ยังไงต้องเอาโรงเรียนที่สภาพแวดล้อมดีไว้ก่อนครับ มันไม่ใช่แค่เรื่องของเกรด เรื่องของความรู้

แต่มันจะ shape ตัวเด็กได้เลยครับว่าจะโตมาเป็นคนแบบไหน ไม่นับพวก connection กลุ่มเพื่อนรอบตัวอีก

ประถมเอา ดีสุดเท่าที่จะเป็นทางผ่านเราไปกลับทำงาน+ดูแลใกล้ชิด ให้ลองข้อสอบเข้าม.1เยอะๆ

มัธยม ปล่อยเซอ เอาตามที่มันอยากกับสมองมันอำนวย

ถ้าเป็นคนโง่แล้วดันทุรังฝากเข้าไปกลางดงคนเก่งๆ มีโอกาสกดดัน+หลุดเป็นเด็กมีปัญหาไปเลย

ขอยกตัวอย่างตัวเองแล้วกันผมเป็นคนเรียนใกลบ้าน
ไปกลับโรงเรียนวันละ 100 กว่ากิโลพัทยา->ชลบุรีไปกลับ
บอกเลยโคตรเหนื่อยตั้งแต่ มัธยมต้น-ปลาย 6 ปีที่ตรากตรำตื่นเช้าตี 5 ทำนู่นนำนี่เสร็จ 6 โมง
ขึ้นรถมาถึงโรงเรียน 7 โมงกว่าเกือบ 8 โมงเข้าแถวเคารพธงชาติพอดีมันเหนื่อยชิบหายเลยนะ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลผมรู้สึกว่าตัดสินใจถูกที่ย้ายไปเรียนไกลบ้านไม่งั้นผมเสียคนติดยาไปแล้วแน่ๆ
เพราะเพื่อนๆรุ่นกลุ่มๆเดียวกันที่จบโรงเรียนประถมแล้วต่อโรงเรียนแถวบ้าน 70-80% แม่งหลงเดินทางผิดกันหมดเพราะแรงจูงใจจากเพื่อน รุ่นพี่อ่ะ

คงเลือกสิ่งที่ดีๆหรือสภาพสังคมที่ดีให้ลูกก่อนครับ ถึงแม้ไกลบ้านครับ

ตามนี้ครับ

เป็นเลือก รร. ที่มีสังคมที่ดีที่สุดให้ลูกครับ

จริงๆมันค่อนข้างส่งผลต่อเด็กในระยะยาวเลย ทั้งเรื่อง ความคิด เป้าหมายอนาคต มุมมอง การตั้งคำถาม โลจิค

แถมหลังเรียนจบมา เราก็อุ่นใจได้ว่าเพื่อนๆที่เค้าคบหาอยู่ในสังคมที่ดีในระดับหนึ่ง ไม่นับ connection ใน รร. รุ่นพี่รุ่นน้อง

ปล. ดีในที่นี้ ไม่ใช่เรื่องรายได้นะครับ

เช้าๆรถติดโคตรเสียสุขภาพตจิต
ถ้าเอกชนทั้งคู่ เลือกใกล้บ้าน
ถ้าใกล้บ้าน รัฐ เลือกไกลบ้าน

ประถมเลือกใกล้บ้าน
มัธยมเลือกไกลบ้าน

อ้างอิงจากตัวผม ตอนมัธยมผมไปเรียนในตัวเมืองส่วนเพื่อนหลายๆคนเรียนใกล้บ้าน
แน่นอนว่าสถาพแวดล้อม สังคมต่างกันพอสมควร ทำให้เพื่อนหลายๆคน เหลวไหลไปเลย

มีแค่นี้เลือกไกลบ้าน เด็กทุกคนไม่ใช่คริสเตียโน่โรนัลโด้ที่สามารถผลักดันตัวเองได้ตลอดเวลา
มันต้องมีเพื่อนหรือคู่แข่งที่เก่งพอกันด้วย ครอบครัวที่ส่งเข้าโรงเรียนแบบนี้จะทรรศนคติคล้ายกัน สอนมาคล้ายกัน

