ปลายปี 2020 ที่ผ่านมา คอเกม Visual Novel เป็นอันต้องตื่นเต้น เมื่อสำนักพิมพ์พะโล้ประกาศเปิดตัวเกมสุดหวิว 'ความลับของมิโกะแห่งพงไพร' ที่ดัดแปลงจากไลต์ โนเวลชื่อเดียวกันของ หฤษฎ์ มหาทน ว่าด้วยเรื่องของความรัก ความใคร่และความตายของกลุ่มหญิงสาว ผู้คงความเยาว์วัยตลอดกาล ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น กับเรื่องราวของ มิโกะ สาวงามผู้มีหน้าที่ดูแลศาลของเทพเจ้า และลูกชายบุญธรรมของเธอ ซึ่งเดินทางมาเยือนหมู่บ้านแห่งนี้ และเริ่มระแคะระคายเรื่องราวอันดำมืด หากยังเย้ายวนของหญิงสาวในหมู่บ้านแห่งนี้... รวมทั้งแม่เลี้ยงของเขาเองด้วย

ความน่าสนใจของเกม 18+ นี้ไม่ได้อยู่แค่เรื่องราวอันซับซ้อน อวลด้วยกลิ่นอายญี่ปุ่น แต่ยังเป็นผลงานร่วมกันสร้างระหว่างหฤษฎ์ซึ่งเป็นนักเขียน และ เอ็กซ์เตอร์ (XTER) นักวาดการ์ตูนชาวไทยที่ชื่อเสียงดังไกลในระดับสากล ซึ่งทั้งสองร่วมกันรังสรรค์เส้นเรื่องลึกลับ ตัวละครยั่วเย้าทั้งแม่เลี้ยงผู้ใจดี, สาวแว่นซึ่งเป็นเพื่อนวัยเด็กที่เติบใหญ่กลายเป็นสาวน้อยขี้อาย หรือพยาบาลสาวที่ใต้เสื้อคลุมสีขาวคือชั้นในลายลูกไม้

หลังปล่อยเกมมาไม่นาน 'ความลับของมิโกะแห่งพงไพร' กลายเป็นที่พูดถึงอย่างหนาหู ไม่ใช่แค่เพราะเส้นเรื่องหรือลายเส้นหมดจดเท่านั้น แต่ท่าทีที่วางตัวเป็น 'เกม 18+' อย่างจริงจัง ทำให้มันได้รับความสนใจไม่น้อยจากคอเกมแนว Visual Novel

นอกจากเหตุผลข้างต้น มีเงื่อนไขอะไรอีกบ้าง ที่ทำให้เกมเซ็กซี่ที่ผู้เล่นต้องรับบทเป็นเด็กหนุ่มแปลกหน้า หลุดเข้าไปในดงหญิงสาวประสบความสำเร็จ

เราจึงชวนหฤษฎ์ ซึ่งควบตำแหน่งคนเขียนนิยายและผู้กำกับเกม มาคุยกันถึงประเด็นนี้ ก่อนจะล้วงลึกไปยังเรื่องเบื้องหลังอันซับซ้อนของความ 18+ ภายใต้ชายคาแบบ 'ไทยๆ' จนนำมาสู่วลีน่าจดจำจากเขาว่า "สิ่งที่ดีที่สุดที่รัฐจะช่วยเรา คือทำเป็นไม่รู้จักเรา”

ที่มาของการทำเกม และการผลัดเปลี่ยนจากคนเขียนนิยายไลต์โนเวลมาเป็นผู้กำกับเกมนี้

คนทำการ์ตูนกับคนทำนิยายของไทยที่ได้รับอิทธิพลจากญี่ปุ่น ทุกคนก็มีความฝันว่างานตัวเองจะไม่จบแค่ในประเทศ แต่จะต้องไปถึงระดับสากลให้ได้ ตอนที่เริ่มโปรเจ็กต์นิยายเรื่องนี้ เราก็ร่วม เอ็กซ์เตอร์ ตั้งแต่แรก เขาก็มาช่วยให้คำปรึกษาด้านเนื้อเรื่อง และตัวเขาเองก็มีฐานแฟนคลับที่ติดตามผลงานอยู่ ก็เลยออกมาเป็นโปรเจ็กต์นี้

