ภรรยาผมซื้อรถมาจอดไว้เฉยๆ ให้ราคาตกเล่น ระหว่างนั้นก็ไปเรียนขับรถที่ UPD วันหยุดผมถึงได้ขับพาไปหัดเพิ่มเติมที่ศูนย์ราชการแจ้งวัฒนะ เป็นแบบนี้อยู่ 4 เดือนกว่าจะได้ใบขับขี่ครับ

ต่างจากผู้ใหญ่บ้านเราที่ขับเป็น แต่ลุงเป็นคนจัดซื้อให้ รู้นะว่าไม่ใช่รถยนต์

ถ้ารวย มีคนขับรถก็ไม่มีปัญหาไร

ว่ากันตามตรง มันก็มีแหละครับ ที่ซื้อรถแล้วค่อยมาหัดขับจากรถตัวเองเลย

หลังจากนั้นเขาจะไปเรียนหรือไปสอบใบขับขี่ มันก็อีกเรื่องนึงครับผม

ถ้าซื้อมาหัดขับในสนามก่อนออกถนนจริง อันนี้โอเค

แต่ส่วนใหญ่มักซื้อมาหัดขับบนถนนจริงเลย อันนี้ก็แล้วแค่ดวงพาไป

อีกนัยนึงไม่มีจะเอาไหนหัดครับ

ผมว่ายิ่งใช้ยิ่งเก่ง ซื้อมาเถอะเดี๋ยวได้ใช้

ขอแค่ขับให้ดีมีวินัย มีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมทาง หาคนช่วยสอนช่วยบอก เรื่องมารยาทการขับ

บางเรื่องเรื่องเล็กๆน้อยๆต้องมีคนช่วยบอก เช่นทางเลี้ยวเข้าปั้มน้ำมันเลนสวน ควรเข้าทางไหน

จังหวะไหนช่วยหลบรถสวนได้ จังหวะไหนควรออก ควรเลี้ยว เป็นเรื่องของประสบการณ์

ตอนซือเรื่องของเค้าอ่ะใช่ แต่ตอนเกิดอุบัติเหตุมาเรื่องของใคร

อย่างน้อยควรมีใบขับขี่ ก่อนมีรถ

และ ถ้ายังไม่คล่อง หาคนมาสอนก่อน

ซื้อมาเดียวก็ขับได้ ผมไงก่อนหน้านี้ไม่มีรถแล้วจะไปขับรถคล่องได้ไง ก็อาศัยใช้รถอย่างระมัดระวัง เอาจริงถ้าทำได้แค่นี้ก็ขับได้ละนะผมว่า

ไม่แน่ใจว่าขับไม่เป็นเลยจริงๆ หรือขับไม่คล่องอะ

คือยังไงการจะขับคล่อง เราว่ามันต้องอาศัยขับบ่อยๆ จริงๆ นะ

อย่างเราตอนเรียนขับรถเสร็จใหม่ๆ (ตอนเรียนเคยขับกรุงเทพ-นครชัยศรีมาแล้ว) จนสอบได้ใบขับขี่แล้วก็ยังขับไม่คล่อง เพราะ 1. ตอนเรียนกับตอนสอบใช้รถ eco car แต่ที่บ้านตอนนั้นใช้ฟอร์จูนเนอร์ 2. คนที่บ้านหวงรถมาก กลัวเราเอาไปชน ไม่ยอมให้ขับรถที่บ้านเลย 3. ตอนเรียนมันเน้นออกชานเมือง รถไม่เยอะ แต่ขับในเมืองจริงๆ รถเยอะมาก แล้วบางจุดก็มีจังหวะต้องเบียดกัน (พวกซ่อมทาง เลนหาย ฯลฯ)

จนไปๆ มาๆ มีเรื่องฉุกเฉิน คือพ่อขาใช้งานไม่ได้กะทันหัน ที่บ้านเลยต้องยอมให้เราขับ ไม่งั้นไม่มีคนขับรถพาพ่อไปโรงพยาบาล