กลับกันโรงเรียนที่ดูแลไม่ดี ปัญหามันจะเกิดตั้งแต่ความต่างจากการดูแลของครอบครัวแล้วครับ
ระดับความใส่ใจ การประชุมผปค. พฤติกรรมเวลาอยู่กับลูกในงานต่างๆ พวกนี้บอกได้หมดถ้าสังเกตุจริงๆ

ผมโดนมากับตัวแล้วตั้งแต่สมัยเรียนสอบติดรรดังแต่เลือกที่จะเรียนที่เดิม ท็อปโรงเรียนแต่สู้พวกย้ายรรไม่ได้โดนแซงหมด
หรือแม้กระทั่งหลานผมเองช่วงแรกเรียนที่ดีมาก สุดท้ายย้ายรรเพราะย้ายบ้านย้ายงาน ผ่านไป3-4เดือน
พฤติกรรมหลานผมก็เปลี่ยนแล้ว จนผมต้องพาย้ายกลับไปเรียนที่เดิมยอมเป็นภาระพาไปส่งจนกว่าจะเข้ามัธยม

เลือกที่ดี สังคมดีให้ลูก เท่าที่เป็นไปได้แหละครับ ตอนอายุน้อยยังไม่เข้าใจ พ่อแม่ที่ยอมเปย์เป็นแสนเป็นล้านให้ลูกเข้าโรงเรียนดีๆ ของรัฐ เช่น พวกโรงเรียนสาธิตนำหน้าแบบนี้(เปย์หลัก 5 แสนอัพ สมัยนี้คงเป็นล้านอัพแล้วละ) ตอนนี้เข้าใจเลย ถ้าได้โรงเรียนแบบดีๆกินนอนเลยก็ยิ่งดี ยอมจ่ายหนักทีเดียว แต่ได้ปูทางยาวๆตั้งแต่ประถมถึงมอปลาย ได้สถานที่ดี วิชาการดี เพื่อนดี สังคมดี อนาคตดีๆก็อยู่ไม่ไกล(โอกาสแป้กก็มีแต่ก็น้อยมาก)

เป็นเหตุที่ผมต้องไปหาซื้อบ้านในเมือง แพงโคตร ๆ แต่ต้องยอมเพราะอยากให้ลูกเดินทางสะดวกที่สุด

ประถมพอได้ครับ แต่มัธยมต้องดี ไกลบ้านหรือเปล่าก็ได้

ไม่ได้หวังให้เขาเรียนเก่ง อยากให้เขามีทัศนคติที่ดี เพราะประสบการณ์เกิดกับผมเอง

โรงเรียนใกล้บ้าน เพราะสมัยผมเป็นเด็กก็เรียนโรงเรียนใกล้บ้านเหมือนกัน ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนะ

ถามแบบนี้ ส่วนใหญ่เลือกใกล้บ้าน
รร.ไหนๆก็เหมือนกัน ก็โตมาได้ อยู่ที่เด็ก
เอาแบบไม่เหนื่อยดีกว่า ก่อนหน้ามีลูกผมก็คิดแบบนี้
แต่พอมีจริงๆ เอา รร.คุณภาพดีๆ สังคมดีๆ ดีกว่าครับ
พัฒนาการ การดูแล การรักษาความปลอดภัย
สภาพแวดล้อม หลักสูตร การสร้างไมน์เซ็ท
และหาที่อยู่ ที่ใกล้ รร.เพื่อลดระยะเวลาเดินทางเอา

บางครั้งซื้อของแพงๆไร้สาระยังซื้อได้
ซื้ออนาคตและพื้นฐานชีวิตลูก
ผมยอมจ่ายนะ เอาตามกำลังที่ไหวครับ

โรงเรียนใกล้บ้าน ข้อดี
-การเดินทาง กลับถึงบ้านไว
-เด็กมีโอกาสอายุสั้น ตายห่าไวกรณีเราให้ขับรถไป รร.เอง เพิ่มโอกาสตายจากการใช้เวลาอยู่บนท้องถนนมากขึ้น ยิ่งถ้าเป็นถนนใหญ่ เส้นทางอันตรายก็เสี่ยง

แต่
-ขึ้นกับความแตกต่างมาตราฐานรร.ใกล้ กับรร.ไกลด้วย ว่าห่างชั้นกันมากไหม ถ้าห่างชั้นมากเลือกโรงเรียนที่มีสังคม มีอาจารย์เก่งๆดีกว่า แต่

