ผมเป็นตอนอายุ ใกล้ๆ 30 ครับ

อยู่ๆ ผมก็อยากไปเดินป่า แล้วมันก็ช่วยได้มากๆเลยครับ
ตอนเดิน เราคิดแค่ว่า ทำยังไงให้มันถึงยอด
พอถึงยอดก็คิดว่า จะหาถ่ายรูปสวยๆ
พอกลับมา ก็คิดว่าจะไปที่ไหนต่อไป

วนแบบนี้ไปเรื่อยๆครับ

ลองหาอะไรที่ดึงดูดความคิดตัวเองดูครับ

หากิจกรรมทำครับ ออกกำลังกาย ไปหาเพื่อน


แต่ห้ามฟังเพลง ยิ่งฟังเพลงยิ่งเศร้า


ปล. อกหักจากกิ๊กแม่งเจ็บพอๆกับแฟนทิ้งเลย

หาอะไรทำครับ ตอนนั้นผมทำงานรัวๆ

ผมเคยเป็นแบบท่าน จนพ่อแม่มาคุยด้วยก็ระบายออกไปจนหาย

ผมก็อกหักจริงจังครั้งแรกตอนอายุ28

แฟนเก่าผมคบมา9ปี สุดท้ายไปมีคนอื่น มาบอกเลิกผมว่า รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว/อยู่คนเดียวได้/รู้สึกว่าไม่ใช่ หลังจากDinner ฉลองวันเกิดอายุ28

ถ้าถามว่าผมจริงจังกับเค้าแค่ไหน งานบวชครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตผม ผมให้ครอบครัวเค้ามาถือหมอน+ปลงผมให้

ความรู้สึกตอนนั้นผมก็เหมือนท่านนี่แหละครับ โลกแทบแตก ถ้ามีปืนที่บ้านคงไม่ได้มานั่งพิมพ์อยู่ตอนนี้

แต่ขอให้มั่นใจว่า อะไรที่มันเกิดขึ้นแล้ว ดีเสมอครับ

ผมเองก็ยังนึกขอบคุณเค้าที่ทิ้งผมไป เตือนสติ ให้พัฒนาตัวเองทุกด้าน ไม่ประมาท ไม่ยึดติด

ทุกวันนี้ผมมีแฟนใหม่แล้ว แล้วผมว่า ย้อนกลับไปจริงๆแล้ว การที่โดนบอกเลิกครั้งนั้นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม



ปล ลูกผู้ชาย อย่าคิดเยอะครับ "ลงมือทำ" เท่านั้น สู้ๆครับ

อย่าอยู่เฉยๆครับ หาอะไรทำ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่เราจะได้รู้จักตัวเองในแบบใหม่ เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ออกกำลังกาย ไปหาเพื่อน ออกไปข้างนอกอย่าพยามอยู่คนเดียว เอาใจช่วยครับท่าน

ครั้งแรกๆก็งี้ครับ มันก็แค่ส่วนนึงของเส้นทางชีวิต เดินหน้าต่อไปครับ หาไม่เจอ ก็รักตัวเองและพ่อแม่ครับ

จากที่เคยผ่านมาตอบเลยว่ายากครับ

โดยเฉพาะถ้าจริงจังในความสัมพันธ์

ก่อนอื่นใด ต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นก่อน แนะนำให้มีคนที่พร้อมจะฟังเรื่องราวครับ ระบายให้เขาฟังได้

แล้วก็หาอะไรทำ โดยเฉพาะการออกกำลังกายครับ สาเหตุก็เพราะ มันทำให้หลับง่ายขึ้น หลับได้นานขึ้น หลับได้ลึกขึ้นครับ ถ้านอนได้เยอะ มันก็ส่งผลต่อหน้าที่การงานได้น้อยลง

หาหนังสืออ่าน หาเกมเล่น ทำไงก็ได้ให้เวลามันผ่านไป เปลี่ยนรูทีนชีวิตหลังเลิกงาน

แต่ละคนใช้เวลาต่างกันครับ ไม่ต้องกดดันตัวเอง อยากฟูมฟายก็จัดไป อยากดื่มก็ดื่ม อยากร้องไห้ก็ร้อง

มันออกจะน่าสมเพชไปบ้าง แต่เชื่อผมเถอะครับ ใจดีกับตัวเอง ไม่ต้องไปอดทนอดกลั้นอะไรขนาดนั้น

