คือผมว่าส่วนนึงมาจากเค้าตั้งใจขยันทุ่มเทเสียสละเวลาอ่านหนังสือหาความรู้เพิ่มตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมหรือตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว มันเลยตกผลึกพร้อมมาปรับใช้ตอนเข้ามหลัย แล้วพอเข้ามหาลัยมาเจอแต่คนที่เก่งพอๆกันหรือเก่งกว่า การที่อยู่ในภาพแวดล้อมที่เหมาะแก่การพัฒนามันเลยทำให้แต่ละคนก็ต้องแข่งกับตัวเองเพืีอให้ตัวเองเก่งขึ้นเก่งเท่าหรือมากกว่าเพืีอน ยก ตย.ง่ายๆ เราเตะบอลกับคนแถวบ้านทุกวันฝีเท้าเราก้เท่าเดิม แต่ถ้าวันนึงเราซุ่มซ้อมเองจนเก่งแมวมองดึงเราเข้าอคาเดมี่ทีมดังๆมีแต่คนเก่งๆแล้วเราเตะกับคนเก่งทุกวันพอกลับมาเตะกับคนแถวบ้านเราจะเก่งกว่าคนแถวบ้านแน่นอน

อยากให้เปิดใจกับทุกมหาลัยครับ

บางทีเราเห็นก่อนว่า จบ ม. ดัง เราก็คาดหวังสูง เห็นว่าจบจาก ม. ไม่ดัง เราก็เผลอไปดูแคลนเขา

ยิ่งเป็น HR ต้องระวังเรื่องพวกนี้ให้มาก

ขอตอบในมุมของวงการแพทย์แล้วกันครับ
ถ้าเทียบหมอที่จบม.รัฐเก่าแก่กับม.รัฐใหม่ๆ ก็รู้สึกว่าเก่งกว่าจริง แต่ไม่มากและไม่เสมอไป
ที่ค่อนข้างต่างเลยคือหมอม.รัฐเก่าแก่จะแม่นยำเนื้อหาวิชาการมากกว่า

การเรียนรู้พวกโรคยากๆหรือการรักษาที่ยากๆ มักจะทำได้ดีกว่า(จากพื้นความรู้ที่แม่นยำกว่า)

แต่ในการรักษาคนไข้คนหนึ่งให้หาย นอกจากความรู้ทางการแพทย์แล้ว มันมีเรื่องของความรับผิดชอบ การเอาใจใส่ การพูดคุยสื่อสาร การตัดสินใจ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และการทำงานร่วมกับสหวิชาชีพคนอื่นๆด้วย

ดังนั้นพอเป็นโรคทั่วๆไป เช่น เบาหวาน ความดัน ที่หมอทุกคนต้องรู้อยู่แล้ว หมอที่เก่งกว่าอาจจะไม่ได้รักษาคนไข้ได้ดีกว่าเสมอไป โดยเฉพาะถ้าไม่เอาใจใส่ติดตามคนไข้ หรือสื่อสารได้ไม่ดีพอ ซึ่งเรื่องเหล่านี้ถือเป็นศิลปะของการทำงานกับมนุษย์ แต่ละคนมีไม่เหมือนกัน ต้องเรียนรู้เองจากการทำงานจริง

ยกตัวอย่างจังหวัดบ้านผม หมอที่มีชื่อเสียง คนไข้อยากไปหา ก็ไม่ได้จบม.เก่าแก่ แต่แกเอาใจใส่คนไข้ดีมาก ตรวจคนไข้อย่างละเอียดไม่ได้ตรวจแบบทำรอบ เอาว่าแค่เห็นหน้าหมอโรคก็หายไปครึ่งนึงแล้ว

ส่วนใหญ่ก็เก่งกว่าจริงครับ

คนที่จบมหาลัยฯไม่ Top แต่เก่งมากๆ ก็เคยเจอครับ แต่ว่าส่วนใหญ่ที่เก่งๆ จากมหาลัยไม่ดังนี่ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถสอบติดมอระดับ Top นะครับ แต่อยากเข้าเรียนที่นี่ด้วยเหตุผลอื่น

ประเด็นคือทุกบริษัทอยากได้คนเก่งและต้องการผลลัพธ์ในทันที ไม่มีบริษัทไหนอยากมาเป็น Academy ให้คนไม่เก่งหรอก

แถม HR ก็ไม่อยากเสี่ยงรับคนจาก ม.ไม่ดังเพราะเสี่ยงเจอคนไม่ดีสูง

ดังนั้นบริษัทส่วนใหญ่จึงเลือกเด็กจาก ม.ดัง เพราะไม่อยากเสี่ยงเจอเด็กไม่ดีจาก ม.รองๆ

HR นี่ตัวดีเลยครับ มหาลัยต่ำกว่า Tier 2 ลงไป

คัดทิ้งหมด

แม้บางคนจะรับไม่ได้ แต่นี่คือความจริง

เคยคิดว่า ม.รัฐ พวก ฬ หรือ มธ นี่เฉย ๆ นะ

แต่พอไปทำงานแบบมีตัวเปรียบชัด ๆ นี่เลย เอ่อ มันมีผลจริงแฮะ

จริงครับ เอาแค่ระดับภาค ม.ดังต้นๆของภาค เด็กฝึกงานมาแต่ละรุ่น ก็ต่างกันละ สอนงานคล้ายๆกันอีกคนต่อยอดจบเป็นชิ้นงาน อีกคนสอนแล้วสอนอีก เบสิคง่ายๆ ยังไม่ค่อยเข้าใจ