ทีนี้พอเรามีความฝันว่าอยากพานิยายไปสู่ระดับสากล ก็ต้องมาคิดต่อว่าจะทำยังไงให้ไปถึงระดับนั้น เพราะการเขียนนิยายภาษาไทยแล้วแปลไปเป็นภาษาอื่นๆ นั้นยากมาก มีกระบวนการซับซ้อน สมมติอยากแปลไทยเป็นภาษาอังกฤษหรือญี่ปุ่น นอกจากจะหาคนแปลยากแล้ว จะไปคุยกับสำนักพิมพ์ในต่างประเทศว่าเอางานไทยไปแปลเถอะ เขาก็จะรู้สึกว่าจะขายได้เหรอ หรือจะเอาใครมาแปล เพราะงานแปลเป็นงานที่ภาษาปลายทางต้องดีกว่าต้นทาง เป็นเรื่องความเชี่ยวชาญทางภาษา เหมือนเราเป็นคนไทย ให้เราพูดภาษาอังกฤษก็อาจจะพอได้ แต่ถ้าอยากเขียนวรรณกรรมภาษาอังกฤษ ต้องใช้ระดับสูงมากๆ แต่ถ้าให้คนไทยแปลงานภาษาญี่ปุ่นเป็นไทย จะง่ายกว่าให้คนไทยเขียนวรรณกรรมญี่ปุ่น

ปกติแล้ว เขาเลยใช้คนที่เป็น native เป็นคนแปลภาษาปลายทาง เช่น ถ้าต้องการแปลจากไทยไปญี่ปุ่น จะต้องใช้คนญี่ปุ่นที่เรียนภาษาไทยแปล ซึ่งมีน้อยคนมากๆ ค่าแปลก็แพงมาก เราจึงต้องใช้วิธีอื่น คือ ให้คนไทยแปลเป็นญี่ปุ่นก่อน แล้วให้คนญี่ปุ่นแปลเป็นเลเวลวรรณกรรมอีกที ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ ทำให้ความเป็นไปได้ของการเขียนนิยายให้เป็นที่รู้จักในระดับสากลนั้นยากมาก

ตอนที่ทำนิยายตอนแรกมันเป็นโปรเจ็กต์ร่วมกับ เอ็กซ์เตอร์ เขาก็มาช่วยตั้งแต่ให้คำปรึกษาเรื่องเนื้อเรื่อง บวกกับที่เขาก็มีฐานแฟนคลับของตัวเอง คนที่ทำการ์ตูนกับคนที่ทำนิยายของไทยที่เป็นอิทธิพลของญี่ปุ่นทุกคนก็มีความฝันว่างานของตัวเองจะไม่จบแค่ประเทศไทย แต่จะทำยังไงให้มันไปไกลถึงสากลได้

แล้วการเขียนนิยาย มันแปลจากภาษาไทยไปเป็นภาษาอื่นๆ ยากมาก สมมติอยากแปลจากไทยไปเป็นอังกฤษหรือญี่ปุ่น คนแปลก็หายากแล้ว จะไปคุยกับสำนักพิมพ์กับอังกฤษหรือญี่ปุ่นว่าเอางานไทยไปแปลเถอะ เขาก็จะรู้สึกว่ามันจะขายได้เหรอ หรือจะเอาใครมาแปล เพราะว่างานแปลเป็นงานที่ภาษาปลายทางต้องดีกว่าภาษาต้นทาง อย่างวรรณกรรม เราให้คนไทยแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ถ้าคนญี่ปุ่นจะแปลงานญี่ปุ่นเป็นไทย เราก็ไม่สามารถเอาคนญี่ปุ่นที่เรียนภาษาไทยแปลเป็นไทยได้ มันเป็นเรื่องความเชี่ยวชาญทางภาษา เหมือนเราเป็นคนไทย ให้เราพูดภาษาอังกฤษก็อาจจะพอได้ แต่ถ้าคนไทยที่อยากเขียนวรรณกรรมเป็นภาษาอังกฤษได้ มันก็ต้องเป็นระดับที่สูงมากๆ ซึ่งถ้าเป็นคนไทยที่แปลจากงานญี่ปุ่นเป็นไทย มันจะง่ายกว่าให้คนไทยที่เรียนภาษาญี่ปุ่นไปเขียนวรรณกรรมญี่ปุ่น คือการแปล ภาษาปลายทางต้องแข็งแรงกว่าภาษาต้นทาง