-ในตอนชั้น รร.อนุบาล-ประถม เลือก รร.ไหนก็ได้ (เห็นผู้ปกครอง ส่งเสริมเรียนพิเศษกวดวิชาจริง ค่าใช้จ่ายโครตแพง > อันนี้น้อนควรเป็นวัยที่ควรพัฒนา E.Q ร่างกาย อารมณ์ เหตุผล ความคิด จินตนาการ คอมมอนเซ้นส์ รวมไปถึง Merit มากกว่า) เห็นบางคนอวดลูกชั้นสอบได้ที่ 1 อันนี้ไร้ค่ามากๆ เพราะยังวัดอะไรไม่ได้ อนุบาล-ประถม-มัธยมต้นผมให้เป็น "ช่วงต้นเกม"น่ะ แต่มัธยมปลายนี่สิ "เลทเกม" เพราะ เป็นช่วงที่นักเรียนจะแจ้งเกิด หรือเราจะเห็นแววที่สุด บางคนอนุบาลโครตโง่ มัธยมต้นโง่สอบตกแล้วตกอีก แต่จู่ๆ พอมามัธยมปลาย เด็กบางคนเริ่มจับทางได้ เริ่มขยันอ่านหนังสือ สั่งวมความรู้ เปลี่ยนตัวตน ทัศนคติใหม่ หรือมุ่งมั่นมากขึ้น จะมาพัฒนาบางสิ่งช่วงมัธยมปลายนี้ กลายเป็นเด็กเก่งที่เป็นม้ามืดเสียเยอะ

-ในตอนชั้น มัธยมต้น ให้เลือก รร. ที่มีมาตราฐานที่ดีไว้ (เน้นภาษาด้วยยิ่งดี) > สังคม และสภาพแวดล้อมของเด็ก เนื่องจากกำลังเป็นวัยรุ่น วัยซน การได้คบเพื่อนฝูงที่ดี จะช่วยให้เด็กไม่เกเร มากกว่าโรงเรียนที่มีโกเรโกโสนิเวศ

-ในมัธยมปลาย ให้เลือก รร. ที่มีมาตราฐานที่สูงๆไว้ เอาไรให้ทุ่มเลย ยิ่งเน้นภาษาด้วยยิ่งดีมาก เพราะเป็นช่วงที่เด็กควรจะพัฒนาเรื่อง ไอคิว ความรู้และอยู่ในการสอบเข้า มหาลัยถือเป็นเป้าหมายสูงสุดของการเรียนในระบบการศึกษาไทย เด็กที่มีแววจีเนียสหรือมัธยมต้นกากมากๆ จะพัฒนา มาเกิดช่วงนี้เยอะ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ต้องอัดการกวดวิชา ติวเตอร์ อาจารย์เก่งๆ (แต่บางรายถ้าเด็กขยันอ่านอยู่แล้ว ไม่ต้องดวกวิชาก็ได้ แค่ส่งเสริมเรื่องภายในครอบครัวให้ดีพอ เมื่อเด็กกลับมาบ้านจะได้ไม่เครียด รู็สึกดี)

สรุป ถ้า รร. ใกล้บ้านดีก็เลือกไปเถอะ ในช่วงอนุบาล ประถมเน้นสะดวกไว้ก่อน วัยนี้เป็นวัยได้ที่ให้เด็กเล่นมากสุด ให้เด็กอ่านหนังสือน้อยที่สุด ให้ไปเล่นกับเพื่อนบ้าน พัฒนาอารมณ์ คุณธรรม ร่างกายดีกว่า ให้่เขาได้ซึมซับและใช้เวลาในวัยเด็ก ถ้าเป็นผมผมให้ไป ร.ร. Countryๆ ได้ยิ่งดี (ในญี่ปุ่นวัยนี้เขาไม่เน้นสอนหนังสือเลย เน้นทำกิจกรรม รับบทบาทหน้าที่ Role สร้างความรับผิดชอบ สร้างทีมเวิร์ค สร้างวินัย รอโตมามัธยมค่อยส่งเสริมเรื่องการเรียนแทน)

