ไม่อะไรกับโจตายหรอก แต่ไม่ชอบให้มาบังคับให้เล่นอีกล้าม มันไม่มีความน่าเล่นเลยให้ตาย ตัวละครแม่งโคตรไม่มีสเนห์

เกมนี้ผมโคตรชอบเลย แม้บทมันจะโหดร้ายไปหน่อย ทำกับตัวละครที่มีแต่คนรักได้ขนาดนี้

ผมว่าเกมมันผูกเรื่องดีนะ เห็นพัฒนาการตัวละคร ความเจ็บปวด ความฝังใจ จากทั้งการเล่นในปัจจุบันและอดีตในตอนนั้น

ถึงพาร์ทเล่นแอบบี้มันจะขมขื่นไปหน่อย (โดยเฉพาะกะคนที่ทำใจยอมรับการตายของโจเอลไม่ได้) แต่ผมว่ามันทำให้เห็นอีกมุมมองมิตินึงของคนที่อยู่รอบๆ ตัวนาง ที่โดนเอลลี่เฉือดไปหมด

ส่วนเรื่องเอาใจ SJW นี่ผมโคตรเกลียดมากๆ ที่ชอบยัดเยียดใส่เกม ใส่หนัง
แต่ใน tlou2 ผมก็ยังเฉยๆ คือ ไม่ชอบก็คงแค่ดีไซน์ตัวละคร ที่ไม่ถูกใจแต่ก็คงไม่มีอะไรเกินนั้น

ไม่เหมือนมายัดเยียดใส่หนังใส่เกม แบบฉีกจากนิยายเดิม แบบที่ Netflix มันชอบทำ อันนั้นผมว่าแม่งเxี้ย
(ฟริงจิล่า วิโก้ที่แม่งเป็นคนดำ จนปัจจุบันยังทำใจไม่ได้ )

น่าเห็นใจ Ghost เหมือนกันนะครับ ผมไปดูรางวัลปีนั้น last of us กวาดไปเกือบหมด
ghost สนุกมากๆดีมากๆเหมือนกัน

ผมเชียร์แอบบี้นะครับชอบพาร์ทของชีมากกว่าเอลลี่ มีความเป็นมนุษย์มากกว่าด้วย
ผมไม่ยึดติดตัวละครภาคแรกเท่าไหร่ แต่เนื้อเรื่องกับการเล่นผมชอบมากชอบกว่าภาคแรก

10/10 ครับ

เป็นเกมที่ทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมแบบหลากหลายความรู้สึกมากๆ จนไม่คิดว่าจะมีเกมไหนที่จะทำให้รู้สึกแบบนี้ได้อีกแล้ว

ขอย้อนกลับไปพาร์ทแรกนิดนึง Master Piece สุดๆ ฟีลแบบการผจญภัยเอาตัวรอดจากทั้งคนและซอมบี้
มีฉากที่ทำให้รู้สึกโหวงเหวงเวลาตัวละครตาย และฉากเรียกน้ำตาในความดราม่าของเนื้อเรื่องเป็นพักๆ
แกนหลักคือการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครหลักจากไม่รู้จักกันให้กลายเป็นเหมือนพ่อกับลูก
แต่เอาจริงๆ ตอนจบผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับ Joel นะที่ตัดสินใจแบบนั้น
แต่ก็บอกได้ไม่เต็มปากเช่นกันว่าถ้าเป็นเราเองจะทำแบบเดียวกันรึเปล่า..

