ไปดูมาเล่า : ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส




เพิ่งไปเที่ยวแล้วแวะดูกลางทาง (ต่างจังหวัด) ก่อนกลับบ้านที่ กทม.
ว่าจะไม่รีวิวแล้วเพราะเห็น หลายคนมารีวิวไปแล้ว ไม่อยากซ้ำซ้อน
เหมือน หมอแปลกที่ว่าจะมาสปอยล์ พอเห็นคนสปอยล์เยอะก็เลย ไม่ทำเพราะมันซ้ำ

แต่เรื่องนี้ อยากมารีวิว เพราะที่อ่าน ๆ มา มันไปในทางเดียวกันหมด ทั้งที่นี่ ทั้งทวิตฯ ในโลก social

เผอิญว่า ผมเห็นต่าง
ต่างมาก และไม่ว้าวด้วย เลยหยิบมารีวิว
(ตอนแรกจะรีวิว ทวิภพ ที่ดูใน netflix แต่เอาเรื่องนี้ก่อน)


ผมมองหนังเรื่องนี้คือ หนังฮ่องกงยุค 80-90 นะ แค่หยิบเอา concept ของ multiverse มาแปะ เป้นหนังเรื่องใหม่
ตามสไตน์เอเชียอย่างเรา ๆ ที่มีความผูกพันและเคยชินกับระบบครอบครัว

มันเลยทำให้อินได้ไม่ยาก อารมณ์เหมือนเล่าเรื่องตลกที่ทุกคนในวงอยู่ในเหตุการณ์
แค่บอกว่าก้าวเท้าซ้าย ก็ฮากันครืนได้โดยไม่ต้องอะไรมาก

... ช่างมัน
เอามุมของผมดีกว่า

ผมนั่งดูหนังเรื่องนี้ด้วยความ คาดหวัง ทั้ง ๆ ที่ปกติดูหนังจะไม่ค่อยคาดหวัง ก็เลยกลายเป็นผิดหวัง
ยิ่งหลายคนหรือการทำประชาสัมพันธ์อวยกันว่า ดีกว่าหมอแปลก ยิ่งบ้าบอ (บอกเลย)

1. ผมดูตอนแรกคือหนังฮ่องกงยุค 80-90 แบบที่บอกไว้ข้างต้น ซึ่งผมก็อยู่ในยุคสมัยที่หนังเหล่านั้นกำลังพีค
2.1. ผมดูแล้วนึกถึง หนังของ โจวซิงฉือ ไซอิ๋ว 95 เดี๋ยวลิง เดี๋ยวคน ซึ่งในเรื่องไซอิ้ว มันปูภาคแรกด้วยความบ้าบอ ขำขันเอาฮาตามสไตน์เฮียเค้า และจบด้วยความโคตรซึ้ง ในรูปแบบการดำเนินเรื่องแบบ การย้อนเวลาแบบ Butterfly Effect (แต่ในซือเจ๊เป็นจักรวาลคู่ขนาน)
2.2 หลาย ๆ ส่วนผมดูแล้วนึกถึง the Matirx แค่เปลี่ยนจากโลกจริง ๆ สื่อสารเข้าไปในโลก Matrix เป็นคนจากใน Alpha verse สื่อสารกลับโลกใน Verse ต่าง ๆ แค่นั้นแหล่ะ

3. หนังเรื่องนี้ จะไม่ประสบความสำเร็จเลย ถ้า (* 4.) และไม่ฉายในช่วง Multiverse ของหมอแปลกกำลังบูม
4. หนังเรื่องนี้ จะไม่ประสบความสำเร็จเลย ถ้ามิเชล โหย่ว มารับบทได้บ้าบอขนาดนั้น (อารมณ์เหมือน หยิบเอาหมิว ลลิตา มาเล่นใน เรื่องตลก 69)




5. หนังขาดการปูทางอย่างที่ควรจะเป็น อาจจะเป็นเพราะฉายตามหลัง หมอแปลก เลยคิดว่าไม่ต้องปูก็ได้, ลองคิดดูว่าถ้า คนดูไม่มีพื้นฐานและเรื่อง Multiverse ยังใหม่กริ๊กในเชิงวิทยาศาสตร์และสังคม, ออกจากโรงน่าจะมีคนด่าเยอะ (ประมาณ หนังส้นตรีนอะไรวะ กูงง)
นึกภาพ the matrix สำหรับคนที่ตาม concept ไม่ทัน (ในยุคนั้น)
และ tenet สำหรับที่ตามไม่ทัน เพราะโนแลนมันจงใจ



