นี่เป็นกระทู้ระบายนะ 555
มีใครมีสาว เอาในชีวิตจริงๆ นะ ที่รู้จักจริงๆ ไม่ใช่แบบดารา นักร้อง คนดัง
แต่เป็นเพื่อน รุ่นน้อง รุ่นพี่ คนรู้จัก คือเป็นคนที่ตรงสเปคเรามากๆ และชอบคนนี้มากๆ
แบบว่าผ่านไปนานขนาดไหน เจอกันที่ไร ก็ใจเต้นแรง ใจหวิวๆ รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องตลอดไหมครับ

พอดีเมื่อเย็นไปเจอเพื่อนรุ่นน้องมา นางเพิ่งกลับมาจากตปท.อีกรอบ
แล้วก่อนหน้านั้น ผมเคยยืมกีตาร์นางมา แล้วมันทิ้งไว้อยู่ที่บ้าน พอกลับมารอบนี้ เลยแชทคุยกัน บอกเดี๋ยวเอาไปคืน
ไปเจอหน้ามาเมื่อเย็น อารมณ์เหมือนเดิมเลย ใจเต้น มวนท้อง เหมือนสำนวนที่บอกว่า เหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อง ใจหวิวๆ
คือเป็นคนที่ผมชอบมานานมาก เป็นสิบปี แล้วก็มีสตอรี่มาด้วยกันนานมาก
แต่เป็นคนที่หลุดจากคำว่าแฟนไปแล้ว แบบไม่มีหวัง จนทำใจไปแล้ว เพราะเคยจีบแล้ว แต่สุดท้ายนางไม่ชอบผมแบบแฟน
แต่เวลาผ่านไปกลายเป็นเพื่อนสนิท คุยกันบ่อย คุยกันได้ทุกเรื่อง จนเคยมีซัมธิงกัน แต่ก็ไม่สามารถเป็นแฟนกันได้ ก็รักษากันไว้แบบเพื่อนสนิท

เป็นผู้หญิงสวย หน้าตาน่ารักหมวยๆ ขาวมาก หุ่นดีผอมเพรียว ที่สำคัญคือเป็นคนขาสวยมากกกก
ซึ่งผมอะ แพ้ผู้หญิงที่ขาสวยมากๆ เอาเฉพาะคนที่เคยรู้จักมานะ ไม่มีใครขาสวยเท่านางอีกแล้ว
ขาวเนียน ข้อเท้าเรียวเข้ารูป น่องเรียวสวย ไม่มีมัดกล้าม และต้นขาอวบพอประมาณ คือทุกอย่างมันสมส่วนไปหมด
แล้วกริยามารยาท บุคลิกคือ ท่าเดิน ยืน จะลุก จะนั่ง ผมแพ้มากๆ เป็นลูกคุณหนูบ้านรวยมาก ผิวพรรณดีสุดๆ
หลงมากๆ


แล้วเมื่อเย็นไปเจอที่บ้านนาง อยู่บ้าน คือเสื้อยืดขาสั้น เดินออกมาหา ผมก็ไหว้พ่อแม่นาง คือ เคยมาบ่อย เพราะสนิทกัน
แต่คือเดินมาเจอกันอีกครั้ง ไม่เจอหน้ามาสองปีกว่า ตั้งแต่ก่อนโควิด
นึกว่าจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ดันยังรู้สึกอีก กลับมาบ้านนี่นึกถึงหน้า ท่าเดิน เรียวขาทุกอย่าง

คือจริงๆ เซ็งเหมือนกันนะ 555
อยากแบบไม่รู้สึกอะไรแล้ว เป็นเพื่อนกันไป เพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่มีหวัง
ไม่อยากต้องเจอแล้วรู้สึกอีก อยากสบายๆ คุยเล่นหัวเราะกัน
แต่แ..่งเจอทีไร กลับบ้านมาเป็นแบบนี้อีกแล้ว 555

มีใครในชีวิต มีคนแบบนี้มั่งครับ

ไม่รู้ใช้คำว่าสาวในฝันได้ไหม แต่เอาเป็นว่าเป็นผู้หญิงที่พิเศษที่สุดในชีวิต มีบางอย่างที่คอนเนคกันลึกซึ้ง แต่ไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนได้