ปกติแล้ว เวลาแปล เขาจะใช้คนที่เป็น native เป็นคนแปลภาษาปลายทาง เช่น จากญี่ปุ่นมาไทยเราก็จะใช้คนไทยที่เรียนญี่ปุ่นมาแปล ถ้าจะแปลจากงานไทยเป็นงานญี่ปุ่นก็ต้องให้คนญี่ปุ่นที่เรียนภาษาไทยแปล ทีนี้คนญี่ปุ่นที่เรียนไทยน้อยมาก ค่าแปลก็แพงจริงๆ วิธีอื่นคือให้คนไทยแปลเป็นญี่ปุ่นก่อนแล้วจ้างคนญี่ปุ่นอีกคนเปลี่ยนจากภาษาญี่ปุ่นแบบที่ไม่ค่อยเป็นวรรณกรรม ให้เป็นญี่ปุ่นเลเวลวรรณกรรมอีกที ดังนั้นจะต้องจ้างงานสองต่อ ค่าจ้างคนญี่ปุ่นก็แพงกว่าคนไทยราวๆ 2-5 เท่าในงานเดียวกันโดยค่าครองชีพเขาอะไรด้วย สมมติถ้าเราจะไปคุยกับสำนักพิมพ์ญี่ปุ่นเองมันก็ยากมากถ้าเราจะลงทุนจ่ายค่าแปลเอง แล้วค่อยเอาไปขายก่อนให้คนญี่ปุ่นรู้จัก ก็แพงมาก ซึ่งความเป็นไปได้ของการที่จะเป็นที่รู้จักในงานระดับสากลมันยากมากถ้าเราเขียนนิยาย

ฟังแล้วมีความทะเยอทะยานรุนแรงมากๆ ในการจะผลักเกมหรือสื่อเหล่านี้ให้ไปถึงสากล

ใช่แล้วครับ ทีนี้ในลักษณะของคนทำงานอาร์ต งานภาพมันง่ายกว่า ภาพมันไม่มีภาษา สมมติเราวาดภาพออกมา คนชาติไหนดูก็เข้าใจ เลยมีคนไทยจำนวนหนึ่งที่ไปทำงานต่างประเทศในงานสายวาด แล้วคุณเอ็กซ์เตอร์เขาก็มีฐานแฟนคลับที่เป็นชาวต่างชาติอยู่ การเอางานมังงะของเขาไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ ก็มีความเป็นไปได้มากกว่า

เราเลยคุยกันว่า ทำยังไงให้งานที่เป็นรูปแบบนิยายไปอยู่กับต่างชาติได้ง่ายกว่าเอานิยายมาแปล ก็คือการทำ visual novel นั่นเอง ซึ่งเจ้า visual novel นี่เหมือนเกมที่มีความเป็นนิยายมากกว่าเป็นเกมนะ ข้อความมันเยอะ

ส่วนตัวมองว่าเสน่ห์ของ visual novel คืออะไร

ตัว visual novel เป็นญาติระหว่างสื่อบันเทิงประเภทนิยายกับสื่อบันเทิงประเภทอนิเมชั่น บวกเกมเข้าไปด้วย ลักษณะคล้ายๆ กับเราเล่นพวกเกม The Walking Dead หรือ Detroit: Become Human ที่พอผู้เล่นเล่นไปแล้ว ตัวเลือกของผู้เล่นจะส่งผลต่อเนื้อเรื่อง ถามว่าเกมเพลย์ต่างๆ ในเกมประเภทนี้ มันก็ไม่ได้สำคัญเท่าผู้เล่นเลือกตัวเลือก แล้วอยากรู้ว่ามันจะนำเรื่องไปทางไหน ในเกมประเภทนี้ก็จะมีลักษณะของความเป็น visual novel ที่อัพเกรดขึ้นมา เหมือนกับว่า บางทีแทบไม่ต้องทำอะไรนอกจากกดปุ่มให้ตรงจังหวะ แล้วเลือกทาง เดินหาข้อมูล กดปุ่มให้ถูก แล้วเลือกชอยส์

visual novel เองก็มีลักษณะแบบนั้น แค่ตัวเกมเพลย์มีลักษณะของการเดินหรือแอ็กชั่นน้อยกว่าเท่านั้นเอง แต่ความสนุกของมันก็เหมือนเกมพวกนั้นที่เน้นให้ผู้เล่นติดตามเนื้อเรื่อง รอดูว่าทางเลือกจะพาเราไปทางไหน

