ลบ

ไม่ปรับอะไรเลยครับ รอซื้อกองทุน ตปท กินปันผลรอไปหวัน

ส่วนตัวผมไม่ได้มีหนี้สินอะไรครับ และก็โสด

อยากจะย้ายไปอยู่ไปทำงาน ตปท ก็ไม่มีสกิล+โอกาส

รอจีนมาตีเป็นเมืองขึ้นคับ วิธีการก็เหมือนที่ทำกับประเทศทวีปแอฟริกา ให้ทุน+หนี้ +ภาษีพิเศษ ตีจนตลาดยับละกินรวบ
เศรษฐกิจพังรัฐบาลไม่มีปัญญาจ่าย ก็เข้ามาควบคุม

ไม่ค่อยเห็นโอกาสอื่นๆอะไรเท่าไหร่
ตอนนี้กำลังสนใจจะทำธุรกิจเกี่ยวกับคนแก่ คนชรา เพราะมองว่า อีกสิบปีมันก็ต้องมีแต่คนแก่ในประเทศมากขึ้น
เช่น การทำบ้านพักคนชราเอกชน หรือไม่ก็รับดูแลคนสูงอายุ
กำลังมองๆที่อยู่แถวอีสานสวยๆ

เห็นอนาคตประเทศไหม ?

เห็นครับ แต่ไม่รู้ว่าจะได้อยู่ทันดูวันนั้นไหม ผมอายุก็มาไกลจะครึ่งทางของชีวิตแล้ว แต่ผมคิดว่า ช่องทางการกระจายความรู้ที่เข้าถึงมากขึ้นและจะลดความเชื่อทั้งหลายไปได้ในไม่ช้า และเห็นเด็กรุ่นใหม่แล้ว ผมว่า อนาคตจะต่างจากรุ่นเราอย่างสิ้นเชิง

"เห็นคนจบใหม่ที่บ้านไม่รวย ได้แค่ทำงานยังชีพไป"

ผมว่าอันนี้ไม่ตรงประเด็นเท่าไหร่ เศรษฐกิจส่วนนึง แต่ไม่ว่าจะดียังไง ประเทศเจริญแค่ไหน ก็มีคนที่ได้แค่ทำงานยังชีพไปวันๆจำนวนมากอยู่ดี ผมว่ามันอยู่ที่ทัศนคติและความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตที่ดีของคนมากกว่า ฉะนั้นตรงนี้น่าจะต้องเริ่มปรับให้ตัวเองเป็นคนที่พัฒนาตลอดเวลานะ ไม่จมอยู่ที่เดิม หรือรอแต่โอกาสจากคนอื่น



"จะปรับตัวอย่างไร"

ก็ต้องปรับไปตามสถานการ์ณทุกอย่าง พร้อมกับพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลาแหละครับ เห็นได้ชัดไม่ช้าก็เร็ว เราก็ต้องหมุนตามโลกอยู่ดี วันนี้เมื่อรู้ว่ายังไงก็ต้องเกิด เปิดใจรับและเตรียมพร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไว้เสมอน่าจะดีกว่า

คล้ายๆความเห็นบน ติดตามข่างต่างประเทศเปนหลัก เพราะ scale น้ำหนักมีผลมากกว่าบ้านเรา
+ ลงทุนกองุทนต่างประเทศไว้ จริงๆทำอะไรก็ได้ครับที่มากกว่าได้เงินจากงานประจำ แล้วค่อยคิดหาลู่ทางไปอยู่ที่ๆสบายใจ เช่น ตจว. หรือคปท. (แล้วแต่คนเลย)

การเมืองเหมือนละครน้ำเน่า ตามและให้กำลังใจในทางที่ดีตลอด แต่ก็ไม่ทุ่มจนตัวเองเสียหายครับ

ไม่เห็นเลย กฎหมาย+นโยบายแต่ละอย่างไม่ได้ออกมาเพื่อประชาชน มีแต่อุ้มนายทุนกับพรรคพวก ที่สำคัญอำนาจตอนนี้มันถูกรวบไปหมดเรียบร้อยแล้ว เอาจริงประเทศเรามันจบแล้ว กลายสภาพเป็นประเทศเล็กๆที่คุมโดยทหาร คล้ายๆเบรารุสไรงี้ ประชาชนยากจนกันต่อไป

แค่หลับตาก็มองเห็นแล้วครับ

ไม่เห็นด้วยตรงนี้ครับ
เห็นคนจบใหม่ที่บ้านไม่รวยได้แค่ทำงานค่าแรงถูกๆยังชีพไปเท่านั้น

ผมว่าได้ค่าจ้างน้อยหรือแพง อยู่ที่ความสามารถของเราเยอะเลย ถ้าทำเอกชนนะ

ส่วนงานจะมีน้อยมีเยอะ อยู่ที่เศรษฐกิจเลย ถ้าบริหารโง้ๆแบบนี้ก็ตายกันหมด

ขอให้คนตาสว่างกันเยอะครับ จะได้ไม่ต้องเลือกลุงอีก

อนาคตประทศ ถ้าพวกลุงยังอยุ่มีแต่แย่ลงครับ

เห็นครับ โอกาสของประเทศไทยมีอีกมากมายมหาศาล

ใช่ครับ ผมคนนึงที่มองไม่เห็นอนาคตของเราเลย ตัวผมสามสิบกว่าๆ มองย้อนกลับไปทั้งในประเทศและเทียบกับหลายๆประเทศ ถึงพัฒนาของประเทศเรา

