ในส่วนนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมนะครับ ถ้าอาจมีไม่ถูกใจท่านอื่น ต้องขออภัยครับ

มีใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ รู้สึกชอบ One Piece ในช่วงก่อน Time Skip มากๆ ทั้งภาค East blue , Alabasta , เกาะท้องฟ้า , หรือ water seven หรือภาคย่อยๆอย่าง little garden ซึ่งแต่ละภาคที่กล่าวมาผมว่ามีการปูเรื่องได้น่าสนใจกว่าภาคที่ควรจะยิ่งใหญ่อย่าง โฮลเค้กหรือเดรสโรซ่า

และส่วนที่ผมชอบมากกว่า Post timeskip คือ Character design ที่ช่วงแรกออกแบบได้ดูเป็นมนุษย์และมีความเรียลมาก แต่หลัง timeskip เหมือนออกแบบมาเพื่อขายโมเดลและมีการใช้สีที่ฉูดฉาดมากขึ้น เช่นตัวละคร ช็อปเปอและแฟรงกี้ที่ผมว่าดีไซน์หลัง timeskip คือพังมากๆ

แต่เรื่องที่ยังทำได้ดีเหมือนเดิมคือ การปูปูมหลังตัวละคร ตั้งแต่ช่วงแรกของสมาชิกหมวกฟางแต่ละคน จนถึงภาคหลังๆ เช่นโคราซอน โอเด้ง ก็ยังทำให้คนอ่านชอบตัวละครนั้นๆได้ดีอยู่

ยังไงลองแลกเปลี่ยนกันนะครับ

ส่วนตัวผมพอๆกันนะ มีภาคน่าเบื่อ ละก็มีภาคที่สนุก แค่หลังtimeskipเนื้อหามันเยอะ สเกลมันใหญ่ แต่ละภาคมันเลยยาว

ก่อนtimeskip มันก็สนุกแหละ แต่อย่างช่วงอีสต์บลู ผมก็ไม่ค่อยย้อนกลับไปอ่านนะเพราะสเกลพลังมันอ่อนไป บางภาคก็เบื่อๆเช่นทริลเลอร์บาร์ค สกายเปีย (เนื้อเรื่องดีแต่ดำเนินเรื่องน่าเบื่อสำหรับผม) ส่วนพวกอลาบัสต้า water7 เอนิเอส พวกนี้ขึ้นหิ้งอยู่ละ

ส่วนหลังtimeskip ผมว่าการตามอ่านรายสัปดาห์ อ่านสปอยก่อน มันทำให้เรื่องดูดรอปๆลงด้วยผมว่า ผมอ่านเดรสโตรซ่ารวดเดียวละโคตรสนุกถึงจะมีจุดขัดใจบ้าง ส่วนโฮลเค้กเป็นภาคที่ผมชอบสุดละรองจากอลาบัสต้า (unpopular opinion) แต่เกาะเงือกกับพังค์ฮาซาร์ดก็น่าเบื่อจริง

คิดเหมือนกันครับ ช่วงก่อน Time skip มันเหมือนเป็นการเดินทางไปผจญภัยไปเรื่อยๆตามเกาะต่างๆ มีเนื้อเรื่องมีสตอรี่ ท้้งฮา ทั้งสนุก ทั้งซึ้ง อย่างตอน อลาบัสต้า วอเตอร์เซเว่นนี่ เอนิเอสล็อบบี้ มารีนฟอร์ด นี่สนุกจัดๆ อย่างสกายเปียก็โคตรซึ้งเลย

ส่วนตัวผมว่าเรื่องมันมาพังๆ ดูแล้วเริ่มไม่ค่อยสนุกก็ตั้งแต่ที่มีฮาคิอะครับ กลายเป็นฮาคิชนะทุกสิ่ง ไอ้ผลปีศาจที่เป็นจุดขายของเรื่องนี่โดนกลืน จืดจาดไปแล้ว

อย่างลูกเรือ เห็นด้วยว่าเริ่มมั่วๆหลุดโลกอาจเพราะจะเอาไปขายโมเดล หรือขายของอะไรล่ะมั้ง อย่างแฟรงกี้นี่กลายเป็นอะไรไปแล้วไม่รู้ แต่ที่ผมว่าไม่เข้าใจที่สุดคือบรู๊ค ไม่รู้ว่าใส่บทของบรู๊คมาเพื่ออะไร

ประมาณนั้นแหล่ะ การ์ตูนมันไม่ได้โตตามเรามาครับ
สังเกตจากเนื้อเรื่องที่วนเวียนเกี่ยวกับ ช่วยเมือง ช่วยเจ้าหญิง ช่วยเพื่อน
ผมคงไม่ต้องยกเคสนะว่ามันซ้ำกับอะไรบ้าง
สิ่งที่พัฒนาขึ้นมีแค่สเกลการต่อสู้ คนหลักหมื่นไรงี้...แล้วไง ก็เป็นได้แค่แบคกรานด์ของตัวหลักอยู่ดี

สเกลพลังก็ผิดเพี้ยน เก่งขึ้นหลังจากแพ้เหมือนซูเปอร์ไซย่า
ถ้าอ.ออกมาบอกว่าเป็ฯคุณสมบัติของคนมีฮาคิราชันย์ ผมยังจะโอเคมากกว่าปล่อยเบลอๆไปแบบนี้

การต่อสู้ขาดความละเอียดขึ้นเยอะ เน้นฉากสวยยิ่งใหญ่ อัดสกิลไปมา
เปิดตัวด้วยการอัดให้กระเด็น ตอนต่อมาไม่เจ็บอะไรเลย
เทียบกับสมัยก่อนพี่เข้ใช้น้ำ โดนแทงทีเดียวน็อค โดนอารอนกัดเสียเลือด ต่อยเกราะหนามจนเจ็บ

อ่านต่อ ซื้อทุกเล่มนะครับ แค่บ่นๆ

สิ่งที่ผมชอบก่อน TS มากกว่าคือการกระจายบททำได้ดีมากๆ

เห็นด้วยเรื่องการมาของฮาคิทำให้คอนเซปเรื่องผลปีศาจถูกกลบไปมากครับ รวมถึงสเกลพลังที่ไปกันใหญ่ เช่นความห่างชั้นระหว่างโดฟลามิงโก้ กับครอคโคไดล์หรือจินเบ ทั้งที่อยู่ tier เดียวกันคือ 7เทพอีกด้วย

อีกอย่างตัวร้ายก่อน timeskip ดูมีสเน่ห์กว่ามากๆ เช่น กัปตันคุโระ ครอค หรือเอเนล รวมถึงกลุ่ม CP9 ที่ดูดีกว่าแก๊งโดฟลา หรือลูกหลานบิ๊กมัมครับ

ผมว่าบทที่ปูมาแต่ละเกาะคือดีมากๆ โดยเฉพาะ พวกอะไรก็ตามที่มีกล่าวเอาไว้นานมากๆแล้ว
แล้วมามีบทในช่วงหลังๆมานี้คือ โคตรดี รวมถึงเวลา อ่านจุดไหนแล้วมี ref. ยิ่งชอบ
เช่นวาโนะต้องการขายความเป็นญี่ปุ่นที่อาจารย์ อยากวาดสุดๆ ก็ใส่มาแบบเต็มมาก

ส่วนตัวละครผมก็รู้สึกนะว่าหลังๆเน้นออกแบบเอามาแบบมึนๆหน่อยแต่พออ่านๆไปก็โออยู่

กลับกันเลยก่อนไทม์สคิปผมว่าโคตรน่าเบื่อเลย

บางเกาะนี่แทบไม่อยากอ่านซ้ำ ทริลเลอร์ปาร์คงี้

แต่พอไท์สคิปผมยังไม่เจอเกาะที่น่าเบื่อเลย WC ที่คนว่าเบื่อผมยังว่าสนุกออก

ที่ผมไม่ชอบเลยคือโฮลเค้ก เพราะตัวละครแต่ละคนออกแบบได้ไม่ดึงดูดเลย

ส่วนที่เหลือถือว่าดีทั้งหมดครับ

ส่วนการออกแบบชุดตัวละครก็อย่างที่ว่า เข้าไปเกาะไหนก็จะมีชุดเกาะนั้น เอาไว้ขายโมเดลด้วยแหละ ผ้าคลุมของลูฟี่ดูไม่ยิ่งใหญ่เลย ดูแห้งๆยังไงไม่รู้

เนื้อเรื่องผมว่าก็โอเคนะ ถ้าอ่านแบบรวมเล่มคือมาสเตอร์พีชอะ

ผมไม่ชอบหลัง TS อย่างเดียวคือการกระจายบทนี่แหละ
แต่ก็พยายามเข้าใจ ตัวละครมันเยอะ แต่ยังไงก็ยังอยากให้บทมันเกลี่ยกว่านี้
นอกนั้นไม่มีอะไรติด เพราะมันก็คือการ์ตูน รายละเอียดเล็กๆน้อยๆไม่ต้องไปคิดเยอะ

ปริศนามันเยอะแบบเกินไปเรื่อยๆ บางอันยังไม่เคลียร์ อันใหม่มาอีกละ สเกลมันเลยกว้างเกินไป คหสต ครับ

