แล้วหาวิธีแก้ หรือ ทางออก ยังไง

ให้ผู้ใหญ่ในตระกูลที่ทุกคนเคารพมาช่วยเคลียร์ ไม่ค่อยอยากแนะนำให้เอาผู้ใหญ่คนนอกมาช่วยเคลียร์เพราะจะกลายเป็นการเบ่งใส่กันไปอีก หรือถ้าไม่ต้องแคร์ญาติคนที่ว่ามากนัก ก็ตัดไปเลยก็ได้
สุดท้ายถ้าไม่รู้จะทำไงแล้วก็พึ่งกฏหมายครับ

ป้าผมทะเลาะกับญาติบ่อยครับ กับคนนู้นนี้ เรื่องเงินๆทองๆตามประสาคนรวยๆกัน จนผมไม่คิดว่าวันนึงจะมาถึงแม่ผม เพราะจริงๆแม่ผมไม่ได้รวยล้นขนาดพวกเค้า สรุปคือมาทะเลาะกับแม่ผมเรื่องมรดก แม่ผมเลยช่างแม่งเลย ทุกวันนี้ปล่อยค้างเติ่ง ไม่มีใครทำไร


ความน่าหนักใจสุดคือรุ่นลูกๆครับ พวกพวก ญาติพี่น้อง รุ่นๆกันคือสนิทกันอะ โตมาด้วยกันเล่นกันมาแต่เด็ก เจอแบบนี้ก็รู้สึกแย่ตามๆกัน แต่ลูกป้าก็พยามเข้าหาญาติพี่น้องคนอื่น ชดเชยแทนพ่อแม่เค้านะ(คือป้าผมไม่เอาไรทางญาติละ งานแต่งหลาน งานไรงี้ไม่เอาไม่ไปเลย ยกเว้นที่ว่างานศพยายงานเดียว) ลูกป้าต้องมาชดเชยทางสังคมให้แทน โคตรสงสาร จะใส่ซอง จะทำไรต้องเขียนว่าเป็นครอบครัวนี้ให้ คือเด็กมันไม่ได้ผิดอะไรอะ มันโตๆมาด้วยกัน แต่ต้องมารับเรื่องจากการทะเลาะมรดกแบบละครไทย




ลืมตอบคำถามครับ ญาติพี่น้องตระกูลผมเค้าสรุปความเห็นว่าไม่ทำไรแล้วกัน ปล่อยไปรอป้าเค้าไปตามเวลา อันนี้คือไม่ได้แช่งนะครับ แต่เค้าไม่อยากมีปัญหากันเพราะคุยเหตุผลแล้วเค้าก็ไม่เคยฟังอะไร เค้ามีอีโก้คิดว่าตัวเองถูกเสมอ และด้วยความที่ญาติเค้าเป็นคนมีเงินกัน เลยไม่ได้คิดจะเร่งรีบ รึเอาอะไรกัน ตอนแรกเค้าแค่จะจัดการมรดกหลังยายเสียกันเฉยๆ

ไม่มีส่วนตัวเอง .. แต่เคยทราบข่าวมาว่า พี่น้องสายเลือดเดียวกัน
ไม่ได้โกรธแค้นอะไรกัน แต่คนน้องก็ยิงพี่ชายตายคาที่นอนเลยครับ

น่าจะกระทบกระทั่งแรงสุดเท่าที่เคยได้ยิน

เคยทะเลาะกับอา...ไม่เชิงทะเลาะ ด้วยว่าที่บ้านเป็นธรรมเนียมจีน แล้วพ่อค่อนข้างจะประสบความสำเร็จน้อย ช่วงหลังอาจึงกึ่งๆขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูลแทน

แล้วมีอยู่ทีนึง อาเขาจัดเลี้ยงทำบุญบ้าน ก็จะมีญาติๆไป แล้วก็มีญาติทางฝั่งอาสะใภ้มาร่วมกินเลี้ยงกันด้วย
เผอิญว่าหลานอาสะใภ้คนนึงชื่อว่า"หลง ลงลาย"ซึ่งเป็นนักร้องที่พอจะมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ผมก็เลยเข้าไปทักทาย ด้วยเพราะส่วนตัวผมรู้จักกับพี่หลงแกตั้งแต่ยังเปิดผับอยู่หน้ารามฯก่อนจะออกเทปแล้ว ไปกินไปนอนหัวหกก้นขวิดอยู่หลายปี และสนิทสนมกับน้องชายแกพอสมควรเลย ประมาณว่าพวกรุ่นน้องตัวแสบ...แต่จุดนี้อาไม่รู้