6. หนังขาดการร้อยเรียงอารมณ์ของตัวละครอย่างที่ควรจะเป็น คิดดูสว่า ปูทางมาว่า เจ๊เอเวอลีน ไม่ฟังใคร ทำอะไรวิ่งไปวุ่นมาคล้ายคนสมาธิสั้น จึงสามารถปฏิบัติตามความบ้าบอแบบแปลก ๆ ของผัวตัวเอง (ตอนโดนสิงร่าง, ขอใช้คำว่าสิงนะ) ได้


แต่ก็ช่างเถอะ
เผอิญว่า ข้อ 3. ผมไม่ติด ข้อ 4. ผมชอบ ข้อ 5. ผมพื้นฐานแน่นพอสมควรอยู่แล้ว
และข้อ 6. ถ้ามองเป็นหนังคัลท์ ทุกอย่างก็ไม่ต้องการความ เมคเซ้นส์ ก็ได้นะ อยากใส่อะไรก็ใส่มาเถอะ

เอาแค่ข้อ 6. ข้อเดียว ก็ไม่มีอะไรต้องไปเทียบกับ multiverse ของหมอแปลกแล้ว
เทียบไปได้ไง คนละแนวทางของหนังกันเลย




สรุปทีละข้อ
- ความฉีก, ผมเฉย ๆ อย่างที่บอกหนังฮ่องกง 80-90 มีฉีกกว่านี้เยอะ
- ความบ้าบอ, ก็เฉย ๆ นะ น่าะเป็นปัญหาของผมที่ดู หนังโจวซิงฉือมาเยอะ เจอ คนไม่ธรรมดา ยืดได้หดได้
หรือ Sixty Million Dollar Man นั่นก็น่าจะที่สุดแล้ว
- สิ่งที่คาดไม่ถึง ก็เจ๊มิเชล คนเดียวเลย บ้าอย่างลุคที่ keep ไว้ตลอด หลุดหายไปหมด, เหมือนแต๊วที่ keep ลุคเรียบร้อยใส ๆ มาเป็นแต๋วในความเป็นจริงยังไงยังงั้นเลย
- ส่งที่ผิดคาด ผมว่ามันไม่ได้ตลกขนาดนั้น ได้แค่อมยิ้มเลยจริง ๆ

- CG OK เลย ดูแล้วไม่ฝืน ไม่ติด เหมือนหนังจีนหรือฮ่องกงปัจจุบันที่ CG โคตรหลอกตา สีสันแจ๊ด ๆ ดูแล้วจินตนาการมากเกินไป (เอาใกล้ ๆ ตัวหน่อย มังกรในชางชี นั่นแหล่ะ, ของจริงหนังจีน เว่อร์วังกว่านี้เยอะมากกกกกกกกก)
---------------------------------------------------------
แต่ชอบนะ ชอบตัวโต ๆ เลยด้วย ทำมาอีกก็ดูอีก อาจจะเพราะผมเสพติด หนังยุค 80-90 ก็ได้
เลยค่อนข้างยอมรับหนังแนวนี้ได้ง่าย

ผมดูพากษ์ไทยนะ, ไม่แน่ว่า ถ้าดู sound track มันจะทำให้ดู OK กว่านี้หรือเปล่า (ไปดูอีกรอบแมร่งงงงงงง)

ปล. ทำไมใน netflix หรือ disney+ มีหนังฮ่องกงเสียงไทยน้อยจนเหมือนไม่มีเลย
จะไปหาซื้อ VCD ดูก็ไม่มีเครื่องเล่นอีก

... เห็นด้วยไม่เห็นด้วยมาคุยกันครับ
ความสนุกก็เหมือนอาหาร อร่อยของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน

ดูแบบไม่คาดหวัง

ยิ่งถ้าดูชางชีมาก่อน ก็ลบภาพมิเชลโหย่วออกได้เลย

ผมว่ามันมีความ ยำหนัง ที่อยากทำอะไรก็ทำไปเลย สุดๆดี

แต่ชอบความเพี้ยนของเรื่องนี้นะ แม้ว่าส่วนตัวจะคิดว่า เออ มันก็พอดูได้ ไม่น่าเบื่อ พอได้อิน แต่ถามว่าชอบไหม ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้น

