[RE: ความรู้สึกหัวใจสลายเป็นแบบนี้นี่เอง]
night_visions พิมพ์ว่า:
เสียใจด้วยครับ เข้ามาอ่านก็เข้าใจเพราะเคยเป็นมาก่อน เมื่อสักสิบกว่าปีที่แล้ว ที่บ้านเลี้ยงมาถึงอายุ 13 มั้ง เป็นเพศ ญ เลี้ยงมาแบบดีมาก อยู่แต่ในบ้านในห้องนอน เหมือนคนเนี่ยล่ะครับ เชื่อฟัง อ้อนเก่ง งอลก็เก่ง ช่วงอายุ 10 ปีขึ้น เริ่มป่วยพาหาหมอ ก็หมดเงินไปเยอะ ป่วยหลายโรคจริง ก็รักษากันมา มีวันนึงวันที่เขาจะไป หายใจติดจัดพาไปหาหมอกลับมา นอนซมบนเตียง แต่ก็เดินมาหามาให้ลูบหัวอยู่นะ พอตกดึกเขามานอนอิงหลังแม่ผมที่รักที่เลี้ยงแบบประคบประหงมมาตลอด แม่บอกก็คิดว่ายังโอเค แป้บนึงเอะใจเลยเรียกดู ตัวแข็งไปแล้ว แม่กับน้องร้องไห้ระงม เป็นเดือนๆ ผมก็ร้องนะ ขุดหลุมฝังไว้หลังบ้าน ทุกวันนี้ไม่กล้าให้แม่เลี้ยงหมาเลย
ยายที่พึ่งเสียไปปีก่อน แม่ก็ยังทำใจไม่ได้ จนเป็นโรคแพนิคไปเลย
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวและความรู้สึกครับ ของผมก็เลี้ยงเหมือนลูกครับ กินนอนด้วยกัน กินน้ำแก้วเดียวกันได้เลย นอนก็นอนบนเตียงด้วยกัน สำหรับผมเค้าคือลูกสาวเลยครับ
ทำใจไม่ไหวจริงๆ ยิ่งแฟนผมยิ่งแล้วใหญ่ นอนไม่ได้เลย ร้องไห้ทั้งคืน ก็ได้แต่ให้กำลังใจกันและกันจนกว่าจะผ่านมันไปได้ครับ และเราคุยกันแล้วว่าเค้าจะเป็นลูกคนเดียวของเรา จะไม่เลี้ยงตัวอื่นแล้ว
: 0 ใบ
: 1 ใบ
My Locker