มิโกะแห่งพงไพรเป็นเกมผู้ใหญ่ แล้วขายยากไหม

ตลาดมันเป็น niche market คือมีคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ในวงการนี้อยู่แล้ว พอมีสิ่งนี้ออกมาเขาก็ซื้อ ซึ่งจะต่างจากตัว mass market ที่ตลาดใหญ่กว่า

แต่ความที่มันเป็นตลาดเฉพาะ สมมติเราทำหนังปลาฉลาม ก็จะมีคนกลุ่มหนึ่งประมาณแสนคนที่ดูแน่ๆ เพราะชอบหนังปลาฉลาม หมายความว่าแม้ตลาดจะเล็ก แต่โอกาสที่พวกเขาจะดูหนังมันเยอะ

วัดกับตอนตั้งต้นที่พยายามขยายตลาดนิยายไปสู่สากลมาสู่เกม ถ้ามองภาพรวม นี่คือการพยายามจับตลาดกลุ่มใหญ่ไปพร้อมกับตลาดเฉพาะด้วยหรือเปล่า

จริงๆ นิยายมันก็มีความเป็นตลาดเฉพาะอยู่แล้วนะ นิยายมีหลายกลุ่ม จะมีพวกกลุ่มกว้างๆ สมมติผมเขียน แฮร์รี พ็อตเตอร์ คือผมจะขายเด็กทุกคน แต่ถ้าเขียนนิยายแนวญี่ปุ่นเกิดใหม่ ก็จะขายเฉพาะคนดูอนิเมะ

ทีนี้กลุ่มคนเล่นเกมพวกนี้ จะเป็นกลุ่มเดียวกันกับกลุ่มที่อ่านนิยายอยู่แล้ว

จากการเขียนนิยายขยับมาเป็นผู้กำกับเอง ต่างกันมากไหม

ตั้งแต่แรก ผมไม่ได้ทำแค่เขียนนิยายอย่างเดียวหรอก ผมทำงานอื่นๆ นอกจากเขียนนิยายมาหลายอย่างเหมือนกัน เลยเหมือนเอาทักษะหลายๆ อย่างมาผสมกันเพื่อทำเกมนี้

แต่งานกำกับ ส่วนที่ยากคือการจัดการ เพราะพอเราเขียนนิยาย เราทำคนเดียวมันก็แล้วแต่เรา เรากำหนดเดดไลน์แล้วเอาให้จบ แต่พอเป็นงานกำกับ ต้องมีเรื่องการดีลกับนักวาด นักเขียน นักเขียนบทที่เป็นผู้ช่วย ดีลกับเรื่องเสียงอีก พอเรากำหนดตารางเวลาให้ดี ให้แต่ละคนทำงานของเขาไป เช่น เอ็กเตอร์เขาเก่งเรื่องงานทำตัวละคร กำหนดมุมกล้อง ก็ให้เขาดูแลไปเลย หรือเรื่องเสียงก็มีคนที่ช่วยดูอยู่แล้ว

ผมเคยคุยกับพี่วิศิษฏ์ (วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง -ผู้กำกับหนังไทย) เขาเคยให้ผมไปช่วยเขียนบทงาน แล้วช่วงนั้นแกทำนิยายชื่อ 'รุ่นพี่' ตอนแรกมันเป็นหนังไง แล้วก็ขยับมาเป็นนิยายด้วย ทีนี้แกทำรุ่นพี่เล่มที่สอง แล้วบอกผมว่า ในมุมแก เป็นผู้กำกับมันง่ายกว่าเขียนนิยายเนอะ เพราะทักษะแกเป็นทักษะผู้กำกับ แกให้เหตุผลว่า พอเป็นผู้กำกับ แกไม่ต้องคิดเองทั้งหมด แกคิดคอนเซ็ปต์กว้างๆ แล้วเดี๋ยวมีคนสานต่อให้ เช่น สมมติตัวละครนี้จะพูดคำว่าอะไร แกไม่ต้องเขียนลงบทขนาดว่า ต้องพูดคำนั้นคำนี้ แกแค่เขียนว่าจะเอาซีนประมาณนี้ ช่วยคิดให้หน่อยว่าตัวละครนี้จะมีบทพูดอะไร แล้วทีมเขียนบทก็จะไปลงรายละเอียดมาให้