พออาเห็นผมเข้าไปทักทาย ก็โวยวายลั่นบ้าน ว่าไปรบกวนญาติอาสะใภ้ ลามด่าไปว่าบ้านักร้องบ้าดาราอะไรประมาณนั้น ก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย ผมเลยลุกกลับบ้านเลย และไม่ไปมาหาสู่ ไม่ไปเยี่ยมเยียนคารวะตามธรรมเนียมไม่ว่าเทศกาลอะไร ไม่เจอหน้าเลยอยู่ราวๆสิบกว่าปี อาแกก็รู้ว่าผมโกรธจริง แต่ด้วยความอาวุโส แกก็ไม่ได้ติดต่อมา

เพิ่งมาเจอกันอีกครั้งตอนงานศพอาคนเล็กเมื่อไม่กี่วันก่อน เห็นสภาพแกเดินไม่ไหวแล้ว ต้องมีคนพยุงตลอด และเริ่มหลงลืมแล้ว แต่เห็นหน้าผม ดูแกดีใจ รีบให้น้องสาว(ลูกอา)พยุงเดินเข้ามาหาทักทาย และจำผมได้ดีจนน้องยังแปลกใจ
เห็นแบบนั้นแล้วเอาจริงๆก็รู้สึกผิดและเสียใจอยู่บ้างที่หายเงียบไปครับ

ผมเคยทะเลาะกับพี่สาวแท้ ๆ มีกันอยู่แค่ 2 คน
ผมเปิด CD ดูมวยปล้ำ พี่สาวจะดูละคร เลยทะเลาะกัน
เลยทำให้ไม่สนิทกันนับแต่นั้น ถ้าไม่ใช่เรื่องอะไรสำคัญ แทบไม่ได้คุยกันเลย

ปัจจุบันแม้ไม่ได้โกรธอะไรกันแล้ว แต่ก็ยังไม่คุยกันแบบพี่น้องอยู่ดี

อาผมแท้ๆสมัยวัยรุ่นเคยชักปืน (ไม่มีลูกกระสุน) ขู่พี่น้องรุ่นปู่รุ่นย่ามา เสร็จคุณย่าต้องพาลูกๆ2คนงย้ายออกจากที่ดินตรงนั้น วันนั้นเลย

ทุกวันนี้ ตระกูลผมเหมือนเหลือกันอยู่ 4คน พ่อ - อา - ผม - น้องชาย


แต่อาผมก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะ เงินเก็บ+ลงทุน 300กว่าล้าน อายุ50กลางๆ เมียคนล่าสุดเด็กกว่าผมอีก

เรื่องเงินๆทองๆ ลูกพี่ลูกน้อง ช่วยเค้าไปหลายที หลังๆมาไม่คืนสักที บอกอีกประมาณปีจะคืนให้ ผมรอถึงกำหนดก็ยังเงียบ อ้างโน่นอ้างนี่ ให้โอกาสอีกถึงกลางเดือน ถึงโอนกลับมา ไม่โอนมามีตัดพี่ตัดน้องกันแน่อะ
เรื่องเงินๆทองๆไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะ นี่ขนาดสนิทมากๆแล้ว

ผมเคยโดน
แม่ผมเขียนบัญชีว่าผมใช้เงินเขาไปเท่าไหร่ตั้งแต่เด็กยันโต
หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยมองแม่ผมเหมือนเดิมอีกต่อไปเลย

ผมเคยโดนเตือนพ่อว่าอย่าไปกินเหล้าบ้านแม่แฟนผม
สุดท้ายแกก็มากิน แล้วชวนเพื่อนมากินอีก 4 คน พอดึกผมก็บอกให้กลับกันได้แล้ว
เขาก็ตะโคกใส่หน้าผม ว่า กูจะจำไว้ว่ามึงไม่ต้อนรับกู และมีอีกหลายครั้งที่เวลาเขาเมาแล้วไร้เหตุผลใส่ผม จนผมจำไม่ได้ละ ผมก็ไม่เคยเหมือนเดิมกับพ่อผมอีกต่อไป

ยังงี้เรียกว่ากระทบกระทั่งไหม
น่าเสียดายนะจากเคยสนิทกับพ่อแม่ผมมากๆเลย สนิทกันเหมือนเพื่อนเลย
เวลาผมอยู่กับเขาเดี๋ยวนี้นี่ผมเงียบสนิทเลย ไม่อยากพูดอะไรอีกต่อไป