-เด็กวัยประถม-อนุบาลนี้ นี้ผู้ปกครอง ต้องให้เวลาแก่เด็กมากหน่อย และทำหน้าที่เป็นครูอีกคนด้วย แต่สอนเรื่องอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนแทน ปลูกฝังทัศนคติ สั่งสอน อธิบายเรื่องต่างๆ ให้การอบรม ช่วงนี้เป็นวัยที่เด็กจะพัฒนาเรื่อง บุคลิกภาพ นิสัยที่จะติดตัว ทัศนคติ ร่างกาย การเข้าสังคม พาเขาไปทำกิจกรรมเพื่อสร้างความทรงจำที่ดี หลีกเลี่ยง ไอแพค เทคโนโลยี ผมเห็นส่วนใหญ่ พ่อแม่ ไม่มีเวลาให้ลูก แม่มปล่อยให้ลูกอยู่กับโทรศัพท์ ไอแพด ทั้งๆที่ เป็นช่วงวัยที่พ่อแม่ จะเหนื่อยหน่อยเอาใจใส่ สั่งสอน อธิบายให้ความเข้าใจเรื่องต่างๆ เด่วพอเด็กเข้าวัยมัธยมเด่วจะห่างเหินเราไปเอง การให้เด็กอยู่กับโทรศัพท์ ไอแพด เทคโลโยีมาก จะทำให้เด็กสมาธิสั้น ไม่สนสภาพแวดล้อม และไม่มีพัฒนาการที่ควรจะเป็นในช่วงวัยนั้น

พอช่วงมัธยมต้น-ปลาย ถ้า ร.ร. บ้านใกล้ ต่างสัก 1 เลเว่ลไม่เลวร้ายอะไรมาก ก็ตัดสินใจให้ดี แต่ถ้าสำหรับผม ถ้าไกลแค่ไหนช่วงมัธยมต้น+ ถึงปลาย ผมจะเลือก ร.ร. ประจำจังหวัดไว้ก่อน หรือ ร.ร ดังไว้ๆก่อนที่มีชื่อเสียงด้านวิชาการไว้ก่อน แน่นอนว่าได้ครอบคลุม ทั้งครูอาจารย์ที่ดี เครื่องไม้เครื่องมือ ลานกีฬา มีกิจกรรมต่างๆให้เด็กทำ มีกิจกรรมย่อยๆ เช่น เชียร์หลีดเดอร์ ชมรมดนตรี แยกตัวไปซ้อมกีฬา ไปซ้อมเต้น หรือไม่เอาใครแยกไปเป็นสายหนอนหนังสือสายเนิร์ด
ช่วงวัยนี้ครอบครัวมีส่วนสำคัญมาก พ่อแม่ ต้องสร้าง Moral แรงจูงใจ ให้ครอบครัวอบอุ่นเมื่อเด็กกลับมาบ้าน จะทำให้เขารู้สึกดี ถ้าเด็กดีขยันอ่านอยู่แล้วก็แค่สนับสนุนให้ การกลับบ้านเขามันมีพลัง เช่น จัดแจงอาหาร พาออกไปกินอะไรกันบ้าง ถามไถ่การบ้าน ให้รางวัลเมื่อทำสำเร็จเป็นสิ่งตอบแทน เช่น อ่านหนังสือตามเป้า หรือสอบได้ แต่อย่าไปกดดันหรือคาดหวังจากเด็ก ในเราสังเกตพฤติกรรมและพัฒนาการเด็กเอง กรณีที่เด็กไม่เอาถ่าน เราจะเป็นต้องอบรม ตำหนิ กระตุ้นมากหน่อย กรณีที่เป็นเด็กดื้อ เด็กนรก ให้เขาเรียนรู้ด้วยตนเอง ส่งให้ไปทำงาน หาเงินเองแม่มเลย เด่วมันก็กลับมาตั้งใจเรียนเอง และมองให้ออกว่าเด็ก ถนัดวิชาไหน ชอบอะไร มีพรสวรรค์ ศักยภาพ ความสามารถแฝงในสิ่งใด ถ้าเลี้ยงลูกให้เรียนเก่งไม่ได้ ก็เลือกเลี้ยงลูกให้เป็นในสิ่งที่เขาอยากจะเป็นและมีความสุขแทน