เพราะทุกคนอยู่ในห้องเพราะความเคยชิน และภรรยาท่านเองก็ไม่ได้ว่าอะไร
ความเคยชิน ในบางครั้งก็อาจเป็นสิ่งลดทอนมารยาทไปโดยไม่รู้ตัว
และมันจะกลายเป็นว่าท่านไม่สามารถเข้ากับคนในบ้านของภรรยาได้ครับ

ทางออกที่ดีคือคุยกับภรรยาด้วยเหตุผล หรือทนจนบ้านเสร็จนั่นแหละครับ


ปล. เป็นผมผมเลือกอย่างหลังนะ ทนๆไปก่อน เดือนสองเดือน
ถ้าภรรยาไปบอกเราไม่รู้ว่าจะเกิดผลเสียอะไรกับภรรยาด้วย
หรือผลเสียต่อตัวเรา เช่น โดนคนในบ้านด่า ใจดำ หยุมหยิม ฯลฯ  

พูดยากอันนี้ เขาพี่น้องกัน


ถ้าเป็นบ้านเขาไม่ว่าห้องไหน พ่อแม่เขามีสิทธิ์อนุญาตให้คนอื่นใช้ได้นะ  

คิดให้ถ้วนครับ อย่าใช้อารม ของตัวเองเด็ดขาด

เดือน มิถุนายน บ้านเสร็จ ก็อีก แค่ 2 เดือน อันนี้ก็น่าจะทนดีกว่า

บ้านฝั่งผู้ ญ ฝั่งแฟนคุณ แถมเกริ่นๆไปเหมือนว่าเค้าจะมีความคิดเป็นของตัวเองเกี่ยวกับที่บ้านเค้าด้วย

ถ้าแบบนี้ ผมเป็นคุณผมทนครับ

คิดหน้าหลังให้ดี บางเรื่องพูดไปแล้วมันไม่เหมือนเดิมไปตลอดนะเรื่องความรู้สึก

มันก็เหมือนการทำงานบางที เราไม่ชอบเจ้านายเลย แต่ต้องฝืนยิ้มและทำงานด้วย

มันเหมือนเวลาขายของ ไม่ชอบลูกค้าคนนี้เลยพูดมาก แต่เค้าก็แค่พูดมากสุดท้ายก็ยังซื้อของเรา ของเราก็ขายได้

ถ้าเราทนไม่ไหวด่าหัวหน้าไป สุดท้ายตกงาน ถึงแม้ช่วงสั้นๆมันก็คือตกงาน ทั้งๆที่เราทนมาตั้งนาน มาตบะแตกแล้วหมดทุกอย่าง

กับวันนึงเราโมโหด่าลุกค้าที่มาซื้อของเราไป ทั้งๆที่เค้าก็พูดมากไปงั้นแหละแต่สุดท้ายเค้าคือลูกค้าชั้นดี เราเสียทั้งลุกค้า เสียทั้งชื่อเสียง

ผมยกตัวอย่างประมาณนี้ครับ บางครั้งคนเราพอเป็นตัวเงินหรืออะไร กับทนได้ กับคนนอกทนได้ แต่พอกับคนในครอบครัวไม่เลือกที่จะทน จนสุดท้ายบางเรื่องเล็กน้อยมากๆ แต่ส่งผลเสียมหาศาล  

ชั่วคราวคงต้องทนๆไปก่อน แต่ผมว่าสาเหตุมันมาจากอากาศร้อนนั่นแหละ ติดแอร์ทุกห้องไปเลยจบๆ  

บ้านเมียไม่ใช่บ้านเรา ถ้าเมียไม่ว่าอะไร เราก็ทำอะไรไม่ได้ครับ เป็นผมแก้ปัญหาด้วยทุกทีกลับ เช่าโรงแรมนอนแมร่ง ถ้าไม่ได้กลับบ่อยๆ  

แอร์นั้น แฟนผมซื้อมาติดเองส่วนตัว ส่วนค่าไฟเป็นพ่อแม่เค้าจ่ายครับ

ถ้าในมุมค่าไฟก็ถูกครับ ที่เค้าไม่ได้จ่ายเอง แต่ที่จะสื่ออีกมุมนึงคือ พอเป็นห้องนอนของเราสองคน ผมก็ต้องมีของที่เก็บไว้ในห้องนั้น ซึ่งพอเป็นงี้ ผมไม่กล้าเก็บของอะไรในห้องนั้นเลยครับ