แต่พอเราทำนิยาย รายละเอียดพวกนี้เราจบคนเดียวเลย ผมว่าการกำกับก็มีข้อง่ายอย่างที่พี่วิศิษฏ์พูดจริงๆ คือเราก็กำหนดว่าจะเอาอะไร แล้วเดี๋ยวมีคนมาทำรายละเอียดให้ เราก็รอแก้ คอยดูแล คือมันไม่ได้คิดคนเดียวน่ะ มีคนอีกมากมายช่วยคิดให้

ตลาดเกม 18+ ในไทยได้รับการยอมรับแค่ไหนแล้ว ตำแหน่งแห่งที่ของมันเพิ่มมากขึ้นไหม จากเกมที่ถูกมองว่าเป็นพื้นที่ของคนกลุ่มน้อย

ผมไม่มั่นใจเลย (หัวเราะ) เพราะก่อนหน้าเรา ก็มีคนทำออกมาแค่เกมหรือสองเกมเอง แต่ว่ามันก็มีที่ยืนใน market share และแน่นอนว่ามันไปตลาดโลกได้

ศิลปะของการทำเกม 18+ คืออะไร ไม่น่าจะใช่แค่การยัดรูปเปลือยลงในเกมเท่านั้น

ผมพยายามทำให้ส่วนเนื้อเรื่องดี โดยที่ไม่ต้องมีฉาก 18+ ก็ได้ ถ้าคุณซื้อแบบ 15+ ที่ตัดฉาก 18+ ไปเลยก็ยังเหมือนได้อ่านนิยายที่ดีสักเล่ม หรือดูอนิเมะที่ดีสักเรื่อง คืออนิเมะหลายเรื่องที่ดังๆ ก็มาจากเกม 18+ ที่ตัดฉากอย่างว่าออกไป เช่น Fate/stay night ที่เป็นซีรีส์มีแฟรนไชส์มากมาย ในตอนแรกคือทำมาเป็นเกม 18+ แต่ว่าเนื้อเรื่องก็มีดีของมัน แค่ว่าเอา 18+ ใส่เข้ามาในการขายตอนต้น ผมเลยพยายามทำให้ดีโดยไม่ต้องมี 18+ ก็ได้ แต่ในส่วนที่เป็น 18+ ผมก็ปล่อยให้เอ็กซ์เตอร์จัดการไปเลย ผมแค่กำหนดซีนว่า คิดว่าเนื้อเรื่องเป็นยังไง และบอกเอ็กซ์เตอร์ว่าจากเนื้อเรื่องตรงนี้จะทำให้มีซีน 18+ ตามมานะ แล้วปล่อยให้เขาจัดการซีน 18+ ไปเลย ซึ่งเรื่องนี้เขาก็เป็นมาสเตอร์อยู่แล้ว ผมไม่ต้องทำอะไร

มองความทะเยอทะยานของตัวคุณในวงการนี้ยังไงบ้าง

ผมพยายามให้วงการนิยาย การ์ตูนไทย ไปสู่ระดับโลก เป้าหมายของเราคือกระเสือกกระสน ทำอย่างไรก็ได้เพื่อไปตลาดโลก ที่เราเลือกอันนี้มาเป็นเครื่องมือ เพราะคิดว่าเป็นวิธีเปิดทางที่ง่ายที่สุด เพราะเรามองว่าตลาด 18+ มีกำลังซื้อ คนจ่ายก็จ่ายจริงๆ มันอาจจะเป็นกลุ่มเล็ก แต่ก็เป็นกลุ่มที่จ่ายจริงๆ