หน้าตาน่ารัก ตรงสเปคทุกอย่าง ผมแอบชอบเธอตั้งแต่ม.4 แต่รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในเฟรนโซนซะแล้ว และเธอก็ไปคบกับเพื่อนผมอีกคน ส่วนผมก็แอบมองอยู่ห่างๆ เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งมาเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปเข้าสู่ช่วงมหาลัย ก็ไม่เคยห่างหายกันไปไหน ไปแฮงค์เอ้าท์กันอย่างน้่อยเดือนละครั้ง (ไปกันกลุ่มใหญ่ แต่เธอคนนั้นก็ไปด้วย)

จนกระทั่งประมาณมหาลัยปี 3 อยู่ๆ เธอก็มาสารภาพว่าชอบผม ผมนี่อึ้งไปเลย ทั้งดีใจ ทั้งไม่อยากเชื่อ เราก็เลยเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์กัน แต่มันก็เหมือนดอกไม้ไฟ ตอนแรกทุกอย่างดีมาก ราวกับอยู่ในโลกแห่งความฝัน ทว่ามันก็จบลงอย่างรวดเร็ว ประมาณ 3-4 เดือนต่อมาเธอบอกผมว่ากลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมดีกว่า...ผมเสียใจ แต่ก็เข้าใจ

อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน เรากลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้จริงๆ เจอกันอย่างน้อยเดือนละครั้งเหมือนเดิม ทักไลน์คุยกันบ่อยๆ เพราะบางเรื่องของเธอมีแต่ผมคนเดียวในโลกที่เข้าใจ บางเรื่องของผมก็เช่นกัน ถึงตอนนี้ผมและเธอจะเข้าใกล้วัย 30 แล้ว ทั้งคู่ต่างมีแฟน แต่ความสัมพันธ์นี้ก็ยังอยู่ และผมก็อยากให้มันอยู่ตลอดไปนะ


เราเคยพูดเล่นๆ กันว่า "เราเหมือนกันเกินไป คบกันไม่รอดหรอก แต่ถ้าสัก 40-50 แล้วยังลงเอยกับใครไม่ได้จริงๆ เราก็มาแต่งงานกันก็ได้"

ต้องจบอ่ะ

เกิน10ปีแล้ว คนแรกเลยครับ ผมเรียนมัธยมแถวเอกมัย วันเสาร์ไปเจอหน้าเมเจอร์คืออึ้งมาก ผู้หญิงอะไรจะน่ารักขนาดนี้ ผิวขาว ตาโต ผมสั้น หุ่นเพรียวบางสุด ๆ นางมาคนเดียวเหมือนรอใครสักคน

ด้วยความที่ผมมากับเพื่อน + กับตอนนั้นขี้อายเลยไม่ได้เดินเข้าไปคุยอะไร

แอบชอบตั้งแต่ตอนนั้น รู้ว่านางอยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเพื่อนผม เลยเพิ่มเพื่อนไฮไฟว์ไป แล้วก็แอดmsn

แต่ผมไม่เคยทักหรือไปเม้นทำความรู้จักเลย เพราะตอนนัันนางมีแฟนแล้ว

จนวันนึงhi5 กับ msn มันไม่ใช่ปัจจัยสำคัญในชีวิตไปแล้ว (bb/fb เข้ามาแทน)

ผมเองก็ลืมๆนางไป มาเจอเฟซอีกทีเมื่อ 3 ปีที่แล้ว นางยังน่ารักเหมือนวันแรกที่ผมเจอ

เลยตัดสินใจแอดเพื่อนไป หวังว่าแค่อยากจะติดตามชีวิตนาง (ตอนนั้นผมมีแฟนแล้ว)

พอรับเพื่อน ผมตื่นเต้นมาก เลยรีบกดเข้าไปดู

ลูก1 ผัว1 ..

หัวใจสลายเลยสึด

"จนเคยมีซัมธิงกัน"
"จนเคยมีซัมธิงกัน"
"จนเคยมีซัมธิงกัน"
"จนเคยมีซัมธิงกัน"


# ขอภาคย่อยหน่อยฮะ #

ถึงจะไม่ใช่สาวในฝัน แต่เจอทีไรก็ใจเต้นแรงทุกทีครับ

มีเยอะ

ก็ผมมันคนใจบางงงงง

้เคยไปยืนหน้าตู้แล้วใจเต้นครับ

เมียนี่แหละ

เจอหลังตอนแอบหนี​เที่ยว​ ใจเต้นแรงทุกครั้งเลยฮับ

เดี๋ยวไว้มีโอกาส จะมาเล่าอีกทีแล้วกัน 55
เรื่องมันยาว มันมีทั้งสุขและเศร้า เหมือนจะได้สมหวังแต่ก็ผิดหวัง ครั้งหนึ่งในชีวิตแต่ติดอยู่ยาวนาน
จริงๆ ผมอยากเลิกชอบนางไปแล้วแหละ ถ้าช่วงไหนผมมีแฟนก็ดีหน่อย แต่พอช่วงว่างไม่มีแฟนทีไร กลับมาคิดถึงตลอด
จนบางทีเซ็ง เพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว ดันติดอยู่กับคนนี้ไม่เลิกซะที 555