แล้วได้คะแนน IMDb กับ Rotten อย่างสูง

เอาจริง ๆ ผมไม่เคยสนใจคะแนนพวกนั้นเลยนะ
คะแนนแต่ละที่มี bias แฝงมาไม่มากก็น้อย ทั้งด้านดีและไม่ดี

ลองให้สาวก DC ไปให้คะแนนหนัง Marvel สิ, คิดว่าคะแนนจะออกมาทางไหน
ในทางกลับกันให้สาวก Marvel ให้คะแนนหนัง Marvel มันก็มักจะออกมาดี (ส่วนใหญ่)

อีกเรื่องคือ ลองให้เด็กปัจจุบัน ไปดูหนังออสก้าสมัยซัก 20 ปีที่แล้ว
แฃ้วมาให้คะแนน ผมว่าคะแนนก็ห่วยนะ

คะแนนมันแค่บอกความนิยม (ไม่ได้บอกว่าดีหรือไม่ดี)
และสภาพกระแสในขณะนั้นมากกว่า


แชร์ idea กันครับ, แชร์กัน

IMDB ส่วนใหญ่ผมว่าโอเคนะ เพราะมาจากคนทั่วไปโหวต มีไม่ตรงตามจริตผมบ้างประมาณ 10-15% ที่เหลือถือว่าไว้ใจได้

ส่วนมะเขือผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เพราะพวกหนังรางวัลหรือหนังแนวถูกใจนักวิจารณ์ต่างประเทศไม่ค่อยตรงกับจริตผม ส่วนมากไปดูตามแล้วจะเฟลซัก 80%

หนังเรื่องนี้ อาจจะไม่ได้คุยกับท่านครับ


สปอยยยยย




แต่มันคุยกับผม แบบเต็มๆ แก่นของเรื่องมันน้อยนิดแต่ที่มันสื่อความหมายได้ยิ่งใหญ่มากๆ สำหรับผม
อย่างที่หนังพยายามจะบอกจักรวาลของเธอห่วยแตกที่สุด พอมองกลับกัน จักรวาลที่เธออยู่ดันมีพร้อมที่สุด สามี ลูก พ่ออยู่กันพร้อมหน้าทั้งๆที่จักรวาลอื่นไม่มี คือ มันแบบทำให้เราคิดว่า เรามักจะอยากได้ สิ่งที่ตัวเอง ไม่มีอยู่เสมอ แต่สุดท้ายแล้ว อยู่แค่ปลายจมูกเราแค่นั้นเอง ลูกที่บอกว่าไม่รักไม่สนใจสุดท้ายก็ตามหาแม่ ที่จะให้ความสนใจตัวเองจนสุดจักรวาล เพราะกลัวจะต้องตายอย่างโดดเดี่ยวคนเดียวผมแนะนำไปดู ซาวด์แทรค อีกสักรอบตอนลดราคาก็ได้ครับ แต่ถ้าไม่สะดวกก็รอ ฉายสตรีมมื่งแต่ผมอยากไปดูอีกรอบจริงๆ

สำหรับผมก็โอเคแต่ไม่ได้ว้าวขนาดนั้น
มันเหมือนจับกลายๆอย่างมารวมกัน หนังก็ฟีลตามที่ จขกท บอก
จะเอาไปเทียบกับ Dr.strange มันไม่ได้ มันคนละแนวเลย ซือเจ๊มันแนวหนังครอบครัวแหละ เหมือนกันมีแค่เรื่อง multiverse แค่นั้นเลย
ผมให้สัก 7/10

ส่วนตัวก็ว่าดีนะครับ แต่คิดว่าถ้าทำให้กระชับกว่านี้หน่อยน่าจะดี

ไม่ปฏิเสธในเนื้อหาที่สปอยล์นะครับ
แต่ด้วยภาพรวม หน้าหนังมัน focus ไปที่ Multiverse ที่พาดไปยังเรื่องระบบครอบครัว ตามที่ผมได้พูดถึงไป

แต่สิ่งนึงที่ผมสังเกตุอยู่เสมอว่า

หนังเรื่องใด ๆ ที่อธิบาย concept ของตัวเอง ด้วยบริบทพื้นฐานของสังคมนั้น ๆ
และไม่สามารถดึงคนที่ไม่ get ในสังคมให้เข้าไปเข้าใจมันได้

การประสบความสำเร็จมันก็แค่ ลูกค้าเฉพาะกลุ่ม
และมันส่งผลให้เกิดการอวยกันในภาวะที่เกินจริง