ตอนนี้ก็มีคนไทยทำเกมไปขายต่างประเทศ ผมเคยคุยกับหลายคนเหมือนกัน มีบางคนทำเงียบๆ ไม่ได้พรีเซนต์ว่าเป็นบริษัทไทย เป็นนายทุนแล้วจ้างทีมงานจีนทำเกมไปเลย แล้วจ้างฝรั่งดีไซน์ กลายเป็นบริษัทจีนไปเลยโดยที่ตัวเองแค่ลงทุน แต่ก็มีคนที่พยายามบอกว่าฉันอยากทำเกม อยากให้ทีมงานของฉันเป็นที่รู้จักในระดับโลก

ก็มีหลายคนที่มีความพยายาม มันเป็นความฝันของเราที่เป็นคนไทย ไม่ใช่เรื่องชาตินิยมอะไร แต่เป็นความรู้สึกว่าฉันก็มีความสามารถจะไปตลาดโลกนะ ผมว่าประเด็นอยู่ตรงนั้น และเราเองก็ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น ถามว่าให้เราไปเทียบจีนคงยาก คือเขาน่ะสตาร์ตหลังเราด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เกมมือถือต่างๆ ที่ฮิตๆ กัน ก็เป็นของจีนเยอะแยะ เมื่อก่อนกาชาก็เป็นญี่ปุ่น แต่ตอนนี้กาชาจีนตีตลาดแล้ว เกมใหม่ๆ ที่เป็นกระแสก็เริ่มไม่ใช่จากญี่ปุ่นแล้ว แต่เป็นเกมจีน

ถ้าหวังขนาดนี้ เราควรคาดหวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐด้วยไหม

ไม่เลย (ตอบเร็ว) ผมไม่เชื่อเรื่องภาครัฐ ผมเชื่อว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่รัฐจะช่วยเรา คือทำเป็นไม่รู้จักเรา ไม่เห็นเราซะ ผมพูดจริงๆ นะ ผมไม่เชื่อในรัฐ เพราะอะไรก็ตามที่รัฐไปแตะ มันจะพัง ผมไม่รู้นะว่าเป็นแค่รัฐไทยหรือเปล่า ถ้าเป็นเกาหลีก็อาจไม่ใช่

เอาง่ายๆ สมมติว่าถ้าเกมนี้รัฐไทยเข้ามาแตะ ผมว่าแม่งจบตั้งแต่โปรเจ็กต์แล้ว คุณไม่มีทางทำ 18+ ได้ ไม่มีทางทำมิโกะได้ แล้วสมมติคุณลองคิดว่าเปลี่ยนมิโกะเป็นผีฟ้า คุณโดนกระทรวงวัฒนธรรมกระทืบอีก ลองคิดดูว่าทำไมเราต้องหลบไปทำมิโกะ ก็มีคนถามว่าทำไมคุณไม่ทำ resource ไทยล่ะ ผมเลยถามเขากลับไปว่าคุณลองคิดอย่างนี้ ว่าถ้าเปลี่ยนไปเป็นเกมแม่ชีแห่งพงไพรหรือผีฟ้าแห่งพงไพร คุณว่าคุณจะมีชีวิตรอดได้ไหมล่ะ

มองอย่างนี้ มันเป็นเรื่องความใจกว้างของรัฐด้วยหรือเปล่า อย่างน้อยก็ในตอนนี้

ผมไม่รู้ว่าในอนาคตรัฐจะเป็นยังไง แต่ว่าส่วนตัวผมคิดแบบ liberal แล้วกันว่า ทางที่ดีรัฐไม่ต้องมายุ่ง แล้วถ้าจะช่วยที่สุดคือช่วยลดภาษีให้หน่อย ถ้าไม่เก็บภาษีในอุตสาหกรรมนี้ เดี๋ยวคนก็โตเองแหละ