ช่วงนั้นเราถึงได้ขับจริงๆ จังๆ พ่อนั่งข้างๆ แรกๆ ทะเลาะกันตลอด คือตอนเริ่มขับเราก็ระแวงๆ ประสาคนหัดขับไง ไม่ยอมชิดคันหน้าเลยโดนแซง พ่อก็ด่า บี้เข้าไปสิๆๆๆ ทิ้งระยะห่างให้เค้าแซงทำไม ไรงี้ 555

แต่พอได้ขับบ่อยๆ มันคุ้นกับการกะระยะรถขึ้นจริงๆ แรกๆ ขับรถแล้วเกร็งมาก แบบ ขับแล้วเครียด รู้สึกเหนื่อย ไม่อยากขับเลย ยิ่งไปห้างหรือร้านใกล้ๆ นี่ยอมเดินดีกว่า เป็นแบบนี้อยู่พักใหญ่ ช่วงแก็ปปรับตัวให้คุ้นกับระยะรถนี่ กินเวลาประมาณ 4-5 เดือนได้ ถึงจะรู้สึกเกร็งน้อยลงเวลาขับรถ จนตอนนี้ขับคนเดียวได้สบายๆ ตีกรุงเทพ-เชียงใหม่มาแล้ว

ปล. แต่ยังกะระยะพวกถอยเข้าซองแบบไม่อาศัยกล้องหลังไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ คือใช้รถมีกล้อง ก็ติดมองกล้องตลอดอะนะ เลยไม่ค่อยกล้าไปเช่ารถ

แล้วถ้าผมซื้อมาตั้งไว้เฉยๆ หรือเอามาเป็นกระถางปลูกต้นไม้ นี่ต้องมีใบขับขี่มั้ย 55555555

มันต้องมีช่วงทีคนขับไม่คล่องอยู่แล้วอะสำหรับผมนะ

ถ้าขับไม่คล่องละไม่มีรถเลยจะไปหัดจากไหน?
มันก็ต้องมีรถก่อนละถึงฝึกหัดขับได้รึเปล่า จะหวังให้ทุกคนที่ออกถนนขับคล่องอยู่แล้ว แล้วคนที่พึ่งหัดขับจะไปขับคล่องได่ยังไง

ที่จำเป็นต้องมีเลยสำหรับผมคือรู้ระดับฝีมือตัวเองและอย่าซ่าเกินไป
เช่น ถ้าขับช้าก็อย่าไปอยู่เลนขวา ไม่กล้าแซงก็อยู่ซ้ายไปเรื่อยๆก็ได่ จ่อตูดรถเมล์ไปเรื่อยๆ (เพื่อนผมตอนออกถนนคนเดียวก็แบบนี้ ตามรถเมล์ไปเรื่อยๆเลย ไม่ฝืนเกินทักษะหรือความกล้าที่ตัวเองมี)

สนับสนุนให้ใช้ใบขับขี่ในการซื้อรถ อีกหนึ่งเสียง

การเช่ารถที่ขนส่งเพื่อสอบใบขับขี่ บางคันสภาพมันไปหมดละนะ
หรือจะต้องมีเพื่อนที่หวังดีให้เรายืมรถ?

ผมมีใบขับขี่ก่อนมีรถครับ แต่นั่นเพราะที่บ้านมีอยู่คนนึงให้เราหัดได้ ถ้าไม่มีคันนั้น ก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับ เข้าใจคนที่ซื้อมาหัดขับจากใจครับ

ประเทศไทยไม่ได้รวยมีรถตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นพ่อทุกบ้าน จะได้สอนกันต่อเนื่องจนเก่งแล้วค่อยไปทำใบขับขี่ ซื้อรถ

หลายๆอย่างประเทศนี้ที่คิดว่ามันไม่ถูก มันน่าจะดีกว่านี้ ภาคปฏิบัติมันไม่ได้ง่า
ยอย่างที่คิดที่หวัง