ผมดูหนังสยองที่เกี่ยวกับศาสนาบางเรือง ผมยังไม่รู้เรื่องเลย
เหมือนดูหนังไทยที่ ไม่ต้องท้าวความแล้วว่า สินสมุทรคือตัวละครในวรรณกรรมไทย


ถ้าหนังมันขมวดได้ สมเหตุผล ผมก็ ok นะ

อีกเรื่องที่ชัดเชนคือ สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก
ผมก็อยู่ในสังคมของยุคนั้น มันก็น่าจะทำให้ผมซึมซับได้ไม่ยาก
แต่เผอิญว่าหนังมันเผาค่อนข้างเยอะไปหน่อย เลยไม่ได้อวยเหมือนใครเขา

ใช้คำว่าหนังไม่คุยกับเรา ผมไม่เห็นด้วยนะ
ถ้าหนังมันเปิดห่อให้เห็นก่อนแล้วค่อยจ่ายเงิน ผม OK
แต่นี่จะมาเลือกลูกค้า แล้วให้ทุกคนเข้ามาดู โดยไม่สื่อสารว่าเฉพาะกลุ่มไหน

ผมว่าคนทำหนังไม่แฟร์

บอกอีกทีว่า ผมชอบหนังเรื่องนี้นะ
แต่ถ้าจะเอาตามเนื้อผ้า ก็ตามที่อธิบายไป

เห็นด้วย ข้อ 5-6 ไม่สปอย

ผมว่าปัญหาใหญ่ของหนัง คึอ

1. เล่าเรื่องพหุจักรวาลได้น่างงแท้ น่าจะใส่ฉากอธิบายเพิ่มอีก หรือว่าช้าหน่อยก็ยังดี
แล้วเร่งบทพูดเร็วมากๆ เล่นอธิบายตอนกำลังสู้ด้วย ยิ่งตามไม่ทันเข้าไปอีก

2. Tempo ของหนัง ยัดๆ ทุกอย่าง ใส่มาในหนัง 140 นาที
ทั้ง ดราม่าครอบครัว เอเชียนในสังคมอเมริกัน LGBTQ+ ปรัชญาของตัวร้าย ความล้อหนังเรื่องอื่น ฉากบู๊แบบครีเอต
ทำให้ทวีปัญหามากขึ้นไปอีก เพราะคนดู catch ความเร็วของหนังไม่ทันเลย
transition การเปลี่ยนมู้ดไปฉากอื่นๆ โดยเฉพาะฉากไม่มีเสียงก็ตัดอารมณ์มากๆ มากเกินไป

แต่โดยรวมผมก็ยังอยากดูอีกนะ หนังดีครับ

จริงอย่างที่ท่านพูดครับผมเห็นด้วยในตัวอย่างมันอาจจะไม่ได้บอกเจาะจงลูกค้าและที่สำคัญทำให้มันดูเน้นที่มัลติเวิส ด้วยเอาจริงๆผมว่าหนัง หวังเกาะกระแส เรื่องมัลติเวิส ด้วยแหละถ้าทำตัวอย่างเป็นแก่นของเรื่องผมว่าคนคงดูน้อยกว่านี้มากๆ เลยทำตัวอย่างออกมาเป็นแบบนี้ ตอนที่ผมนั่งดูอยู่ขนาดผมดูหนังบ่อยนะผมยังคิดว่ามันไวไปมากๆ หลายจังหวะหลายฉาก คือถ้าผมไปดูกับแฟน แฟนผมต้องถามทั้งเรื่องทั้งตอน มันเคี้ยวหมากฝรั่งทำไมเอากระดาษ มาบาดมือตัวเองทำไม ขนาดผมดูหนังบ่อยๆ ยังเกือบหลุดเลยครับเพราะมันไปไวมากจริงๆ ผมยอมรับเลยว่าผมอวยเรื่องนี้สำหรับผมอาจจะไม่เกินจริงๆแต่ถ้าเป็นคนอื่นดูคงแบบ หนังมันเล่าเรื่องแบบนี้ยังให้คะแนนเยอะขนาดนี้อีกเหรอแน่ๆ ไม่ย่อยยากพอสมควรเลยผมว่า

ส่วนตัวกลางๆ ผมชอบแนวคิดนะ แต่เนื้อเรื่องยังเล่าไม่ดีพอ งงไปมา แต่ชอบเรื่องไอเดีย

ถ้าจี้เฉพาะเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัว ผมโอเคเลย แต่การเล่าในเชิงมัลติเวิส ทำให้ดูงง ไม่อินเท่าไร