ในเรื่องงานเขียนก็เหมือนกัน พอรัฐเข้ามายุ่งกับงานเขียน รัฐจะมีงานที่เป็นภาพในฝันรัฐว่าอยากให้เราสร้างศิลปะแบบไหน ไม่ใช่แค่งานเขียนด้วย พูดถึงศิลปะทั้งหมดเลย วงการหนังด้วยก็ได้ ถามว่ารัฐจะทำอะไร รัฐก็จะทำหนังนเรศวร แล้วมาคอยแบนหนังประเภทที่เราอยากทำ ซึ่งถามว่าแล้วอย่างนี้คนที่อยากทำหนังที่ว่าเป็นหนังที่ดี มันได้ตังค์ไหม ก็ไม่ได้อยู่ดี คนที่ได้เงินจากงบรัฐคือคนทำหนังแบบที่รัฐอยากให้ทำ ดังนั้น ทางที่ดีรัฐไม่ต้องทำอะไรเลย ดีที่สุด

ถ้าอย่างนั้นมองในเชิงเรียกร้องหรือผลักดันให้รัฐเพิ่มงบตรงนี้ โดยไม่เข้ามายุ่งหรือตัดสินใจได้ไหม

ส่วนตัวคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้ตังค์เรา โดยที่ไม่มายุ่มย่าม ถ้าคุณอยากได้เงิน รัฐก็จะเข้ามาดูคุณ ดังนั้นดีที่สุดคือคุณไม่ต้องยุ่งกับเรา แล้วทางที่ดีคือลดภาษีให้หน่อย สิ่งเดียวที่อยากได้จากรัฐคือช่วยจัดการเรื่องภาษีให้หน่อย อย่างนิยาย หนังสือ รัฐลดภาษีอยู่แล้ว แต่ตัวเกมยังไม่มีเรื่องกฎหมายพวกนี้อย่างจริงจัง เลยเหมือนว่าเราทำธุรกิจทั่วไปแล้วมีรายได้ก็จ่ายภาษีปกติ แต่มันไม่ได้มีข้อกำหนดว่าคุณทำเกมนะ เราเลยลดภาษีให้ ยังไม่ได้มีสิ่งนั้นในระบบ แต่ผมเห็นว่ามันเริ่มมีความพยายามจะเข้ามาจัดระบบเกมแล้ว เชื่อเหอะว่าพอถึงจุดนั้น มันจะไม่สบายเหมือนที่ผ่านมาแล้ว

แล้วคุณนึกออกไหม รัฐไทยมันจะมีกฎระเบียบขึ้นมาทันที เมื่อมันต้องการจะขูดรีดเรา หมายความว่าการเข้ามาจัดระเบียบเนี่ย ไอ้การจัดระเบียบแม่งจะหายไปเมื่อคุณจ่ายเงินให้มันเว้ย ผมเลยไม่เชื่อว่ารัฐจะช่วยอะไรได้ นอกจากมาขูดรีดเรา เพื่อให้เราทำตามมัน

อย่างหนังไทยเนี่ย สมมติรัฐไม่ต้องยุ่งเลย ปล่อยฟรีนะ ป่านนี้ถ้าทำซีรีส์คณะราษฎร The Crown ก็ The Crown เหอะ สู้ไม่ได้หรอก แต่พอมันมีความคิดแบบ อันนี้เราทำได้ไหมนะ เอ๊ะ อันนี้ทำแล้วจะโดนเบรคไหมนะ มันก็เลยไม่โตไง

พบกับเกม ความลับของมิโกะแห่งพงไพร ได้ที่: https://morimiko.com/

https://www.facebook.com/MainStandGaming/photos/a.110902717386341/243810510762227/

เสียดายทำทั้งทีไม่ทำธีมไทยๆแบบวัด(แต่เข้าใจทำไปดราม่ามาแน่นอน)

VNแนวญี่ปุ่นกับศาลเจ้าเสพจนเบื่อแล้วนี่สิ เยอะจัด

คิดเหมือนผมเลย อยากได้ธีมไทยจ๋าๆไปเลยมากกว่า ผมเสพ F95 จนแทบจะหมดเว็บ แนวฝรั่ง แนวญี่ปุ่น เรียกได้ว่าเอียนเลย