ทีนี้พอมาพาร์ท 2 คือตอนเล่นไปนี่แบบ โห.. มันเอาจัด
คือทำใจไว้บ้างแล้วละ ตั้งแต่ประกาศว่าพาร์ทนี้ธีมคือความแค้นว่า Joel น่าจะไม่รอด
แต่คิดว่าอาจจะตายตอนกลางเรื่องหรือตอนท้าย เจอเซอร์ไพรซ์แบบอึ้ง ก็เศร้าหนักอยู่ แต่ก็ move on เอาวะ
ทีนี้ก็บิ๊วอารมณ์แก้แค้นให้ Ellie แบบสุดๆ ไล่ฆ่าแบบไม่ไว้หน้า
แต่พอถึงฉากทรมานที่ห้องแดง ผมไม่ได้รู้สึกสะใจเลยนะ กลับไม่อยากให้เอลลี่ถลำลึกลงไปแบบนั้นมากกว่า
จนตัวละครหลักภาคนี้ได้มาเจอกันที่โรงละคร เอาเว้ยต้องบู๊ละ
ตัดไป Abby เฉย!!! คราวนี้เหมือนได้เห็นต่างมุมมองเลย
จากอีกด้านของคนที่ล้างแค้นสำเร็จแล้ว แต่กลับกลายเป็นชีวิตเหมือนขาดแรงจูงใจจนได้มาเจอสองพี่น้องที่ควรจะอยู่ฝั่งศัตรู
แล้วความสัมพันธ์แบบพาร์ทแรกก็กลับมาในรูปแบบใหม่ของ Abby
ทีนี้พอผ่านฉากนั่นนู้นนี่ ปะทุความแค้นของทั้งสองฝั่ง แต่ผมเริ่มไม่อยากให้มันสู้กันละ แถมฉากปะทะกันยังให้เล่นเป็น Abby อีก!!
มันสับสนมึนงงไปหมด แต่ผมยอมรับได้นะที่ Ellie แพ้ ผมอยากให้น้องปล่อยวางแล้วอะ ฉากบ้านไร่ก็เหมือนจะตัดจบด้วย

แต่.. มันไม่จบไง (สงสัยกลัวเกมสั้นไป 555) เลยมีบท Epilogue ที่เหมือนจะยืดๆ แต่ผมเข้าใจได้นะ
ถ้าจะให้อธิบายก็เหมือน Ellie เดินตามรอย Abby เลยคือติดอยู่กับความแค้น นอนฝันร้าย เห็นภาพหลอน ให้อภัยตัวเองไม่ได้
คิดว่าชีวิตจะก้าวข้ามจุดนั้นได้ต้องแก้แค้นให้สำเร็จก่อน
ถ้าถามว่าก็สู้กันไปแล้ว ทำไมยังคาใจก็เพราะสิทธิ์ขาดชี้ว่าเป็นหรือตายมันไม่ได้อยู่ในมือ Ellie เหมือนตอนจบ
ฉากสุดท้ายผมแทบไม่อยากบังคับ Ellie ให้สู้กับ Abby ด้วยซ้ำ กลัว Abby ตาย
ตอนนั้นแหละ เลยเข้าใจสัจธรรมที่เกมต้องการจะสื่อผ่าน emotional ทั้งหมดที่เกมให้เราได้เรียนรู้ผ่านตัวละคร
เพราะผมยกโทษให้ Abby ไปก่อนที่ Ellie จะคิดได้แล้วนั่นเอง ทั้งๆที่ครึ่งเรื่องแรกผมยังอยากฆ่า Abby ด้วยความโกรธจนตัวสั่น
แต่พอมาตอนจบ ถ้าจะมีภาคต่อผมอยากให้ตัวละคร Abby ยังมีบทอยู่ ปล่อย Ellie ให้พบความสงบเถอะ น้องเจอมาเยอะเกินพอแล้ว

สรุปแล้ว Part 2 สำหรับผมยังเป็นเกมที่ดีมาก แต่ไม่ได้มีเนื้อเรื่องที่เหมาะกับทุกคน มันมีความ Dilemma เต็มไปหมด
แตกต่างกับ Part แรกที่มันย่อยง่ายกว่า
ก็อยู่ที่จริตและรสนิยมที่แตกต่างกัน ก็เข้าใจที่คนส่วนมากก่นด่า รับไม่ได้ในหลายๆเรื่อง
ส่วนตัวผมจบไป 6 รอบ ไม่ skip cutsence แม้แต่ครั้งเดียว เป็นเกมที่ยิ่งกว่าเกมไปแล้วจริงๆ

เกมเพลดี แต่ทำร้ายจิตใจแฟนภาคแรกจัดๆๆ ฆ่าโจเอลง่ายๆ แล้วยังจะให้มาเล่นแอบบี้ สนุกไม่ลงจริงๆ เล่นจบด้วยความทรมาน

เบ่นจบแล้วไม่มีอะไรให้อาลัยถึงอีกเลย ไม่หยิบมาเล่นซ้ำ ไม่ซื้อภาคต่อแล้ว 5555 เลิกกก