ที่สำคัญนะครับ เลิกส่อง เลิกรับข้อมูลใหม่ๆ แค่ข้อมูลเดิมก็ทำฟุ้งซ่านจนจะประสาทอยู่แล้ว อย่าไปรับรู้อะไรครับ ปล่อยมันไป ปล่อยเค้าไปครับ

ซื้อแมวมาเลี้ยง แล้วคุณจะได้แมวเป็นแฟน

จริงๆอาการจึ้งๆ ตัวหวิวๆ สมองลอยๆ รู้สึกกลัว โดดเดี่ยวอะไรก็ตามจากการอกหัก
มันก็เป็นวิทยาศาสตร์อย่างนึง จากที่ได้ดูช่องๆนึงในยูทูปมา

มันฝังอยู่ใน DNA เลยแหละ เป็นอีกพฤติกรรมที่ทำให้เผ่าพันธุ์ มันไปต่อได้
เพราะฉะนั้น อย่าไปฝืน อย่าหลอกตัวเอง เสียใจก็คือเสียใจครับ

แต่อย่าหนักหนาถึงขั้น ควบคุมสติเอาไว้ไม่ได้ กินเหล้าก็กินให้พอครองสติได้
เมื่อถึงจุดที่ลึกที่สุด สัญชาตญาณการเอาตัวรอดจะดีดเรากลับขึ้นมาเอง และเริ่มดีขึ้น จนผ่านพ้นไปได้

ผมเคยคบกับแฟนมา 6 ปี และคิดมาตลอดว่าคนนี้ต้องใช่แน่ๆ

งานบวชผม ตั้งใจจะบอกกับทุกคนว่าจะแต่งงานกับคนนี้

จนสุดท้ายเธอไม่มางาน ไม่มาแม้กระทั่งทำบุญ ใส่บาตร

แต่กลับใช้เวลาช่วงนั้น ไปหา ผช คนอื่น พอจับได้ก็อ้างเพื่อน

แต่ไอที่หนักสุดก็การแต่งเรื่องราว เพื่อเอามาปั่นหัวเรา

--

ส่วนอีกคนก็เจ้าอารณ์ เรื่องมาก แถมปากจัด

สมองอยู่นิ่งไม่ได้ ต้องคอยหาเรื่องทะเลาะ ชอบขุดอดีต

ขนาดกวาดบ้าน ถูบ้าน กรอกน้ำ ซักผ้า ตากผ้า ล้างห้องน้ำ

ยังบอกว่าอยู่บ้านไม่ช่วยทำอะไร หนักสุดก็เห็นคลิปโบ๊ะบ๊ะ

เลยพอห๊ะ อยู่คนเดียวดีกว่า

ครั้งแรกยากเสมอครับ

อาการเฮิร์ท ผมให้ไม่เกิน 30 วันก็หาย

ออกไปสังสรรค์ครับ

เจอเพลงอกหักก็ร้องไห้ไปเลย

เอาจริงๆ คนรอบข้าง ถ้ามองมาที่เรา มันดูเป็นแค่ปัญหาเล็กน้อย

ต้องช่วยตัวเองครับ

ประสบการณ์จะสอนเราเอง

หากิจกรรมทำเท่านั้นครับ หายไวสุดก็คือหาคนใหม่ให้ไว

ผมเคยเป็นครับ รักแรกเลยนอนไม่ได้สามวันติด มาทำงานนี้ยังกะซอมบี้ ข้าวกินไม่ได้ น้ำกินไม่ลง เพ้อทั้งวัน แต่พอเข้าวันที่สี่ เริ่มได้สติ มองย้อนไปในสิ่งที่ตัวเองทำ แล้วถามตัวเองว่า ทำแล้วได้อะไร ทำแบบนี้แล้วเค้าจะกลับมาไหม คำตอบคือไม่ แล้วจะซึมทำซากอะไร คือจะบอกว่า มันต้องใช้เวลาแหละ แล้วแต่ว่าคุณจะฟื้นตัวได้เร็วแค่ไหน ก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่เรารักมากจากไป ทำใจเพราะไม่มีอะไรยังยืน กิน เที่ยว ใช้ชีวิตต่อไปดีกว่า

มันคืออาการเวิ่นครับ ผมก็เป็นสมัยก่อน ต้องทำตัวเองให้ยุ่งหาเกมเล่น ออกไปเจอเพื่อน
ออกกำลังกาย หรือถ้าหาคนคุยใหม่(ถ้ายังทำใจไม่ได้หาตอนนี้อาจจะเป็นรีบาว) เลยไม่แนะนำ