โอเค คอเดียวกันF95

อ่านยังไม่จบ โหลดก่อนเลยงับ

F95 คืออะไร pmt ครับ

ตัวเต็มออกยัีงนะครับ

ในอุตสาหกรรมนี้ หลายเกมมันดันบาร์ไปสูงซะจนสปอยล์เกมที่ดีในเกมประเภทนี้ไปเลย ใน adult VN งาน 3D ที่ผมอวยตลอดอย่าง Being a DIK ผู้พัฒนาถึงกับใช้เวลาว่างลงคอร์สการทำภาพยนตร์ คือเนื้อเรื่องมันก็ตรึงผู้เล่นได้ประมาณนึงนะ แต่ตัวละครออกมาสวยอย่างเดียว ถ้ามันทื่อๆ มันก็คงสู้การแสดงสีหน้า แววตา ท่าทาง ไม่ได้อ่ะ ถ้าเป็นงาน 2D นี่ลองดู what a legend! ทีมพัฒนา 2 คนเอง v0.4 ออกคืนนี้แล้ว

โคตรน่าเสียดายที่การใส่ความเป็นไทยลงไป ดราม่าแน่นอน ต้องไปยืมวัฒนธรรม การแต่งตัว ประเทศอื่น กระโจมอกอาบน้ำนี่

อยากรู้ด้วยครับ

เอ๋าาาา
ไม่นึกว่าในนี้จะมีคอเกมส์ F95 เหมือนกัน
ปล ช่วงนี้ติดเกมส์

ผมชอบนะ อยากให้คนไทยทำเกมออกมาขายกันเยอะๆ
ไม่ว่าจะใน steam epic หรือ จะ ที่อื่นๆ ส่วนเกมจะ 18 + หรือไม่
ผมคิดว่า ถ้าทำมาแล้วขายดี ไม่ได้ รุนแรงมากมาย อาจจะดีกว่าเกมแนว
ฟันที เลือดสาด หัวขาด ผมว่า 18+ อาจจะดีกว่าแทน อันนี้เห็นส่วนตัว 555

ตอนนี้ก็เล่นเกมน่าจะ 18+ ใน steam อยู่ แทบทุกวัน DEAD OR ALIVE XTREME
เกมนี้ก็ ไม่ได้มีฉากล่อแหลมมากมาย ที่ 18+ ก็น่าจะ ชุดว่ายน้ำ และ หุ่นของสาวๆนั้นแหละ
เลยไม่ได้มองเกม 18+ เลวร้าย เพียงแต่ก็ต้องให้เหมาะกับวัยที่เข้าถึง

ยังไงก็ยังอยากให้มีเกมไทยออกมามากๆ ดีกว่าเราเล่นแต่เกมต่างชาติครับผม

มันพึ่งมาพัฒนาแบบก้าวกระโดดไม่นานมานี้เอง ช่วงแรกๆใน F95 Milfy City นี่ยอดกดถูกใจโดดมาเด่นๆเลย ช่วงนั้นยอดหลักพันแทบไม่มี มาตอนนี้เจอ DIK ปาดไป 6000กว่าแล้ว Milfy อยู่ที่ 4000 แถมเกมหลักพันบวกมีเยอะมาก

หมายความว่าตลาดฝั่งนี้คนเริ่มสนใจ เกมใหม่ออกมาเรื่อยๆ มาตรฐานสูงขึ้นตลอด

What a legend ช่วงนี้มาแรงจริง งานภาพนี่เทพมาก

แต่ถ้าพูดถึง 2DCG นี่ All time ผมให้ Summertime Saga เลย เนื้อเรื่องไปไกลมาก งานภาพก็โดดเด่นในสไตล์ของเขา ไม่ Grind จนเกินไป

ผมมาเล่นช่วงต้นปี 2018 ช่วงนั้นนอกจาก Milfy City มี Lancaster Boarding House, Dreams of Desire, Depraved Awakening, Acting lessons, Melody, My Cute Roommate พอทำจบ ออกเกมใหม่มาก็พัฒนาขึ้นนะ บางเกมมีจะกลับไปใส่อนิเมชันกับซีนใหม่ด้วย ฝีมือดีขึ้นกับมีทุนอัพเกรด workstation

Summertime Saga ผมเล่น 1 ปีให้หลังเลย ไม่เปิดใจงาน 2D อยู่นาน แต่ยอด patrons ที่เพิ่มขึ้นไม่ได้ทำให้อัพเดตออกไวขึ้น หรือคอนเทนต์เยอะขึ้นเลยจริงๆ

2D แนะนำ Milky Touch กับ Sylvia 2เกมนี้ลง voice acting ด้วย