เกมพยายามให้เห็นมุมของแอ๊บ ว่าเอาจริงๆแล้วโจก็สมควรตายอยู่

แต่ทำใจเล่นอีงูพิษนี่ไม่ได้จริงๆ จะเอาเหตุผลอะไรมาก็ตาม

แต่โจกับทอมเพิ่งช่วยชีวิตมึงมาหมาดๆ มึงล่อโจไปฆ่าแบบเลือดเย็นและทุเรศสุดๆ

คือวิธีการของแอ๊บมันโคตรทุเรศอ่ะ โจฆ่ามาเยอะ แต่เป็นการบุกแบบกุคนเดียวบุกทั้งโรงบาล

แต่อีแอ๊บหลอกให้เค้าไว้ใจ แล้วพาไปรุมฆ่า สีหน้าไม่สลดแม้แต่นิดเดียว

เกลียดดดดดด

ผมเล่นตั้งแต่วันแรกที่เกมออก เล่นแบบยังไม่โดนสปอยล์อะไรเลย ฉากโจเอลตายผมก็เฉยๆ ผมก็ไม่ได้ชอบโจเอลขนาดนั้น ตอนเกมเปลี่ยนให้ไปเล่นแอบบี้คืองงอย่างแรง นึกว่าจะให้เล่นแป๊ปเดียว ก็มีความรู้สึกว่าไม่อยากเล่นพาร์ทนี้เหมือนกัน

แต่เล่นๆไปรู้สึกพาร์ทแอบบี้มันพีคกว่าพาร์ทเอลลี่ เล่นไปแล้วก็เข้าใจแอบบี้ แต่กลับกันผมกลับไม่เข้าใจเอลลี่ เรื่องที่โกรธโจเอลจากสิ่งที่ทำในภาคแรก ส่วนฉากจบผมโอเค ผมมองว่าเอลลี่มาเพื่อสางปมในใจตัวเองมากกว่ามาเพื่อฆ่า ไม่งั้นแอบบี้ตายคาเสาไปละ ลองคิดว่าถ้าเป็นเอลลี่ตอนต้นเรื่องมาเจอแอบบี้ตอนท้ายๆผมว่าไม่รอดไปลงเรือหรอก

ชอบที่คุณพิมพ์ไว้ ผมว่ามันเห็นภาพรายละเอียดตอนที่เล่นเกมใหม่ๆ ดี

เกมนี้มัน Master Piece จริงๆ แหละ แต่ก็อย่างว่า คงไม่ใช่สำหรับทุกคน

ผมชอบที่ The Last of Us ภาคนี้มันกลายเป็นเราเห็นภาพ Abby + Lev เป็นคู่ที่เป็นตัวแทนชื่อเกมคู่ใหม่
ละก็การเห็นมุมต่างของตัวละคร แนวคิดที่ศัตรูแต่ละคนที่เราฆ่า ก่อนนี้มันเป็นยังไง คือมันก็คนเหมือนกันแค่เป้าหมายที่แตกต่าง

ถ้ามีภาคต่อมา ผมอยากให้นำเสนอคอมมูนิตี้ที่แอบบี้อยู่ ผมว่าน่าจะเล่นอะไรได้อีกเยอะ กว่าจะมาเป็นคอมมูแบบนี้

สิ่งที่ไม่ชอบเกมส์นี้คือเนื้อเรื่องนี้แหละ

ไม่ใช่ประเด็นหลักปรัญญาการแก้แค้นอะไรแบบนั้นนะ

แต่ปัญหาคือแอ๊บบี้นี้เนี่ยโชคดีเกินไปจนเราไม่อินไปด้วย
ตั้งแต่ไปถึงปุ๊บเจอเป้าหมายปั๊บ แล้วก็อีกเหตุการณ์โชคดีแบบติดๆกันสารพัด อย่างกับหนังจีน555

เกมดีครับ สมควรได้รางวัล แต่ดีแค่ไหนผมก็เล่นไม่ลง 55555 ผมอินกับ joel ภาคแรกมากกกกกกก ทุกวันนี้ก็ยังไม่เล่น