ไม่รู้ใช้คำว่าสาวในฝันได้ไหม แต่เอาเป็นว่าเป็นผู้หญิงที่พิเศษที่สุดในชีวิต มีบางอย่างที่คอนเนคกันลึกซึ้ง แต่ไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนได้

หน้าตาน่ารัก ตรงสเปคทุกอย่าง ผมแอบชอบเธอตั้งแต่ม.4 แต่รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในเฟรนโซนซะแล้ว และเธอก็ไปคบกับเพื่อนผมอีกคน ส่วนผมก็แอบมองอยู่ห่างๆ เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งมาเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปเข้าสู่ช่วงมหาลัย ก็ไม่เคยห่างหายกันไปไหน ไปแฮงค์เอ้าท์กันอย่างน้่อยเดือนละครั้ง (ไปกันกลุ่มใหญ่ แต่เธอคนนั้นก็ไปด้วย)

จนกระทั่งประมาณมหาลัยปี 3 อยู่ๆ เธอก็มาสารภาพว่าชอบผม ผมนี่อึ้งไปเลย ทั้งดีใจ ทั้งไม่อยากเชื่อ เราก็เลยเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์กัน แต่มันก็เหมือนดอกไม้ไฟ ตอนแรกทุกอย่างดีมาก ราวกับอยู่ในโลกแห่งความฝัน ทว่ามันก็จบลงอย่างรวดเร็ว ประมาณ 3-4 เดือนต่อมาเธอบอกผมว่ากลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมดีกว่า...ผมเสียใจ แต่ก็เข้าใจ

อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน เรากลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้จริงๆ เจอกันอย่างน้อยเดือนละครั้งเหมือนเดิม ทักไลน์คุยกันบ่อยๆ เพราะบางเรื่องของเธอมีแต่ผมคนเดียวในโลกที่เข้าใจ บางเรื่องของผมก็เช่นกัน ถึงตอนนี้ผมและเธอจะเข้าใกล้วัย 30 แล้ว ทั้งคู่ต่างมีแฟน แต่ความสัมพันธ์นี้ก็ยังอยู่ และผมก็อยากให้มันอยู่ตลอดไปนะ


เราเคยพูดเล่นๆ กันว่า "เราเหมือนกันเกินไป คบกันไม่รอดหรอก แต่ถ้าสัก 40-50 แล้วยังลงเอยกับใครไม่ได้จริงๆ เราก็มาแต่งงานกันก็ได้"

ผมก็เป็นครับเจอตอนมัธยม​รักแรกพบเลยครับตาโต​แก้ม​ป่องเป็น​คนที่น่ารักที่สุดสำหรับ​ผมจนทุกวันนี้ผ่าน​มาแล้ว​เกือบยี่สิบปีเขาก็ยังน่ารักที่สุดสำหรับ​ผมแม้จะลูก 3 ไปแล้ว​ก็​ตาม

เคยมี ซัมธิง กับแล้ว หลังจากนั้นสาวเจ้า ยังทำตัวปกติ กับ ท่านอยู่หรอครับ

เพื่อนเมียผมครับ..

เมียเก่า

อ่านแล้วมีความคล้ายผมเลย สาวคนนี้ของผมก็คล้ายกัน คือคุยกันบ่อยๆ บางเรื่องของผมและของเธอ ก็มีแต่เราที่รู้ เหมือนเราคุยกันแล้วคลิกมาก แต่มันเป็นได้แค่เพื่อน แม้จะเคยเกินเพื่อนไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟน
ก็เคยคุยกันเหมือนกันว่า ถ้าเป็นแฟนกัน เอาจริงๆ อาจจะทะเลาะกันบ่อยก็ได้ แต่พอเป็นสถานะเพื่อน ก็มีด่ากันบ้าง เวลาผมไปทำอะไรโง่ๆ มาแล้วมาเล่าให้นางฟัง นางก็ด่าให้สำนึก 555