แต่อย่างว่า เค้าคัดกรองตั้งแต่ตอนสอบเข้า

ส่วนเรื่องเข้าสังคมทำงาน ก็อีกเรื่องนึง เรียนเก่ง แต่เข้ากับที่ทำงานไม่ได้ก็น่าจะมีบ้าง

ในฐานะที่ผม สัมภาษ เด็ก ๆ เข้าทำงานมาพอสมควร สิ่งที่แตกต่าง อย่างเห็นชัดคือ วิธีคิด และ ลำดับการคิด
ซึ่ง Logic ทางด้านความคิดเป็นสิ่งสำคัญ
เด็ก ที่จบจากที่ ท๊อป ๆ มักจะ มีส่วนของ Logic , ทัศนะในการคิดที่ดี
เด็ก ที่จบจากทั่วไป ก็มีนะครับ ที่ Logic ดีแต่หาได้น้อย มักจะด้อยตัวเองบ่อยครั้ง
เรื่องของความรู้ ไม่รู้เป็นเรื่องธรรมดา สอนกันได้ แต่ Logic คิดและ ทัศนะเป็นเรื่องที่ปรับยาก

มันจึงเป็นโอกาศ ของพวกเขา ที่จะได้งาน

บางที่เรื่องจริงครับ

ของผม วิศวะ อยู่ในกลุ่ม 8เกียร์ เก่า พวก connection รุ่นพี่ มีส่วนช่วยเหลือได้เยอะ

แต่ก็ต้องทำงานเป็นด้วยส่วนนึงนะ

มีส่วนแน่นอนครับ อาจจะไม่ได้ทุกคน แต่เป็นปัจจัยในการฟีลเตอร์ของ HR ได้

อย่าง บ. ผม ถ้าเด็กจบใหม่จาก บ. Top tier จะใช้เกรดเฉลี่ยแบบนึง แต่ถ้าไม่ใช่ก็จะอีกเกรดนึงไปเลย

แต่ถ้ามี ปสก. มาแล้วนี่ มหาลัยไม่ค่อยมีผลแล้วนะ

ผมจบกฎหมาย ม.top 3 ของประเทศเกรด3กว่า ภาษาอังกฤษพอได้ สัมภาษณ์เอกชนไปหลายที่แต่ไม่ได้งานเลย ตอนทำแบบทดสอบก็ผ่านหมดนะ ตอนสัมภาษณ์ถามแต่คำถามวัดทัศนคติ ถามว่าตอนเรียนทำกิจกรรมไรบ้าง คิดว่าจะทำได้นานแค่ไหน ไม่ได้ถามความรู้ทีเรียนมาสักที่เลยที่ ผมมาคิดย้อนๆไปตูตั้งใจเรียนมาทำไมว่ะเนี่ยน่าเอาเวลาไปทำกิจกรรมนุ้นนี่นั่นอัพโปรไฟล์เห้ออ

ผมเป็นพี่เลี้ยงน้องฝึกงานหลายรุ่นนะ แต่ผมยังไม่เคยมีน้องฝึกงานใน ม.ท๊อปประเทศเข้ามานะครับ จะมีก็แต่ ม.ในส่วนภาคนี้ เอาเป็น ม.VS ราชภัฏ ที่เคยสัมผัสแล้วกัน ต้องยอมรับจริงๆ ว่าคุณภาพค่อนข้างต่างกันมากอยู่นะ ยกตัวอย่าง มีน้องจากคณะ IT มาฝึกงาน เราเองก็อยากจะอัพ PC ที่บ้าน ก็เลยไปถามน้องฝึกงานกลุ่มนี้แหล่ะ ว่าทุกวันนี้ CPU มันไป Genไหนแล้ว AMD vs Intel อะไรน่าใช้ ทำนองนี้(จะหาจาก Google ก็ได้ แต่ผมเองก็อยากถามเค้าดูก่อน) ปรากฏว่าน้องเค้านิ่ง เงียบ อึ้ง แบบไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับเราเลย อันนี้แค่ประสบการณ์เล็กๆ จากน้องราชภัฏ นะ มีเรื่องที่แปลกๆ แบบกว่านี้อีกพอสมควรเลย ช่วงที่มีข่าวไม่รับเด็กราชภัฏเข้าทำงานช่วงนึง ผมเลยไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ (ปล.ผมเป็นพี่เลี้ยงน้องฝึกงานมาเกิน 10 รุ่น บางทีผมก็ไม่อยากเหมารวมหรอก แต่ส่วนใหญ่เค้าจะมาทรงแบบนี้จริงๆ)

จริงครับ เจอเด็กจบจากมหาลัยเกรดรองๆ สิ่งที่สู้จบจากมหาลัยท๊อปไม่ได้ คือวิธีคิดแก้ปัญหานี่แหละ บางทีสอนงานไปก็เหมือนจะเข้าใจ แต่พอปล่อยให้ทำเองแล้วเกิดปัญหา ก็จะเรียกมาถามว่าจะแก้มันยังไง พวกนี้ก็จะใบ้กิน จนหลังๆ ผมไม่เอาแล้ว ไม่รับสอนงานใครอีกแล้ว