ฟุตบอลของต้าคือบอลเร็ว บอลง่าย

แต่ฟุตบอลของเป้มันคือการได้พริ้ว ได้สับ ได้ลอค ได้เล่นยาก

แพสชั่นเป้ไม่ได้อยู่ที่การเล่นง่ายแต่ได้ผล แกไปโฟกัสที่การได้โชว์ออฟ ได้ลอดดากคู่แข่ง ทุกครั้งที่แกได้บอล แกต้องหาเหลี่ยมเพื่อจะทำอะไรซักอย่าง เพราะความสุขของแกมันคือการได้ยินเสียงคนเฮหลังจากแกโชว์สกิลสำเร็จ ไม่ใช่เสียงเฮจากการทำประตูได้

เป้ไม่เคยพูดนะครับ ผมวิเคราะห์จากพฤติกรรมในสนามแกล้วนๆ

พอต้องมาเล่นฟุตบอลที่ แค่เล่นง่ายๆ ก็ได้ผลแล้ว แกทำไม่ได้เลย จังหวะหลุดมา ส่งง่ายมาก แกส่งพลาด น้ำหนักขาด ส่งไม่ตรง

เคยได้ยินมั้ยครับ เวลาเราเล่นบอลกับเพื่อน ลูกยากๆแม่งทำได้หมด ลูกง่ายๆ แบบง่ายมากๆ ดันพลาด ละมันหันมาบอกว่า "มันง่ายเกินว่ะ" ผมว่านี่แหล่ะ เปเป้ เป็นแบบนั้น

ลองสังเกตุจังหวะยากๆเป้แม่งทำได้ จังหวะโดนล้อมเยอะๆ แกคลึงยิงอย่างเฉียบ จังหวะยิงที่ตีเสมอวูล์ฟ พี่แกจับด้วยขวา ยิงด้วยซ้าย

เก่งจริงๆ ไม่เถียง แต่แม่งดันต้องมีเงื่อนไขแปลกๆ ถึงจะเก่ง งงมาก แล้วดันไม่แก้ด้วยดิ่ พอต้องเล่นง่าย เล่นไม่เป็นเลย แค่แตะแล้วส่ง แล้วไป โดยไม่ต้องจ้องจะล้อคหลบใคร ดูแกไม่มีความถนัดเลย

พอในหัวตีกัน ว่ากุจะเล่นฟุตบอลที่กุถนัด หรือ ฟุตบอลที่โค้ชสั่งมา ตอนอยู่ในสนาม ก็เรียบร้อย ผลออกมาตามที่เราเห็น