ถ้ากู้เพื่อนไปเรียนเอกชน ผมไม่โอเคนะ ลูกเทวดาเกิ๊น

บ้านเพื่อนผมก็เป็นแบบนี้ พอเพื่อนผมรู้ความจริง บ้านแทบแตก

บอกครับ แต่หาเงินจากแหล่งเงินที่ต้นทุนทางการเงินต่ำสุดแล้วก็ผ่อนให้เค้า

ผมมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างสบาย แต่พ่อแม่ผมลำบากมากตั้งแต่เด็กๆ

ช่วงมหาลัยผมเลยไม่ทำตัวให้สุขสบายเกินไป กินอิ่ม แต่ไม่กินหรู นั่งรถเมลล์เป็นหลัก

ทำตัวให้ชินกับการเหนื่อยบ้าง ทำงานบ้านเอง สำหรับหลายคนอาจมองว่าเรื่องปกติแต่

ถ้าคุณมีโอกาสสบายหลายคนก็คงเลือกสบายหมด สุดท้ายกลายเป็นผมเติบโตมาค่อนข้างแกร่ง

ผมรับได้ทุกสภาพการเป็นอยู่ให้ไปกินกลางดินนอนกลางทรายก็เคยทำ นั่งรถไฟร้อนก็นั่งได้

กินง่ายอยู่ง่ายหมด ไม่เรื่องมาก ถ้าคุณสอนให้เค้าติดหรูชีวิตก็จะติดหรูตลอด แล้ววันนึงที่

มันไม่สามารถหรูได้ เค้ามีปัญหาแน่นอน แต่ถ้าฝึกให้ชินกับความลำบากบ้าง เจอความลำบากเค้าก็ไม่ทุกข์มาก

จะได้ไม่เป็นพ่อแม่รังแกฉัน ส่วนตัวผมภูมิใจกับพ่อแม่ผมมากว่าคนจนๆคนนึง แต่ถีบตัวมาได้

การที่เราให้ลูกรู้สถานะการเงินไม่ทำให้ลูกเครียดหรอกครับ ถ้าเด็กอ่อนแอก็อาจจะ แต่ถ้าจะให้แกร่ง

ก็ควรเปลี่ยนความกังวลเป็นแรงผลักดันให้เค้ามุ่งมั่นสู่ความสำเร็จ เข้าใจไม่มีพ่อแม่ที่ไหน

ต้องการให้ลูกมาเลี้ยงตัวเอง รับภาระอะไรหรอก แต่การที่เรากดดันบ้างให้เค้าพยายาม สุดท้ายสิ่งที่ได้

มันก็คือตัวเค้าเอง ผมชอบวิธีเลี้ยงแบบจีนนะ ทำได้ดีคืออืมก็งั้นๆ ทำได้แย่ดุเลย มันกระตุ้นให้เราเก่งขึ้นดี

ดีกว่าให้กำลังใจไปเรื่อยๆ แบบสมัยนี้ผมมองว่าออกมาเด็กอ่อนแอมากๆ

มันแล้วแต่มุมมองคนครับ แม่ผมเองนี่แหละที่กู้เงินส่งผมเรียนจนจบโทโดยที่ผมไม่รู้เลย

มุมมองแม่ : อยากส่งเสริมลูกให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้และทำไหว โดยตัวเองจะเหนื่อยจะลำบากก็ไม่เป็นไร

มุมมองผม : จะกู้ทำไม เหนื่อยทำงานล่วงเวลาเปล่าๆ ถ้าผมรู้ผมจะไม่เรียนโทด้วยซ้ำ ไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะแม่ผมเงินเดือนน้อย ต้องทำเพิ่มมากกว่าเดิมหลายเท่า

เด็ก ก็ต้องรู้สถานะครอบครัว คร่าวๆบ้าง

เรื่องกู้ กยศ นี่ สำคัญเลยนะ ช่วยได้เยอะ
ไม่มีเงิน นี่จำเป้นต้องกูเลย ดอก อย่างถูก