ลองมองย้อนกลับไป เรามียูนิคอร์นจริงๆซักกี่เจ้า แบรนด์ไทยแท้ที่ไปถึงระดับโลก นวัฒกรรม หรือเทคโนโลยีที่เราเป็นคนริเริ่มเอง เป็นผู้นำจริงๆ เราไม่เคยมีแบบนั้นเลย

เพราะรัฐไม่เคยวางโครงสร้างหรือรากฐานเพื่อสนับสนุนให้คนชั้นกลางสามารถมีโอกาสไต่ไปถึงจุดนั้นได้เลย รัฐบาลแต่ละยุคโดนครอบงำและเล่นพรรคเล่นพวก แสวงหาผลประโยชน์ให้แก่ตัวเองทั้งนั้น หรือถ้าจะมีใครคิดที่จะทำก็จะถูกกำจัดด้วยสิ่งที่เราเคยเห็นมาตลอด.....

ลองเปรียบเทียบพัฒนาการกับประเทศอื่นๆนะครับ

ญีปุ่น จากประเทศแพ้สงคราม สภาพประเทศติดลบหลังครามโลกครั้งที่ 2 --> 50 ปีให้หลัง ญี่ปุ่นสร้างตัวเองเป็นมหาอำนาจทั้งทางนวัฒกรรมและเทคโนโลยีของโลก

เกาหลีใต้ จากประเทศเล็กๆไม่มีทรัพยากรอะไรเลยแถมมีสงคราแบ่งแยกกันเอง---> 60 ปีก่อนเรียกว่า สภาพประเทศพอๆกับเราเลย ---> 60 ปี ต่อมา เกาหลีใต้ กลายเป็นประเทศชั้นน้ำ มีแบรนด์และเทคโนโลยีระดับโลก ซัมซุง แอลจี้ แดวู ฮุนได ที่ส่งออกได้ คุณภาพชีวิตของประชาชนใกล้เป็นประเทศพัฒนาเต็มตัวแล้ว

สิงคโปร์ จากเกาะที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีต้นทุนทางกายภาพใด โดยมาเลถีบส่งออกมา --> 40 ปี ต่อมา กลายเป็นประเทศที่พัฒนาอย่างก้าวกระโดดแบบเหลือเชื่อ อาจจะไม่มีแบรนด์อะไรที่โดดเด่น แต่พัฒนาตัวเองเป็นศูนย์กลางทางเศษฐกิจอย่างเหลือเชื่อ

จีน จากประเทศยากจนเมื่อ 70-80 ปีก่อน --->60 ปีก่อน ทำตัวเป็นผู้รับจ้างผลิตของโลกเป็นแรงราคาถูก แต่จีนก็ใช้วิธี copy ครูพักลักจำจนทั้งโลกเคยพูดว่าประเทศแห่งการ copy แต่จีนไม่แคร์ จีนเรียนรู้ที่จะพัฒนาต่อยอดจากการก๊อป
50 ต่อมา เรียนรู้และพัฒนาในรูปแบบของตัวเอง จากแบรนด์โนเนมขี้ก๊อป ---> ของราคาถูก
20 ปีต่อมา เริ่มมีแบรนด์ที่เป็นยอมรับ คนในประเทศมีโอกาสแข่งขันกันจนได้สิ่งที่เป็น Premium ---> ผลิตภัณฑ์ชั้นนำเป็นที่ยอมรับระดับโลก หลายอย่างเป็น knowhow ของตัวเอง ถึงแม้จีนยังคงบอกชาวโลกว่าเค้ายังเป็นประเทศกำลังพัฒนานะ

สิ่งเหล่านีจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าไม่มีการสนับสนุน ส่งเสริม ที่เป็นรูปธรรมจากภาครัฐและการวางกรอบการแข่งขันอย่างเป็นธรรม

เรามีโรงงานมากมาย แต่เป็นแค่รับจ้างผลิตทั้งนั้น เราส่งออกรถยนต์ติดอันดับโลก แต่เราเป็นแค่คนงานรับจ้าง


แล้วกลับมามองที่ ไทย เราอยู่จุดไหน 50 ปีของเรา ก็ยังติดกับดักประเทศรายได้ปานกลาง ที่ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนถ่างเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ที่คนรวยมีอำนาจบงการนโยบายของรัฐบาลต่างๆ เพื่อเอื้อประโยชน์ให้ตัวเอง

ถ้าเรายังวนเวียนกับรัฐบาลที่ไม่มีวิศัยทรรศ ไม่ยอมเจ็บตัวเพื่อเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆที่เป็นรากลึกของประเทศนี้ อีก 30 ปี เราก็ยังถดถอย กลายเป็น ฟิลิปปินส์ 2 แน่ๆครับ