แต่ผมไม่เข้าใจภาค วาโนะที่สุดเลย ที่จู่ๆให้ลูกเรือลูฟี่เก่งขึ้นมาแบบฉับพลันเลยอ่ะ เหมือนมาเก็บอัลติเมต ที่เกาะวาโนะเลยแต่ละคน

สองอย่างที่ผมว่ามีผลมากๆคือ nostalgia กับ weekly reading

1. อะไรที่เราอ่านโดยโตมากับมันตอนเด็กๆ มักจะตรึงใจมากกว่า ลองนึกภาพมาเริ่มอ่านดราก้อนบอล เซนต์เซย่า ตอนนี้ คงไม่สนุกแบบนั้นแล้ว เนื้อเรื่องสู้การ์ตูนรุ่นหลังไม่ได้เลย

2. อ่านรวดเดียว กับอ่านรายสัปดาห์ นี่ก็ต่างกันเยอะ เนื้อเรื่องก่อน time-skip คนส่วนใหญ่จะได้อ่านกันรวดเดียว หรืออย่างน้อยก็เป็นเล่มๆ ไม่ใช่มาอ่านรายสัปดาห์แบบตอนนี้ พออ่านรวดเดียวมันก็มีความต่อเนื่อง ไม่มีเวลามานั่งจุกจิกรำคาญฉากเล็กๆน้อยๆแบบตอนนี้ และไม่ต้องมานั่งรอมันปูเรื่อง อย่างเช่น Dressrosa อ่านรายสัปดาห์ใช้เวลา 2 ปีครึ่ง แต่ถ้าอ่านรวดเดียวคงไม่เกิน 1 อาทิตย์ ฟีลลิ่งในการเอนจอยกับเนื้อเรื่องย่อมต่างกันเป็นธรรมดาครับ

สำหหรับผม เพิ่มเติมคือ ฉากต่อสู้ครับ คือเหมือนใส่มาให้รู้ระดับ ของแต่ละตัวเฉยๆ ไม่เหมือนแต่ก่อนยัง
มีกลิ่นอาย การสู้ ความละเอียด พลิกแพลงในการสู้ ทำให้เราลุ้นตาม แตนี้ ผ่านๆเฉยไปเน้นที่ดำเนินเรื่องแทน
บวกมีอะไร พี่ลู้ฟี่เก็บหมดเอง
เรื่องอื่นข้างบนตอบไปหมดแล้ว

อาจจะเพราะ เราโตขึ้นด้วยมั้ง

ผมหยุดอ่านวันพีช ไปตั้งแต่ช่วง เดรสโรซ่า

รู้สึกว่ามันไม่สนุกเหมือนเดิม หรือ เพราะเบื่อกับการต้องมาอ่านทุกสัปดาห์ก็ไม่รู้

ตอนนี้ รอแค่เมื่อไหร่ จะจบ จะได้ตามซื้อมาอ่านทั้งหมดรวดเดียว

ส่วนตัวผมติดตามจักรวาลมากกว่า เรื่องนี้มันมีสเน่ก็ตรงนี้แหละ อย่างที่ท่านว่าปูมตัวละคร ปมต่างๆและความหลัง

ฉากต่อสู้มันไม่มีอะไรอ่ะ เวลาสู้กันท่าปิดฉากก็เหมือนๆเดิมแทบทุกภาคอ่ะ ไม่น่าสนใจเท่าไหร่

ไม้ตายทุกทีก็แค่พูดแล้วพุ่งไปศัตรูก็แพ้ มีแค่นี้จริงๆ อีกอย่างเดินทางมาเป็น 10 กว่าเกาะแล้ว เวลาไม่ควรแค่ 2 ปี

ถามว่าทำไม Time Skip 2 ปี แล้วการเดินทางที่เหลือมันเดินทางกันวัน 2 วันรึไง มันต้อง 3 ปีได้แล้วในตัวเรื่องเป็นอย่างน้อย

และเรื่องความเก่งนี่ก็ด้วยบทจะเก่งมันไม่ค่อยมีสตอรี่อ่ะ โซโลงี้เห็นเป็นลูกรัก มันฝึกตัวเองตลอดนะน่ะ แต่คนอื่นๆม่ทำไรเลยก็เก่งขึ้น

อันนี้คือสิ่งที่ไม่ชอบเฉยๆ แต่โดยรวมผมก็สนุกกับมันมากอยู่ดี ซื้อตลอดไปร้านหนังสือก็ถามตลอดว่ามาใหม่ยัง

ซึ่งแสดงว่าผมยังไม่หมดแพชชั่นกับเรื่องนี้ ระดับน่าจะอันดับ 1 ของโลกขนาดนี้ผมว่าข้อดีของมันยังดึงคนไว้ได้มากโขอยู่ดีครับ