แต่แม่ผมนี่ทะเลาะกับญาติบ่อยมาก เรื่องเงินล้วนๆ
ผมก็ได้แต่นั่งมอง สะใจชิบหาย 55 ครอบครัวเดียวกันเองยังหาประโยชน์จากกัน
มนุษย์หนอมนุษย์

ญาติพี่น้องไม่เคยนะ เพราะบ้านผมไม่ว่าสายพ่อ สายแม่ จะช่วยเหลือกันเสมอ ทั้งพี่ป้าน้าผมช่วยเหลือกันมาด้วยดี ยืมเงินก็คืนกันปกติ บ้านที่ดินก็ขายให้กันได้ในราคาญาติ อาจเป็นเพราะไม่มีทรัพย์สินมากกมายเลยไม่มีปัญหากัน และที่บ้านปกครองแบบพี่เป็นใหญ่ พี่สามารถสั่งสอนน้องได้ เหมือนแม่ผมยืนด่า จะลงไม้ลงมือกับน้าที่เล่นยา จนสุดท้ายต้องเลิกยา ที่บ้านสอนกันให้ฟังพี่ และพี่ต้องเป็นธรรม

พี่น้อง ญาติ ทะเลาะกันคนไม่สบายใจก็คนใหญ่ ถ้าเอาคนใหญ่มาตัดสินส่วนตัวมองว่าเขาลำบากใจเปล่าๆ และคนที่ยอมๆกันก็เพราะคนใหญ่ ไม่ได้ยอมด้วยใจจริง พอคนใหญ่ไม่อยู่ พี่น้องก็ทะเลาะกันอีก

พี่ชายผมคนโต กับพี่ชายคนกลางนิสัยต่างกันมาก

คนโตไม่เรียบร้อย ไม่ชอบทำงานบ้าน ของจะรกรุงรัง ซกม๊ก หัวแข็ง ไม่ยอมทำตามใคร

คนกลางระเบียบจัด รักความสะอาดโคตร ใจร้อนขี้โมโหร้าย ไม่ได้ดั่งใจจะหงุดหงิด

ผมคนเล็กจะกลางๆระหว่างสองคนนี้

แล้วต้องมาเรียนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กที่กทม.รวมผมด้วยก็สามคน เพราะที่บ้านอยู่ตจว.

ทีนี้ก็ชิบหายสิครับ ทะลาะกันแทบทุกวัน หนักบ้างเบาบ้าง ยิ่งไม่มีผู้ใหญ่มาคอยดูแลด้วยยิ่งแย่ลงๆ ผมในฐานะตัวกลางก็ต้องคอยเก็บกวาดบ้าง บางทียังเคยรับผิดแทนอะไรที่มันเล็กๆน้อยๆ จนทุกวันนี้พี่สองคนไม่คุยกันเลย
เพราะต่างคนต่างไม่ยอมกันอะ

บอกตามตรงเครียดชิหาย น่าเบื่อ

พอสองคนแยกออกไป ผมอยู่คนเดียวโคตรชอบเลย ไม่รู้เลยทำให้เป็นintrovertหรือเปล่า แบบอยู่คนเดียวมันสบายใจโคตรๆ

ถามว่าแก้ปัญหายังไง ถ้านิสัย ทัศนคติต่างกันก็แยกๆกันอยู่เหอะ นานๆเจอกันทีความสัมพันธ์ดีกว่า อย่าไปพยายามแก้เลย อย่าให้มีอะไรเกี่ยวข้องกันมากโดยเฉพาะเรื่องเงินๆทองๆ

นี่บางทียังแอบขอบคุณที่บ้านที่ไม่มีธุรกิจให้สืบต่อ ไม่งั้นคงฆ่ากันตายแน่ๆ

บ้านผม จะโกรธจะงอนยังไง ชวนกินข้าวก็คุยปกติแหละ เรื่องไหนทำอารมณ์ไม่ดีก็แค่หนีออกจากตรงนั้นไป จบๆ

มีแต่ลุงป้าน้าอานักเกาะ เอาตัวเองไม่รอด สูบม้า ยา การพนัน ยืมเงิน บางคนก็มิจฉาชีพ พยายามตัดๆ แต่คนในครอบครัวก็รักเหลือเกิน พยายามจะเอาเข้าบ้าน บอกน้องตัวเอง นีก็เบื่อ ถึงขั้นได้ขู่ว่าถ้าเอาเข้าบ้าน จะไม่กลับมาเหยียบนี่อีกนะ ถึงยอมเอาหนีให้