เนื้อเรื่องคนพูดไปเยอะแหละ สิ่งที่ผมชอบในเกมส์นี้คือระบบเกมส์เพลย์
ผมเล่นtlou ทั้ง2ภาคคือเน้นไปที่สเตลท์ล้วนๆไม่บู๊มั่วถ้าไม่จำเป็น ยิ่งภาคนี้ยิ่งตอบโจทย์สายสเตลท์เลย เพราะเวลาจับศัตรูจากด้านหลังได้แม่งโคตรจะสมจริง มีดิ้น มีร้องขอชีวิต จนเล่นแล้วมันสนุกอะ

ยิ่งตอนเล่นเป็นเอลลี่ช่วงตอนท้ายนี่โคตรมันทั้งบู๋ ทั้งบุ๋น แถมฮาอีกปล่อยคลิกเกอร์ไปล่อศัตรูให้แม่งแตกตื่นกันทั้งรีสอร์ท

สรุปแล้วเล่นไปเล่นมาผมชอบครับ ลุ้นให้มีภาค3ไวๆด้วย แต่คงคิดว่าอีกนาน
และก็คิดว่าเอลลี่น่าจะสละชีวิตตัวเองแน่ๆในภาค3

ตอนนั้นผมตั้งใจเล่นมาก ซื้อ DAY 1 ไหลบสปอย
เล่นไปทีละตอน ตัวเกมส์ทำสนุกมากครับ เล่นจบมีระบบเพิ่มเติมให้เราเล่นรอบสอง

พูดถึงเนื้อเรื่อง ผมก็ชอบมาก ตกใจที่พระเอกตาย เพราะเราผูกพันธ์กับตัวละครตัวนี้มาก พอผมเล่นไปเรื่อยๆ ผมจะเห็นช่วงเวลาในความทรงจำเอลี่ที่ทำให้เห็นว่า โจเอลกับเอลี่ ได้ใช้เวลาที่ดีที่สุดร่วมกันไปแล้วครับ ทั้งหัดเล่นกีต้าร์ พาไปอวยพรวันเกิด พระเอกรักนางเอกดั่งลูกในไส้ และวาระสุดท้ายอย่างน้อย โจเอลก็ได้เห็นว่าเอลี่แกก็รักโจเอลแค่ไหน ถึงแม้ตอนนั้นจะโกรธกันอยู่ แต่คิดว่าโจเอลก็เข้าใจที่เอลี่โกรธ น่าจะดีกันไวไวนี้ ถ้าไม่ตายไปซะก่อน

ส่วนในเนื้อเรื่องเอลลี่ ดราม่ามากครับ ทั้งบทพูด ที่เธอจะพูดถึงกิจกรรมที่ทำกับโจเอลในหลายๆ เรื่อย ทุกอย่างสมเหตุผล เหมือนดูซีรี่ย์ที่ทำสมจริงยังไงหยั่งงั้นเลย

เนื้อเรื่อง แอ๊บบี้ มีความเป็นเกมส์สูงกว่า เพื่อนตัวเองตายหมด บุกเดี่ยวไปกระทืบ ลัทธิทั้งลัทธิ เดินข้ามตึก เจอ Big Boss ร่างสุดยอด มีความผจญภัยสูง เก่งโคตรไร้เทียมทาน แต่มาตกม้าตายตอนจบ เพื่อปูบทส่งมาให้เอลี่

ฉากจบคือฉากที่โคตรประทับใจ ผมมีน้ำตาคลอเบ้า คือฉากที่เอลี่ จับหัว แอ๊บบี้ กดน้ำ แล้วคิดถึงคืนก่อนที่จะเกิดเรื่อง คือฉากที่ เอลี่กลับไปคุยกับโจเอลก่อนตาย เอลี่ให้อภัยโจเอล แสดงให้เห็นว่าทั้งสองยังไงก็ตัดกันไม่ขาดครับ ทำให้ผมรู้ว่าอย่างน้อย ๆ ก่อนตายทั้งคู่ไม่ได้จากกันไม่ดีครับ ในฉากนั้น โจเอล กำลังดื่มดำกับกาเเฟที่เอาของไปแลกมา ยิ่งทำให้รู้สึก ว่าโลกหลังสูญสลายมันสมจริงยิ่งขึ้น