ย้อนแย้ง

ทพจร

ผมสงสัยมานานละ พอเพียงนี้อาจมีมาก มีของหรูก็ได้แต่ไม่เบียดเบียนคนอื่น
พอเพียง กับของหรู นี่มันขัดกันมากเลยนะ

เมื่อก่อนคือโคตรอิน

นึกแล้วขำตัวเองตอนปี 57 ไปเป็นเฟรชชี่มหาลัยหนึ่ง เอาพี่อี๊ดวงฟลาย มาร้องเพลงในหลวง เอาโครงการในหลวง มาพูดให้ฟัง ผมตอบคำถามถูกได้กำไลจากหญ้าแฝกโครงการหลวง ตอนนั้นแม้งโครตภูมิใจ แต่พอหลังจากนั้นพวกผมโดนซ่อม เนื่องจากปี 1 คณะผมไม่ไปเข้าร่วม เป้า 1000 คน จาก 3 คณะ แต่ไปจริงแค่ 200 คน ส่วนอีกสองคณะส่งเด็กปี 1 มาครบเต็มจำนวน โดนด่าจากอาจารย์ และบุคลากรที่ทำโครงการ

เกลียดชิบหาย ไม่ได้บังคับแต่ขอความร่วมมือ

สมัยเรียนต้องฟังหน้าเสาธงทุกวัน แต่ตอนนั้นยังซาบซึ้งอยู่เลยไม่ได้อะไร

อย่าเพิ่งไปเรื่องสอนลูกเลยครับ เอาตัวเองก่อนนี่แหละ

โง่ซื้อน้ำตาเทียมมาหยอดตั้งนาน อ่านนี่แต่แรกก็จบ
ตาชุ่มเลย

ทำไมมันไม่อินเลยกับคำพูดสวยหรูพวกนี้ ต่อให้ทำได้มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้น คนที่ต้องยึดติดกับคำคมมาใช้นำพาชีวิตเนี่ยอาจจะเป็นคนมีปมเลยต้องใช้อะไรมาค้ำจุนมากกว่า

จะดีจะชั่ว ใครคือคนขีดเส้นแบ่ง จะฟุ่มเฟือยหรือประหยัดเอาอะไรมาเป็นเกณฑ์

ความพอเพียงคืออะไร ถ้าหาได้ 1000 ล้าน ใช้ 900 ล้านเหลือเก็บ 100 ล้านหรือ 10% เรียกพอเพียงหรือไม่ เทียบกับคนที่มีรายได้ 1000 เหลือเก็บ 10% หรือ 100 บาท ใช้อะไรเป็นเกณฑ์

สมมติ 10% แห่งความพอเพียงมันทำให้ทุกคนอยู่รอดได้จริงหรือ

พอรึยัง ตัวเขานะ

จ้วกกกกก

คิดถึงคนบนฟ้า

PR ฝังรากมาหลาบสิบปี ทุกรูปแบบ ลุงพล Is Everywhere

สมัยเรียน ก็มีแบบ โครงการ เขียนเรียงความ แข่งขัน ประกวด พระราชทาน บลาๆๆ

ใครได้ ถือเป็นเกียรติสูงสุด ได้พระราชทานบลัฟ

ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอนครับ