วถึง ส่วนเรื่องคนไข้ การจะมา follow up บ่อยๆ ผมว่าต้องมีการคัดกรองมาตั้งแต่แรก ให้เหมาะสมกับการทำงานของนศ

สรุปตอนนี้ ก็ยังชาจนปัจจุบันไม่มีทางหาย ใช่ไหมครับ

อันนี้เป็นเรื่องของแฟนผมนะครับ ตอนนั้นปี6หละ ทำเหลือเคสสุดท้ายรักษารากฟันที่มันมีหลายvisit ปรากฏว่าคนไข้ตายเพราะมะเร็ง จากเกรดนิยมอันดับหายวับในพริบตา ต้องทำใจอยู่นานเหมือนกันแล้วกลับมาเรียนใหม่อีกปี หลายๆเคสที่นศ.เรียนจบ 7-8-9 ปีก็เพราะแบบนี้หละ

อยากจะระบาย ไม่รู้เกี่ยวไหมหรืออาจเพราะจังหวะมันพอดี แต่เคยทำทั้งกับ นศ. และ อ. แต่เคสที่เป็นปัญหาไม่จบซะที เพราะ อ. เลย เหมือนอายุเยอะมากแล้ว อีโก้ สูง ไม่ยอมรับฟัง ไม่ยอมแก้ไข ไม่อะไร แล้วไม่มีใครกล้ายุ่งหรือทำแทนได้ จนสุดท้ายผม ออกไปทำคลินิกเอง ก็จบ ก็แปลกดี

ผมผ่าฟันคุดที่ รพจุฬา ตรงสาวรีย์ แล้วเคสผมคือมันบวม มีหนอง ตอนแรกผมเข้าใจว่า เช็คก่อนรอหายบวมค่อยผ่า สุดท้าย น้อง นศ ก้ให้ผ่าเลย สุดท้ายน้องผ่าไม่ได้ ต้องให้อาจารย์หมอมาผ่าให้

อ.หมอก้บอกให้อ้ากว้างๆ ไม่งั้นก็ไม่เสร็จซักที คือผมอยากจะถีบ อ.หมอมาก แกเอาคีมที่จะหนีบดึงฟันคุดของผมไปรั้งตรงมุมปาก เหมือนแบบใช้มุมปากเป็นคานของคีมอีกที ถ้านึกภาพไม่ออก ให้นึกถึงไม้กระดกครับ มุมปากผมคือไอ้แท่นตรงกลางของไม้กระดก การที่จะให้ฝั่งคีมยกขึ้น ก้ต้องกดอีกฝั่งลง ซึ่งนั่นแหละ อ.หมอกดตรงฝั่งมุมปาก แล้วลองคิดตาม ยิ่งกดเท่าไหร่ ปากมันก้ยิ่งปิด แล้วก้บ่นผมบอกว่าผมไม่อ้าปาก แต่คือผมพูดไม่ได้เพราะโดนรั้งปากไว้อยุ่

ทำแบบนั้นอยุ่เป็นชั่วโมงสุดท้าย ยอมใช้ที่กรอฟัน กรอให้ฟันแตกแล้วคีบออกมาทีละชิ้น ทำไมไม่ทำแบบนี้แต่แรกวะ โครตหงุดหงิด

แต่เรื่องเดียวที่หักล้างกันได้คือ น้องๆ นศ ทพ ดีจัดอันนี้ต้องยอม

ผ่านมา เกือบ 8 ปี แล้วครับ ไม่หายครับ แต่ดีขึ้นมานิดนึงประมาณ 10% พอรุ้สึกบ้างครับ



ตรงที่ระบายสีไว้ คือไม่รุ้สึกเลย

คนที่ยอมมาเป็นคนไข้ให้นักศึกษา
ภูมิใจในตัวเองได้เลยว่าครั้งหนึ่งท่านได้ทำประโยชน์ให้สังคม
ส่วนเรื่องระบบ ถ้าได้อาจารย์ผู้รับผิดชอบรายวิชากับอาจารย์ประจำคลินิกดี
งานยากแค่ไหนก็มีกำลังใจไปทำ