ผมมองเหนสิ่งเปลี่ยนแปลงเยอะมาก ถ้าสำหรับผมช่วงนี้ก็เจ้าของงานกดราคางานลงทุกปีสวนแรงกับค่าแรงที่เราต้องจ่ายให้น้องๆ งานน้อยลงใช้หลักการประมูลมากขึ้นไม่กระจายตัวเส้นสายเยอะ

งานรัฐมีเยอะ ราคาสูงแต่ผ่านเยอะถ้ามาสายตรงจ๋าไม่ควรเข้าไปทำ

รัฐบาลเก็บภาษีย้อนหลังรวมปรับโหดมาก(อันนี้ผิดเองที่ทำภาษีไม่เก่ง)

ความหวังหรืออนาคตผมมองว่าน้องจบใหม่ยังไม่พร้อมจะออกมาน่าจะเปนความล้มเหลวของการศึกษาไทยผมมองว่าอนาคต บ.ใหญ่ๆจะเปิดสอนพนักงานเอง ไม่มีมหาลัย แม้แต่คนทำงานจ่ายภาษีปีเป็นล้านแบบผม เวลาจ่ายทีเห็นโครงการรัฐเอาไปจ่ายบัตรคนจนละเฮ้อเจริญหละมึง

ยังมองไม่ออกว่ารัฐจะเอาเงินไหนไปคืนเพราะงานที่ทำก็สั่งของสเปคจากต่างประเทศหมด รัฐน่าจะสนับสนุนให้คนไทยตั้งรงทำเอง จะหวังท่องเที่ยวอีกนานแน่นอน ตังใช้เก่ง หามามั่งเถอะไม่ใช่กู้มา บ่นได้อีกเยอะ

มีหลากหลายคำตอบอยู่เต็มหัวผมไปหมด แต่ภาพรวมคือปัญหา "รัฐซ้อนรัฐ" และความเป็นเอกเทศของรัฐบาลล้วนๆ

- ในอนาคตผมว่าธุรกิจที่จะพอไปรอดคืองานที่ดีลกับราชการครับ เพราะประเทศนี้เป็นรัฐราชการ หนี้ที่กู้มาส่วนมากคือเงินเดือน ขรก. ทั้งนั้นครับ และความจริงอีกข้อคือ ขรก. ระดับสูงน่ากลัวกว่านักการเมืองเยอะครับ

- เราเรียนรู้กันช้าไปครับ ถ้าผมจำไม่ผิดในยุคเมื่อสัก 100 ปีที่แล้ว (ยุคไข้หวัดสเปน) มีการปฏิวัติภาคประชาชนกันค่อนข้างเยอะในแถบยุโรปครับ ส่วนนึงคือเขาเห็นปัญหาแบบที่เราเห็นในตอนนี้แหละครับ ว่ารัฐบาลไม่จริงใจในการแก้ปัญหาและมีระบบรัฐซ้อนรัฐ ซึ่งกว่าเราจะเข้าใจปัญหาเรื่องรัฐซ้อนรัฐก็พบว่าตอนนี้มันถูกตีกรอบไว้อย่างแน่นหนาจนไม่สามารถขยับอะไรได้แล้ว

- ช่วงเวลาที่ดีที่สุดผ่านไปแล้ว ในขณะที่เราเคยมีช่วงเวลาที่ดีในการเปลี่ยนแปลงการปกครอง (ซึ่งถือว่าไม่ช้ามากถ้าเทียบกับยุโรป) แต่ด้วยกระบวนการเตะตัดขาแบบที่เห็นทำให้เราเสียเวลาในการพัฒนาหลายๆอย่างไปจนปัจจุบันถ้าเราคิดจะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆก็ดูจะไม่ทันไปซะแล้ว (ซึ่งผมคุยกะเพื่อนอยู่ว่ากว่าจะเริ่มทำอะไรได้ก็นู้นแหละ หลังยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปีไปนู้นแหละ)

- การรุกคืบของต่างชาติ จากที่เห็นปัจจุบันคือมีการออกกฏหมายเอื้อผลประโยชน์บางอย่างให้กับต่างชาติ ผมเชื่อว่าเรื่องนี้มันไม่ได้มาเฉยๆ แต่มันมีการเห็นดีเห็นชอบจาก "คนกลุ่มนึง" อยู่แล้ว ซึ่งคนกลุ่มนี้ก็พร้อมที่จะออกไปอยู่ต่างประเทศพร้อมเงินก้อนโตอยู่แล้วครับ

"เราถูกเตะให้ง่อยเปลี้ยเสียขา เวลามีน้ำพระทัยมาพวกเราจะได้ซาบซึ้ง"

ผมขอตอบไม่ตรงประเด็น

อนาคตประเทศนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมจะควบคุมได้

แต่ผมคิดว่าตัวผมนั้นมองเห็นอนาคตของตัวเอง

ส่วนวิธีปรับตัว ผมไม่เรียกว่าเป็นการปรับตัว

แต่ผมเรียกมันว่า การยอมรับกติกา และเล่นไปตามเกมที่เค้ากำหนด

ถ้าไม่มีภาระอะไร ย้ายประเทศเถอะครับ